H εργασιακή πα-Ράν(ο)ια και o δικέφαλος Levyάθαν(*)

Βαρύ έργο...

Προσπαθώντας να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από την παραίτηση της πρώην αναπληρώτριας υπουργού Εργασίας, η κυβέρνηση αναφέρεται διθυραμβικά στο έργο της σε ό,τι αφορά τη μείωση της ανεργίας, για να εξωραΐσει την αντεργατική - αντιλαϊκή πολιτική που υπηρετεί στο σύνολό της η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Για παράδειγμα,

• Γράφτηκε χτες ότι η πρώην υπουργός «ήρθε με βαρύ βιογραφικό και φεύγει με "βαρύ" έργο», επειδή επί των ημερών της μειώθηκε σχετικά η ανεργία.
• Γράφτηκε, επίσης, ότι η συγκεκριμένη υπουργός ήταν ο εμπνευστής του προγράμματος για τη δημιουργία 300.000 νέων θέσεων εργασίας, που παρουσίασε ο ΣΥΡΙΖΑ παραμονές των εκλογών του 2015, ενώ
• Είχε καθοριστική συμβολή και στην ανάπτυξη της «Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας», που προβάλλεται από την κυβέρνηση ως διέξοδος για τους ανέργους και ως ξεχωριστή τάχα κατηγορία, ανάμεσα στον ιδιωτικό και στον κρατικό τομέα της οικονομίας.

Αλήθεια, όμως, τι σημαίνουν όλα αυτά για εργαζόμενους και ανέργους;

Ας δούμε τι λένε τα στοιχεία: Σύμφωνα με τον ΟΑΕΔ, τον προηγούμενο μήνα (Γενάρης 2018) οι εγγεγραμμένοι στα μητρώα του Οργανισμού ήταν 1.092.325 άνεργοι.

• Η ανεργία, δηλαδή, παραμένει σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα και συνεχίζει να κατατρώει τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά, παίρνοντας επιπλέον υπόψη ότι το 55,2% αυτών που αναζητούν εργασία είναι μακροχρόνια άνεργοι, δηλαδή αδυνατούν να βρουν δουλειά περισσότερο από 12 μήνες.
• Σε κάθε περίπτωση, μετά από μια δεκαετία καπιταλιστικής κρίσης, που τσάκισε στην κυριολεξία την εργατική τάξη, είναι εξόφθαλμη η προσπάθεια της κυβέρνησης να αξιοποιήσει τη σχετική υποχώρηση της ανεργίας για να καλλιεργήσει προσδοκίες και να στοιχίσει εργαζόμενους και ανέργους στην αντεργατική πολιτική της, που δίνει νέα «αναπτυξιακά» προνόμια στο κεφάλαιο, διατηρώντας και επεκτείνοντας τα «μνημονιακά» μέτρα για το λαό.

Ένα άρθρο

Και μια άναρθρη κρ-Αυγή

Είναι επίσης χαρακτηριστικό το γεγονός ότι οι νέες θέσεις εργασίας είναι στην πλειοψηφία τους ευέλικτες και ελαστικές, προσαρμοσμένες στις σύγχρονες ανάγκες των επιχειρήσεων, ενώ ενσωματώνουν το σύνολο των αντεργατικών ανατροπών που κλιμακώθηκαν τα τελευταία χρόνια, με ευθύνη και της σημερινής κυβέρνησης:

• διευθέτηση του χρόνου εργασίας,
• απλήρωτες υπερωρίες,
• απαράδεκτες επιχειρησιακές συμβάσεις και εσωτερικοί κανονισμοί,
• μισθοί πείνας κ.ά.

Μαζί με την υποαπασχόληση, η προσωρινότητα της εργασίας, η ανακύκλωση δηλαδή των ανέργων, αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα της αγοράς εργασίας, με νόμους της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων.

• Κι αυτό δεν αφορά μόνο τον ιδιωτικό τομέα, αλλά και το κράτος, όπου στις θέσεις «τελευταίας καταφυγής» περιλαμβάνονται και τα διάφορα προγράμματα 5μηνης και 8μηνης απασχόλησης στους δήμους.

Κάπως έτσι, «κανονικότητα» για την πλειοψηφία των ανέργων γίνεται πλέον

• η εναλλαγή μεγάλων περιόδων ανεργίας με ίσα ή μικρότερα διαστήματα εργασίας,
• η μερική ή εποχική απασχόληση,
• η εκ περιτροπής εργασία.

Και, βέβαια, από τους ανέργους μόνο 1 στους 10 δικαιούται το επίδομα ανεργίας, ενώ η πλειοψηφία των κονδυλίων του ΟΑΕΔ κατευθύνονται στην επιδότηση της εργοδοσίας, για να απασχολεί τζάμπα εργασία.

Όσο για την «Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία»,

• καμιά σχέση δεν έχει με τη διαφήμιση που της κάνει η κυβέρνηση,
• ούτε μπορεί να αποτελεί διέξοδο για τους χιλιάδες ανέργους,
• ενώ σε πολλές περιπτώσεις, όπως στην παροχή στοιχειωδών «κοινωνικών υπηρεσιών», ανοίγει το δρόμο για την παραπέρα ιδιωτικοποίησή τους ή τη λειτουργία τους με καθαρά ανταποδοτικά κριτήρια, με το μανδύα του «συνεταιρισμού».

Να, λοιπόν, ποιος είναι ο πραγματικός απολογισμός του κυβερνητικού έργου στον τομέα της ανεργίας.

• Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ πήγε ένα βήμα πιο πέρα την αντεργατική πολιτική των προηγούμενων και

το ίδιο σχεδιάζει τώρα, με το... ιδιόκτητο «αναπτυξιακό» της πρόγραμμα, ανεξάρτητα από το ποιος θα πάρει τη θέση της πρώην υπουργού.

Ριζοσπάστης - Η Άποψή μας, 28/2/2018

__________________________
(*) Το Κράτος-Λεβιάθαν (το βιβλικό θαλάσσιο κτήνος της Παλαιάς Διαθήκης), είτε ως απόλυτη μοναρχία είτε ως κοινοβουλευτική δημοκρατία, έχει το μονοπώλιο της βίας και της απόλυτης εξουσίας, με το Στρατό και την Αστυνομία, αλλά και με το Σύνταγμα, για την προστασία (υποτίθεται) των πολιτών από τον ίδιον τον... Λεβιάθαν. (Τόμας Χομπς: Λεβιάθαν Ή ύλη, μορφή και εξουσία μιας εκκλησιαστικής και λαϊκής πολιτικής κοινότητας).
Καλά όλ' αυτά, μόνο που στην αστική δημοκρατία Στρατός, Αστυνομία και Σύνταγμα φροντίζουν, και επιβάλλουν, τα συμφέροντα της αστικής τάξης, που είναι βέβαια ο ίδιος ο Λεβιάθαν, το καπιταλιστικό κτήνος με τη μορφή του κράτους-προστάτη(!!)