 |
| –Κόλλα το, καρντάς! |
Μόνη λύση για το λαό η πάλη ενάντια στην εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, ενάντια στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ
*
Παρέμβαση του Ν. Καραθανασόπουλου στην τηλεόραση του «ΣΚΑΪ»
Την κλιμακούμενη τουρκική επιθετικότητα που εκφράζεται και με τη σύλληψη των δύο Ελλήνων στρατιωτών, αλλά και τις σοβαρές ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης, επισήμανε μεταξύ άλλων ο Νίκος Καραθανασόπουλος, μέλος της ΚΕ και βουλευτής του ΚΚΕ, μιλώντας στην τηλεόραση του «ΣΚΑΪ», το πρωί της Δευτέρας 2 Απρίλη.
Πρόσθεσε ότι η στάση της Τουρκίας δεν είναι άσχετη με το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή έχει στρατό σε τρεις χώρες, Ιράκ, Συρία και Κύπρο, θέτει σε αμφισβήτηση τις διεθνείς συνθήκες, ενώ η όλη υπόθεση εντάσσεται στους σκληρούς ανταγωνισμούς που υπάρχουν μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κέντρων για τον έλεγχο της περιοχής, αλλά και των δρόμων μεταφοράς της ενέργειας.
Όσον αφορά την ελληνική κυβέρνηση, ο Ν. Καραθανασόπουλος επισήμανε ότι έχει σοβαρές ευθύνες, καθώς έχει αναγορεύσει το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ σε παράγοντα σταθερότητας, κάτι που δεν ισχύει, ενώ εμφανίζεται ως σημαιοφόρος των σχεδιασμών ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και ΕΕ, εμπλέκοντας ουσιαστικά τη χώρα πιο πολύ στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τους κινδύνους που συνεπάγονται στην περιοχή.
Χρειάζεται ετοιμότητα και επαγρύπνηση από τον ελληνικό λαό προκειμένου να αποκρούσει και τα αντιλαϊκά μέτρα που λαμβάνονται στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και τους επικίνδυνους σχεδιασμούς που εξυφαίνονται στην ευρύτερη περιοχή, κατέληξε ο Ν. Καραθανασόπουλος.
- Η κλιμακούμενη επιθετικότητα της Τουρκίας σε Αιγαίο και κυπριακή ΑΟΖ, οι εξελίξεις στα Βαλκάνια, δεν επιτρέπουν κανέναν εφησυχασμό. Τα σενάρια αλλαγής συνόρων στην ευρύτερη περιοχή ανοίγουν τον «ασκό του Αιόλου» και εγκυμονούν κινδύνους για τα κυριαρχικά δικαιώματα και της Ελλάδας.
- Η κυβέρνηση μπλέκει το λαό σε περιπέτειες. Για να υπηρετήσει τα συμφέροντα της αστικής τάξης, για να αναβαθμίσει τη συμμετοχή της στα παζάρια και τους ανταγωνισμούς, ιδιαίτερα στον τομέα της Ενέργειας, μετατρέπει τη χώρα σε ΝΑΤΟικό ορμητήριο, εξωραΐζει το ρόλο των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, που δεν είναι εγγυητές της ειρήνης και της ασφάλειας στην περιοχή. Εξελίσσεται σε «γεωπολιτικό μεντεσέ», εκθέτοντας το λαό σε μεγάλους κινδύνους.
- Μόνη διέξοδος για το λαό η οργανωμένη πάλη ενάντια στην εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια ΝΑΤΟ και ΕΕ, ενάντια στην αλλαγή συνόρων και την αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, στον εθνικισμό και τον αλυτρωτισμό. Πάλη που θα στοχεύει την εξουσία των μονοπωλίων και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις ΝΑΤΟ - ΕΕ.
*
Οξύνεται ο ανταγωνισμός, παρά τις μπίζνες - Σε ένα φόντο ευρύτερων μονοπωλιακών και γεωπολιτικών ανταγωνισμών
*
Επαγρύπνηση και πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς
Οι σχεδιασμοί των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, της Ρωσίας και της Τουρκίας κατά κύριο λόγο, που διασταυρώνονται στην περιοχή μας, συνθέτουν τη «μεγάλη εικόνα» στην οποία πρέπει να εστιάζουν οι εργαζόμενοι.
Με το βλέμμα σε αυτές τις εξελίξεις μπορούν να εξηγηθούν σε μεγαλύτερο βάθος και η ένταση της τουρκικής επιθετικότητας και οι επικίνδυνοι ρόλοι που αναλαμβάνει η ελληνική κυβέρνηση στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, για λογαριασμό του κεφαλαίου.
Η ελληνική αστική τάξη, στο πλαίσιο της «αναβάθμισης» της θέσης και του ρόλου της στην περιοχή, ρίχνει όλο και πιο βαθιά το λαό και τη χώρα στα πολιτικοστρατιωτικά σχέδια του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ.
Κατά τη διάρκεια της κυβερνητικής - επιχειρηματικής φιέστας, του λεγόμενου «αναπτυξιακού» συνεδρίου στη Θεσσαλονίκη, εκπρόσωποι από όλο το αστικό πολιτικό φάσμα επιβεβαίωσαν ότι στοιχίζονται απόλυτα σε αυτήν τη στρατηγική, και μάλιστα στην εξειδίκευση για την Κεντρική Μακεδονία του στόχου ανάδειξης της χώρας σε κόμβο μεταφορών και Ενέργειας.
Αυτή η προοπτική «κουμπώνει» άλλωστε με το ρόλο που αναθέτουν οι ΗΠΑ στη Β. Ελλάδα, αυτόν του προγεφυρώματός τους προς τη βαλκανική ενδοχώρα για να προωθηθούν οι σχεδιασμοί τους, σε αντιπαράθεση με την επιρροή της Ρωσίας στην περιοχή.
Αυτός είναι ο σχεδιασμός που καθοδηγεί όλες τις κινήσεις της κυβέρνησης και στο γεωπολιτικό μέτωπο.
Γι' αυτό η Ελλάδα γίνεται απ' άκρη σ' άκρη ΝΑΤΟικό πολεμικό ορμητήριο.
Μετά τις συμφωνίες της κυβέρνησης με τις ΗΠΑ, αναβαθμίστηκε η βάση της Σούδας και άνοιξε ο δρόμος για νέες βάσεις, όπως στην Αλεξανδρούπολη, που χαρακτηρίζεται πλέον προκεχωρημένο φυλάκιο των ΗΠΑ για την ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων προς τα Βαλκάνια.
Η Σύρος μετατρέπεται σε «μίνι Σούδα», αμερικανικά drones σταθμεύουν στη Λάρισα, ενώ δεν υπάρχει ΝΑΤΟική πρωτοβουλία στην περιοχή η οποία να μη στηρίζεται από την Ελλάδα.
Καμιά ασφάλεια δεν υπάρχει για το λαό στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ
Αυτή η εμπλοκή παρουσιάζεται από την κυβέρνηση και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, από παράγοντες της τοπικής διοίκησης και επιχειρηματίες, ως «ευλογία», ως προϋπόθεση για τη διασφάλιση της σταθερότητας σε ένα «περιβάλλον αστάθειας», όπως λένε.
Πόσο ασφαλής όμως μπορεί να νιώθει ο λαός ως μέρος των πολεμικών προετοιμασιών του ΝΑΤΟ;
Πόση ασφάλεια μπορεί να δώσει το ΝΑΤΟ στον ελληνικό και στους άλλους λαούς, την ίδια στιγμή που στην ουσία είναι σε φάση πολεμικής προετοιμασίας, όπως φάνηκε και με την πρόσφατη άσκηση «Ηνίοχος», η οποία ήταν πραγματικά μια πρόβα πολέμου;
Αυτό άλλωστε επιβεβαιώνεται και από το σχέδιο της ΕΕ για τη «βελτίωση της στρατιωτικής κινητικότητας», που παρουσίασε η Κομισιόν, ώστε να εξασφαλιστεί η γρήγορη μετακίνηση στρατιωτικών δυνάμεων προς τα ανατολικά σύνορα της ΕΕ, δηλαδή στη μεθόριο με τη Ρωσία.
Αυτό επιβεβαιώνει η προμήθεια του αντιαεροπορικού συστήματος «Patriot» από τις ΗΠΑ στην Πολωνία για να «κουμπώσει» με την αντιπυραυλική ασπίδα, την επιθετική δηλαδή διάταξη του ΝΑΤΟ απέναντι στη Ρωσία.
Και όλα αυτά σε μια περίοδο που οι ΗΠΑ και κράτη της ΕΕ ανταλλάσσουν κατηγορίες με τη Ρωσία, διπλωμάτες απελαύνονται ένθεν κακείθεν, συντίθεται δηλαδή ένα σκηνικό μεγάλης ρευστότητας, συγκρότησης αξόνων και αντιαξόνων.
Η κυβέρνηση, κάνοντας το άσπρο μαύρο, προσπαθεί να πείσει τους εργαζόμενους ότι σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να αισθάνονται ασφαλείς, να αφήνονται στη «θαλπωρή» του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Στην ουσία στέλνει το μήνυμα ότι σε αυτές τις συνθήκες η λαϊκή πάλη περισσεύει, ότι τώρα το λόγο έχουν οι «διπλωμάτες» και ότι η ίδια μπορεί να χειριστεί τα κρίσιμα ζητήματα, παρουσιάζοντας τις λυκοσυμμαχίες ως τοποτηρητές σταθερότητας, την ίδια στιγμή που οι δυνάμεις αυτές αποτελούν την καρδιά του προβλήματος.
Η πραγματικότητα διαψεύδει την κυβέρνηση
Η ίδια η πραγματικότητα, με την ένταση της τουρκικής επιθετικότητας, παρά τις «διεθνείς πρωτοβουλίες» που παίρνει η κυβέρνηση, είναι ενδεικτική του τι έχει να περιμένει ο λαός από την εμπλοκή στα σχέδια των ιμπεριαλιστικών οργανισμών.
Άλλωστε οι ΗΠΑ, στο πλαίσιο της αντιπαράθεσης με τη Ρωσία, επαναλαμβάνουν με κάθε ευκαιρία τη στρατηγική τους θέση για πάση θυσία παραμονή της Τουρκίας στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο, ενώ δεν πρέπει στιγμή να ξεχνούν οι εργαζόμενοι ότι τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα δεν αρμενίζουν στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο για να προστατεύσουν τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας (άλλωστε το ΝΑΤΟ δεν αναγνωρίζει τέτοια σύνορα), αλλά για να προστατεύσουν τις επενδύσεις των αμερικανικών μονοπωλιακών κολοσσών.
Η επιθετικότητα της Τουρκίας, λοιπόν, δεν είναι άσχετη με τις παραπάνω εξελίξεις, με τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Δεν είναι αποτέλεσμα της «νευρικότητας» του Ερντογάν, όπως συχνά - πυκνά λένε η κυβέρνηση και άλλα αστικά κόμματα.
Αντίθετα, η αναβάθμιση της τουρκικής προκλητικότητας, η αμφισβήτηση συνόρων και συνθηκών, το γεγονός ότι διατηρεί στρατό κατοχής σε τρεις χώρες, αποτελούν στοιχεία της προσπάθειας της τουρκικής αστικής τάξης να αναβαθμιστεί στην περιοχή, να αποτελέσει ισχυρό «παίκτη», μαζί με τις ΗΠΑ και τη Ρωσία.
Αιγαίο, κυπριακή ΑΟΖ, Συρία και άλλα μέτωπα στα οποία εμπλέκεται η Τουρκία αποτελούν πλευρές αυτού του πολύπλευρου, επιθετικού παζαριού που διεξάγει, και αποδεικνύουν ότι το βάθεμα της εμπλοκής σε αυτούς τους ανταγωνισμούς μόνο κινδύνους εξασφαλίζει και όχι σταθερότητα και ασφάλεια.
Μετατρέπουμε την ανησυχία σε μαχητική δράση
Στο φόντο αυτών των επικίνδυνων εξελίξεων, που δικαίως προκαλούν την ανησυχία των εργαζομένων, πρέπει να οργανωθεί η πάλη, η λαϊκή ανησυχία να μετατραπεί σε μαζικό, επιθετικό αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την εμπλοκή της Ελλάδας.
Να συνδυαστεί με την απόρριψη των αυταπατών που καλλιεργεί η κυβέρνηση για το ρόλο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Τώρα απαιτείται η μέγιστη επαγρύπνηση, να ενταθεί η πάλη ενάντια στα σχέδια της αστικής τάξης που αποτελούν την εύφλεκτη ύλη για το μπαρούτι που έχει μαζευτεί στην περιοχή μας.
Ο λαός δεν πρέπει να είναι θεατής στη «συναίνεση», στην «εθνική ενότητα» που του πλασάρουν, δηλαδή στην υποταγή στα σχέδια του κεφαλαίου και των ΑμερικανοΝΑΤΟικών.
Άλλωστε, πάντα οι κραυγές της συναίνεσης είναι προπομποί υλοποίησης των πιο αντεργατικών σεναρίων.
Ο μήνας που μπαίνει πρέπει να μετατραπεί σε περίοδο έντονης και πλατιάς δράσης σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο, με τους κομμουνιστές στην πρώτη γραμμή.
Η μαχητική προετοιμασία της φετινής Πρωτομαγιάς, της μέρας - σταθμού για την εργατική τάξη και το κίνημά της, να αποτελέσει ένα ακόμα βήμα στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, να σηματοδοτήσει την αποφασιστικότητα των εργαζομένων να παλέψουν ενάντια στην πολιτική που τσακίζει τα δικαιώματά τους, είτε σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής «ειρήνης» είτε σε συνθήκες ιμπεριαλιστικού πολέμου.
Μέσα στη μάχη αυτή να διαδοθεί η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, η πρόταση πάλης για την εργατική εξουσία, που αποτελεί τη μόνη διέξοδο από τη βαρβαρότητα των πολέμων, της φτώχειας, της εκμετάλλευσης.
***
Σε ένα φόντο ευρύτερων μονοπωλιακών και γεωπολιτικών ανταγωνισμών
Η αστική τάξη, οι κυβερνήσεις και τα κόμματά της, που εκθέτουν το λαό σε κινδύνους και στην κλιμακούμενη επιθετικότητα της τουρκικής αστικής τάξης
*
Το γεγονός της όξυνσης του ανταγωνισμού ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, η εκδήλωση της επιθετικότητας της τουρκικής αστικής τάξης και η αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας δεν μπορούν να κρύψουν το πλέγμα των οικονομικών σχέσεων ανάμεσα σε τουρκικούς και ελληνικούς επιχειρηματικούς ομίλους, αντίθετα φανερώνουν ότι οι οικονομικές σχέσεις συνυπάρχουν με τους ανταγωνισμούς. Πρόκειται δηλαδή για λυκοφιλίες.
Ισχυρά τμήματα του ελληνικού αλλά και του τουρκικού κεφαλαίου ιεραρχούν τις μπίζνες στις δύο χώρες, εξαιτίας και της γεωγραφικής θέσης τους, η οποία θα μπορούσε να επηρεάσει θετικά και συνολικότερα «ανοίγματα» σε παλιές και νέες, αναπτυγμένες αλλά και αναπτυσσόμενες αγορές Δύσης και Ανατολής.
Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, το 2017 ο όγκος του διμερούς εμπορίου έφτασε τα 3,385 δισ. ευρώ, από 2,747 δισ. το 2016 (αύξηση 23,2%). Το 2015 ήταν 3,057 δισ., ενώ το 2014 ήταν 4,472 δισ.
Οσον αφορά τις ελληνικές εξαγωγές προς την Τουρκία, το 2017 έφτασαν τα 1,951 δισ. ευρώ. Σε σχέση με το 2016, οι ελληνικές εξαγωγές εμφανίζουν μια αύξηση κατά 44,5%, η οποία για να ερμηνευτεί χρειάζεται αναλυτικότερα στοιχεία και να ληφθούν υπόψη διάφορα δεδομένα. Πρώτος στη γενική κατάταξη επί των συνολικών εξαγωγών είναι ο τομέας των ορυκτών καυσίμων κ.λπ., με 1,073 δισ. ευρώ, δηλαδή πάνω από το 50% των ελληνικών εξαγωγών προέρχεται από αυτόν τον κλάδο.
Οσον αφορά τις τουρκικές εξαγωγές στην Ελλάδα, το 2017 έφτασαν τα 1,433 δισ. ευρώ. Πρώτος στις συνολικές εξαγωγές είναι και πάλι ο κλάδος των ορυκτών καυσίμων, αλλά με 173.155.909 ευρώ (δηλαδή αντιστοιχεί σε ένα 12%).
Σύμφωνα με το υπουργείο, το εμπορικό ισοζύγιο στο σύνολο των προϊόντων χωρίς την ενότητα των καυσίμων είναι ελλειμματικό για τα ελληνικά προϊόντα.
Μετά τα καύσιμα, στις ελληνικές εξαγωγές κυρίαρχο είναι το βαμβάκι (πρώτη ύλη για την τουρκική κλωστοϋφαντουργία), ενώ σημαντικές είναι οι ελληνικές εξαγωγές σε βιομηχανικά προϊόντα, πλαστικά, μηχανολογικό και ηλεκτρολογικό εξοπλισμό, αλουμίνιο και χαλκοσωλήνες.
Από την άλλη μεριά, τα βασικότερα προϊόντα που η Τουρκία εξάγει στην Ελλάδα είναι προϊόντα χάλυβα, πλαστικά, οχήματα, ηλεκτρομηχανολογικός εξοπλισμός αλλά και έτοιμα ενδύματα, έπιπλα. Μεγάλη είναι η αύξηση των εξαγωγών (για το διάστημα 2016 - 2017) σε αυτοκίνητα, προϊόντα χυτοσίδηρου και οργανικών χημικών, ενώ «εντυπωσιακή» χαρακτηρίζεται η αύξηση των εισαγωγών ψαριών από την Τουρκία (σχεδόν διπλασιάστηκαν).
Σημειώνουμε ότι στην επίσκεψη που έκανε ο Ρ. Τ. Ερντογάν στην Αθήνα τον περασμένο Δεκέμβρη, είχε εκφράσει δυσαρέσκεια για την υποχώρηση των διμερών εμπορικών συναλλαγών, επισημαίνοντας ότι «πρέπει να θέσουμε ανώτερους στόχους για να αυξηθεί».
Διμερείς επενδύσεις
Όπως τόνισε κατά την επίσκεψη και ο Ελληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, για την ανάπτυξη των διμερών οικονομικών σχέσεων ιεραρχούνται οι τομείς των Μεταφορών και του Τουρισμού. Καθόλου τυχαία, ακόμα μια φορά ξεχώρισε η «σημασία ολοκλήρωσης ορισμένων σημαντικών έργων», όπως είναι η ακτοπλοϊκή σύνδεση Σμύρνης - Θεσσαλονίκης, η δεύτερη διασυνοριακή οδική γέφυρα στην περιοχή της συνοριακής διόδου Κήπων - Υψαλα, η επαναλειτουργία της σιδηροδρομικής διασύνδεσης Θεσσαλονίκης - Κωνσταντινούπολης. Συμφωνήθηκε η επανενεργοποίηση της Μεικτής Οικονομικής Επιτροπής και ανακοινώθηκε ότι θα προετοιμαστεί νέα συνεδρίαση του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας (HLCC), που δεν έχει συγκληθεί από το Μάρτη του 2016.
Επιπλέον, οι δύο πλευρές ξεχώρισαν και τον τομέα της Ενέργειας, που άλλωστε κυριαρχεί σε πλήθος γενικότερων επενδυτικών αλλά και γεωπολιτικών διεργασιών σε ολόκληρη τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Βεβαίως, περισσότερα στοιχεία για πιθανά κοινά σχέδια δεν είχαν δοθεί, τουλάχιστον δημόσια.
Βεβαίως, το αν υλοποιηθούν οι στόχοι που ανακοινώθηκαν τότε θα εξαρτηθεί από διάφορους παράγοντες, ανάλογα με το τι θα αξιολογεί κάθε πλευρά ως σημαντικό για την προάσπιση των στρατηγικών της συμφερόντων.
Ποιοι κλάδοι ιεραρχούνται
Οσον αφορά τις ελληνικές άμεσες επενδύσεις στην Τουρκία, το υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας αναφέρει στα πιο πρόσφατα στοιχεία που δίνει ότι πλέον φτάνουν γύρω στα 6,8 δισ. δολάρια. Οι Ελληνες επενδυτές ιεραρχούν τους τομείς των Νέων Τεχνολογιών, των Γεωργικών Εφαρμογών, της Συσκευασίας, των Πλαστικών, του Φαρμάκου - Καλλυντικού, της Αλιείας, του Τουρισμού αλλά και των Κατασκευών.
Από την άλλη μεριά, οι τουρκικές άμεσες ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα φτάνουν τα 500 εκατομμύρια δολάρια, με προτεραιότητα τον τομέα του Τουρισμού (μαρίνες, λιμάνια και γενικότερα).
Μπορούμε να αναφέρουμε ότι παλιότερα δημοσιεύματα (π.χ. της «Χουριέτ») εμφανίζουν την τουρκική αγορά να έχει παίξει σημαντικό ρόλο για την εκροή ελληνικών κεφαλαίων προς το εξωτερικό.
Η εφημερίδα ανέφερε ότι το 2012 το 56% των ελληνικών επενδύσεων αφορούσαν την Τουρκία, ενώ το ίδιο ποσοστό το 2008 ήταν μόλις 1%.
Στους ελληνικούς ομίλους που αξιολογούν σημαντικά τις «προοπτικές» που τους ανοίγει η Τουρκία ξεχωρίζουν μεγάλα ονόματα. Μετά την απόπειρα πραξικοπήματος του Ιούλη του 2016, τα ΜΜΕ στη χώρα μας περιέγραφαν την ανησυχία που είχε δημιουργηθεί σε εταιρείες όπως η ΔΕΗ, η «ΙΝΤΡΑΚΟΜ», o «Σαράντης» (Φάρμακο - Καλλυντικό), η «Karelia» (καπνός), ο «ΤΙΤΑΝ», ο «Fourlis» (έπιπλο, αθλητικά είδη κ.ά.).
Στα παραπάνω ξεχωρίζουν τα σχέδια της ΔΕΗ. Ο διευθύνων σύμβουλος Μανώλης Παναγιωτάκης, μιλώντας στη «Σαμπάχ» τον περασμένο Φλεβάρη, τόνιζε ότι η εταιρεία επιδιώκει να επεκτείνει τις επενδύσεις της στην Τουρκία, στο πλαίσιο συνολικότερης προσπάθειας να ενισχύσει τη θέση της στην περιφέρεια (Βαλκάνια κ.α.).
«Νιώθουμε ότι είναι η σωστή στιγμή να αναπτύξουμε μια ζωτική παρουσία στην Τουρκία», υποστήριξε μεταξύ άλλων, συμπληρώνοντας ότι ο όμιλος συνεργάζεται ήδη με εταιρεία παροχής επιχειρηματικών συμβουλών για να χαράξει στρατηγική ειδικά για την ενεργειακή αγορά της Τουρκίας.
Η ΔΕΗ εστιάζει και στις ανερχόμενες Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ), αφού σύμφωνα με τον διευθύνοντα σύμβουλό της «εξετάζουμε την πιθανότητα συνεργασίας και επέκτασης των επενδύσεων στον αιολικό τομέα, σε μερικά μικρά σχέδια στην υδροηλεκτρική ενέργεια αλλά και στη συμμετοχή σε επενδύσεις στη γεωθερμική ενέργεια, στην Καππαδοκία».
Άλλωστε, από το 2014 υπάρχει στην Τουρκία θυγατρική της ΔΕΗ, η «PPC Elektrik», στελέχη της οποίας είχαν πρόσφατα επαφές και με τουρκικούς κατασκευαστικούς ομίλους, με θέμα την πιθανή ανάπτυξη αιολικών και φωτοβολταϊκών πάρκων, υδροηλεκτρικών σταθμών και γεωθερμικών μονάδων.
Μπορούμε ακόμα να καταγράψουμε φιλοδοξίες όπως αυτές των «Πλαστικών Κρήτης».
Το 1997 ξεκίνησε να λειτουργεί στην Κωνσταντινούπολη το πρώτο εργοστάσιο της θυγατρικής τους, της «SENKROMA», ενώ το 2011 η εταιρεία άνοιξε και δεύτερη μονάδα στο Γκαζιαντέπ, στην ανατολική Τουρκία, με μεγάλες επιδόσεις στην παραγωγή χρωστικών για την κλωστοϋφαντουργία.
Ενέργεια και Τουρισμός
Εχει σημασία να σημειωθεί ότι στο παρελθόν έχει καταγραφεί και το ενδιαφέρον τμημάτων του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου για σημαντικές επενδύσεις στην Τουρκία.
Αυτές είχαν αναδειχθεί μεταξύ άλλων και μετά τη 2η σύγκληση του HLCC, το Μάρτη του 2013.
Τότε, ΜΜΕ μετέδιδαν ότι επιχειρηματικοί όμιλοι σε Τουρκία και Ελλάδα προανήγγειλαν την κατασκευή χώρων αποθήκευσης LNG (υγροποιημένου φυσικού αερίου) που θα διοχετεύεται από τη Μέση Ανατολή προς την ευρωπαϊκή αγορά.
Από την άλλη μεριά, το ενδιαφέρον των τουρκικών κεφαλαίων στην Ελλάδα φαίνεται να προσελκύει καταρχάς ο Τουρισμός. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του ομίλου «Dogus», που πλέον είναι σημαντικός μέτοχος τόσο στον «Αστέρα» Βουλιαγμένης όσο και στο «Χίλτον».
Οι συνολικές επενδύσεις μόνο του συγκεκριμένου ομίλου εκτιμάται ότι μπορεί να φτάσουν τα 400 εκατομμύρια ευρώ.
Μεταξύ άλλων, συμμετέχει ως ιδιοκτήτης στην εταιρεία που διαχειρίζεται τη μαρίνα του Φλοίσβου, τη «Μαρίνα Ζέας», αλλά και μαρίνες σε Κέρκυρα και Λευκάδα.
Πρόκειται για έναν από τους ισχυρότερους τουρκικούς ομίλους, που πλέον έχει διεθνή παρουσία και σε Κατασκευές, ΜΜΕ, Τρόφιμα - Ποτά, Real Estate, Νέες Τεχνολογίες, και δραστηριοποιείται σε δεκάδες χώρες με εκατοντάδες θυγατρικές. Ο ιδιοκτήτης του ομίλου, Φερίτ Σαχένκ, το 2008 κατετάγη στη λίστα των πλουσιότερων ανθρώπων του κόσμου από το περιοδικό «Forbes».
Αλλες τουρκικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας είναι ο όμιλος «Koc», που επίσης συμμετέχει στη διαχείριση μαρίνων, όπως αυτής στη Μυτιλήνη.
Ακόμα, τις δραστηριότητές της επεκτείνει η τουρκική τράπεζα «Ziraat», με καταστήματα σε Ξάνθη, Κομοτηνή, Ρόδο και Αθήνα.
Ο όμιλος «Pak Holdings», που πριν από μερικά χρόνια αγόρασε τη Μακεδονική Εταιρεία Χάρτου ΑΕ (παράγει χαρτόνια συσκευασίας για τρόφιμα, πίτσες, γλυκά, γιαούρτια κ.ά.). Τέλος, το 2017 εμφανίζονται πολύ αυξημένες οι επενδύσεις τουρκικών κεφαλαίων στην ελληνική αγορά ακινήτων μεγάλης αξίας.
Σύνθετο σκηνικό
Η υπεράσπιση των μονοπωλιακών συμφερόντων της μίας ή της άλλης πλευράς δεν είναι φυσικά μόνο ζήτημα υλοποίησης επιχειρηματικών σχεδιασμών.
Ούτε και αφορά μόνο τους ρυθμούς με τους οποίους αξιοποιούνται οι μακέτες για το χτίσιμο ή την εξαγορά εργοστασίων στη μία ή στην άλλη χώρα.
Οι επιλογές και οι προτεραιότητες του κεφαλαίου σε κάθε περίπτωση αφορούν την προώθηση και συνολικότερων επιδιώξεων, ανάλογα και με τις συμμαχίες που κάθε πλευρά προκρίνει ή απλά διατηρεί.
Παρ' όλα αυτά, η ύπαρξη οικονομικών σχέσεων ανάμεσα σε ελληνικά και τουρκικά μονοπώλια δείχνει την αντιφατική σχέση ανάμεσα στις δύο αστικές τάξεις και από αυτήν την πλευρά.
Αντιφατική σχέση η οποία αποτελεί και τη βάση ώστε, μαζί με την όξυνση του ανταγωνισμού, να υπάρχουν και οι τάσεις συμβιβασμού και συμφωνίας.
Την περίοδο που διανύουμε, βέβαια, φαίνεται ότι οι αντιθέσεις οξύνονται, γίνονται πιο περίπλοκες, στο φόντο και των ευρύτερων ανταγωνισμών στην περιοχή.
Φανερώνεται δηλαδή ότι
- η ανάπτυξη οικονομικών σχέσεων και μάλιστα αρκετά ανεπτυγμένων στο πλαίσιο καπιταλιστικών οικονομιών,
- η συμμετοχή στην ίδια ιμπεριαλιστική συμμαχία (ΝΑΤΟ),
- η υποστήριξη της πορείας της Τουρκίας προς την ΕΕ,
δεν αποτελούν, ούτε μπορούν να αποτελέσουν παράγοντες ειρήνης και ασφάλειας για τους λαούς των δύο χωρών.
Ανταγωνισμοί και συμβιβασμοί εναλλάσσονται και συνυπάρχουν, με μοναδικό κριτήριο τα κέρδη.
Γι' αυτό και η ιμπεριαλιστική «ειρήνη», με το πιστόλι στον κρόταφο, εναλλάσσεται με την επίλυση των διαφορών με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Ε. Μ.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 31/3-1/4/2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.