Δεκέμβρης 1944 (17)

Πέμπτη 10 Μαΐου 2018

STUDIO: Ο Ερμάνο Όλμι (24.7.1931 - 7.5.2018) με τα Τσόκαρα της εργατικής τάξης (Αφιέρωμα 3 ταινίες) − Η εργατική τάξη του Έλιο Πέτρι − Γράμμος, 48η εβδομάδα

Ο ιταλός κινηματογραφιστής Ερμάνο Όλμι πέθανε σε ηλικία 86 ετών
Άρρωστος εδώ και πολλά χρόνια, ο αυτοδίδακτος αυτός κινηματογραφιστής, πρωτοπόρος στο είδος του ντοκιμαντέρ, άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο του Αζιάγκο,  (βόρεια Ιταλία), όπου είχε εισαχθεί την Παρασκευή λόγω της επιδείνωσης της κατάστασης της υγείας του.
Ermano Olmi, 24.7.1931-7.5.2018
«Ο θάνατος του Ερμάνο Όλμι στερεί την ιταλική κουλτούρα από έναν γίγαντα, έναν πολύ μεγάλο μετρ του ιταλικού κινηματογράφου», ανακοίνωσε ο υπουργός Πολιτισμού Ντάριο Φραντσεσκίνι.
«Ήταν ένας διανοούμενος που εξερεύνησε σε βάθος τα μυστήρια του ανθρώπου και αφηγήθηκε, με την ποίηση που χαρακτηρίζει τα έργα του, τη σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και τη φύση, την αξιοπρέπεια της εργασίας, την πνευματικότητα»
Γεννημένος στις 24 Ιουλίου 1931 στο Μπέργκαμο, γύρισε γύρω στις 40 ταινίες μικρού μήκους και γύρω στις 20 μεγάλου μήκους.
Η γνωστότερη είναι «Το δένδρο με τα τσόκαρα» (L' albero degli zoccoli), μια σχεδόν ντοκιμαντερίστικη περιγραφή της ζωής τεσσάρων οικογενειών φτωχών χωρικών στα τέλη του 19ου αιώνα.
Το ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΜΕ ΤΑ ΤΣΟΚΑΡΑ
(ΠΕΜΠΤΗ εως ΚΥΡΙΑΚΗ 21.00)
ΟΙ ΑΡΡΑΒΩΝΙΑΣΜΕΝΟΙ
(ΔΕΥΤΕΡΑ εως ΤΕΤΑΡΤΗ 21.00)
Η ΘΕΣΗ
(ΔΕΥΤΕΡΑ εως ΤΕΤΑΡΤΗ 22.30)

*


Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΠΑΕΙ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ
(ΣΑΒΒΑΤΟ-ΚΥΡΙΑΚΗ 16.00)
Περισσότερα για τις ταινίες πιο κάτω
*
STUDIO new star art cinema
ΣΠΑΡΤΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ 33, ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗΣ
Τηλ
 210-8640054
ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ΑΝΑ ΤΑΙΝΙΑ: 5.00 ΕΥΡΩ
Ακόμη:
1) « KANANGA » του Παύλου Τριποδάκη  
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ (εκτός ΤΕΤΑΡΤΗΣ)18.00
*
48η εβδομάδα
ΔΕΥΤΕΡΑ έως ΤΕΤΑΡΤΗ 16.00
*
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ (εκτός ΤΕΤΑΡΤΗΣ)19.15
*
4) Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΠΑΕΙ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ του ΕΛΙΟ ΠΕΤΡΙ (1971)
(ΔΕΥΤΕΡΑ εως ΤΕΤΑΡΤΗ 22.30)
LA CLASSE OPERAIA VA IN PARADISO
Έγχρ. | Διάρκεια: 111′
Μια κλασική ταινία του παγκόσμιου κινηματογράφου «Η εργατική τάξη πάει στον παράδεισο» (La classe operaia va in paradiso), σε σκηνοθεσία Έλιο Πέτρι. Στην ταινία, ο Μάσα είναι υπόδειγμα εργάτη, γεγονός που κάνει τους συναδέλφους του να τον αντιπαθούν. Όλα αλλάζουν, όταν παθαίνει ένα ατύχημα την ώρα της δουλειάς. Η θερμή συμπαράσταση των εργατών τρομοκρατεί τη διεύθυνση, η οποία τελικά τον απολύει. Το εργοστάσιο παραλύει από τις απεργίες των εργατών, που ζητούν ανανέωση του συμβολαίου εργασίας του και την επαναπρόσληψή του. Μετά την αρχική άρνησή της, ξαφνικά η διεύθυνση του προτείνει να γυρίσει στη δουλειά, όμως μόνο αν δεχτεί να γίνει απεργοσπάστης. Ο Μάσα δέχεται, αλλά το άλλο πρωί, όταν αντιμετωπίζει τους συντρόφους του έξω από τις πύλες του εργοστασίου, χάνει το κουράγιο του και αρνείται να μπει. Ο αγώνας του συνεχίζεται…
Πρωταγωνιστούν: Τζιαν Μαρί Βολοντέ, Μαριάντζελα Μελάτο, Σάλβο Ραντόνε.
Η ταινία, όταν πρωτοεμφανίστηκε το 1972 στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των  Καννών,  είχε αποσπάσει το Μέγα Βραβείο του Φεστιβάλ Διεθνών Ταινιών μαζί με την Υπόθεση Ματέι (Il Caso Mattei) του Φραντσέσκο Ρόσι.
*
Παιδ.-φοιτ./ άνω των 65 & Εκπαιδευτικοί/Ατέλεια/Στρατιωτ ικο €5.00, 
Άνεργοι
 €3.00. Οικογενειακό πακέτο τριών ατόμων €10.00.
Κάθε ΔΕΥΤΕΡΑ  τα δύο άτομα € 7,00, κάθε ΤΡΙΤΗ-ΤΕΤΑΡΤΗ €5.00.
Parking διαθέσιμο κάτω από τον κινηματογράφο
*
ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΜΕ ΤΑ ΤΣΟΚΑΡΑ (1978)
Το αριστούργημα του ΕΡΜΑΝΟ ΟΛΜΙ

«Χρυσός Φοίνικας στο Φεστιβάλ των Καννών (1978)»
«Ο Όλμι αφηγείται τους φόβους και τις ελπίδες όσων πέρασαν από την Ιστορία χωρίς να αφήσουν ίχνη»
«Η ομορφιά της ταινίας είναι η αλήθεια της»
«Μια μοναδική ταινία στην ιστορία του κινηματογράφου»
«Μια ταινία που συγκινεί με την ποιητική ομορφιά των πλάνων της»
«Ένα αριστούργημα ποίησης σ’ έναν κόσμο που δεν υπάρχει πια»
Trailer της ταινίας «ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΜΕ ΤΑ ΤΣΟΚΑΡΑ»
*
ΟΙ ΑΡΡΑΒΩΝΙΑΣΜΕΝΟΙ (1963)
του
ΕΡΜΑΝΟ ΟΛΜΙ
ΒΡΑΒΕΙΟ OCIC ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΝΝΩΝ, 1963. Μετά το «Il Posto», ο Όλμι καταγράφει ξανά, με ρεαλισμό και τρυφερότητα, την Ιταλία της δεκαετίας του ’60. Με τους «Αρραβωνιασμένους» ο Όλμι, αποκτά μια πιο τρυφερή και ποιητική διάθεση. Τα τοπία στα οποία πλανάται ο Τζοβάνι (πρωταγωνιστής), είναι βασικό κομμάτι της ταινίας, με εκπληκτικές εικόνες της αγροτικής Σικελίας (η θάλασσα, οι αγροί, οι λόφοι από αλάτι στις αλυκές), αλλά και της βιομηχανικής, που αναπτύσσεται (οι νυχτερινές εικόνες της δουλειάς στο εργοστάσιο, με τους σπινθήρες της οξυγονοκόλλησης να ξεπηδούν σαν πυροτεχνήματα). Ο Όλμι επιμένει, επίσης, στη χρήση ηθοποιών που δεν είναι εντελώς επαγγελματίες κι αυτό δίνει στην ταινία μια αίσθηση «αληθοφάνειας».
Η  ταινία τιμήθηκε με το βραβείο OCIC (Organisation Catholique Internationale du Cinema), στο Φεστιβάλ Καννών 1963.
Λίγα λόγια για την ταινία
Ένας εργάτης από το Μιλάνο παίρνει μετάθεση, για ενάμιση χρόνο, σε ένα εργοστάσιο στη Σικελία, αφήνοντας πίσω την αρραβωνιαστικιά του, με την οποία η σχέση τους είναι ήδη τεταμένη. Αυτός ο χωρισμός, όμως, που θα μπορούσε να είναι καταστροφικός, αποδεικνύεται ότι φέρνει αναπάντεχες εξελίξεις.
*
Η ΘΕΣΗ (1961)
IL POSTO
του
ΕΡΜΑΝΟ ΟΛΜΙ
Μια εξαιρετική ταινία του νεορεαλιστικού ρεύματος που σατιρίζει με οξυδέρκεια αλλά και λεπτή ευαισθησία το “οικονομικό θαύμα” της Ιταλίας που ακολούθησε τη μεταπολεμική ανάκαμψη. Ο Ερμάνο Ολμι σκιαγραφεί με διεισδυτική ματιά και οικονομία μέσων τις συνθήκες ζωής και τα φαινόμενα του “εκμοντερνισμού”, επικεντρώνοντας την προσοχή του στο γραφειοκρατικό σύμπαν των μεγάλων απρόσωπων εταιριών. Ο Ολμι βλέπει τον κόσμο με τους άλλους, όχι έξω από αυτούς, όπως λέει ο ίδιος. Αυτό το συντροφικό και απλό βλέμμα, αναδεικνύει την αντίφαση ανάμεσα στη φλογερή αν και συνεσταλμένη ανησυχία του νεαρού ήρωα και τη νεκρική συμβατικότητα του εργασιακού του περιβάλλοντος. 
Η ταινία αποτυπώνει τον ηρωισμό του κάθε ανθρώπου που πρέπει να διασχίσει μια γκρίζα εργασιακή καθημερινότητα χωρίς να γίνει κι ο ίδιος γκρίζος. Ο Όλμι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να θεωρείται ως επίγονος του νεορεαλισμού μόνο και μόνο γιατί ενδιαφέρεται για τον τρόπο λειτουργίας του κοινωνικού μηχανισμού. Ο νεορεαλισμός παίρνει τους ήρωές του από το δρόμο και της καθημερινότητα, αλλά απογυμνώνει και γενικεύει τα προβλήματά τους. Ο Όλμι, ωστόσο, ποτέ δεν ασχολήθηκε με το θέμα της ανεργίας, της στέγης, της ανάγκης για επιβίωση με κάθε τρόπο. Αντίθετα με τους νεορεαλιστές, ενδιαφέρεται για τα άτομα που ήδη ανήκουν στη μεγάλη συμβιβασμένη μάζα, κι όχι για τους εξεγερμένους και τους αποδιωγμένους. Ενδιαφέρεται για το «μηχανισμό» αυτόν καθ'εαυτόν, κι όχι για ένα εξάρτημά του.
Βραβευμένη στο Φεστιβάλ Βενετίας 1961
«Αναβίωση του ιταλικού νεορεαλισμού από τον Ερμάνο Όλμι». 
«Αποτύπωση των κοινωνικών αλλαγών στην Ιταλία του 1961» 
«Η είσοδος ενός 19χρονου νεαρού στον απρόσωπο κόσμο ενός μεγάλου οργανισμού» 
«Τρυφερό... Μελαγχολικό... Αληθινό»
«Ένας έρωτας και μια ζωή που μαραίνονται πριν ανθίσουν» 
«Το μικροαστικό όνειρο της σίγουρης θέσης έχει το τίμημά του»
***
*
Γραφείο Τύπου NEW STAR
*
Από Μποτίλια:
*
Λευκή ρετροσπεκτίβα σε φόντο κόκκινο
Με αφορμή την επαναλειτουργία της Αλκυονίδας και του Studio
Μικρό οδοιπορικό μνήμης μέσα από σινεμά και γεγονότα που σημάδεψαν τα χρόνια μας
***
Το
ΣΙΝΕΜΑ της Μποτίλιας
και
Μποτίλια Στον Άνεμο: Πρόσωπα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.