Μποτίλια Στον Άνεμο: Με τα λόγια του Ελύτη (2003-2008, Πέντε χρόνια μετά)

Χρόνους πολλούς μετά την αμαρτία που την είπαν αρετή μέσα στις εκκλησιές και την ευλόγησαν.	Λείψανα παλιών άστρων και γωνιές αραχνιασμένες τ’ ουρανού σαρώνοντας η καταιγίδα που θα γεννήσει ο νους του ανθρώπου.
Και των αρχαίων Κυβερνητών τα έργα πληρώνοντας η Χτίσις, θα φρίξει.	Ταραχή θα πέσει στον Άδη, και το σανίδωμα θα υποχωρήσει από την πίεση τη μεγάλη του ήλιου.

Που πρώτα θα κρατήσει τις αχτίδες του, σημάδι ότι καιρός να λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση.

Και μετά θα μιλήσει να πει: εξόριστε ποιητή στον αιώνα σου, λέγε, τι βλέπεις;

–Βλέπω τα έθνη, άλλοτες αλαζονικά, παραδομένα στη σφήκα και στο ξινόχορτο.

–Βλέπω τα πελέκια σκίζοντας προτομές Αυτοκρατόρων και Στρατηγών

–Βλέπω τους εμπόρους να εισπράττουν σκύβοντας το κέρδος των δικών τους πτωμάτων.

–Βλέπω την αλληλουχία των κρυφών νοημάτων.

Αλλά πριν, ιδού θα περάσουν γενεές το αλέτρι τους πάνω στη στέρφα γης.	Και κρυφά θα μετρήσουν την ανθρώπινη πραμάτεια τους οι Κυβερνήτες, κηρύσσοντας πολέμους.
Όπου θα χορτασθούνε ο χωροφύλακας και ο στρατοδίκης.	Και θα ’ρθουνε χρόνια χλωμά και αδύναμα μέσα στη γάζα.
Αλλά πριν, ιδού θα στενάξουν οι νέοι και το αίμα τους αναίτια θα γεράσει.	Κουρεμένοι κατάδικοι θα χτυπήσουν την καραβάνα τους πάνω στα κάγκελα.
Και τον πρώτο λόγο του ο στερνός των ανθρώπων θα πει...	Και θα λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση,