Έκθεση Πισσαρίδη: Πίσσα και πούπουλα στον λαό από την Κου Κλουξ Κλαν της άρχουσας τάξης

Η καμπάνα...

Με τις προβλέψεις των «θεσμών» να κλοτσάνε ακόμα πιο πέρα το τενεκεδάκι της όποιας ανάκαμψης, επιβεβαιώνοντας τις «αβεβαιότητες» που ενισχύονται από την πανδημία, πίσω από κλειστές πόρτες γράφεται και σβήνεται ο λογαριασμός για το λαό, την ώρα που οι μποναμάδες για τη στήριξη του κεφαλαίου διαφημίζονται απ' όλες τις αστικές δυνάμεις ως «μέτρα συντονισμένης απάντησης» στην κρίση, παρά τον καβγά τους στο παρασκήνιο για το ποιος θα καρπωθεί τα μεγαλύτερα οφέλη και ποιος θα είναι ο «ριγμένος» στον επιμερισμό της ζημιάς.

Έτσι και στην Ελλάδα, στο Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας που υπέβαλε η κυβέρνηση της ΝΔ στην Κομισιόν, περιλαμβάνεται μπαράζ από νέες συνδυασμένες αντιλαϊκές παρεμβάσεις σε ολόκληρη την γκάμα της οικονομικής πολιτικής.

Στο σχέδιο αυτό ενσωματώνονται

• οι δεσμεύσεις της «ενισχυμένης εποπτείας»,
• οι συστάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στο πλαίσιο των Ευρωπαϊκών Εξαμήνων και βέβαια
• οι πάγιες αξιώσεις των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων, με βάση και τη λεγόμενη «έκθεση Πισσαρίδη».

Θυμίζουμε ότι η πιο πρόσφατη έκθεση «ενισχυμένης εποπτείας» για την ελληνική οικονομία αποδίδει ειδικό βάρος και εύσημα στο «πόρισμα Πισσαρίδη», προκειμένου

• να περιοριστούν οι κίνδυνοι χαμηλής ανάκαμψης σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα 
• και να μην εκτροχιαστεί η διαχείριση του κρατικού χρέους, που διογκώνεται κι άλλο, ξεπερνώντας ακόμα και τα επίπεδα της περιόδου 2009 - 2010, όταν επιβλήθηκε το πρώτο μνημόνιο.

Συμπληρωματικά σ' αυτά, η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κάνει ειδική αναφορά στη βελτίωση της «ηλεκτρονικής πλατφόρμας» για τους πλειστηριασμούς, με στόχο

• την προσέλκυση επενδυτών και
• την «επιτυχή κατάληξη» των πλειστηριασμών απέναντι στην πρώτη κατοικία.

Τον ερχόμενο Φλεβάρη αναμένεται και το νέο πακέτο εκθέσεων στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου, αν και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στην πρόσφατη έκθεσή της για το Ευρωπαϊκό Εξάμηνο 2021, προϊδεάζει για το περιεχόμενο και των άλλων που θα ακολουθήσουν:

«Η Ελλάδα εισήλθε στην κρίση COVID-19 με ευπάθειες που συνδέονται με το κρατικό χρέος, τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, την εξωτερική επενδυτική θέση, την ανεργία και τη χαμηλή δυνητική ανάπτυξη.

Με την κρίση, οι δείκτες χρέους, η ανεργία καθώς και τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια είναι πιθανό να αυξηθούν».

Μέσα από αυτό το πρίσμα η Κομισιόν 

«θεωρεί σκόπιμο να εξετάσει περαιτέρω την επιμονή των μακροοικονομικών κινδύνων και να παρακολουθήσει την πρόοδο στην άρση των υπερβολικών ανισορροπιών».

Εδώ ακριβώς έρχεται να κουμπώσει και το «σχέδιο Πισσαρίδη», που στο «πνεύμα» και στο «γράμμα» του αναγορεύεται

• σε επίσημο σχέδιο εξόδου του κεφαλαίου από την κρίση,
• σε πλήρη συγχρονισμό με τις κατευθύνσεις της ΕΕ και τις «παρατηρήσεις» των μνημονίων διαρκείας.

Με το «σχέδιο Πισσαρίδη» η κυβέρνηση επιταχύνει τις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις σε όλο το εύρος της οικονομικής πολιτικής, που σε συνδυασμό 

• με τα πακέτα στήριξης των ομίλων θα αποτελέσουν «κράχτη» για επενδύσεις τα επόμενα χρόνια,
• με την προσδοκία να αντιστραφούν οι πτωτικοί ρυθμοί στην οικονομία και να υπάρξει ανάκαμψη.

Να σημειωθεί ότι σε μέσους όρους 5ετίας, η ελληνική οικονομία καταγράφει ανάπτυξη μόνο την περίοδο 2001 - 2005, με μέση αύξηση 3,9%.

Στη συνέχεια εμφανίζονται ρυθμοί υποχώρησης και συγκεκριμένα: 

• 2006 - 2010 με -0,3% και
• 2011 - 2015 με -4% κατά μέσο όρο ή
• με κατρακύλα 20% στην 5ετία!

• Το 2020 αναμένεται να κλείσει με πτώση πάνω από 10%, ενώ μετά τα όποια σκαμπανεβάσματα του ΑΕΠ τα αμέσως προηγούμενα χρόνια,
• η 5ετία 2016 - 2020 που ολοκληρώνεται φέτος, επίσης θα κλείσει με αρνητικό πρόσημο.

Αντίστοιχα, ο μέσος ετήσιος ρυθμός μεταβολής του ΑΕΠ στην Ευρωζώνη για την 5ετία 2016 - 2020 θα κλείσει σε αρνητικά επίπεδα έναντι αναιμικής ενίσχυσης στο 0,8% στην προηγούμενη 5ετία 2011 - 2015, όπως επίσης με οριακή ενίσχυση 0,8% κατά μέσο όρο στην 5ετία 2006 - 2010 και βέβαια με εξαιρετικά αβέβαιες τις προοπτικές για τα επόμενα χρόνια.

• Αποδεικνύεται δηλαδή η αδυναμία της ευρωπαϊκής και κατ' επέκταση της ελληνικής οικονομίας να περάσει σε φάση ορμητικής ανάπτυξης.

Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ούτε με τα πακέτα στήριξης του κεφαλαίου που τώρα αποφασίζονται σωρηδόν και τα οποία, στον «επόμενο τόνο», θα φορτωθούν στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων.

Γι' αυτά χτυπάει η καμπάνα, όπως προϊδεάζει και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με την επισήμανση πως

«όταν οι οικονομικές συνθήκες το επιτρέψουν θα πρέπει να εφαρμοστούν δημοσιονομικές πολιτικές οι οποίες θα επιτρέψουν να επιτευχθούν συνετές μεσοπρόθεσμες δημοσιονομικές θέσεις»...

Ριζοσπάστης - Η Άποψή μας, 24/12/2020