25 χρόνια από τη ΝΑΤΟική επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία: Ανεξίτηλο σύμβολο της αντιιμπεριαλιστικής πάλης ο αγώνας του λαού μας ενάντια στον πόλεμο

25 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΝΑΤΟΪΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ

Ανεξίτηλο σύμβολο της αντιιμπεριαλιστικής πάλης ο αγώνας του λαού μας ενάντια στον πόλεμο

Φωτό: Από την Θεσσαλονίκη (Πηγή: Google)

Η έναρξη του πολέμου και η ελληνική εμπλοκή σήμαναν αμέσως συναγερμό στους κομμουνιστές και στον λαό της Θεσσαλονίκης, αλλά και όλης της χώρας. Τους επόμενους μήνες θα γραφόταν πραγματική Ιστορία στην αντιπαράθεση με το ΝΑΤΟ και την κυβέρνηση, που μετέτρεψαν κυρίως τη Β. Ελλάδα σε πολεμικό ορμητήριο ενάντια στον γιουγκοσλαβικό λαό.

Το ΚΚΕ μπήκε μπροστά για να εκφραστεί μαζικά και οργανωμένα η αντίσταση στον εγκληματικό ΝΑΤΟικό σχεδιασμό. Με χίλιους τρόπους, αψηφώντας κινδύνους, με τόλμη και αποφασιστικότητα, χιλιάδες μέλη και φίλοι του ΚΚΕ, μαζί με άλλους αγωνιστές, έκαναν πράξη τη διεθνιστική αλληλεγγύη.

Δυσκόλεψαν το πέρασμα των στρατευμάτων στη γείτονα χώρα, αφού σύμφωνα με τα στοιχεία των ΝΑΤΟικών, από τις κινητοποιήσεις του λαού και της νεολαίας το δολοφονικό τους έργο καθυστέρησε περίπου έναν μήνα.

Η αλληλεγγύη και τα αντιπολεμικά - αντιιμπεριαλιστικά αισθήματα του λαού εκφράστηκαν με τις μαζικές συγκεντρώσεις στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και σε όλη τη χώρα, από την πρώτη μέρα του πολέμου, με εμβληματική τη συγκέντρωση ενάντια στην επίσκεψη Κλίντον τον Νοέμβριο του 1999, που η κυβέρνηση έπνιξε στα χημικά, με άγρια καταστολή σε βάρος των χιλιάδων διαδηλωτών.

Εκφράστηκε με τα μπλόκα στα στρατιωτικά κομβόι οχημάτων, με το σταμάτημα των τρένων, που καθυστέρησε την ανάπτυξή τους στα πεδία του πολέμου, με αποκλεισμούς των βάσεων σε Ακτιο, Αραξο, Σούδα, των στρατηγείων του ΝΑΤΟ. Εκφράστηκε με την αποστολή αντιπροσωπειών του Κόμματος, του ΠΑΜΕ, της ΕΕΔΥΕ επιτόπου, στα εμπόλεμα εδάφη, πάνω στις γέφυρες στο Νις και το Βελιγράδι.

Ο λαός έδωσε μάχες για να σταματήσει ΝΑΤΟικές φάλαγγες του θανάτου, ξετυλίγοντας μια πολύμορφη δράση, που ξεκινούσε από τους χώρους δουλειάς, τις σχολές, τα σχολεία και έφτανε μέχρι τις γειτονιές και τα χωριά, για να σημάνει ξεσηκωμός, να σταματήσει η ελληνική εμπλοκή, να επιστρέψουν πίσω όλα τα στρατεύματα της χώρας μας.

Το λιμάνι της Θεσσαλονίκης και όλες οι έξοδοι έβρισκαν μέρα - νύχτα το αποφασισμένο αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, με μπροστάρη τα ταξικά συνδικάτα, να εμποδίζουν τους φονιάδες να προωθηθούν στη Γιουγκοσλαβία.

Αντιδράσεις υπήρξαν και μέσα στο στράτευμα, με κορυφαία πράξη την άρνηση του πληρώματος του Α/Τ «Θεμιστοκλής» να υπηρετήσει κάτω από τη σημαία του ΝΑΤΟ. Η κυβέρνηση διέταξε το αντιτορπιλικό «Θεμιστοκλής» να βρεθεί στην Αδριατική, προσφέροντας κάλυψη στα αμερικανικά πλοία που έσπερναν τον όλεθρο στη Γιουγκοσλαβία.

Στις 14 Απρίλη δημοσιεύεται η πρώτη επώνυμη επιστολή στρατευμένου που αρνείται να υπηρετήσει το ΝΑΤΟ. Είναι ο ναύτης Τ/ΠΒ Νίκος Γαρδίκης. Το παράδειγμά του ακολουθούν εκατοντάδες φαντάροι σε όλη την Ελλάδα, που επώνυμα και ανώνυμα εκφράζουν την αλληλεγγύη τους και την άρνησή τους να συμμετέχουν στη σφαγή.

Στις απειλές της κυβέρνησης για λιποταξία και φυλακή, οι αντιδράσεις κλιμακώνονται σε όλη τη χώρα και διεθνώς. Οταν στις 18 Απρίλη το Α/Τ «Θεμιστοκλής» αποπλέει για την Αδριατική, δύο αξιωματικοί, ο Μαρίνος Ριτσούδης και ο Στέλιος Κοτσογιάννης, αρνούνται να επιβιβαστούν και παραπέμπονται στο στρατοδικείο.

Το βράδυ του απόπλου οι ναύτες κατεβάζουν από το καράβι το ΝΑΤΟικό κουρελόπανο, αρνούνται την επιθεώρηση από Αμερικανό ναύαρχο, απέχοντας. Οι δεκάδες ποινές φυλάκισης δεν εφαρμόζονται, κάτω από τη δύναμη της κατακραυγής που εκφράστηκε από το εργατικό - λαϊκό κίνημα.

Κάθε μέρα στον δρόμο η Θεσσαλονίκη

Από τις διαδηλώσεις στην Θεσσαλονίκη (Πηγή: Google)

Στη Θεσσαλονίκη, που αποτέλεσε το βασικό προγεφύρωμα της δολοφονικής μηχανής προς την τότε ΠΓΔΜ και από εκεί στη συνοριογραμμή με τη Γιουγκοσλαβία, από τον Φλεβάρη μέχρι και τον Ιούλη του 1999, με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές, αναπτύχθηκε μια πολύμορφη δράση, σχεδόν καθημερινά εκείνη την περίοδο, ενάντια στο πέρασμα των ΝΑΤΟικών δυνάμεων που κυκλοφορούσαν με την ένδειξη KFOR, δηλαδή δύναμη Κοσόβου.

Η αρχή έγινε στις 25 Φλεβάρη, όταν μαζικά ο λαός της Θεσσαλονίκης ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της ΚΟ Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ και συμμετείχε σε μια μεγάλη διαδήλωση που κατέληξε στο λιμάνι της πόλης. Εκεί βρέθηκε αντιμέτωπος με τα ΜΑΤ και τους ΝΑΤΟικούς στρατιώτες. Κατάφερε και έφτασε στην προβλήτα 8, όπου εκείνη την ώρα αποβιβάζονταν άρματα μάχης από αγγλικό αρματαγωγό. Το πλοίο σήκωσε τον καταπέλτη και απομακρύνθηκε από την αποβάθρα, ενώ πιο μέσα βρισκόταν το γαλλικό πλοίο που ξεφόρτωσε τις προηγούμενες μέρες τα σύνεργα του θανάτου.

Τις επόμενες μέρες συνεχίστηκε η άφιξη των ΝΑΤΟικών δυνάμεων, μέσω του λιμανιού αλλά και του αεροδρομίου και η προώθησή τους μέσω του σιδηροδρομικού δικτύου και οδικώς προς τα Σκόπια, όπου συγκεντρώνονταν μέχρι να δοθεί το «πράσινο φως» για τη μαζική επέμβαση. Δύο ολόκληρα Σώματα Στρατού, το Β' και το Γ', είχαν τεθεί στη διάθεση των ΝΑΤΟικών, παρέχοντας ό,τι είδους διευκολύνσεις ζητούνταν.

Η οργή του λαού μεγάλωνε μέρα με τη μέρα και παράλληλα άρχισαν να πυκνώνουν οι αντιιμπεριαλιστικές δράσεις. Ολοένα και περισσότεροι φορείς, αλλά και απλοί πολίτες κατήγγειλαν καθημερινά την εμπλοκή της χώρας στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς και απαιτούσαν να πάψει η ΝΑΤΟική παρουσία στα λιμάνια, στα αεροδρόμια και ολόκληρη τη Βόρεια Ελλάδα.

Αιφνιδιαστικές κινητοποιήσεις στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης την ώρα που τα πλοία ξεφόρτωναν πολεμικό υλικό, μπλόκο στα τρένα, διαδηλώσεις διαμαρτυρίας στο κέντρο της πόλης, ήταν μόνο η αρχή.

Λίγη ώρα μετά την έναρξη του βρώμικου πολέμου στις 24 Μάρτη, ο λαός της Θεσσαλονίκης βρίσκεται στο πόδι, διαδηλώνει ενάντια στο έγκλημα, απαιτεί απεμπλοκή της Ελλάδας. Και στις 25 Μάρτη στις 11 το πρωί, εκατοντάδες διαδηλωτές με κόκκινες, ελληνικές και σερβικές σημαίες πετάχτηκαν από το «πουθενά» και με μια αστραπιαία κίνηση βρέθηκαν εντός του στρατοπέδου των Αγγλων στρατιωτών. Ισα που πρόλαβαν οι Αγγλοι να φωνάξουν «no American». Δεκάδες σπρέι με κόκκινη μπογιά άρχισαν να αδειάζουν πάνω στα τεθωρακισμένα, στα τζιπ και τους τοίχους του στρατοπέδου.

Ορμητικά οι διαδηλωτές συνεχίζουν και φτάνουν στο γερμανικό στρατόπεδο, πλησιάζουν τα τεθωρακισμένα. Μια ομάδα νέων κοριτσιών μαζί με αγωνιστές της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης σπάνε τον κλοιό και σκαρφαλώνουν στα τεθωρακισμένα. «German killers go home». Δεκάδες ελληνικές και σερβικές σημαίες κρέμονται στις μάσκες των φορτηγών.

Την ίδια ώρα, μια άλλη κινητοποίηση βρίσκεται σε εξέλιξη στην παρέλαση για την επέτειο της 25ης Μαρτίου μπροστά στο αμερικανικό προξενείο.

Ανεξάντλητες δυνάμεις απέναντι σε απειλές και καταστολή

Από την Θεσσαλονίκη (Πηγή: Google)

Ο λαός συνέχισε ακούραστα, μερόνυχτα, να δίνει τη μάχη. Εστηνε αλλεπάλληλα μπλόκα στις ΝΑΤΟικές φάλαγγες στην περιοχή γύρω από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, αλλά και στις Εθνικές Οδούς στον δρόμο προς τα σύνορα στους Ευζώνους, όπως το μπλόκο στη ΝΑΤΟική φάλαγγα έξω από το Πολύκαστρο του Κιλκίς, όπου οι ΝΑΤΟικοί δολοφόνοι τόλμησαν να στρέψουν τα όπλα τους ενάντια στους διαδηλωτές.

Εστηνε «νίλες» στους ΝΑΤΟικούς, αλλάζοντας κρυφά τα σύμβολα που έδειχναν τον δρόμο για τα σύνορα, όπως έγινε στην περίπτωση που τους κατεύθυναν σαστισμένους στη Λαχαναγορά!

Εστηνε μπλόκο στα τρένα που μετέφεραν πολεμικό υλικό, όπως το μπλόκο στο τρένο που μετέφερε γερμανικά τανκς και άλλο στρατιωτικό υλικό από τη Θεσσαλονίκη προς τα σύνορα και το ανάγκασαν να γυρίσει στο λιμάνι.

Δήλωνε με κάθε τρόπο ότι οι ΝΑΤΟικοί είναι ανεπιθύμητοι, γράφοντας σε τοίχους, σε γέφυρες, πάνω στα ίδια τα ΝΑΤΟικά οχήματα «Killers go home». Ενα σύνθημα που ταυτίστηκε με την αντίσταση του λαού και αντηχούσε σε κάθε δράση του, όπως και το «Κανένας φαντάρος στη Γιουγκοσλαβία, εμείς δεν πολεμάμε για ΗΠΑ - Γερμανία».

Αντιμετώπισε πολλές φορές την άγρια καταστολή που επιστράτευσε η κυβέρνηση για να καταστείλει τις αγωνιστικές δράσεις, με τη χρήση δακρυγόνων και τις επιθέσεις των ανδρών των ΜΑΤ να μπαίνουν στην ημερήσια διάταξη.

Ομως ο λαός δεν υπέστειλε τη σημαία του αγώνα. Συνέχισε την πολύμορφη δράση του και μετά τη λήξη των ανελέητων βομβαρδισμών. Με μαζικές συγκεντρώσεις, συναυλίες, που έγιναν στη Θεσσαλονίκη, εκείνη την περίοδο, όπως και με άλλες κινητοποιήσεις το επόμενο διάστημα.

Στις μέρες που θα ακολουθήσουν, το Λιτόχωρο θα γίνει κέντρο επιχειρήσεων των ΝΑΤΟικών και σημείο αντίστασης του αντιπολεμικού κινήματος. Ο Ιούλιος θα είναι ένας μήνας που το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα θα δώσει καινούριες μάχες. Νέους αποκλεισμούς λιμανιών και βάσεων. Νέες κινητοποιήσεις και συγκεντρώσεις.

Τον Μάρτη του 2000, έναν χρόνο από την έναρξη του πολέμου, ο αγώνας συνεχίζεται. Με μεγάλη κινητοποίηση για να εμποδιστεί η απόβαση των αμερικανικών δυνάμεων στη Γρίτσα του Λιτοχώρου. Με το Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ στο Λιτόχωρο, που κλιμακώθηκε με αποκλεισμό των συνόρων στο τελωνείο των Ευζώνων και ολοκληρώθηκε με τη μαζική και μαχητική διαδήλωση στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, που η κυβέρνηση έπνιξε στα χημικά.

Με μεγάλες διαδηλώσεις στις 24 Μάρτη σε όλη τη χώρα, ενώ στη Θεσσαλονίκη συνεχίζονταν τα μπλόκα στις ΝΑΤΟικές φάλαγγες και το επόμενο διάστημα.

Κορυφαίοι σταθμοί αυτής της δράσης παρουσιάστηκαν σε μια πλούσια φωτογραφική έκθεση στην εκδήλωση της ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα τελετών του ΑΠΘ με αφορμή τη συμπλήρωση 20 χρόνων από τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία. Εκεί ξεχώρισε η μεγάλη προθήκη που στήθηκε με τα «λάφυρα» της αντιιμπεριαλιστικής δράσης του λαού και της νεολαίας, ειδικές σημάνσεις του ΝΑΤΟικού στρατού, πινακίδες κυκλοφορίας οχημάτων κ.λπ.

Παρακαταθήκη στην αντιιμπεριαλιστική πάλη

Από διαδήλωση στην Αθήνα (Πηγή: Google)

Σήμερα, 25 χρόνια μετά, ο πόλεμος στην Ουκρανία διασταυρώνεται με τη σύγκρουση στην Ερυθρά Θάλασσα, με τη σφαγή στην Παλαιστίνη, με τις εστίες έντασης στον Περσικό Κόλπο και τα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο, και την αντιπαράθεση στην Ασία και τον Ειρηνικό.

Σ' αυτές τις συνθήκες, η χώρα μας, με ευθύνη της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων του ευρωατλαντικού τόξου, έχει μετατραπεί σε αμερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο, κινείται μέσα στα διασταυρούμενα πυρά των πολεμικών επιχειρήσεων και βυθίζεται πιο βαθιά στον βάλτο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και την προώθηση των στρατηγικών της στοχεύσεων.

Η πολιτική της εμπλοκής στρέφεται κατά άλλων λαών και βάζει τον λαό μας σε μεγάλες περιπέτειες, τον μετατρέπει σε στόχο αντιποίνων.

Ο λαός μας όμως συνεχίζει την πάλη του. Διδάσκεται από την ιστορία αγώνων. Αυτό αναδείχθηκε και με την αποστολή σωματείων της Θεσσαλονίκης στο Βελιγράδι την προηγούμενη βδομάδα, όπου πήραν μέρος περισσότεροι από 400 εργαζόμενοι όλων των ηλικιών, φωτίζοντας την ανάγκη στο σήμερα, ο λαός, οι εργαζόμενοι να εντείνουν την πάλη τους, για να εμποδίσουν τη συμμετοχή και την εμπλοκή της χώρας μας στο μακέλεμα των λαών στην Ουκρανία, στην Παλαιστίνη, στην Ερυθρά. Την ανάγκη να δυναμώσει ο αγώνας για να κλείσουν οι βάσεις του θανάτου που ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ έσπειραν σε όλη την Ελλάδα.

902 από «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου»,24-325/3/2024