Θα μας λείψεις Μάνο που δεν έλειπες ποτέ...

*

Το βιογραφικό του όπως το έγραψε ο ίδιος στην Κατιούσα:

«Δεν έχω ούτε μια άσπρη τρίχα στη ψυχή μου. Ούτε σταγόνα γεροντίστικης ευγένειας» (Μαγιακόφσκι)

*

Έφυγε ο Μάνος Δούκας στα 63 του μετά από σύντομη μάχη με τον καρκίνο

Ο αποχαιρετισμός της Κατιούσας

Είναι από τις στιγμές που τα λόγια μοιάζουν πολύ φτωχά για να περιγράψουν τα συναισθήματα και την οδύνη μας. Η επάρατη νόσος πήρε σήμερα το βράδυ από κοντά μας τον εκλεκτό, αγαπημένο μας σύντροφο Μάνο Δούκα, που έφυγε από τη ζωή μόλις στα 63 του χρόνια.

Ο Μάνος ήταν ένας σεμνός αγωνιστής της ζωής, δραστήριος, πνευματικά ανήσυχος ως την τελευταία στιγμή, δίνοντας με αξιοπρέπεια και σεμνότητα την τελευταία του μάχη.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Μόλυβο Λέσβου και ήταν γιος του ιστορικού δημάρχου του Μολύβου, Κώστα Δούκα. Οργανώθηκε στην ΚΝΕ στη Μεταπολίτευση, πρωτοστάτησε στο μαθητικό κίνημα της Λέσβου και αργότερα ως φοιτητής στη Μαθηματική Σχολή της Αθήνας και στην Παιδαγωγική Ακαδημία της Μυτιλήνης.

Εργάστηκε ως μαθηματικός στη Μέση Εκπαίδευση, συμπορεύτηκε για πολλά χρόνια με το ΠΑΜΕ στους εκπαιδευτικούς, ήταν πολλές φορές υποψήφιος βουλευτής με το ΚΚΕ αλλά και τη Λαϊκή Συσπείρωση, στις Τοπικές Εκλογές.

Αντιμετώπισε με σθένος και ανεξάντλητα ψυχικά αποθέματα τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπισε, τη νεφροπάθεια, τη μεταμόσχευση και τον καρκίνο που τον χτύπησε, στην πιο επιθετική του μορφή.

Το δεύτερο κύμα της καραντίνας τον βρήκε στον Μόλυβο, στο αγαπημένο του νησί. Πριν τα Χριστούγεννα μεταφέρθηκε εσπευσμένα στην Αθήνα, όταν διαπιστώθηκε η κατάσταση της υγείας του και απέδειξε για άλλη μια φορά πως είναι μαχητής και πως σκεφτόταν πρωτίστως τους άλλους, ακόμα και στις τελευταίες του στιγμές.

Τα τρία τελευταία χρόνια μας έκανε την τιμή να είναι κομμάτι του περιοδικού, να μας “πυροβολεί” συνεχώς με τα κείμενά του, τα σχέδια και τις ιδέες του, τους προβληματισμούς του, τη θετική του ενέργεια. Αυτά είναι που κρατάμε ως παρακαταθήκη από τον Μάνο και αυτά θα μας λείψουν περισσότερο!

Τον αποχαιρετούμε συντετριμμένοι και ευχόμαστε τα θερμότερα συλλυπητήρια στην αγαπημένη του Νινέττα, την οικογένειά του και σε όλα τα οικεία του πρόσωπα, τα οποία μόνο λίγα δεν ήταν.

Γιατί ο Μάνος ήταν αξιαγάπητος σε όλους και αυτό δεν το γράφουμε τυπικά, ούτε καθ’ υπερβολή, ούτε εκ των υστέρων.

Α ρε Μάνο, θα μας λείψεις. Καλό σου ταξίδι, σύντροφε!