*
*
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ
Το ΚΚΕ αποχαιρετά με βαθιά συγκίνηση και σεβασμό τον Γιάννη Μαρκόπουλο
Σε ανακοίνωσή του για τον θάνατο του μουσικοσυνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλου, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, αναφέρει:
«Με βαθιά συγκίνηση και σεβασμό αποχαιρετούμε τον Γιάννη Μαρκόπουλο, έναν από τους μεγαλύτερους μουσικοσυνθέτες μας, που το σπουδαίο και ξεχωριστό έργο του αποτέλεσε σταθμό στην πορεία του μουσικού μας πολιτισμού.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ
Ο Γιάννης Μαρκόπουλος θα συνεχίζει να ζει, να εμπνέει και να εκφράζει τις ανάγκες κάθε νέας γενιάς που θα έρχεται
Σε δήλωσή του για τον θάνατο του μεγάλου μουσικοσυνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλου ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, ανέφερε:
«Ο Γιάννης Μαρκόπουλος ήταν ένας άνθρωπος ευαίσθητος στα μηνύματα του καιρού μας, βαθύς γνώστης της λαϊκής μουσικής μας παράδοσης, αλλά και της ποίησης, της μοντέρνας και της παλιότερης, όπως η σολωμική.
Όλα αυτά τα στοιχεία συμμάχησαν με το ταλέντο του για να μας δώσει αυτό το εντελώς ξεχωριστό έργο, που όταν το ακούς το αναγνωρίζεις αμέσως.
Είχε μια μοναδική τέχνη να αναγεννά, να αναμορφώνει, να ανακατατάσσει τα γνώριμα ηχοχρώματα της μουσικής μας παράδοσης έτσι που να μιλούν για το σήμερα, αλλά και για το αύριο.
Η τέχνη του είναι μια γέφυρα ανάμεσα στο χτες, το σήμερα και το μέλλον μιας δίκαιης και ελεύθερης ζωής.
Μέσα απ’ αυτό το διαχρονικό έργο του θα συνεχίζει να ζει, να εμπνέει και να εκφράζει τις ανάγκες κάθε νέας γενιάς που θα έρχεται».
Ο Γιάννης Μαρκόπουλος δεν μιμήθηκε τη μουσική μας παράδοση, ούτε επέστρεψε σ’ αυτή με αναπόληση και νοσταλγία. Τη μετουσίωσε σε ζωντανή πραγματικότητα του καιρού μας. Σ’ αυτή τη γόνιμη αξιοποίηση των εξελίξιμων στοιχείων της παράδοσης βρίσκεται η πεμπτουσία της τέχνης του, το μυστικό της ιδιαιτερότητας και της πρωτοτυπίας της.
Με το έργο του μας έδειξε τον τρόπο να ερμηνεύουμε δημιουργικά της κληρονομημένες πνευματικές και αγωνιστικές αξίες μας, την ανάγκη να τις απαλλάσσουμε από τα νεκρά τους στοιχεία, να τις ανακατατάσσουμε, να τις αναγεννάμε και να τις βάζουμε να μιλούν στο σήμερα και για το σήμερα.
Ο Γιάννης Μαρκόπουλος υπήρξε πάντα ευαίσθητος στα προστάγματα της εποχής, θερμαινόταν από τα ζωτικά ενδιαφέροντά της και είχε την ικανότητα να αγκαλιάζει το πνεύμα και τις ανάγκες των πλατειών λαϊκών στρωμάτων. Αυτά τα στοιχεία τον έκαναν να αγαπηθεί από το φοιτητικό κυρίως κοινό στα σκληρά χρόνια της δικτατορίας. Ένα κοινό που αγνοώντας τις απαγορεύσεις της χούντας δημιουργούσε το αδιαχώρητο στις μπουάτ όπου νέοι ερμηνευτές, ανάμεσά τους και ο Νίκος Ξυλούρης, παρουσίαζαν τα έργα του συνθέτη.
Δικαιολογημένα αμέσως μετά τη μεταπολίτευση κατάκτησε τις καρδιές του πλατιού λαϊκού κοινού, που τον αποθέωνε στις συναυλίες του, όπως στα Φεστιβάλ της ΚΝΕ από το πρώτο κιόλας το 1975.
Το ανεπανάληπτο "Χρονικό" των παθών, των αγώνων και των ιδανικών του βασανισμένου λαού μας στην πρόσφατη ιστορία του, έκφραζε τους καινούριους πόθους του, έσπρωχνε "με του δασκάλου τη φωνή το χέρι του εργάτη" να γράψει καινούρια τραγούδια για τη λευτεριά. Οι κύκλοι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, Μετανάστες, Ιθαγένεια, Θητεία, Θεσσαλικός Κύκλος και μια σειρά νέα τότε τραγούδια του συνθέτη γύριζαν σε κάθε στόμα, μα πάνω απ’ όλα το "εμείς είμαστε οι εργάτες", στο οποίο η ταξική συνείδηση της εργατικής τάξης βρήκε μια ασύγκριτη μέσα στην απλότητα και τη λαϊκότητά της μουσική έκφραση. Με τη νέα μουσική ματιά του τραγούδια όπως το "Πότε θα κάνει ξαστεριά" ή το "Αγρίμια κι αγριμάκια μου" μετατράπηκαν σε λαϊκούς ύμνους ενάντια στην κοινωνική καταπίεση κάθε είδους και μορφής, όχι μόνο στα χρόνια της δικτατορίας, αλλά ως τις μέρες μας. Μεγάλοι λαϊκοί τραγουδιστές όπως οι αξέχαστοι Νίκος Ξυλούρης και Μαρία Δημητριάδη, αλλά και ο Λάκης Χαλκιάς κι ο Χαράλαμπος Γαργανουράκης, σημάδεψαν με τις ερμηνείες τους αυτές τις ξεχωριστές στιγμές.
Στίχος και μουσική στο έργο του Γιάννη Μαρκόπουλου βρίσκονται σε μια ολοκληρωμένη αρμονία, σε ένα τέλειο συνταίριασμα που συνδέει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μιας δίκαιης και ευτυχισμένης ζωής. Είναι πραγματικά ευτύχημα που η ελεύθερη σκέψη, ο βαθύς ποιητικός στοχασμός, η ολοζώντανη γλώσσα και ο πλαστικός, μουσικός στίχος του Σολωμού συναντήθηκαν με την πλούσια καλλιτεχνική ιδιοσυγκρασία του Γιάννη Μαρκόπουλου, τη βαθιά γνώση του στο περιεχόμενο του σολωμικού έργου και την εντρύφησή του στη λαϊκή μουσική μας παράδοση στο ιδιαίτερα απαιτητικό έργο του "Ελεύθεροι Πολιορκημένοι".
Η τέχνη του ενώνει τα καταπιεσμένα κοινωνικά στρώματα ενάντια στους καταπιεστές τους και γι’ αυτό είναι τέχνη πολιτική: Ένα προσκύνημα στη χάρη του λαού, μια υπόκλιση στα βάσανά του και ένας απέραντος θαυμασμός στα έργα του: τα μικρά, μες στην καθημερινή βιοπάλη του, αλλά και μεγάλα στους κρίσιμους ταξικούς αγώνες του, όπως το εκφράζει στο τραγούδι του "Προσκυνώ τη χάρη σου λαέ μου" που ο συνθέτης αφιέρωσε στην Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας το 1980 στο 6ο της Φεστιβάλ.
Το έργο του Μαρκόπουλου - μακριά πάντα από τις σειρήνες της ευκολίας και τους πειθαναγκασμούς της εμπορευματοποίησης - δεν αποτελεί απλά παθητικό δέκτη των μηνυμάτων του καιρού. Είναι ένας ενεργητικός πομπός που μεταβάλλεται σε κοινωνική πράξη, που επενεργεί στη ζωή με τα ιδανικά που εκφράζει και εξυπηρετεί τα αιτήματα μιας φωτεινότερης κι ομορφότερης ζωής για τους όπου γης αδικημένους. Και γι’ αυτό είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσει με αμείωτη τη δύναμή του διαχρονικά να ζεσταίνει τις ανθρώπινες καρδιές.Κάθε νέα γενιά που θα έρχεται θα το ξανα-ανακαλύπτει, γιατί θα εκφράζει και τους δικούς της πόθους, ανάγκες και οράματα.
Το ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά συλλυπητήριά του στην οικογένεια και τους οικείους του».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.