Ελλάς - Τουρκία - Εθνική Ομοψυχία: Αέρας κοπανιστός για τον λαό - Άνεμος ούριος για το κεφάλαιο

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Για την «εθνική ομοψυχία» και τον υπόλοιπο «αέρα κοπανιστό»

Του Ελισαίου ΒΑΓΕΝΑ

(Μέλος της ΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ)

Η επίσκεψη του Τούρκου Προέδρου, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στη χώρα μας και οι διεκδικήσεις που αναβαθμισμένα πρόβαλε, εκ μέρους της αστικής τάξης της Τουρκίας, οδήγησαν διάφορες δυνάμεις να ανασύρουν και πάλι την ανάγκη «εθνικής ομοψυχίας», από μέρους των πολιτικών δυνάμεων της χώρας στα λεγόμενα «εθνικά ζητήματα».

Η περιβόητη «εθνική ομοψυχία», όμως, είναι μια θολή, κάλπικη εικόνα, αφού κρύβει τα αντίθετα συμφέροντα που έχουν οι βασικές κοινωνικές τάξεις. Αυτό που επιδιώκουν ανασύροντάς την κάθε φορά είναι να εγκλωβίσουν τους εργαζόμενους στους σχεδιασμούς της αστικής τάξης και των διεθνών ιμπεριαλιστικών συμμαχιών της.

Ας δούμε, με αφορμή την επίσκεψη Ερντογάν, ορισμένα ζητήματα που καταρρίπτουν την ύπαρξη της «εθνικής ομοψυχίας».

Οι εκτιμήσεις των πολιτικών κομμάτων για την επίσκεψη

Η κυβέρνηση χαρακτήριζε «ιστορική» την επίσκεψη πριν αυτή πραγματοποιηθεί, ενώ μετά από αυτήν διέκρινε πως «έγινε ένα σημαντικό βήμα προσέγγισης των δύο χωρών για την επίλυση προβλημάτων» και πως «μπορεί να ανοίξει μια νέα σελίδα στις διμερείς μας σχέσεις».

ΝΔ και ΠΑΣΟΚ εκτίμησαν ότι «δεν ήταν καλά προετοιμασμένη». Μάλιστα, ο πρόεδρος της ΝΔ δήλωσε πως «η πατρίδα μας δεν κέρδισε απολύτως τίποτα ουσιαστικό από αυτήν την επίσκεψη».

Η κυβέρνηση «παίζει» με τις ρηχές εκτιμήσεις περί κακής προετοιμασίας, που υποβαθμίζουν τις πραγματικές αιτίες της επίσκεψης, τους γενικότερους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή μας. Μάλιστα, όπως διέρρευσε στα ΜΜΕ από τον υπουργό Εξωτερικών, Ν. Κοτζιά, κατά την υποδοχή είχε βάλει μέχρι και αυτή την κόκκινη γραβάτα, που του είχε δωρίσει ο Ερντογάν, και ο οποίος μόλις την είδε και την αναγνώρισε αναφώνησε: «Καλή διπλωματία!».

Οι τοποθετήσεις και των δύο πλευρών, κυβέρνησης (ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ) και αντιπολίτευσης (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ένωση Κεντρώων κ.λπ.), αν και δείχνουν διαφορετικές, έχουν κοινή αφετηρία.

Και οι δύο πλευρές παραπλανούν τους εργαζόμενους, καλλιεργώντας προσδοκίες πως σύνθετα ζητήματα, που η βάση τους είναι τα αντικρουόμενα οικονομικά συμφέροντα των αστικών τάξεων και ιμπεριαλιστικών κέντρων, μπορούν δήθεν να επιλυθούν με επιδέξιες διπλωματικές κινήσεις.

Αντίθετα, το ΚΚΕ εκτίμησε για την επίσκεψη πως «αναβάθμισε τις διεκδικήσεις της Τουρκίας σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας», και υπογράμμισε:

«Ο λαός μας δεν πρέπει να εφησυχάζει, με τα παραμύθια που του αραδιάζουν ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα πως δήθεν με επιδέξιους διπλωματικούς χειρισμούς, πότε με "ζεμπεκιές" και "κουμπαριές" και πότε με την ανάπτυξη των διαφόρων επιχειρηματικών σχεδίων, θα ξεπεραστούν σχεδιασμοί που είναι συνδεδεμένοι με βαθύτερες αιτίες και ισχυρά ανταγωνιστικά συμφέροντα. Οι εργαζόμενοι, οι λαοί και στις δύο χώρες πρέπει να είναι σε επαγρύπνηση, γιατί ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, που διεξάγεται για τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων, είναι, όπως και οι οικονομικές κρίσεις, "νύχι - κρέας" με αυτό το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα».

Οι ισχυροί μας «σύμμαχοι» και ο τάχατες «απομονωμένος» Ερντογάν

Όλα τα αστικά κόμματα και οι «αναλυτές» τους ανέδειξαν πως οι «σύμμαχοι» στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, πρώτα απ' όλα οι ΗΠΑ, καταδίκασαν τις δηλώσεις του Ερντογάν, που έθεταν ζήτημα αλλαγής της Συνθήκης της Λοζάνης. Ταυτόχρονα, διακήρυσσαν πως ο Ερντογάν είναι «απομονωμένος».

Καθόλου τυχαία. Θέλουν να περάσουν μέσα στη συνείδηση του λαού πως έχει όφελος από τις διεθνείς συμμαχίες της αστικής τάξης, από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Ότι δήθεν αυτές οι ενώσεις θα υπερασπιστούν την ασφάλειά του.

Το παραμύθι αυτό είναι διαχρονικό, δουλεύεται χρόνια, για να υπνωτίσει το λαό ώστε να μη δει πως εδώ και δεκαετίες, που η χώρα είναι ενταγμένη και δραστηριοποιείται σε αυτές τις ενώσεις, οι αξιώσεις της τουρκικής αστικής τάξης, που εποφθαλμιά τον ενεργειακό πλούτο του Αιγαίου κι επιδιώκει να αξιοποιήσει για τα δικά της σχέδια τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης, έχουν κλιμακωθεί.

Θέλουν να ξεχάσουμε πως ενώ βρισκόμασταν μέσα στο ΝΑΤΟ έγινε το έγκλημα της Κύπρου, με τις πλάτες των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ. Πως 43 χρόνια τώρα, με ΝΑΤΟ και ΕΕ, συνεχίζεται η κατοχή του 40% της Κύπρου και είναι ακριβώς οι δυνάμεις που εκπονούν σχέδια νομιμοποίησης της κατοχής. Να ξεχάσουμε πως το ΝΑΤΟ δεν αναγνωρίζει επιχειρησιακά σύνορα στο Αιγαίο, πως μέσα σ' αυτές τις συνθήκες οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις παραβιάζουν συστηματικά τον εναέριο χώρο και τα χωρικά ύδατα της Ελλάδας (πάνω από 3.000 φορές μέσα στο 2017).

Είναι αλήθεια πως η επαναπροσέγγιση της τουρκικής ηγεσίας με τη ρωσική αποτελεί «κόκκινο πανί» για τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους.

Το παζάρι όμως των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών είναι διαρκές και οι λεγόμενοι «ισχυροί σύμμαχοι» εύκολα «σ' αγοράζουν και σε πουλάνε» αναλόγως με το πώς «θα φυσήξει ο άνεμος» των δικών τους καπιταλιστικών συμφερόντων.

Οι δήθεν «ευνοϊκές» δηλώσεις των «συμμάχων» (ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, ΕΕ) είναι στην πραγματικότητα «αέρας κοπανιστός» και σε κάθε περίπτωση αφετηρία έχουν τις δικές τους επιδιώξεις.

Κριτήριο είναι δηλαδή το πού «κουμπώνουν» και πού όχι τα συμφέροντα των διάφορων αστικών τάξεων.

Είναι χαρακτηριστικό πως ο «απομονωμένος» - όπως έλεγαν - Ερντογάν, την επομένη της επίσκεψής του στη χώρα μας, είχε κοινή παρέμβαση με τον Πρόεδρο της Γαλλίας, Εμ. Μακρόν, για να μεταπείσουν τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντ. Τραμπ, σχετικά με την απόφασή του για την Ιερουσαλήμ.

Ο Μακρόν διάλεξε γι' αυτήν του την πρωτοβουλία τον «απομονωμένο» Ερντογάν, και όχι τον Τσίπρα, που του είχε παραχωρήσει για τη φιέστα του την Πνύκα κι αυτό γιατί έτσι επιβάλλουν σ' αυτήν τη φάση τα συμφέροντα της γαλλικής αστικής τάξης.

Άλλωστε, ο τελευταίος είναι πλήρως ευθυγραμμισμένος με την πολιτική των ΗΠΑ στα Βαλκάνια και τη Μ. Ανατολή.

Στον αντίποδα των αστικών κομμάτων, που καλλιεργούν τον εφησυχασμό με το σκεπτικό πως «μας στηρίζουν οι ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ», βρέθηκε το ΚΚΕ, το οποίο ανέδειξε πως οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις δεν μπορούν να εγγυηθούν την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή.

Ο προλεταριακός διεθνισμός το αντίδοτο στην κάλπικη «εθνική ομοψυχία»

Όπως φαίνεται και από τα παραπάνω, καμία «εθνική ομοψυχία» δεν μπορεί να υπάρξει και στα λεγόμενα «εθνικά ζητήματα», όπως στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Το αντίθετο! Γιατί ευθύνες δεν έχει μόνο η τουρκική αστική τάξη, στην οποία με την ευκαιρία της πρόσκλησης Ερντογάν στην Αθήνα δόθηκε η ευκαιρία να «ξεπλύνει» όλες τις διεκδικήσεις της, αλλά και η αστική τάξη της Ελλάδας, τα κόμματά της - ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ κ.λπ. - που ενεργά στηρίζουν την εμπλοκή της χώρας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και ανταγωνισμούς, που στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών ενώσεων εκχωρούν κυριαρχικά δικαιώματα για να διασφαλίσουν την εξουσία του κεφαλαίου και να συνεχίσουν την εκμετάλλευση της εργατιάς και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Κόντρα στην ψευδεπίγραφη «εθνική ομοψυχία», το ΚΚΕ προβάλλει τον προλεταριακό διεθνισμό, το κοινό συμφέρον των εργαζομένων της Ελλάδας, της Τουρκίας, των άλλων χωρών της περιοχής μας και γενικότερα, τον συντονισμό της πάλης ενάντια στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ, στις ΗΠΑ, στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους κι επεμβάσεις, την κοινή πάλη για μια κοινωνία χωρίς την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Η συμφωνία της ΕΕ με την Τουρκία για τους πρόσφυγες

Κυβέρνηση και αστικά κόμματα στηρίζουν τη συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας για τους πρόσφυγες.

Στον αντίποδα, το ΚΚΕ καταγγέλλει αυτή τη συμφωνία, που έχει εγκλωβίσει στη χώρα μας δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους, πολλοί από τους οποίους ζουν μέσα σε άθλιες συνθήκες, μέσα στο κρύο και στην πείνα.

Το ΚΚΕ ζητά να μπορέσουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι να πάνε εκεί που είναι ο προορισμός τους και ταυτόχρονα να δυναμώσει η πάλη ενάντια στις αιτίες που οδηγούν στο να ξεσπιτώνεται ο κόσμος.

Αντίθετα, ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ είναι υπερήφανοι για την παραχώρηση στις ΗΠΑ των στρατιωτικών βάσεων, των Ενόπλων Δυνάμεων, οι οποίες συμμετέχουν στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους, που προκαλούν το τεράστιο αυτό προσφυγικό ζήτημα.

Τα κοινά επενδυτικά σχέδια

Υπάρχει, βέβαια, και η θρυλική, για την κυνικότητά της, επιχειρηματολογία των αστών, που λέει πως όσο αυτοί αναπτύσσουν κοινά επιχειρηματικά σχέδια, όσο απομυζούν υπεραξία από τους εργαζόμενους, όσο αυγαταίνουν τα πλούτη τους, τόσο θα καταφέρνει και ο λαός να αποφεύγει τον πόλεμο.

Στη βάση αυτή και από τις δύο αστικές κυβερνήσεις (Ελλάδας και Τουρκίας) καλλιεργείται η ανάγκη να αυξηθούν οι κοινές επιχειρηματικές δραστηριότητες σε τομείς όπως Ενέργεια, τουρισμός, επενδύσεις, εμπόριο, μεταφορές.

Έτσι, π.χ. προπαγανδίζεται πως αφού γίνεται ο αγωγός ΤΑΡ, που περνά από τη Θράκη και στον οποίο εμπλέκονται Τουρκία και Ελλάδα, ή από τη στιγμή που θα γίνει επανεκκίνηση της σιδηροδρομικής γραμμής Θεσσαλονίκης - Κωνσταντινούπολης, η ένταση στις σχέσεις των δύο χωρών θα υποχωρήσει.

Αυτή η επιχειρηματολογία «ξεχνάει» το γεγονός πως στις σχέσεις των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας υπάρχουν δύο πόλοι: Ο πόλος της οικονομικής συνεργασίας και ο πόλος του ανταγωνισμού, της σύγκρουσης οικονομικών συμφερόντων.

«Ξεχνάει» επίσης το γεγονός ότι στις σχέσεις των καπιταλιστικών κρατών εμπλέκονται κι άλλοι, ευρύτεροι σχεδιασμοί και δυνάμεις, συχνά υπέρτερες.

Έτσι, π.χ. εκτός από τον αγωγό ΤΑΡ, που έχει τη στήριξη των ΗΠΑ - ΕΕ, από την ίδια περιοχή είναι να περάσει και ο αγωγός φυσικού αερίου που κατασκευάζει η Ρωσία και ο οποίος θα περάσει από την Τουρκία με κατεύθυνση προς τη Δύση και τον οποίο απορρίπτουν ΗΠΑ - ΕΕ.

Η το τελευταίο διάστημα διαφημίζεται ο αγωγός «EastMed», που θα παρακάμπτει εντελώς την Τουρκία ή η σιδηροδρομική γραμμή που θα συνδέει τρία λιμάνια της Ελλάδας (Θεσσαλονίκης, Καβάλας, Αλεξανδρούπολης) με τρία λιμάνια της Βουλγαρίας (Μπουργκάς, Βάρνας και Ρούσε στον ποταμό Δούναβη), επίσης παρακάμπτοντας την Τουρκία.

Τα παραπάνω τα σημειώνουμε γιατί η περιβόητη λογική του «καζάν καζάν» (του αμοιβαίου οφέλους), που ως όρος ήταν της μόδας στις ελληνοτουρκικές σχέσεις υπό την πρωθυπουργία του Αντ. Σαμαρά (2013), δεν μπορεί να ακυρώσει τις σοβαρές αντιθέσεις συμφερόντων, τους ανταγωνισμούς που συνυπάρχουν και μπορεί να οδηγήσουν σε πολεμικές αναμετρήσεις.

Η προσπάθεια αξιοποίησης της μειονότητας

Οι αστικές τάξεις αξιοποιούν για τους σχεδιασμούς τους πότε τον εθνικισμό - μεγαλοϊδεατισμό και πότε τον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου. Στο πλαίσιο αυτό αξιοποιούν και τις μειονότητες, όπως έδειξε η επίσκεψη Ερντογάν στη Θράκη.

Όμως, τι κοινά συμφέροντα μπορεί να έχει ο φτωχός αγρότης ή εργάτης της μειονότητας στη Θράκη, με διάφορους αστούς πολιτικούς παράγοντες και μεγαλόσχημους επιχειρηματίες, επίσης μειονοτικούς, που έτρεξαν να υποδεχτούν τον Ερντογάν; Αντίθετα, ο φτωχός αγρότης και εργάτης, που προέρχονται από τη μειονότητα, έχουν τα ίδια, κοινά ταξικά συμφέροντα με τους υπόλοιπους εργαζόμενους στην Ελλάδα.

Με αυτούς πρέπει να οργανώσουν την κοινή τους πάλη ενάντια σε κάθε εθνικισμό, καθώς και για να αποτραπούν τα νέα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, για να δυναμώσουν το εργατικό κίνημα και η Κοινωνική Συμμαχία, που θα ανατρέψει την καπιταλιστική βαρβαρότητα.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 16-17/12/2017