Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Πρωτοβουλία: «Η πάλη των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων στις συνθήκες της πανδημίας και της νέας καπιταλιστικής κρίσης» — Το αστικό κράτος, η κυβέρνηση και οι μηχανισμοί τους ξεδίπλωσαν μια μεγάλη προπαγανδιστική ιδεολογική - πολιτική επίθεση ενάντια στο Κόμμα μας και το ταξικό εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, στο ΠΑΜΕ - Αυτό που τους ενόχλησε και τους ανησύχησε, για να εξαπολύσουν όλο τον αντικομουνιστικό οχετό, είναι ο συμβολισμός των εκδηλώσεων (VIDEO)

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

Η εισηγητική ομιλία του Δ. Κουτσούμπα στην τηλεδιάσκεψη

Κυριακή 10/05/2020 - 13:13 - Ενημέρωση: Κυριακή 10/05/2020 - 14:00

Με πρωτοβουλία του ΚΚΕ πραγματοποιήθηκε σήμερα 10 Μάη τηλεδιάσκεψη των κομμάτων της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας, στην οποία συμμετέχουν 30 Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα από όλη την Ευρώπη, με θέμα «Η πάλη των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων στις συνθήκες της πανδημίας και της νέας καπιταλιστικής κρίσης».

Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας έκανε την εισηγητική ομιλία.

Ανέφερε συγκεκριμένα:

«Αγαπητοί σύντροφοι,

Στέλνουμε σε όλους σας τις συντροφικές ευχές της ΚΕ του ΚΚΕ για υγεία και δύναμη στον αγώνα μας, που είναι συνεχής, σε όλες τις συνθήκες, και πολύτιμος για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των λαών.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας πήρε την πρωτοβουλία να αξιοποιήσουμε τη δυνατότητα της τηλεδιάσκεψης, εν μέσω της πανδημίας του νέου κορονοϊού που απειλεί τους λαούς όλου του κόσμου, ώστε και σε τέτοιες σύνθετες συνθήκες να κατακτήσουμε και νέους τρόπους ανταλλαγής απόψεων και δημιουργικού συντονισμού της δράσης των Κομμάτων της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας.

Πρέπει να τονίσουμε, πως παρά την πανδημία και τις επιδιώξεις των αντιλαϊκών κυβερνήσεων, τα Κομμουνιστικά κι Εργατικά Κόμματα της Ευρώπης είναι εδώ και με πολύμορφες δραστηριότητες τίμησαν και φέτος την Εργατική Πρωτομαγιά, τους αναρίθμητους ήρωες της πάλης για τα εργατικά δικαιώματα και την υπόθεση της εργατικής τάξης.

Ιδιαίτερα χθες, τιμήσαμε και την 75η επέτειο της Αντιφασιστικής Νίκης, που επιτεύχθηκε με τη σκληρή πάλη του σοβιετικού λαού, του Κόκκινου στρατού, με επικεφαλής το κόμμα των μπολσεβίκων και την ενεργή δράση των παρτιζάνικων κινημάτων, στα οποία ηγήθηκαν τα ΚΚ.

Σύντροφοι,

Το Κόμμα μας αντιμετωπίζει με υψηλό αίσθημα ευθύνης αυτήν την πρωτόγνωρη για τον λαό περιπέτεια.

Από την πρώτη στιγμή, προσαρμόσαμε τη λειτουργία και δράση των Κομματικών Οργανώσεων στο πλαίσιο των μέτρων πρόληψης και προφύλαξης, απαιτώντας ταυτόχρονα να ληφθούν άμεσα όλα τα αναγκαία μέτρα για την προστασία της υγείας του λαού, των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Το περιεχόμενο της παρέμβασης του Κόμματός μας σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες αποτυπώνεται εύστοχα με το σύνθημα: "Μένουμε δυνατοί, δεν μένουμε σιωπηλοί".

ΜΕΝΟΥΜΕ ΔΥΝΑΤΟΙ, προστατεύουμε τον εαυτό μας, την οικογένειά μας, τους συντρόφους και φίλους, τους συναδέλφους μας. Δε μένουμε σιωπηλοί μπροστά στις ελλείψεις στο δημόσιο σύστημα Υγείας. Αναδεικνύουμε και διεκδικούμε όλα αυτά, τα οποία ήδη έπρεπε να είχαν γίνει για να αντιμετωπιστεί η πανδημία.

Προβάλλουμε ιδιαίτερα την ανάγκη για χιλιάδες προσλήψεις υγειονομικών, για την άμεση επίταξη του ιδιωτικού τομέα της Υγείας, για την προστασία των συνανθρώπων μας, που δεινοπαθούν στους εργασιακούς χώρους για να βγει η παραγωγή η απαραίτητη για την επιβίωση του λαού, όπως και την προστασία των συνανθρώπων μας, που δίνουν μια τιτάνια μάχη με αυτοθυσία μέσα στα νοσοκομεία, σε όλους τους χώρους Υγείας, για να προστατέψουν την υγεία και τη ζωή μας.

Μένουμε δυνατοί, δεν υποστέλλουμε την αντίσταση, τη διεκδίκηση, την αλληλεγγύη, στους χώρους δουλειάς και τις γειτονιές, παίρνοντας ασφαλώς υπόψη μας τα μέτρα προστασίας και τις ιδιαίτερες συνθήκες.

Δεν μένουμε σιωπηλοί μπροστά στην εργοδοτική αυθαιρεσία και την πολιτική της κυβέρνησης, που επιδιώκει να φορτώσει και αυτήν την κρίση στις πλάτες των εργαζομένων.

Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες

Το αστικό κράτος, η κυβέρνηση και οι μηχανισμοί τους ξεδίπλωσαν μια μεγάλη προπαγανδιστική ιδεολογική - πολιτική επίθεση ενάντια στο Κόμμα μας και το ταξικό εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, στο ΠΑΜΕ, με αφορμή τις μεγάλες εκδηλώσεις για την 1η του Μάη που έγιναν σε όλη τη χώρα, με κορυφαία την συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος, έξω από τη Βουλή και η οποία προβλήθηκε και από πολλά ευρωπαϊκά και διεθνή ΜΜΕ.

Αυτό που τους ενόχλησε και τους ανησύχησε, για να εξαπολύσουν όλο τον αντικομουνιστικό οχετό, είναι ο συμβολισμός των εκδηλώσεων:

Τους ενοχλεί η ΑΠΕΙΘΑΡΧΙΑ στην αδικία και εκμετάλλευση. Τους ενοχλεί ότι η εργατική τάξη, το κίνημά της, με μπροστάρηδες τους κομουνιστές, μπορεί και πρέπει να απειθαρχεί στα αντεργατικά, κατασταλτικά μέτρα που πλήττουν δικαιώματα των εργαζομένων, να βρίσκει τρόπους έκφρασης της λαϊκής διαμαρτυρίας και οργάνωσης της πάλης, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, ακόμα και απαγορεύσεων, χρησιμοποιώντας ποικίλες και πρωτότυπες μορφές.

Τους ενόχλησε και ανησύχησε εξίσου επίσης και η ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ των εργαζομένων. Πειθαρχία στην τήρηση όλων των μέτρων προστασίας, στην οποία κάλεσαν οι κομουνιστές, τα μαζικά συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.

Τους ενοχλεί το γεγονός ότι και σε αυτή την εμβληματική Πρωτομαγιά, όπως και στις προηγούμενες Μέρες Δράσης που την προετοίμασαν, όπως την Μέρα της Υγείας (στις 4 Απρίλη), την Μέρα για τους εργαζόμενους στα σουπερ μάρκετς (στις 15 Απρίλη) και τη Μέρα Δράσης για την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων σε όλους τους τόπους και κλάδους δουλειάς (στις 28 Απρίλη), έλαμψαν κυριολεκτικά η οργάνωση, η συλλογικότητα, η εθελοντική συνειδητή ατομική πειθαρχημένη συμμετοχή και δράση για τον κοινό σκοπό, η επαγρύπνηση, η ετοιμότητα, η ποιότητα και ανωτερότητα του αγωνιζόμενου λαού.

Το στοιχείο της ΑΠΕΙΘΑΡΧΙΑΣ, της ανυπακοής, της συνέχισης του αγώνα, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, μας δείχνει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε σταθερά, με βάση το πρόγραμμά μας και την στρατηγική μας στόχευση, όλα τα Κομουνιστικά και Εργατικά Κόμματα.

Το στοιχείο της ΠΕΙΘΑΡΧΙΑΣ, αναδεικνύει τον πρωτοπόρο ρόλο που πρέπει και μπορεί να παίξει μόνο το Κομμουνιστικό Κόμμα ως ηγέτης της τάξης, το μοναδικό Κόμμα που μπορεί να στηριχτεί στα επιστημονικά δεδομένα, να ανοίξει φωτεινούς δρόμους, που μπορεί να μπει επικεφαλής στον αγώνα, στην κοινωνική συμμαχία, να πάει την υπόθεση μέχρι τέλος, την οριστική νίκη δηλαδή των εργαζομένων όλης της Ευρώπης, απέναντι στην δικτατορία των μονοπωλίων, να οδηγήσει τους λαούς σε μια νέα κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Όλα αυτά είναι που προβληματίζουν τους αστούς, αυτά είναι που πρέπει συστηματικά και επίμονα να αναδείξουμε μέσα στους λαούς μας το επόμενο διάστημα.

Συντρόφισσες και σύντροφοι

ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΙΩΠΗΤΗΡΙΟ που θέλουν να επιβάλουν η κυβέρνηση και η μεγάλη εργοδοσία, στο όνομα του "όλοι μαζί να ξεπεράσουμε κι αυτήν την κρίση", απαύγασμα μιας υποκριτικής αστικής ηθικής.

ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΜΕΤΡΑ ενίσχυσης των εργαζομένων, των αυτοαπασχολουμένων, που δέχτηκαν πλήγμα από τα περιοριστικά μέτρα που επιβλήθηκαν.

ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ να ακυρωθούν οι δεκάδες χιλιάδες απολύσεις και οι πολύ περισσότερες βλαπτικές μεταβολές που προηγήθηκαν.

ΔΕ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ μέτρα που παίρνονται επ' αφορμή της επιδημίας, με στόχο όμως να μονιμοποιηθούν, όπως αυτά που αφορούν στην περαιτέρω "ευελιξία" της εργασίας.

Η επικοινωνιακή στρατηγική της κυβέρνησης της ΝΔ στην Ελλάδα, να τα ανάγει όλα στην "ατομική ευθύνη" είναι ύπουλη, εκ του πονηρού, ακριβώς γιατί κρύβει από τον λαό τη μεγάλη αλήθεια.

Έχει στόχο να κρύψει τις τεράστιες ελλείψεις στο δημόσιο σύστημα Υγείας, για τις οποίες ευθύνεται η πολιτική συνολικά της ΕΕ, την οποία έχουν αποδεχτεί και ενστερνιστεί όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις, όπως και η μέχρι σήμερα πολιτική της υποβάθμισης, της εμπορευματοποίησης, των περικοπών που ακολούθησαν διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ πρώτα, του ΣΥΡΙΖΑ στη συνέχεια.

Σύντροφοι,

ΑΝ ΕΝΑΣ ΜΥΘΟΣ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ ΠΑΤΑΓΩΔΩΣ τις μέρες της πανδημίας του κορονοϊού, είναι ο μύθος ότι μπορούν να συνυπάρχουν αρμονικά ο δημόσιος με τον ιδιωτικό τομέα, συμβάλλοντας έτσι πραγματικά στην αντιμετώπιση της κατάστασης. Αυτόν τον μύθο τον αποστομώνει η κερδοσκοπία των ιδιωτικών κέντρων με τα τεστ για τον ιό, τα οποία όχι μόνο είναι προσιτά μόνο σε όποιον έχει να τα πληρώσει, αλλά στερούν από τον κρατικό σχεδιασμό πολύτιμους πόρους, ενώ ταυτόχρονα αυξάνουν και τον κίνδυνο διασποράς. Με τραγικό τρόπο αποδείχτηκε αυτό από τα πολλά κρούσματα και τους θανάτους στην Ελλάδα μέσα σε ιδιωτικές κλινικές και δομές που δεν πληρούσαν στοιχειωδώς τους κανόνες υγείας.

Τον μύθο αυτόν τον ξεγυμνώνει, επίσης, το γεγονός ότι το κράτος εξαρτάται για την προμήθεια βασικών υλικών και φαρμάκων από τον "πόλεμο" που διεξάγεται στην παγκόσμια αγορά, από τις μεγάλες εταιρείες, που βρήκαν ευκαιρία να κάνουν χρυσές μπίζνες.

Αποδεικνύεται με δραματικό τρόπο η αναγκαιότητα ενός αποκλειστικά δημόσιου και δωρεάν συστήματος Υγείας, με κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης. Σήμερα, είναι αδιαμφισβήτητο ότι η υγεία του λαού, η φροντίδα, η προστασία, η ασφάλεια, είναι ασυμβίβαστη με το καπιταλιστικό κέρδος, το αδηφάγο κεφάλαιο, τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής.

Ή θα επιβληθούν λύσεις με βάση τις πραγματικές ανάγκες του λαού ή ο λαός θα υποφέρει, θα ζει σε άθλιες συνθήκες, θα πληρώνει συνεχώς από το υστέρημά του, για να θησαυρίζουν οι λίγοι κι εκλεκτοί του κεφαλαίου.

Κι όπως επιβεβαιώνει η ζωή, τα μονοπώλια επιδιώκουν να αυγαταίνουν τον πλούτο τους, τόσο σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάπτυξης, όσο και σε συνθήκες κρίσης της καπιταλιστικής οικονομίας.

Ειδικά το τελευταίο διάστημα, πυκνώνουν οι διεργασίες και οι ανταγωνισμοί σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο για το πώς θα στηριχτεί πιο αποτελεσματικά η πληττόμενη καπιταλιστική οικονομία.

Οι επιπτώσεις από την πανδημία του κορονοιού είναι οπωσδήποτε ο καταλύτης για την επιδείνωση των σοβαρών προβλημάτων που προϋπήρχαν στην καπιταλιστική οικονομία.

Το ΚΚΕ, ακόμη και τότε που οι κυβερνώντες -σημερινοί και προηγούμενοι- πανηγύριζαν για την "ανάπτυξη", προειδοποιούσε ότι το πρόβλημα υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου ως η γενεσιουργός αιτία της κρίσης, όχι μόνο δεν έχει ξεπεραστεί, αλλά οξύνεται ακόμη περισσότερο, φέρνοντας πιο κοντά τον κίνδυνο μιας νέας κρίσης, ίσως πιο γρήγορα από ό,τι αναμενόταν.

Μάλιστα, η ελληνική οικονομία είναι ακόμη πιο εκτεθειμένη σε αυτούς τους κλυδωνισμούς, εξαιτίας της μεγάλης εξάρτησης από τον τουρισμό και τη ναυτιλία, γενικότερα τις μεταφορές.

Αυτή την πολιτική είχαν κάνει σημαία τους όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις -ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ- υπονομεύοντας την ίδια στιγμή μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, πολύτιμες και αναγκαίες, ειδικά σε συνθήκες όπως η σημερινή, μόνο και μόνο επειδή αυτό επέβαλαν τα κέρδη του κεφαλαίου και οι δεσμεύσεις της ΕΕ.

Πάνω σε αυτό το έδαφος αναπτύσσεται η συζήτηση για την ανάγκη μιας ισχυρής κρατικής παρέμβασης στην οικονομία, με την ονομασία "νέο Σχέδιο Μάρσαλ".

Αυτό τον όρο, μάλιστα, χρησιμοποιούν τόσο οι οπαδοί των σημερινών μηχανισμών στήριξης του ESM (Γερμανία, Ολλανδία, Αυστρία), όσο και οι οπαδοί του ευρωομολόγου ή κάτι ενδιάμεσου, από τις υπερχρεωμένες χώρες του Νότου.

Επίσης, αυτός ο όρος χρησιμοποιείται από όλες τις αστικές δυνάμεις, άσχετα αν εμφανίζονται ως -μεταξύ τους- αντίπαλες (νεοφιλελεύθεροι, δεξιοί, σοσιαλδημοκράτες όλων των αποχρώσεων και άλλοι).

Αυτή η ταύτιση, δείχνει τη μεγάλη τους συμφωνία στην ανάγκη τα αστικά κράτη και οι συμμαχίες τους, όπως η ΕΕ, να παρέμβουν, με μια επεκτατική δημοσιονομική πολιτική, για να στηρίξουν -όχι τους εργαζόμενους και τους λαούς, που είναι πάλι τα μεγάλα θύματα σε επίπεδο υγείας και δικαιωμάτων- αλλά μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και την κερδοφορία τους.

Αλλά, ταυτόχρονα, και για να ενισχύσουν τη θέση του ευρωπαϊκού κεφαλαίου έναντι των ανταγωνιστών του, όπως οι ΗΠΑ, η Κίνα, η Ρωσία κλπ, στο πλαίσιο των ανακατατάξεων που θα συντελεστούν στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν διαφορές μεταξύ τους, στα πλαίσια της ΕΕ, για το ποιος θα κερδίσει και ποιος θα χάσει, που μπορεί να οδηγήσουν σε έναν ακόμη εύθραυστο συμβιβασμό.

Το ακριβώς αντίθετο. Οι χώρες με μικρότερα ελλείμματα και χρέη, υποστηρίζουν ότι η δανειοδότηση των οικονομιών θα πρέπει να είναι υπόθεση κάθε κράτους ξεχωριστά, μέσω των σημερινών μηχανισμών στήριξης. Οι δε χώρες με υψηλότερα ελλείμματα, όπως η Ιταλία και η Ισπανία, που θα χρειαστούν μεγάλα πακέτα για τη στήριξη των δικών τους επιχειρηματικών ομίλων, υποστηρίζουν ότι αυτή η δανειοδότηση θα πρέπει να γίνει με όρους «αμοιβαιοποίησης» των νέων χρεών.

Αυτό που επιβεβαιώνεται για μια ακόμη φορά είναι η απάτη της "ευρωπαϊκής αλληλεγγύης".

Η ΕΕ και η ευρωζώνη είναι από τη φύση τους συμμαχίες ανταγωνιζόμενων μεταξύ τους κρατών και οικονομιών που, ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης, "δείχνουν τα δόντια τους" τόσο ανάμεσά τους, όσο και κυρίως απέναντι στους λαούς.

Όσοι, λοιπόν, κλαψουρίζουν πάλι για τη συνοχή της ΕΕ και το "κοινό ευρωπαϊκό σπίτι που απειλείται", είναι γιατί γνωρίζουν ότι αυτή η ψεύτικη εικόνα ξεθωριάζει στα μάτια των λαών.

Επίσης επιβεβαιώνεται ότι το μείγμα αστικής διαχείρισης, που επιλέγεται κάθε φορά, δεν καθορίζεται από τις ιδιαίτερες πολιτικές απόψεις κάθε ξεχωριστής αστικής κυβέρνησης, αλλά από τις ανάγκες και τις προτεραιότητες του κεφαλαίου, σε μια δεδομένη στιγμή.

Για αυτό το λόγο άλλωστε είδαμε σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, να εφαρμόζουν περιοριστικές πολιτικές, που δήθεν αντιπάλευαν, όπως και δυνάμεις νεοφιλελεύθερες να εφαρμόζουν τώρα πιο επεκτατική πολιτική, στις οποίες πριν ασκούσαν κριτική.

Δεν είναι κάτι καινούριο. Η σύγχρονη ιστορία είναι γεμάτη αντίστοιχα τέτοια παραδείγματα. Σε κάθε περίπτωση ο κοινός παρονομαστής είναι ο εξής: Οι εργαζόμενοι είναι αυτοί που θα κληθούν να πληρώσουν ξανά το μάρμαρο των νέων πακέτων διάσωσης.

Οι εργαζόμενοι πλήρωσαν τα προηγούμενα χρόνια τα μνημόνια και τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα που παραμένουν σε ισχύ, οι ίδιοι θα κληθούν να πληρώσουν και τα νέα δάνεια και ελλείμματα που θα δημιουργηθούν, με νέα μέτρα που ήδη δοκιμάζονται στον «υγειονομικό» πειραματικό σωλήνα, με αφορμή την πανδημία.

Σύντροφοι,

Στην Ελλάδα τα ταξικά συνδικάτα, οι μαχητικές οργανώσεις της εργατικής τάξης του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, καθώς και αυτές των αυτοαπασχολούμενων της πόλης και της υπαίθρου -επαγγελματίες, αγρότες, επιστήμονες-, καλλιτέχνες, φοιτητές, μαθητές, προβάλλουν σημαντικά αιτήματα, που έχουν τη στήριξη του ΚΚΕ, για τη στήριξη των λαϊκών εισοδημάτων, της κατάργησης των εκατοντάδων αντιλαϊκών νόμων και κυβερνητικών αποφάσεων που αφορούν όλους τους τομείς.

Προβάλλουμε συγκεκριμένα κι επεξεργασμένα αιτήματα για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων, της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς, των αυτοαπασχολούμενων της πόλης, της σπουδάζουσας και εργαζόμενης νεολαίας και των γυναικών των εργατικών – λαϊκών στρωμάτων, καθώς και των μεταναστών και προσφύγων, που βρέθηκαν στη χώρα μας και είναι θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Αξιοποιούμε κάθε δυνατότητα για την οργάνωση της εργατικής και λαϊκής πάλης και θεωρούμε πως η προβολή και διεκδίκηση μέσα στις ειδικές συνθήκες των περιορισμών, με μεγαλύτερη ένταση και άλλους τρόπους και μορφές την επόμενη οπωσδήποτε μέρα, είναι βασικός όρος προετοιμασίας της λαϊκής αντεπίθεσης, καλλιέργειας κλίματος ετοιμότητας, συσπείρωσης, πλατιάς κοινωνικής συμμαχίας με μπροστάρη την εργατική τάξη.

Ο κορονοϊός θα γιατρευτεί και η πανδημία θα περάσει, όπως πέρασαν κι άλλες στο παρελθόν, ο καπιταλισμός όμως είναι αθεράπευτος και θα συνεχίζει να βασανίζει την ανθρωπότητα, με τη φτώχεια, την ανεργία, τους πολέμους, την καταστροφή του περιβάλλοντος, μέχρι οι λαοί να αποφασίσουν να βγουν στο προσκήνιο των εξελίξεων.

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο αντιλαμβάνονται και φωνάζουν, ότι "ο καπιταλισμός είναι ο πραγματικός ιός".

Το σημερινό σύστημα μπορεί μόνο να ανατραπεί και να αντικατασταθεί από ένα ανώτερο κοινωνικό σύστημα, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό, όπου η κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής με εργατική εξουσία, ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, ο εργατικός έλεγχος σε όλα τα διοικητικά όργανα και η συμμετοχή σε όλα τα όργανα εξουσίας, από κάτω προς τα πάνω, μπορεί να οδηγήσουν στην ευημερία του λαού, στην ειρήνη και την πρόοδο της ανθρωπότητας.

Σε αυτό το καθήκον οφείλουμε να είμαστε σταθερά, χωρίς ταλάντευση, προσανατολισμένοι, η καθημερινή τακτική και πρακτική μας πρέπει να υποτάσσεται σε αυτό το καθήκον, παίρνοντας φυσικά πάντα υπόψη τις συγκεκριμένες συνθήκες, τον συσχετισμό δυνάμεων, αλλά χωρίς να υποχωρούμε σε αυτά, αλλοιώνοντας την στρατηγική μας στόχευση.

Ο διεθνισμός, η εργατική, κομουνιστική αλληλεγγύη και δράση, είναι αυτά που πρέπει να μας συνοδεύουν σε κάθε βήμα μας, όπως μέχρι σήμερα, αλλά με πιο γρήγορους βηματισμούς που θα φτάνουν σε ρεαλιστικά μικρά ίσως άλματα στο παρόν, που θα προετοιμάζουν όμως το μεγάλο άλμα στο μέλλον, για τους λαούς των χωρών μας, για όλη την Ευρώπη, για όλο τον κόσμο».

902