Στέφανος Λουκάς: Οι «ακομμάτιστοι» εκπρόσωποι κεφαλαίου και κυβέρνησης στη ΓΣΕΕ − Το ιστορικό μιας απεργίας, η ουσία της διαπάλης και τι πρέπει να κάνει η εργατική τάξη

Με ορμή στη δράση για την επιτυχία της απεργίας στις 28 Νοέμβρη

Του Στέφανου ΛΟΥΚΑ
Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και μέλος του Τμήματος της ΚΕ για την Εργατική - Συνδικαλιστική Δουλειά

Σε δελτίο Τύπου της ΓΣΕΕ την 1η Νοέμβρη, η διοίκηση ανακοίνωνε ότι «έλαβε απόφαση κήρυξης 24ωρης Πανελλαδικής Απεργίας για την Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2018 (...) στην προμετωπίδα του αγώνα της ΓΣΕΕ βρίσκονται τα ζητήματα της επαναφοράς του θεσμικού πλαισίου των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων και του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, της μη περικοπής των συντάξεων, όπως και όλων των κοινωνικών μέτρων των ευάλωτων ομάδων της κοινωνίας».

Διαβάζοντας κανείς το δελτίο Τύπου, χωρίς να γνωρίζει τι έχει προηγηθεί της συγκεκριμένης συνεδρίασης, ίσως σκεφτεί...

Να που η ΓΣΕΕ νοιάζεται για την εργατική τάξη και προκηρύσσει απεργία. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;

Ένα μικρό ιστορικό

Ήδη από τα τέλη του Σεπτέμβρη μια σειρά από κλαδικές Ομοσπονδίες αποφάσισαν απεργία για τις 8 Νοέμβρη, με αιχμή την κατάργηση του νόμου - καρμανιόλα για τις Συλλογικές Συμβάσεις (νόμος Βρούτση - Αχτσιόγλου), τη διεκδίκηση Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ), κατώτατου μισθού 751 ευρώ, κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ) με αυξήσεις κ.ά., καλώντας άλλες Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, τα Συνδικάτα μέλη τους και άλλα Συνδικάτα να συζητήσουν και να αποφασίσουν με μαζικές διαδικασίες την κήρυξη απεργίας.

Έτσι ξεκίνησαν ορμητικά οι ενέργειες που δημιούργησαν από τα κάτω, με Γενικές Συνελεύσεις Συνδικάτων, με συνελεύσεις σε χώρους δουλειάς, περιοδείες και εξορμήσεις, ένα πλατύ απεργιακό μέτωπο.

Η ΓΣΕΕ δεν συνεδρίασε για πρώτη φορά την 1η Νοέμβρη.

Είχε προηγηθεί συνεδρίαση Εκτελεστικής Επιτροπής στις 10 Οκτώβρη, η οποία, παρά το δεδομένο των απεργιακών αποφάσεων από τα κάτω, αποφάσισε «όχι στην απεργία».

Το απεργιακό κάλεσμα όμως και οι αποφάσεις πρωτοβάθμιων σωματείων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα είχαν επίδραση σε μια σειρά από Εργατικά Κέντρα, ανάμεσά τους και το μεγαλύτερο της χώρας, το Εργατικό Κέντρο Αθήνας, αλλά και στην ΑΔΕΔΥ, να αποφασίσουν απεργία, αλλά για τις 14 Νοέμβρη.

• Οι ταξικές δυνάμεις με τη δράση τους και το απεργιακό μέτωπο που διαμόρφωναν, επέδρασαν ώστε σε αυτές τις οργανώσεις που η πλειοψηφία τους ανήκει σε δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, να αποφασίσουν απεργία.
• Το απεργιακό μέτωπο άρχισε να διευρύνεται με αποφάσεις ακόμη περισσότερο και να δυναμώνει, δημιουργώντας προϋποθέσεις να εκφραστεί μια δυναμική για επιτυχημένη απεργιακή κινητοποίηση, με έντονο αποτύπωμα στο εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα.

Ενισχύοντας πολύμορφα τις ταξικές Ομοσπονδίες, τα ταξικά Συνδικάτα και Εργατικά Κέντρα, που δεν πήραν απλά μια πρωτοβουλία απόφασης για απεργία, αλλά έδρασαν και δρουν ώστε να γίνει υπόθεση όλων των εργαζομένων του κλάδου τους, να αποφασίσουν από τα κάτω να απεργήσουν εργαζόμενοι άλλων κλάδων, δρώντας για την οργάνωση και την επιτυχία της απεργίας, κόντρα σε κεφάλαιο και κυβέρνηση.

• Είναι ίσως μια από τις λίγες φορές στην πρόσφατη Ιστορία του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος, που οι αστικές και οπορτουνιστικές, κυβερνητικές - εργοδοτικές δυνάμεις στη ΓΣΕΕ, καταλαβαίνουν ότι η δράση των ταξικών δυνάμεων δημιουργεί προϋποθέσεις δυναμικής έκφρασης και ανάτασης του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος, με ταξικά χαρακτηριστικά, κόντρα στις στρατηγικές στοχεύσεις εργοδοσίας - κυβέρνησης.

Δημιουργεί δυναμική αμφισβήτησης του ρόλου τους ως μοχλών του κεφαλαίου και του κράτους μέσα στο ίδιο το εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα.

• Καταλαβαίνουν ότι οι αποφάσεις από πολλές Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, Συνδικάτα τραβούν στη συγκεκριμένη έστω απεργιακή κινητοποίηση κάποιες δικές τους δυνάμεις, κόντρα στη δική τους τακτική.

Έχουν, άλλωστε, και την εμπειρία από το Εργατικό Κέντρο Πάτρας.

Χτύπημα εν τη γενέσει μιας θετικής εξέλιξης

Η διεύρυνση του απεργιακού μετώπου επιδρά θετικά στη συσπείρωση από τα κάτω μεγαλύτερων τμημάτων της εργατικής τάξης σε αγωνιστική δράση, αποτελεί παρακαταθήκη για τη συνέχεια.

Βεβαίως, οι πλειοψηφίες σε ΑΔΕΔΥ και ΕΚΑ αποφάσισαν διαφορετική μέρα απεργίας (στις 14 Νοέμβρη), με διαφορετικό πλαίσιο. Προώθησαν τακτική διάσπασης της ενιαίας έκφρασης του απεργιακού μετώπου.

Αλλά τα ταξικά συνδικάτα επιδιώκοντας την ενότητα δράσης της εργατικής τάξης, στην απόφαση για απεργία συντάχτηκαν με τη νέα ημερομηνία.

• Αυτός ήταν ουσιαστικός παράγοντας που συνέβαλε στο να δημιουργούνται προϋποθέσεις πλατέματος του απεργιακού μετώπου και δυνατότητες ακόμα μεγαλύτερης δυναμικής στο εργατικό κίνημα.
• Αυτό που φαίνεται να γεννιέται πλέον, έπρεπε όχι να ανακοπεί αλλά να «πεθάνει», αν ήταν δυνατό...

Και ένας από τους νεκροθάφτες του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος ανέλαβε δράση που εκτυλίχθηκε και αποφασίστηκε στη συνεδρίαση της διοίκησης της ΓΣΕΕ την 1η Νοέμβρη.

Ανέλαβε να προκαλέσει σύγχυση, αποδιοργάνωση, ταλαντεύσεις, να χαθεί ο στόχος αυτής της μεγάλης προσπάθειας που ήταν και είναι να χτιστεί ενιαίο μαζικό απεργιακό μέτωπο σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.

Η συγκεκριμένη απόφαση είναι ποιοτικό άλμα στο ξεδίπλωμα της στρατηγικής τους επιδίωξης να μπει ταφόπλακα στους αγώνες.

Η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ έχει αναλάβει η ίδια τέτοιο ρόλο.

Γιατί αυτή η απόφασή της για απεργία λέμε ότι εντάσσεται στη στρατηγική θαψίματος των αγώνων;

• Με τη νέα αλλαγή ημερομηνίας της απεργίας για τις 28 Νοέμβρη, αντικειμενικά ήρθε σε κόντρα με τις αποφάσεις των πρωτοβάθμιων σωματείων και των εργαζομένων, που με μαζικές διαδικασίες αποφάσισαν, των Ομοσπονδιών, των Εργατικών Κέντρων, ακόμη και της ΑΔΕΔΥ και του ΕΚΑ.
• Αν δεν είχε αυτήν την τακτική της εναντίωσης, θα αποφάσιζε απεργία στις 14 Νοέμβρη.
• Αλλά έγραψε εκεί που δεν πιάνει μελάνι τη δράση της εργατικής τάξης από τα κάτω και τις αποφάσεις της, τις αποφάσεις των Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων, Συνδικάτων, μελών της. 
• Στο δελτίο Τύπου που εξέδωσαν δείχνουν ότι όλες οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού ομονόησαν ενάντια στις εργατικές οργανώσεις που είχαν αποφασίσει για απεργία, ενάντια τους εργαζόμενους από τα κάτω που συμμετείχαν στις μαζικές διαδικασίες.

Το λένε:

«24ωρη Πανελλαδική Απεργία σε ημερομηνία που με σαφήνεια αναδεικνύει την αυτόνομη και ακηδεμόνευτη στρατηγική των 146 δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων - μελών μας - έναντι κομματικών, εργοδοτικών και κυβερνητικών παρεμβάσεων, αλλά και ως αναγκαιότητα προσδιοριζόμενη από τις εξελίξεις σε οικονομικοπολιτικό επίπεδο».

«Ακομμάτιστοι» οι εκπρόσωποι κεφαλαίου και κυβέρνησης στη ΓΣΕΕ;

Αυτές οι δυνάμεις που συγκροτούν την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, δηλαδή οι δυνάμεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ και του ΣΥΡΙΖΑ, ισχυρίζονται ξετσίπωτα ότι η απόφαση για αλλαγή ημερομηνίας της απεργίας είναι «αυτόνομη και ακηδεμόνευτη στρατηγική έναντι κομματικών, εργοδοτικών και κυβερνητικών παρεμβάσεων».

• Αλήθεια, από πότε ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, ορισμένα με διασυνδέσεις με διεθνή αστικά επιτελεία, από τη θέση και το ρόλο τους στη ΓΣΕΕ, σαν τον πρόεδρό της, Γ. Παναγόπουλο, που περιδιαβαίνει ΗΠΑ και Βρυξέλλες, αποφασίζουν «ακηδεμόνευτα» από τα κόμματά τους και την πολιτική που εκφράζουν και εφαρμόζουν για την ανάπτυξη της καπιταλιστικής οικονομίας;
• Αφού συνειδητά υπηρετούν, ως πολιτικά στελέχη, το κεφάλαιο, την εργοδοσία, νομίζουν ότι μπορούν να ρίξουν στάχτη στα μάτια της εργατικής τάξης με το μασκάρεμα του «ακηδεμόνευτου»; Κρύβεται, νομίζουν, ο βρώμικος ρόλος τους;
• Αλήθεια, μαζί με τον ΣΕΒ δεν υπέγραψαν την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) για το 2018, ως εφαρμογή της απαράδεκτης ΠΥΣ 6/2012, με τα 586 ευρώ κατώτατο και 511 ευρώ «υποκατώτατο» μισθό για τους νέους εργαζόμενους;
• Αυτοαποκαλούνται «ακηδεμόνευτοι» απέναντι στην κυβέρνηση, εφαρμόζοντας τους κυβερνητικούς νόμους;
• Σε αυτήν τη Σύμβαση δεν υπέγραψαν με τον ΣΕΒ να συζητήσουν τις απαιτήσεις του για την υπογραφή νέας ΕΓΣΣΕ για το 2019;
• Που ως βασικό ζήτημα έθεταν την ανάπτυξη των επιχειρήσεων, της καπιταλιστικής οικονομίας, ΣΣΕ ανά επιχείρηση με γνώμονα την κερδοφορία της, μείωση των εργοδοτικών εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία και δημιουργία επαγγελματικών ταμείων, δηλαδή πλαίσιο με το οποίο συμφωνούν;

Έχοντας ήδη υπογράψει μεταξύ τους συμφωνία για διαβουλεύσεις για την καπιταλιστική ανάπτυξη στο πλαίσιο της ΕΓΣΣΕ το 2008...

Έτσι βαφτίζονται «ακηδεμόνευτοι» απέναντι στην εργοδοσία;

• Με συμφωνίες για την υπηρέτηση των καπιταλιστικών συμφερόντων που προϋποθέτει σφαγιασμό της εργατικής τάξης;

Άρα δεν είναι ακηδεμόνευτοι από τα κόμματά τους ούτε από κυβέρνηση - εργοδοσία.

• Τους υπηρετούν επειδή υπηρετούν την καπιταλιστική ιδιοκτησία, την ανάπτυξη της καπιταλιστικής οικονομίας.

Αλλά αυτό στέλνει στο θάνατο τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Γιατί αλλαγή ημερομηνίας;

Γιατί όμως η απόφαση για αλλαγή μέρας της απεργίας στοχεύει στο χτύπημα της ίδιας της απεργίας;

Να υπενθυμίσουμε εδώ ότι ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ στη ΓΣΕΕ, Θ. Βασιλόπουλος, ήταν αυτός που αρχικά καταψήφισε στο Εργατικό Κέντρο Πειραιά την απεργία, η παράταξή του πρότεινε απεργία στις 14 Νοέμβρη στο ΕΚΑ, αλλά στη ΓΣΕΕ πρότεινε απεργία στις 28 Νοέμβρη.

• Ενταγμένες οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στην καταδίκη και τον εκφυλισμό των αγώνων, αντί να επιμείνει έστω στην προηγούμενη δική του πρόταση, με δεδομένο ότι υπήρχαν αποφάσεις «από τα κάτω», άνοιξε το δρόμο ανατροπής των αποφάσεων.

Ήταν, όπως φαίνεται, σε συνεννόηση με ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ, αυτή είναι η συμπαιγνία τους.

Με την αλλαγή ημερομηνίας και με δεδομένο ότι θα είναι η δεύτερη φορά που αναγκάζονται συνδικάτα να αποφασίσουν άλλη ημερομηνία για απεργία, ενώ έχουν ήδη αποφασίσει, θέλησαν

• να διασπάσουν το απεργιακό μέτωπο,
• την όποια ενότητα δράσης της εργατικής τάξης είχε επιτευχθεί «από τα κάτω» και ενισχυόταν.

Το είπαν ξετσίπωτα οι εκπρόσωποι των καπιταλιστών στη ΓΣΕΕ, ότι δεν στηρίζουν απεργίες που προβάλλει ο «Ριζοσπάστης»!

• Να λοιπόν που οι «ακηδεμόνευτοι», αντί να αποφασίσουν απεργία στις 14 Νοέμβρη, δηλαδή την ενότητα των εργαζομένων πάνω στην απόφαση για απεργία, αφού, όπως λένε, ενδιαφέρονται έστω και για τον κατώτατο μισθό (το πλαίσιο πάλης των ταξικών δυνάμεων το απεχθάνονται), αποφάσισαν για τις 28 Νοέμβρη, με στόχο τη διάσπαση του απεργιακού μετώπου.

Η ουσία της διαπάλης

Όσο για το «ακηδεμόνευτη στρατηγική έναντι κομματικών παρεμβάσεων», που λένε στην απόφασή τους, είναι στρατηγική

• κηδεμόνευσης της εργατικής τάξης από τα κόμματα του κεφαλαίου,
• αποκοπής της από την ταξική πολιτική υπέρ των πραγματικών συμφερόντων της,
• εναντίωσής της στις ταξικές δυνάμεις.

Είναι όμως βαθιά νυχτωμένοι αν νομίζουν πως θα το καταφέρουν.

• Πασχίζουν με αυτόν το χαρακτηρισμό στην απόφασή τους να αποδυναμώσουν τη δράση των συνδικάτων που αποφάσισαν για απεργία με ταξικό πλαίσιο αιτημάτων, κόντρα σε κυβέρνηση - εργοδοσία. 
• Πασχίζουν να διασπάσουν τις Ομοσπονδίες, τα Συνδικάτα, τα Εργατικά Κέντρα με τις αποφάσεις τους για απεργία, με γνώμονα τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων και αυτό το απεργιακό μέτωπο που επιτεύχθηκε έως τώρα, με το βρώμικο διαχωρισμό που κάνουν μέσα στους εργαζόμενους και την κατάταξή τους, ανάλογα με την επιλογή ψήφου, σε Νεοδημοκράτες, ΠΑΣΟΚους, ΣΥΡΙΖΑίους, κομμουνιστές, αντί να ενώνουν τους εργαζόμενους κόντρα στον ταξικό αντίπαλό τους, κεφάλαιο - κράτος - κυβερνήσεις - ΕΕ, προκειμένου να υπονομεύουν την ταξική πάλη, τους διεκδικητικούς αγώνες.

Γιατί έχουν αναλάβει στρατηγικής σημασίας αποστολή ενάντια στους εργαζόμενους και υπέρ του κεφαλαίου.

• Αλήθεια, η ΑΔΕΔΥ και το ΕΚΑ «κομματικά», όπως λένε, αποφάσισαν απεργία;

Άτιμος ο χαρακτηρισμός «κομματική παρέμβαση για απεργία», για να δημιουργούν σκόπιμα, στοχευμένα, συνειρμούς ότι τα ταξικά συνδικάτα ταυτίζονται με το ΚΚΕ, δεν υπηρετούν τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, επειδή έχουν πλαίσιο πάλης και προσανατολισμό ενάντια σε εργοδοσία - κράτος - κυβέρνηση, ως μονόδρομο για να μπουν εμπόδια στην αντεργατική πολιτική, να υπάρξουν κάποιες κατακτήσεις.

• Με γνώμονα όχι την καπιταλιστική ανάπτυξη, όπως έχει η ΓΣΕΕ, αλλά τις ανάγκες της εργατικής οικογένειας.
• Γι' αυτό παλεύουν με λύσσα ενάντια στους κομμουνιστές συνδικαλιστές, με μίσος ενάντια στο ΚΚΕ.

Δείγμα και αυτό ότι είναι εχθροί της εργατικής τάξης.

• Αυτοί παρεμβαίνουν κομματικά υπέρ εργοδοσίας και κυβέρνησης.

Και για να μη νομίσει κανείς ότι υπερβάλλουμε, θα δώσουμε το πιο ουσιαστικό απόσπασμα από την απόφαση της ΓΣΕΕ για την απεργία. Να τι λέει:

• «Το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα του 21ου αιώνα και οι δυνάμεις που το υπηρετούν (...) Έχουμε την ευθύνη να προσαρμόσουμε τη στρατηγική και το λόγο μας ώστε να αντιμετωπίσουμε όλα αυτά που τροποποιούν ριζικά τη ζωή και την ταυτότητά μας, τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την πρόοδο και την ανάπτυξη, την ιδιωτικότητα και την ιδιοκτησία».

Αυτό δεν το έχει πει έτσι ούτε ο ΣΕΒ.

Τι λένε εδώ;

• Για άλλη μια φορά, και μάλιστα στο όνομα μιας απεργίας που υποτίθεται ότι αποφάσισαν για τον κατώτατο μισθό, μιλούν για στρατηγική ενίσχυσης της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, των εκμεταλλευτών της εργατικής τάξης.
• Καλούν την εργατική τάξη σε απεργία ενίσχυσης της εκμετάλλευσης.
• Διαμορφώνουν συνδικαλιστικό κίνημα με τέτοιο ρόλο, τέτοια αποστολή. Εχθρικό για την εργατική τάξη.

Τι πρέπει να γίνει τώρα;

Δουλεύουμε με ορμή για την επιτυχία της απεργίας, στις 14 Νοέμβρη για κλάδους που έχουν αποφασίσει, όπως π.χ. Κατασκευές - Οικοδόμοι, και στις 28 Νοέμβρη για τη γενική πανεργατική πανελλαδική απεργία, για να φτάσει στον προορισμό του αυτό που ξεκίνησε «από τα κάτω».

• Ενιαίο απεργιακό μέτωπο με συγκροτημένο διεκδικητικό πλαίσιο απέναντι σε κυβέρνηση - εργοδοσία.

Αυτό φοβούνται, αυτό υπονομεύουν.

Να μην τους περάσει.

Θα είναι μια σημαντική νίκη της εργατικής τάξης στις σημερινές συνθήκες.

• Να πάρουν απάντηση η εργοδοσία, η κυβέρνηση, η εργοδοτική - κυβερνητική πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ, όργανα των καπιταλιστών στο κίνημα, αυτό το μαύρο αντεργατικό μέτωπο.
• Κόντρα στη στρατηγική τους, το πλατύ απεργιακό μέτωπο που συγκροτήθηκε έως τώρα με αφορμή αυτήν την απεργία, η ενότητα δράσης των εργαζομένων που εξασφαλίστηκε στην απόφαση για απεργία, πρέπει να διαφυλαχτούν, να διευρυνθούν, με νέες απεργιακές αποφάσεις από συνδικάτα, με το πλαίσιο των ταξικών δυνάμεων.

Η ανάδειξη αυτής της διαχωριστικής γραμμής πάλης μπορεί να ενισχύει το ταξικό πλαίσιο πάλης, συσπειρώνοντας συνεχώς νέες δυνάμεις για:

• Κατάργηση του νόμου Βρούτση - Αχτσιόγλου, ΕΓΣΣΕ, κανένας κάτω από 751 ευρώ μισθό.
• Κλαδικές ΣΣΕ με αυξήσεις μισθών, συνθήκες υγιεινής - ασφάλειας, κατάργηση της «ευέλικτης» δουλειάς.
• Κατάργηση του νόμου Κατρούγκαλου, όλων των αντιασφαλιστικών νόμων, δημόσια, καθολική, υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση, κατώτατη σύνταξη 600 ευρώ, στο 80% του κατώτερου μισθού.
• Κανένας πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας.
• Κατάργηση της φοροληστείας.
• Αντισεισμική, αντιπλημμυρική, αντιπυρική προστασία.
• Καμιά εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους ΝΑΤΟ - ΕΕ.

Μπαίνουν σε ορμητική δράση με όλες τις δυνάμεις τους οι Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα, τα Συνδικάτα, στους τόπους δουλειάς, στις εργατογειτονιές, με μαζικές διαδικασίες, Γενικές Συνελεύσεις, περιοδείες, να εξασφαλίσουν ώστε να γίνει υπόθεση ολοένα και μεγαλύτερων τμημάτων των εργαζομένων η οργάνωση και η επιτυχία της απεργίας.

Δημιουργούμε όπου μπορούμε απεργιακές επιτροπές, επιτροπές αγώνα, μετράμε καθημερινά τις νέες δυνάμεις που μπαίνουν στη δράση, τις ενισχύουμε, μεταδίδοντας από τόπο σε τόπο δουλειάς τις αποφάσεις και τις ενέργειες.

• Να πετύχουμε τη μεγαλύτερη δυνατή ενότητα δράσης «από τα κάτω».

Και εδώ κανείς δεν περισσεύει.

• Είναι για τη συγκεκριμένη περίοδο μάχη με γενικότερη σημασία που θα σηματοδοτήσει στη συνέχεια την ανάπτυξη της ταξικής πάλης, θα δώσει ανάταση στην εργατική τάξη, θα συμβάλει στη συνειδητοποίηση σε μεγαλύτερα τμήματά της, της δικής της δύναμης.

• Μπορούμε να αντιστρέψουμε την προσπάθεια χτυπήματος των αγώνων.

• Αναπτύσσουμε δράση για να πυκνώσουν οι γραμμές των ταξικών συνδικάτων, με συσπείρωση μεγαλύτερων τμημάτων της εργατικής τάξης στην ταξική γραμμή πάλης και το πλαίσιό της, μεγαλώνουμε το άνοιγμα στους εργαζόμενους, ενισχύουμε συνδικαλιστικά - πολιτικά τους δεσμούς μαζί τους.

Αυτά θα είναι βήματα στην ανασύνταξη του κινήματος που μπορούμε να τα κάνουμε τώρα με τη δουλειά μας για την επιτυχία της απεργίας, ενώ θα ενισχύονται και στη συνέχεια.

• Να επιδιώξουμε να τραβήξουμε σε αυτήν την απεργία τίμιους συνδικαλιστές άλλων παρατάξεων, που συνειδητοποιούν ότι η στρατηγική της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ δημιουργεί μηχανισμό επίθεσης στους εργατικούς αγώνες για να στηρίζεται η εργοδοσία και την αποστρέφονται, εναντιώνονται σε αυτήν.
• Να τραβήξουμε σε δράση για τις διεκδικήσεις της εργατικής τάξης τέτοιες δυνάμεις «από τα κάτω», που μπούχτισαν από τις ξεπουλημένες ηγεσίες του κινήματος, που αναγνωρίζουν την αγωνιστική συνέπεια των δυνάμεων του ΠΑΜΕ. Να ανοίξουμε τέτοιους διαύλους.
• Να εκφραστεί στην αλλαγή συσχετισμών στις αρχαιρεσίες, στα συνέδρια Εργατικών Κέντρων, Ομοσπονδιών, ενάντια στις δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Η μάχη που βρίσκεται σε εξέλιξη στο συνδικαλιστικό κίνημα και εκφράστηκε με δυναμικό τρόπο σε Πάτρα, Γιάννενα, Κοζάνη, Καρδίτσα, Τρίκαλα, Κατερίνη, Καβάλα, και αλλού, δεν είναι για προνόμια και καρέκλες.

Μπορεί να συμβάλει στον προσανατολισμό και στην ανασύνταξη του κινήματος.

• Για να πάρουν ανάσα τα συνδικάτα από το σφιχτό εναγκαλισμό κράτους - εργοδοσίας.
• Για να μπορούν να οργανώσουν τον αγώνα τους, τις διεκδικήσεις τους.

Η τελευταία βρώμικη υπονομευτική ταχτική για να μην ξεδιπλωθεί απεργία δείχνει καθαρά ότι η εξέλιξη της μάχης αφορά όχι το ΠΑΜΕ αλλά όλη την εργατική τάξη, όλο το λαό.

• Αυτή η επιχείρηση χτυπήματος του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος από την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, αυτή η στρατηγική που το ξεδίπλωμά της θα εντείνει την επίθεση στην εργατική τάξη, οξύνει τη διαπάλη μέσα στο κίνημα.

Και πρέπει με τη δική μας δράση να βρει απέναντί της σύσσωμη την εργατική τάξη.

• Όχι απλά να αποκρουστεί, αλλά να χτυπηθεί γιατί είναι εχθρική.
• Σ' αυτήν τη ρότα, με όλες μας τις δυνάμεις για την επιτυχία της απεργίας.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 10-11-/11/2018