*
Από Μποτίλια στον Άνεμο
20 χαϊκού για την ξυπόλυτη κραυγή της Παλαιστίνης
*
ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΑΖΑ – ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
ΣΑΒΒΑΤΟ 2/12/23
Κινηματογράφος STUDIO new star art cinema
Σταυροπούλου 33, Αθήνα
Φίλοι
Εδώ και περισσότερο από έναν μήνα το κράτος-απαρντχάιντ του Ισραήλ έχει κινητοποιήσει την θηριώδη πολεμική του μηχανή σε μία πρωτοφανή σε ένταση και κλίμακα επίθεση εναντίον των Παλαιστινιακών πληθυσμών στα κατεχόμενα εδάφη, Γάζα και Δυτική Όχθη.
Ήδη μετά την πρώτη μόλις εβδομάδα των βομβαρδισμών εκτιμάται ότι το 45% των οικιστικών μονάδων της Γάζας έχει καταστραφεί.
Η πολιορκημένη Λωρίδα έχει αποκλειστεί από καθαρό νερό, ηλεκτρικό, φάρμακα και τρόφιμα και την επικοινωνία με το υπόλοιπο κόσμο.
Τα ελάχιστα φορτηγά που μπαίνουν από την Ράφα όχι μόνο είναι σταγόνα στον ωκεανό σε σχέση με τις ανάγκες του πληθυσμού αλλά και χρησιμοποιούνται από τον Ισραηλινό στρατό ως δούρειοι ίπποι για να διεισδύσει στους καταυλισμούς.
Οι νεκροί έχουν ξεπεράσει τις 14 χιλιάδες – το ένα τρίτο από αυτούς παιδιά- και κανείς δεν γνωρίζει πόσοι ακόμα βρίσκονται κάτω από τα ερείπια. Πόσοι είναι οι τραυματίες;
Δεν υπάρχει ασφαλές μέρος στη Γάζα να καταφύγει κανείς: νοσοκομεία, τζαμιά και εκκλησίες, σχολεία και υπηρεσίες του ΟΗΕ, κρατικά και δημοτικά κτίρια βομβαρδίζονται δίχως διάκριση. Οι γιατροί δολοφονούνται μέσα στα νοσοκομεία από ελεύθερους σκοπευτές και οι δημοσιογράφοι, πάνω από 40 μέχρι στιγμής, μαζί με τις οικογένειές τους από τους στοχευμένους βομβαρδισμούς στα σπίτια τους.
Αλλά και στην Δυτική όχθη συντελείται -σε μικρότερη κλίμακα- το ίδιο έγκλημα.
Οι φανατικοί έποικοι μαζί με τον στρατό σκορπάνε τον τρόμο και την καταστροφή: πάνω από 140 νεκροί ήδη και περισσότερα από 45 Παλαιστινιακά χωριά έχουν εγκαταλειφθεί από τους κατοίκους τους από τον φόβο των εποίκων, οι οποίοι απαγάγουν παιδιά και ζητάνε μετά από τις οικογένειές τους να γίνουν καταδότες.
Με λίγα λόγια οι Παλαιστίνιοι αντιμετωπίζουν μια ακόμα καταστροφή όμοια με το 1948 και το 1967 όπου πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι οδηγήθηκαν στην προσφυγιά σε στρατόπεδα στον Λίβανο, στην Ιορδανία και (το 1948) στα κατεχόμενα, μόνο πιο αιματηρή και αδυσώπητη αυτή τη φορά.
Δεν μπορούμε να σταθούμε αμέτοχοι και σιωπηλοί σε αυτή την συντελούμενη γενοκτονία, σε αυτό το σφαγείο ανθρώπων και συνειδήσεων. Η χειρότερη γωνιά της κόλασης είναι φυλαγμένη για αυτούς που σιώπησαν μπροστά στο έγκλημα μας λέει ο Δάντης στη «Θεία Κωμωδία».
Στη συνάντηση χορωδιών Σάββατο 2 Δεκεμβρίου ωρα 19.00 ενώνουμε τις φωνές μας με τα εκατομμύρια των ελεύθερων ανθρώπων, φίλων της Δικαιοσύνης σε όλο τον κόσμο, σε μία ειρηνική συναυλία ζητώντας:
Άμεση παύση των εχθροπραξιών – εκεχειρία
Άμεση συνδρομή στις ανάγκες του καθημαγμένου Παλαιστινιακού λαού και ανακούφιση των πληγέντων
Επιστροφή με ασφάλεια των διωγμένων στις εστίες τους – ανοικοδόμηση της Γάζας και πολιτική λύση του Παλαιστινιακού ζητήματος
Οι Παλαιστίνιοι έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους Ισραηλινούς σε εξασφάλιση μιας εθνικής εστίας που στερούνται εδώ και 75 χρόνια.
Συμμετέχουν :
Χορωδία η Ροδιά
Χορωδία Περπερούνα
Χορωδία String Theory
Χορωδία ΚΕΜΦΑ
Χορωδία Γιαγιά Ιτιά
Και το Χορευτικό συγκρότημα Παλαιστινιακής Παροικίας Αθήνας
*
29 Νοέμβρη - Παγκόσμια Ημέρα Αλληλεγγύης στο λαό της Παλαιστίνης
*
Official Site New Star Art Cinema
https://www.newstarartcinema.gr/
*
Ποίηση για την Παλαιστίνη από δύο κορυφαίους Παλαιστίνιους ποιητές, τον Μαχμούντ Νταρουίς και τον Ταουφίκ Ζαγιάντ
Επιμέλεια μετάφρασης: Καμάλ Καττάν
Sliman Mansour “Revolution was beginning”
Μαχμούντ Νταρουίς (1942-2008)
Ταυτότητα
Γράψε.
Είμαι Άραβας.
Αριθμός ταυτότητος: 50.000
Τα παιδιά μου είναι οχτώ
Το ένατο θα ΄ρθει μετά από το καλοκαίρι.
Θυμώνεις;
……………….
Γράψε.
Είμαι Άραβας.
Δουλεύω με τ΄ αδέλφια μου του μόχθου σ’ ένα νταμάρι
τα παιδιά μου είναι οκτώ
τραβάω από την πέτρα
τα ρούχα, το ψωμιί και τα βιβλία τους, αλλά
στην πόρτα σου δε ζητιανεύω
Θυμώνεις;
………………
Γράψε.
Είμαι Άραβας.
Όνομα δίχως τίτλο υπομονετικός
σ’ ένα τόπο που βράζει,
οι ρίζες μου
αγκυροβόλησαν
πριν απ’ τη γέννηση του χρόνου
πριν απ’ των αιώνων το ξετύλιγμα
πριν από τις ελιές κι από τα κυπαρίσσια
και πριν φυτρώσει το χορτάρι.
Ο πατέρας μου
απ’ τη φαμίλια είναι τ’ αλετριού
ο παππούς μου
αγρότης δίχως αξίωμα,
το σπίτι μου καλύβα από καλάμια.
Όνομα είμαι δίχως τίτλο.
………………..
Γράψε.
Είμαι Άραβας.
Το χρώμα των μαλλιών μου είναι μαύρο
το χρώμα των ματιών μου καστανό.
Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μου:
«κουφίε» πάνω στο κεφάλι μου,
Σκληρή να ‘ναι σαν πέτρα η παλάμη μου
που γρατζουνάει όποιον την αγγίζει,
ό,τι αγαπάω για φαΐ
είναι το θυμάρι και το λάδι.
Η διεύθυνσή μου:
χωριό απόμακρο και ξεχασμένο
δίχως ονόματα οι δρόμοι του
κι όλοι οι άντρες του
στο νταμάρι και στο χωράφι.
Θυμώνεις;
…………………..
Γράψε.
Είμαι Άραβας.
Λήστεψες τ’ αμπέλια των προγόνων μου
και τα χωράφια που τα δούλευα με όλα τα παιδιά μου.
Δεν άφησες στους απογόνους μου
παρά αυτές τις πέτρες.
Μήπως θα τις πάρει η Κυβέρνησή σας
όπως λένε;
Λοιπόν,
Γράψε στην αρχή της πρώτης σελίδας:
εγώ δεν μισώ τους ανθρώπους
κανέναν δεν κλέβω
μα αν πεινάσω
τρώω τη σάρκα του σφετεριστή μου.
Φυλάξου.
Από την πείνα μου φυλάξου
κι απ’ την οργή μου.
[επιμέλεια μετάφρασης: Καμάλ Καττάν]
*
Ταουφίκ Ζαγιάντ (1932-1994)
Με τα δόντια
Με τα δόντια
θα υπερασπιστώ την κάθε στιγμή
από το χώμα της πατρίδας μου
με τα δόντια μου.
Γη άλλη πατρίδα μου δε δέχομαι
ακόμα κι αν με κρέμαγαν από τις φλέβες, μένω εδώ
όμηρος της αγάπης για τη μάντρα του σπιτιού μου,
για την πάχνη και το στοργικό ζαμπάκι, μένω εδώ
κι όλα τους τα σταυρώματα δε με συντρίβουν.
Μένω εδώ και υπερασπίζομαι
την κάθε σπιθαμή απ΄ το χώμα της πατρίδας μου
με τα δόντια.
Ο σταυρωμένος
Με λουλούδια και με γλυκά
Και μ’ όλη την αγάπη μας προσμένουμε
Εγώ, η γη, το φεγγάρι,
Η πηγή, η ελιά, τ’ αγριολούλουδα,
Τα διψασμένα περιβόλια και τ’ αμπέλια
και χίλια πράσινα τραγούδια
που κάνουνε τις πέτρες και φυλλορροούν.
Με λουλούδια και με γλυκά
και μ’ όλη την αγάπη μου προσμένω
και καρτερώ του αγέρα την πνοή που έρχεται
απ’ την ανατολή
μήπως και στα φτερά του φέρει μήνυμα
μήπως και κάποια μέρα ο ποταμός φωνάξει:
Σταυρωμένε, ανάσανε,
οι δικοί απόντες διάβηκαν.
—————-
*(Τα ποιήματα προέρχονται από το βιβλίο “Ποίηση του λαού της Παλαιστίνης”, εκδ. έλευσις, Ομάδα Νεανικής Πολυέκφρασης Αρκαδίας”, τηλ. 2710238493)
*Το έργο του Sliman Mansour “Revolution was beginning” αφηγείται την ιστορία της Παλαιστίνης από την Nakba (Παλαιστινιακή Καταστροφή του 1948). Ξεκινάει από τον ξεριζωμό των Παλαιστινίων και ο καλλιτέχνης παραθέτει διάφορα στιγμιότυπα του παλαιστινιακού αγώνα. Ο καμβάς στα δεξιά, ξεκινάει, με προσφυγικές σκηνές σε σκοτεινό ουρανό και καταλήγει στα αριστερά με τις φιγούρες νεαρών ανδρών και γυναικών που κάνουν πορεία με την παλαιστινιακή σημαία στα χέρια. Υπάρχουν διάφορα σύμβολα στο έργο, που κάνουν αναφορά στο δικαίωμα της επιστροφής, τις φυλακίσεις, το τείχος του apartheid , που δείχνουν τη φύση του παλαιστινιακού αγώνα μέσα στην ιστορία.
επιμέλεια: Αιμ. Α.
* * *
Ακολουθεί ποίηση του Chassan Zaqtan (1954-) που γεννήθηκε κοντά στη Βηθλεέμ και έζησε στην Ιορδανία, τον Λίβανο, τη Συρία και την Τυνησία. Έλαβε το Εθνικό Μετάλλιο Τιμής της Παλαιστίνης τον Ιούνιο του 2013. Το έργο του έχει μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, νορβηγικά και άλλες ακόμη γλώσσες.
Ήρεμη μέρα
Δεν
έχει νεκρούς στους δρόμους σήμερα
Είναι μια ήσυχη μέρα,
Η κίνηση είναι κανονική,
Υπάρχει αρκετός χώρος για την πομπή
Των χθεσινών νεκρών
Χώρος για να προστεθεί
ένα όνειρο, μια ιδέα, ένα μικρό αγόρι,
μια ακόμη ώθηση στην αγαπημένη βάρκα,
ένα ψεύτικο όνομα για το κύτταρο,
ένα τριαντάφυλλο για τη νέα αγάπη,
ένα χέρι στον σύντροφο
Λίγος χώρος για να μείνεις ζωντανός για λίγο ακόμη
Αρκετός χρόνος για να σφίξεις τα χέρια
Και να φτάσεις τον ήλιο
[…]
Μια ήρεμη μέρα,
Η γειτόνισσα θα βγει από το νυχτικό της
Για να κρεμάσει λίγη υπνηλία γύρω μας,
Κάποιο νωθρό ξύπνημα
Είναι πολύ ληθαργική για να μαζέψει γράμματα σε λέξεις
Πού είναι η ζωή αυτό το απέραντο πρωινό του περιπάτου;
Δεν θα φύγουμε
Απ’ την ασπράδα του φορέματός της ένας λόγος
Θα έρθει να μας μεταφέρει στους δρόμους
Μόλις εκείνη πέσει νεκρή λέγοντας «καλημέρα»
Chassan Zaqtan (μτφρ. από τα αγγλικά: Χριστίνα Λιναρδάκη)
*
Ο Taufik Zayad (1932-1994) γεννήθηκε στη Γαλιλαία και σπούδασε φιλολογία στη Μόσχα. Είχε αναπτύξει πολιτική δράση και υπήρξε ηγέτης του κομμουνιστικού παλαιστινιακού κόμματος Ρακά, ενώ διετέλεσε και δήμαρχος της Ναζαρέτ. Ο Zayad πέθανε το 1994 σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στην κοιλάδα της Ιορδανίας, ενώ επέστρεφε από την Ιεριχώ, όπου είχε μεταβεί για να καλωσορίσει τον Γιάσερ Αραφάτ, ο οποίος μόλις είχε επιστρέψει από την εξορία.
Πάνω στον κορμό μιας ελιάς (απόσπασμα)
…επειδή δεν μπορώ ν’ αγοράσω χαρτί
θα χαράξω αυτά που τραβάω
τα μυστικά μου όλα θα χαράξω
πάνω στον κορμό μιας ελιάς
στην αυλή του σπιτιού μου.
Θα χαράξω την ιστορία μου
Τις πράξεις της τραγωδίας
Τους αναστεναγμούς για τα περιβόλια
Κι όλα τα αχ πάνω στους τάφους των προγόνων μου.
Θα χαράξω
Την κάθε πίκρα που γεύτηκα
Την πίκρα που με τόνο δέκατο
Απ’ τη μελλούμενη ευτυχία θα σβήσει.
Taufik Zayad (μτφρ.: Kamal Kattan)
*
Και μία γυναίκα ποιήτρια η Maya Abu Al–Hayyat (1980) που ζει στην Ιερουσαλήμ και είναι ποιήτρια, συγγραφέας παιδικών βιβλίων και ηθοποιός. Μεταφράζω από τα αγγλικά το ποίημά της What If.
Κι αν
Κάθε φορά που βγαίνω από το σπίτι, αυτοκτονία είναι,
και κάθε γυρισμός, μια αποτυχημένη επιχείρηση.
Τι θα γινόταν, αν τα καμένα ελαστικά έσκαγαν
και οι στρατιώτες γίνονταν κατεργαρέοι;
Τι κι αν οι έφηβοι γίνονταν επαναστάτες
και ο οδηγός του φορτηγού αποκοιμήθηκε στο τιμόνι;
Κι αν
Βρίσκω αυτό που ψάχνω;
Θέλω να γυρίσω σπίτι ολόκληρος.
Σημαδεύω τους δρόμους με ψίχουλα
για να με βοηθήσει να περπατώ πάνω κάτω
μέχρι τα πουλιά να φάνε όλο το ψωμί μου.
(μετ. από τα αγγλικά Θ. Μουσόπουλος)
https://www.paratiritis-news.gr
***
Ο Mahmud Darwish (1942-2008) θεωρείται ο εθνικός ποιητής της Παλαιστίνης, αλλά και από τους σημαντικότερους ποιητές του αραβικού κόσμου. Έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία, μεταξύ αυτών και το Βραβείο Λένιν το 1983.
Κατάσταση πολιορκίας (αποσπάσματα)
(μετάφραση Γιώργος Μπλάνας)
8
Όταν σε πολιορκούν,
Η ζωή είναι μια στιγμή
Ανάμεσα στην ανάμνηση
Της πρώτης στιγμής
Και στη λήθη
Της τελευταίας
12
Οι στρατιώτες μετρούν την απόσταση
Ανάμεσα στο είναι και το μηδέν με κιάλια,
Κρυμμένοι πίσω απ’ τα τανκς.
13
Εμείς μετράμε την απόσταση
Ανάμεσα στο σώμα μας και τις ρουκέτες
Μονάχα με τις έξι μας αισθήσεις.
Ραμάλα
Ιανουάριος 2002
https://moggolospolemistisvalkaniosagrotisoklonos
***
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.