Δεκέμβρης 1944 (17)

Παρασκευή 21 Απριλίου 2023

STUDIO new star art cinema: Το σινεμά που λατρεύει το σινεμά — Μπερτολούτσι: To Τελευταίο Ταγκό Στο Παρίσι — Αφιέρωμα στον Σταύρο Ψυλλάκη — Θωμάς Σίδερης: Ο Γάμος στο Αφρίν — Αγγελόπουλος: Ταξίδι στα Κύθηρα (VIDEO)

 

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΑΓΚΟ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ / ΜΠΕΡΤΟΛΟΥΤΣΙ / ΜΑΡΛΟΝ ΜΠΡΑΝΤΟ / ΜΑΡΙΑ ΣΝΑΙΝΤΕΡ

ΑΠΟ 20/4 ΣΕ ΑΠΟΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΗ ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ

Στολισμένη με μουσική του γνωστού τζαζίστα Γκάτο Μπαρμπιέρι, που σου κόβει την ανάσα.

 Από τις πιο έντονα συναισθηματικές εμπειρίες που σας έχουν συμβεί. (Chicago Sun-Times)

Μια συγκλονιστική ιστορία ακραίου ερωτικού πάθους

LAST TANGO IN PARIS

Σκηνοθεσία: Μπερνάρντο Μπερτολούτσι

Σενάριο: Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, Φράνκο Αρκάλι, Ανιές Βαρντά

Φωτογραφία: Βιτόριο Στοράρο

Μοντάζ: Φράνκο Αρκάλι, Ρομπέρτο Περπινιάνι

Μουσική: Γκάτο Μπαρμπιέρι

Πρωταγωνιστούν: Μάρλον Μπράντο, Μαρία Σνάιντερ, Ζαν-Πιερ Λεό

Διάρκεια: 136 λεπτά

Γαλλία, Ιταλία, 1973, Έγχρωμο

;

(Βλέπε κάτω κριτική του Στράτου Κερσανίδη)

Imdb

https://www.imdb.com/title/tt0070849/

Flickr: ΑΦΙΣΕΣ--ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ-BANNER

https://www.flickr.com/.../15566.../albums/72177720307337734

Wikipedia

https://el.wikipedia.org/wiki/το_τελευταίο_τανγκό_στο_Παρίσι

* * *

Ο ΓΑΜΟΣ ΣΤΟ ΑΦΡΙΝ ΣΕ ΣΕΝΑΡΙΟ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥ ΕΝ ΖΩΗ ΚΟΥΡΔΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΗ

ΣΤΟΥΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ ΑΠΟ 20/4 ΣΕ Α’ ΠΡΟΒΟΛΗ

Το δεύτερο μέρος της τριλογίας του Θωμά Σίδερη για τον πόλεμο στη Συρία, μετά τα πολυβραβευμενα «Ρόδια του Ναγκόρνο Καραμπάχ», που έχουν αποσπάσει 14 κινηματογραφικά βραβεία σε φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο

Μία ελεγεία για τον πόλεμο

Ένας ποιητής στα συντρίμμια μιας κατεστραμμένης πόλης

Trailer NEW STAR

Imdb:

https://www.imdb.com/title/tt26966631/

Flickr: ΑΦΙΣΕΣ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ-BANNER

https://www.flickr.com/photos/155666086@N07/albums/72177720307321246

* * *

Αφιέρωμα στον ΣΤΑΥΡΟ ΨΥΛΛΑΚΗ ΣΤΟ STUDIO new star art cinema

24-25-26 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

Μετά τη βράβευση του στο  25ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2023 με τον Χρυσό Αλέξανδρο

η New Star διοργανώνει στον  ιστορικό κινηματογράφο τέχνης STUDIO  new star art cinema στις 24, 25 και 26 Απριλίου ένα αφιέρωμα στον Σταυρό Ψυλλάκη, έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες δημιουργούς ντοκιμαντέρ, προβάλλοντας πέντε από τις σημαντικότερες ταινίες του.

Το STUDIO new star art cinema στα πλαίσια του εορτασμού των 55 χρόνων του, τίμησε τον Σταύρο Ψυλλάκη δίνοντας το όνομά του σε ένα από τα καθίσματα και του απένειμε τιμητικό δίπλωμα για την προσφορά του στην 7η Τέχνη.

ΔΕΥΤΕΡΑ 24/04/2023

19:00 ΓΙΑ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟΥΣ συναντήσεις με τον Γιώργο Μανιάτη (98 min, 2019)

Μετά την προβολή, ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΙΚΑΡΟΣ ΜΠΑΜΠΑΣΑΚΗΣ (συγγραφέας) και ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΛΑΒΟΣ (συγγραφέας και συνεργάτης του Φεστιβάλ Κιν/φου Θεσσαλονίκης) συζητούν με τον σκηνοθέτη για τον «κατά ΨΥΛΛΑΚΗ, ΜΑΝΙΑΤΗ» της ταινίας.



 *

ΤΡΙΤΗ 25/04/2023

19:00  ΜΕΤΑΞΑ ακούγοντας το χρόνο (87 min, 2012)

20:30  ΤΟ ΜΕΣΑ ΦΩΣ (92 min, 2015)

*

ΤΕΤΑΡΤΗ  26/04/2023

19:00  ΟΦΕΙΛΗ (77 min, 2021)

20:30 ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ (87 min, 2009)

Μετά το τέλος της προβολής ο σκηνοθέτης ΣΤΑΥΡΟΣ ΨΥΛΛΑΚΗΣ συζητά με το κοινό.

Βλέπε στο Flix

* * *

Official Site New Star Art Cinema

https://www.newstarartcinema.gr/

facebook

New Star Art Cinema

Φίλοι του Studio

Στούντιο New Star Art Cinema

New Star Art Cinema

instagram

New Star Art Cinema

*


ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΑ ΚΥΘΗΡΑ του ΘΟΔΩΡΟΥ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ από 04/05 ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟ STUDIO new star art cinema

«Μας βάλανε και πολεμήσαμε, βγάλαμε τα μάτια μας. Εσύ από εδώ, εγώ απ’ την άλλη μεριά.

Χάσαμε κι δυο, ο άνθρωπος με τον άνθρωπο, ο λύκος με το λύκο».

«Ο Έρωτας του Ιδανικού, ακριβώς επειδή θεωρείται απροσπέλαστος, κατοικεί στην καρδιά κάθε υψηλής δημιουργίας.»

Θόδωρος Αγγελόπουλος

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΑ ΚΥΘΗΡΑ (1984)

VOYAGE TO CYTHERA

Η έκτη κατά σειρά μεγάλου μήκους ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου, από 04/05 σε επανέκδοση από τη NEW STAR, αποκλειστικά στο STUDIO new star art cinema και μέσα στα πλαίσια του αφιερώματος «2023,Έτος Θ. Αγγελόπουλου» που διοργανώνει η NEW STAR σε συνεργασία με την οικογένεια του Θόδωρου Αγγελόπουλου.

Κάθε μήνα θα προβάλλεται και μία ταινία του Δημιουργού, Δεκέμβριος 2022 - Δεκεμβριος 2023.

Βραβείο Σεναρίου

Βραβείο FIPRESCI

Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών 1984

Κρατικό Βραβείο Καλύτερης ταινίας, Σεναρίου, Ά Ανδρικού Ρόλου (Μάνος Κατράκης), Ά Γυναικείου Ρόλου (Ντόρα Βολανάκη), Σκηνογραφίας, Βραβείο Κριτικών στο Φεστιβάλ Ρίο ντε Τζανέιρο

ΑΠΟ 04/05 ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟ STUDIO new star art cinema

Trailer

Ταξίδι στα Κύθηρα

Imdb

https://www.imdb.com/title/ταξίδι στα Κύθηρα

Flickr ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΑ ΚΥΘΗΡΑ

https://www.flickr.com/.../15566.../albums/72177720307388605

Flickr ΕΤΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ 2023

https://www.flickr.com/.../15566.../albums/72177720304596547

ΕΠΙΣΗΜΗ ΣΕΛΙΔΑ ΘΟΔΩΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΑ ΚΥΘΗΡΑ - ΕΠΙΣΗΜΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία: Θόδωρος Αγγελόπουλος

Σενάριο: Θόδωρος Αγγελόπουλος, Τονίνο Γκουέρα, Θανάσης Βαλτινός

Μουσική: Ελένη Καραΐνδρου

Φωτογραφία: Γιώργος Αρβανίτης

Πρωταγωνιστούν: Μάνος Κατράκης, Μαίρη Χρονοπούλου, Διονύσης Παπαγιαννόπουλος

Ντόρα Βολανάκη, Giulio Brogi, Γιώργος Νέζος, Αθηνόδωρος Προύσαλης

Χώρες:Ελλάδα, Ιταλία, Μεγ. Βρετανία, Δυτική Γερμανία

Έτος: 1984

Χρώμα: Έγχρωμη

Διάρκεια: 138 λεπτά

ΣΥΝΟΨΗ

Ένας σκηνοθέτης του κινηματογράφου, κουρασμένος απ' τις μυθοπλασίες, αναζητά μια ιστορία ουσιαστική και προσκολλάται σ' έναν γέρο που πουλάει λεβάντες στο δρόμο: τον Σπύρο, έναν πρώην κομμουνιστή, εξόριστο στην Τασκένδη, που έχει επιστρέψει στην πατρίδα μετά από 32 χρόνια εξορία. Στο χωριό του, που το είχε υπερασπιστεί κατά τη διάρκεια του πολέμου, γίνεται μάρτυρας ενός ξεπουλήματος της γης και των ιδεών, και προσπαθεί να το αποτρέψει. Ωστόσο, δεν μπορεί να συμπλεύσει με την πραγματικότητα που συναντά. Απομονώνεται. Δεν μπορεί να επικοινωνήσει με τα παιδιά του, με τους γύρω του. Μόνο η γυναίκα του, πιστή και υπομονετική Πηνελόπη, τον ακολουθεί μέχρι το τέλος, μέχρι το τελευταίο του ταξίδι.

Το «Ταξίδι στα Κύθηρα» είναι μια ελεγεία για τον επαναστάτη (ή μήπως για την ίδια την επανάσταση;), ενώ προβάλλει μια υπαρξιακή προβληματική πάνω στη δύναμη και την αξία των ανθρώπινων αισθημάτων, θυμίζοντάς μας έναν από καιρό ξεχασμένο ανθρωπισμό. Η δύναμη της ερωτικής αφοσίωσης αναδεικνύεται σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια στο πρόσωπο της γριάς γυναίκας, καθώς αποκλείεται οποιαδήποτε σύγχυση με το ερωτικό πάθος.

Επισυνατπόμενα θα βρείτε αναλυτικό Δελτίο Τύπου καθώς και τη Βιογραφία/Φιλμογραφία του Θόδωρου Αγγελόπουλου

Official Site New Star Art Cinema

https://www.newstarartcinema.gr/

* * *

«ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΑΓΚΟ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ»

Έρωτας καταφύγιο

Η επαναπροβολή παλαιότερων ταινιών μας δίνει τη ευκαιρία να επανεκτιμήσουμε έργα και σκηνοθέτες μέσα από τη ματιά του σήμερα καθώς πολλά πράγματα έχουν αλλάξει τόσο όσον αφορά την οπτική του σινεμά όσο και τις κοινωνικές συνθήκες. Τι ήταν μοντέρνο τότε και τι σήμερα, τι ήταν τολμηρό τότε και τι σήμερα κ.λπ.

«Το τελευταίο ταγκό στο Παρίσι» (Last tango in Paris) που γύρισε το 1972 -δηλαδή πριν από μισό αιώνα- ο Μπερνάντο Μπερτολούτσι, είναι μια τέτοια ταινία που όταν προβλήθηκε θεωρήθηκε ιδιαίτερα τολμηρή και μάλιστα, σε αρκετές περιπτώσεις η λογοκρισία «έκοψε» την πολυσυζητημένη σκηνή όπου ο Πολ χρησιμοποιεί ένα κομμάτι βούτυρο ως λιπαντικό για να σοδομίσει τη Ζαν. Σκηνή που σοκάρει με το ρεαλισμό της αν και δεν περιέχει καθόλου γυμνό.

Ας δούμε όμως ποιος είναι ο Πολ και ποια είναι η Ζαν. Εκείνος είναι ένας 45χρονος Αμερικανός που περιφέρεται στο Παρίσι κουβαλώντας τη θλίψη του. Αργότερα μαθαίνουμε πως αιτία είναι ο θάνατος της γυναίκας του η οποία αυτοκτόνησε. Εκείνη είναι μια 20χρονη Γαλλίδα που ψάχνει να νοικιάσει ένα σπίτι αφού ετοιμάζεται να παντρευτεί το νεαρό κινηματογραφιστή Τομ που γυρίζει μια ταινία με την καθημερινότητα της αγαπημένης του. Η Ζαν θα συναντήσει τον Πολ μέσα σε ένα διαμέρισμα που πήγε να δει και από εκείνη τη στιγμή θα ξεκινήσει μια παθιασμένη σεξουαλική σχέση ανάμεσά τους. Μια σχέση μεταξύ δύο αγνώστων χωρίς ονόματα και χωρίς αναφορές στο παρελθόν. Σχέση ακραίας σεξουαλικότητας την οποία επιβάλλει ο Πολ σε μια προσπάθεια να ξεφύγει από το δράμα που βιώνει. Η Ζαν ακολουθεί σαν υπνωτισμένη τα όσα εκείνος επιβάλλει στη σχέση και φαίνεται να το χαίρεται αποζητώντας ταυτόχρονα μια βαθύτερη συναισθηματική προσέγγιση.

Δύο άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι ζουν μέσα σε έναν σεξουαλικό παροξυσμό που ουσιαστικά αποτελεί καταφύγιο τόσο για εκείνον όσο και για εκείνη. Ο μεν Πολ προσπαθεί να γλυτώσει από τα φαντάσματα και τα διάφορα ερωτηματικά που τον βασανίζουν σχετικά με τη αυτοκτονία της γυναίκας του αλλά και με τη σχέση που είχαν, η δε Ζαν γοητεύεται από αυτό που έχει συμβεί και μοιάζει να θέλει να δραπετεύσει από τον επικείμενο γάμο της.

Ας επανέλθουμε όμως στον Πολ. Δεν είναι απλώς ένας άνδρας που έχασε τη γυναίκα του αλλά ένας άνθρωπος -όπως διαπιστώνουμε από τα όσα λέει- ασυμβίβαστος, πολιτικά στρατευμένος, άθρησκος ο οποίος έμεινε ξαφνικά μετέωρος και που ισορροπεί επικίνδυνα φλερτάροντας με την κατάθλιψη. Ένας άνδρας που κάπου έχασε τον προσανατολισμό του και αυτοπαγιδεύτηκε. Κι έρχεται η Ζαν σαν λύτρωση, σαν ίαμα που θα τον κρατήσει ζωντανό. Και είναι αυτήν που άθελά της ίσως θα του ανοίξει διαύλους να επικοινωνήσει ξανά με τους ανθρώπους και την πραγματικότητα. Κι εκείνη αποδέχεται το ρόλο που της επιβάλλεται, θαρρείς και έχει επίγνωση της «αποστολής» της που είναι να κρατήσει έναν άνδρα μέσα στα όρια της λογικής. Εν τέλει μπορεί να φαίνεται πως ο Πολ έχει το πάνω χέρι, πως επιβάλλει τη θέλησή του στη Ζαν αλλά μάλλον εκείνος αποδεικνύεται αδύναμος και τρωτός, ενώ εκείνη σαν να έχει επιτελέσει το έργο της, σα να έχει φέρει εις πέρας την αποστολή της, την κατάλληλη στιγμή αποφασίζει να αποχωρήσει αφού βλέπει πλέον τη σχέση της με τον Αμερικανό ως μία ασφυκτική προοπτική.

Η θαυμάσια ταινία του Μπερτολούτσι, λοιπόν, είναι πολλά περισσότερα από μια ταινία τολμηρή ή και άσεμνη, όπως είχε χαρακτηριστεί από κάποιους. Βέβαια με τη σημερινή οπτική και με βάση τα όσα έχουν δει τα ματάκια μας, «Το τελευταίο ταγκό στο Παρίσι» θα μπορούσε να προβληθεί και στο κατηχητικό! Αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία. Η ουσία βρίσκεται στη δύναμη της εικόνας και των καταστάσεων που αφηγείται ο κορυφαίος ιταλός σκηνοθέτης. Ένας άνδρας με παρελθόν που φτάνοντας στη μέση ηλικία βλέπει τον κόσμο του να καταρρέει. Και μια νέα γυναίκα που αντικρίζει το μέλλον και ψάχνει το δρόμο της. Εκείνος απελπισμένος, παρατημένος στα όρια του αυτοεξευτελισμού κι εκείνη γοητευμένη και συνεπαρμένη από τη γνωριμία της μαζί του ρισκάρει και τον ακολουθεί σαν υπνωτισμένη εξερευνώντας τα συναισθηματικά της όρια.

Ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο της ταινίας είναι ο τεράστιος Μάρλον Μπράντο. Η παρουσία του είναι καταλυτική καθώς ξεδιπλώνει όλες τις πτυχές της ερμηνευτικής του γκάμας δίνοντας έναν μοναδικό χαρακτήρα. Κινήσεις, χρωματισμοί της φωνής, βλέμματα, συσπάσεις των μυών του προσώπου ένας Πολ άλλοτε τερατώδης κι άλλοτε ευάλωτος, άλλοτε αποστασιοποιημένος κι απόμακρος κι άλλοτε τρυφερός κι αδύναμος. Ένας ηθοποιός που δικαίως θεωρείται ως ένας από τους κορυφαίους στην ιστορία του σινεμά και που το αποδεικνύει και στην ταινία του Μπερτολούτσι δίνοντας ρεσιτάλ ερμηνείας!

Να σημειώσουμε ακόμη πως η 19χρονη, όταν γυρίστηκε η ταινία, Μαρία Σνάιντερ (1952-2011), τα πήγε περίφημα σε έναν ιδιαίτερα απαιτητικό ρόλο. Μαζί της και ο αγαπημένος ηθοποιός του Φρανσουά Τριφό, ο Ζαν-Πιέρ Λεό στο ρόλο του Τομ. Θαυμάσια φωτογραφία του Βιτόριο Στοράρο, υποβλητική η μουσική του Γκάτο Μπαρμπέρι.

Αυτά για «Το τελευταίο ταγκό στο Παρίσι» μια ταινία που αξίζει να δείτε, όχι φυσικά για την επίμαχη σκηνή αλλά γιατί αποτελεί μια πραγματική εμπειρία που άντεξε στη δοκιμασία του χρόνου. Η Πολίν Καέλ στις 28 Οκτωβρίου 1972 έγραψε στο περιοδικό Νιου Γιόρκερ: « (…) ”Το Τελευταίο ταγκό στο Παρίσι” παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην τελετή λήξης του Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης στις 14 Οκτωβρίου 1972. (…) η σωματική απειλή της συναισθηματικά φορτισμένης σεξουαλικότητας συνιστά τέτοια παρέκκλιση από οτιδήποτε μάθαμε να αναμένουμε στις ταινίες, ώστε υπήρχε κάτι σχεδόν σαν φόβος στην ατμόσφαιρα του πάρτι στο φουαγιέ, μετά την προβολή. Κατειλημμένο από την αμείωτη έξαψη της ταινίας, το κοινό, αμήχανο, βρέθηκε αντιμέτωπο με μια απρόσμενη σεξουαλικότητα, επευφήμησε όρθιο τον Μπερτολούτσι, αλλά κατόπιν ο καθένας έμεινε μόνος του και σιωπηλός. Αυτή θα πρέπει να είναι η πιο δυναμικά ερωτική ταινία που έγινε ποτέ και ίσως αποδειχθεί και η πιο απελευθερωτική (…)».

Στράτος Κερσανίδης

*


 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.