ΠΑΜΕ στις 30 Μάη σε απεργία, προτάσσοντας τις ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ανάγκες – Αναμέτρηση με την εργοδοσία, την κυβέρνηση και τους συνδικαλιστές τους

ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΣΤΙΣ 30 ΜΑΗ

Στη μάχη για την επιτυχία της με σημαία τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες

- Στις 10.30 π.μ. στην Ομόνοια η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην Αθήνα
- Στις 10 π.μ. στο Αγαλμα Βενιζέλου η συγκέντρωση στη Θεσσαλονίκη

Τη μάχη της προετοιμασίας της πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας στις 30 Μάη δίνουν τα Σωματεία, οι Ομοσπονδίες και τα Εργατικά Κέντρα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.

Οι πρωτοβουλίες και η δραστηριότητά τους εντείνονται τις μέρες που απομένουν μέχρι την απεργία, απευθύνοντας κάλεσμα στους εργαζόμενους σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς να δώσουν αγωνιστική απάντηση στα μέτρα που δεν έχουν τέλος, τόσο στην κρίση όσο και στην ανάπτυξη, να διαδηλώσουν προτάσσοντας τα αιτήματα και τις σύγχρονες ανάγκες τους κόντρα στα αντιλαϊκά «αναπτυξιακά σχέδια» της εργοδοσίας, της κυβέρνησης και των συνδικαλιστών τους.

«Η ανάπτυξή σας τσακίζει τη ζωή μας! Αγώνας, οργάνωση και αντεπίθεση η επιλογή μας!».

Το σύνθημα που έχει προτάξει το ΠΑΜΕ μπροστά στην κινητοποίηση, συνοψίζει το περιεχόμενο που δίνουν οι ταξικές δυνάμεις στην απεργία.

Σε αντίστοιχη κατεύθυνση, σωματεία και φορείς αυτοαπασχολούμενων, μικρών επαγγελματοβιοτεχνών και μικρομεσαίων αγροτών και κτηνοτρόφων παίρνουν αποφάσεις συμμετοχής στις συγκεντρώσεις στις 30 Μάη, προχωρούν σε εξορμήσεις και συσκέψεις, δυναμώνουν το κοινό μέτωπο με τους εργαζόμενους απέναντι στην πολιτική που τους τσακίζει.

Στην Αθήνα, η απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ θα γίνει στις 10.30 π.μ. στην Ομόνοια. Στη Θεσσαλονίκη, στις 10 π.μ. στο Αγαλμα Βενιζέλου.

Συγκεντρώσεις θα γίνουν σε δεκάδες ακόμα πόλεις σε όλη τη χώρα.

Συζήτηση σε κάθε σωματείο, κάλεσμα σε κάθε τίμιο συνδικαλιστή και εργαζόμενο

Οι επιτυχημένες συσκέψεις που έγιναν τις προηγούμενες μέρες στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και άλλες μεγάλες πόλεις, έχουν ήδη δώσει τη σκυτάλη στις πρωτοβουλίες ενημέρωσης, συζήτησης και κινητοποίησης των εργαζομένων σε κάθε κλάδο.

Με στόχο να γίνουν η κινητοποίηση και το πλαίσιο πάλης του ταξικού κινήματος αντικείμενο συζήτησης μέσα στους χώρους δουλειάς, οργανώνονται συγκεντρώσεις, συσκέψεις, Γενικές Συνελεύσεις, συνεδριάσεις Διοικητικών Συμβουλίων πρωτοβάθμιων σωματείων, κλαδικών και επιχειρησιακών.

Οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ απευθύνονται πλατιά σε κάθε εργαζόμενο, σε κάθε τίμιο συνδικαλιστή που σέβεται τους εργαζόμενους που εκπροσωπεί, καλώντας τους να κάνουν το βήμα,

να πάρουν τη θέση τους στην απεργία με πλαίσιο που ανταποκρίνεται στις εργατικές - λαϊκές ανάγκες,

να μην επιτρέψουν να μετατραπεί η απραξία σε στήριγμα της στρατηγικής του κεφαλαίου, ούτε να γίνουν θιασώτες των αξιώσεων των επιχειρηματικών ομίλων μπροστά στην ανάκαμψη των κερδών τους, όπως τους καλεί ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός.

Ομοσπονδίες και σωματεία δίνουν με την απεργία συνέχεια στις κινητοποιήσεις και την αγωνιστική δράση του προηγούμενου διαστήματος.

Σε μια σειρά κλάδους, όπως οι Κατασκευές, η Ναυπηγοεπισκευή, τα Τρόφιμα κ.ά., η απεργία γίνεται το επόμενο βήμα στην κατεύθυνση της διεκδίκησης υπογραφής και εφαρμογής Συλλογικών Συμβάσεων.

Οι εστίες αντίστασης που αναπτύσσονται γύρω από το μέτωπο της διεκδίκησης μόνιμης και σταθερής δουλειάς, από τους ελαστικά απασχολούμενους στα δημόσια νοσοκομεία μέχρι τις σχολικές καθαρίστριες και τους συμβασιούχους στους ΟΤΑ, ενισχύουν το απεργιακό κάλεσμα.

Τα αιτήματα των συνταξιούχων και των εργαζομένων στα νοσοκομεία, που βρίσκονται αυτό το διάστημα σε κινητοποιήσεις, έχουν τη θέση τους στις διεκδικήσεις και τα συνθήματα που δίνει το ταξικό κίνημα στην απεργία.

Αναμέτρηση με την εργοδοσία, την κυβέρνηση και τους συνδικαλιστές τους

Το πρώτο καθήκον που αναλαμβάνουν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, στο πλαίσιο της προετοιμασίας της απεργίας, είναι η αποκάλυψη στα μάτια των εργαζομένων του αντιλαϊκού χαρακτήρα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, του μόνιμου χαρακτήρα των μέτρων που τη συνοδεύουν.

Το πέρασμα στη φάση της ανάκαμψης, για το οποίο ήδη πανηγυρίζουν η κυβέρνηση και η μεγαλοεργοδοσία, πατάει πάνω

στα θεμέλια της εργασιακής ζούγκλας,

της κατάργησης των Συλλογικών Συμβάσεων,

της λεηλασίας των μισθών, όλων των αντεργατικών μέτρων των προηγούμενων ετών.

Η εργοδοσία «υποδέχεται» αυτήν τη φάση με προσπάθεια να «καθαρίσει» το τοπίο από εργατικές διεκδικήσεις και εστίες αντίστασης, κλιμακώνοντας την επίθεση στα συνδικαλιστικά δικαιώματα και την οργάνωση των εργαζομένων, με την κυβέρνηση να έχει εμπλουτίσει το οπλοστάσιό της με το νόμο για την περιστολή του απεργιακού δικαιώματος.

Στο έδαφος αυτό, απάντηση πρέπει να δοθεί και στην προπαγάνδα της κυβέρνησης για τη «δίκαιη ανάπτυξη», τη «μεταμνημονιακή εποχή», την επιστροφή στην «κανονικότητα».

Η ίδια η πραγματικότητα, με τα αντιλαϊκά μέτρα που ήδη έχουν ψηφιστεί και επίκειται η εφαρμογή τους, με τα προαπαιτούμενα της 4ης «αξιολόγησης» να βρίσκονται αυτές τις μέρες στο τραπέζι των αντιλαϊκών παζαριών κυβέρνησης - κουαρτέτου, αποδεικνύει πως η λεγόμενη «μεταμνημονιακή εποχή» είναι εποχή νέων θυσιών για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, με συνεχή ενίσχυση του αντεργατικού οπλοστασίου του κεφαλαίου.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν οι νόμοι για τους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις που έχουν θέσει στο στόχαστρο εργαζόμενους και αυτοαπασχολούμενους, το νέο χτύπημα στις συντάξεις από 1/1/2019, η παραπέρα μείωση του αφορολόγητου κ.ο.κ.

Η επιτυχία της απεργίας και των συγκεντρώσεων προετοιμάζεται σε αντιπαράθεση με τον κυβερνητικό - εργοδοτικό συνδικαλισμό.

Οι ίδιες δυνάμεις που υπονόμευσαν ανοιχτά τις απεργιακές και άλλες εργατικές κινητοποιήσεις ενάντια στην αντιλαϊκή επίθεση, επιχειρώντας να επιβάλουν «σιγή νεκροταφείου», τώρα προσαρμόζονται στις απαιτήσεις της φάσης της καπιταλιστικής ανάκαμψης, με την «κοινωνική συμμαχία» που στήνουν με τις ηγεσίες σε ΕΣΕΕ, ΓΣΕΒΕΕ, Επιμελητήρια επιδιώκουν να μετατρέψουν τις αξιώσεις του κεφαλαίου σε αιτήματα των εργαζομένων.

Δεν αρκούνται να συμπράττουν στα «εθνικά αναπτυξιακά σχέδια» των εργοδοτικών φορέων και της κυβέρνησης, αλλά φιλοδοξούν να βάλουν στο στόμα των εργαζομένων αιτήματα υποταγής στα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Απουσιάζουν πλήρως από τις προσπάθειες οργάνωσης και κινητοποίησης των εργαζομένων για μια σειρά προβλήματα στους χώρους δουλειάς, ενώ καθόλου δεν έχουν παραιτηθεί από την υπονομευτική τους δράση...

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 19-20/2018