Δεκέμβρης 1944 (17)

Τρίτη 5 Σεπτεμβρίου 2017

Ζέφυρος: Λόρεν, Μπελμοντό, Μοράβια, Ντε Σίκα και μια Ατιμασμένη απέναντι στο σκληρό πρόσωπο του πολέμου (7-13 Σεπ 2017) − Γράμμος: 12η εβδομάδα

Η ΑΤΙΜΑΣΜΕΝΗ
Το αριστούργημα του Βιτόριο Ντε Σίκα που ανέδειξε τη Σοφία Λόρεν, από 7/9 στους κινηματόγραφους, ψηφιακά αποκατεστημένη σε επανέκδοση. 
Το αριστούργημα του Βιτόριο ντε Σίκα, βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Αλμπέρτο Μοράβια, με τους Σοφία Λόρεν, Ζαν-Πωλ Μπελμοντό, Ελεονώρα Μπράουν, Ραφ Βαλόνε.
*

Στο μεταξύ
Το ιστορικό ντοκιμαντέρ του Κώστα Σταματόπουλου
συνεχίζει να προβάλλεται με επιτυχία για 12η ΕΒΔΟΜΑΔΑ στο
STUDIO από 7/9 έως 13/9/2017
 ΔΕΥΤΕΡΑ έως ΤΕΤΑΡΤΗ 20.30
και
ΑΛΚΥΟΝΙΣ από 7/9 έως 13/9/2017
ΠΕΜΠΤΗ έως ΚΥΡΙΑΚΗ 19.00

***
ΖΕΦΥΡΟΣ
Από 7/9 έως 13/9/2017
1) «Η ΑΤΙΜΑΣΜΕΝΗ» (La ciociara) του ΒΙΤΟΡΙΟ ΝΤΕ ΣΙΚΑ
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ 20.30
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ 22.30

*
ΑΛΚΥΟΝΙΣ
από 7/9 έως 13/9/2017
1) «ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ» του ΛΕΒ ΚΟΥΛΕΣΟΦ
    ΠΕΜΠΤΗ έως ΚΥΡΙΑΚΗ 21.00
    ΤΡΙΤΗ και ΤΕΤΑΡΤΗ 19.15
2) «ΙΑΚΩΒΟΣ Ο ΨΕΥΤΗΣ» του ΦΡΑΝΚ ΜΠΑΪΕΡ
    ΠΕΜΠΤΗ έως ΚΥΡΙΑΚΗ 17.00
    ΠΕΜΠΤΗ έως ΚΥΡΙΑΚΗ 19.00
4) «ΚΑΠΟ» του Gillo Pontecorvo
    ΠΕΜΠΤΗ έως ΚΥΡΙΑΚΗ  22.30
    ΔΕΥΤΕΡΑ έως ΤΕΤΑΡΤΗ  23.00

*
STUDIO
από 7/9 έως 13/9/2017
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ 18.30
ΠΕΜΠΤΗ έως ΚΥΡΙΑΚΗ 21.00
ΔΕΥΤΕΡΑ έως ΤΕΤΑΡΤΗ 20.30

4) «Η δεσποινίδα και ο αλήτης» του Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι
ΠΕΜΠΤΗ έως ΚΥΡΙΑΚΗ 22.30


*
Η ΑΤΙΜΑΣΜΕΝΗ
Η ταινία απέσπασε  συνολικά 11 Διεθνή βραβεία. Η ερμηνεία που χάρισε στην Λόρεν το ΟΣΚΑΡ Α' Γυναικείου Ρόλου και το βραβείο της καλύτερης ηθοποιού στο Φεστιβάλ των Καννών.
Η Σοφία Λόρεν γίνεται η πρώτη ηθοποιός που κερδίζει ΟΣΚΑΡ ερμηνείας σε ξενόγλωσσο φιλμ και βραβεύτηκε επίσης στις Κάνες και στα BAFTA. Το αριστούργημα του Βιττόριο ντε Σίκα, βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Αλμπέρτο Μοράβια. Από τον Κάρλο Πόντι δημιουργό των μεγάλων διεθνών επιτυχιών Δόκτωρ Ζιβάνγκο, La strada.
Το σκληρό πρόσωπο του πολέμου μέσα από την απλή ιστορία των ανθρώπων  που προσπαθούσαν να επιβιώσουν στο βομβαρδισμένο τοπίο.
Και ξαφνικά η αγάπη γίνεται λαγνεία, η αθωότητα γίνεται ντροπή, καθώς δύο γυναίκες είναι παγιδευμένες από το βίαιο πάθος και τον αξέχαστο τρόμο!
«Στη μνήμη μου, έβλεπα τις εμπειρίες μου με τα μάτια και τα συναισθήματα ενός κοριτσιού, αλλά ο ρόλος απαιτούσε να τα βλέπω με τα μάτια ενός βασανισμένου κοριτσιού.
Αλλά ήταν πολύ δύσκολο για μένα να ξαναζήσω την κοριτσίστικη τρομοκρατία και ταυτόχρονα να μετατρέψω την πραγματικότητα των συναισθημάτων μου στον ρόλο που έπαιζα. Στη μνήμη μου, έβλεπα τις εμπειρίες μου με τα μάτια και τα συναισθήματα ενός κοριτσιού, αλλά ο ρόλος απαιτούσε να τα βλέπω με τα μάτια ενός βασανισμένης γυναίκας».
Σοφία Λόρεν

*
Η ΑΤΙΜΑΣΜΕΝΗ
«La ciociara»
Δραματική – Ιταλία 1960 - Διάρκεια 100΄ - Α/Μ
Σκηνοθεσία: Βιτόριο Ντε Σίκα
Σενάριο: Τσέζαρε Τζαβατίνι, Αλμπέρτο Μοράβια (Νουβέλα)
Πρωταγωνιστούν: Σοφία Λόρεν, Ζαν Μπελ Μοντό, Ραφ Βαλόνε, Ελεονώρα Μπράουν.
Μουσική: Αρμάντο Τροβαϊόλι
Φωτογραφία: Γκαμπόρ Πογκάνι
Παραγωγή: Κάρλο Πόντι
ΣΥΝΟΨΗ
Η Τσεζίρα (Σοφία Λόρεν) μια πανέμορφη χήρα από τα βουνά της Τσοτσαρίας ζει στη Ρώμη με τη 12χρονη κόρη της Ροζέτα (Ελεονόρα Μπράουν) κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Όταν το 1943 οι σύμμαχοι αρχίζουν να βομβαρδίζουν τη Ρώμη, η Τσεζίρα αποφασίζει να φύγει από τη Ρώμη και να επιστρέψει στο χωριό της προκειμένου να προστατέψει την κόρη της από τα δεινά του πολέμου. Αφήνει λοιπόν τα κλειδιά και την ευθύνη του παντοπωλείου της στο φίλο του συζύγου της Τζοβάνι (Ραφ Βαλόνε) κι αναχωρεί για το χωριό της, την Αγία Ευφημία.

Φτάνοντας εκεί η Τσεζίρα κι οι υπόλοιποι χωριανοί προσπαθούν να επιβιώσουν, ενώ σιγά-σιγά οι προμήθειες λιγοστεύουν, επίσης καθοριστική θα είναι η γνωριμία της με ένα νεαρό ιδεαλιστή το Μικέλε (Ζαν Πωλ Μπελμοντό), ο οποίος την ερωτεύεται και προσπαθεί να την κάνει να δει τον κόσμο με άλλα μάτια.

Όταν οι σύμμαχοι καταφέρνουν να σπάσουν την άμυνα των Γερμανών και των φασιστών γεννιέται σε όλους η ψευδαίσθηση ότι ο πόλεμος έχει τελειώσει κι η Τσεζίρα κι η Ροζέτα αποφασίζουν να επιστρέψουν στη Ρώμη. Στο δρόμο προς τη Ρώμη ένα τραγικό συμβάν θα αλλάξει για πάντα τη σχέση των δυο γυναικών και θα βιώσουν τον εφιάλτη του πολέμου που γίνεται προσωπική τραγωδία.
*
Λίγα λόγια για την ταινία
«Η Ατιμασμένη» απέφερε στη Σοφία Λόρεν την αναγνώριση την οποία ήθελε καθώς κέρδισε το ΟΣΚΑΡ Α' Γυναικείου Ρόλου και το βραβείο της καλύτερης ηθοποιού στο Φεστιβάλ των Καννών. Η Σοφία Λόρεν γίνεται η πρώτη ηθοποιός που κερδίζει ΟΣΚΑΡ ερμηνείας σε ξενόγλωσσο φιλμ και βραβεύτηκε επίσης στις Κάνες και στα BAFTA. Με τη νίκη της στα Όσκαρ η Λόρεν έγινε η πρώτη ηθοποιός που κέρδισε ποτέ Οσκαρ ερμηνείας για ξενόγλωσση ταινία.
Ο Ζαν Πωλ Μπελμοντό στο φιλμ «Η Ατιμασμένη» του Βιτόριο ντε Σίκα μια χαρακτηριστική εμφάνιση σε μια από τις οχτώ ταινίες στις οποίες εμφανίστηκε εκείνη τη χρονιά και έγινε αμέσως σταρ πανευρωπαϊκής εμβέλειας.
Βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Αλμπέρτο Μοράβια (το ομώνυμο βέβαια είναι σχετικό γιατί στα ιταλικά ο τίτλος είναι La Ciociara, που υποδηλώνει την γυναίκα από την συγκεκριμένη περιοχή) και σε σκηνοθεσία του μεγάλου Βιτόριο ντε Σίκα, η ταινία αφηγείται την ιστορία μιας χήρας η οποία πασχίζει να προστατέψει την κόρη της και την ίδια μέσα από την φρίκη του πολέμου.
Το σκληρό πρόσωπο του πολέμου μέσα από την απλή ιστορία των ανθρώπων που προσπαθούσαν να επιβιώσουν στο βομβαρδισμένο τοπίο. Όλα θα κυλάνε υπερβολικά ήρεμα και αρκετά εύκολα για τη μάνα και την κόρη. Οι δύο γυναίκες που θα αφήσουν τη Ρώμη και θα πάρουν κυριολεκτικά τα βουνά για να επιβιώσουν.
Ο τελικός σκοπός του Βιτόριο Ντε Σίκα να δείξει πως ο πόλεμος δεν είναι καθόλου όμορφος και έχει θύματα από όλες τις μεριές.
Η ταινία δεν είναι απλή. Διακρίνει κάποιος αρκετές διαστρωματώσεις και θέματα που θέλει να θίξει ο δημιουργός. Πιστός στο δόγμα του νεορεαλισμού, εκτός από την αποτύπωση των χαρακτήρων των απλών ανθρώπων και τις δυσκολίες τους στην συγκεκριμένη περίοδο, περνάει και μηνύματα για την αυστηρή καθολική κοινωνία (ωραία η φράση της Λόρεν «εγώ παντρεύτηκα την Ρώμη», η οποία παντρεύτηκε έναν γέρο για να μπορέσει να ξεφύγει από τον περιορισμό της επαρχίας), το φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι αλλά και τον προβληματισμό για την μεταπολεμική κατάσταση στην Ιταλία που αποτυπώνεται μέσα από τα λόγια του Μικέλε (Μπελμοντό).
Η Τσεζίρα (Σοφία Λόρεν) και η κόρη της Ροζέτα (Eleonora Brown) εγκαταλείπουν την Ρώμη για να αποφύγουν τους βομβαρδισμούς (των Συμμάχων) και μετά από αρκετές περιπέτειες επιστρέφουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους, μια ορεινή περιοχή της Νότιας Ιταλίας όπου έχουν καταφύγει και άλλες οικογένειες μέχρι να τελειώσει ο πόλεμος. Εκεί η Τσεζίρα γνωρίζεται με τον Μικέλε, απόφοιτο της Φιλοσοφικής και γιο μαυραγορίτη, ο οποίος όπως είναι φυσικό την ερωτεύεται. Η Λόρεν είναι απολαυστική, επάξια κέρδισε και το Όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου για την ταινία στην οποία μπορούμε να απολαύουμε και τα λογοπαίγνια αλλά και τις γλωσσικές αντιθέσεις τις Ιταλίας.
Η τραγωδία δεν αργεί να φανεί. Η πτώση του Μουσολίνι και η εμφάνιση των Συμμάχων, αρχικά ως Άγγλων κομάντος, έπειτα ως αποβατικών στρατευμάτων δεν αρκούν για να την αποτρέψουν. Οι απελευθερωτές ουσιαστικά είναι μέρος της τραγωδίας. Δεν είναι τυχαίο που ο Μικέλε ο κομμουνιστής αναλαμβάνει να εξηγήσει πρώτα στους Άγγλους κομάντος και έπειτα στον Γερμανό αρχισμηνία (τα δυο κύρια αντίπαλα στρατόπεδα στην Ιταλία) για το τι είναι η Ιταλία και γιατί δεν μπορούν να την καταλάβουν οι ξένοι.
Επιστρέφοντας στο χωριό από την κοντινή πόλη που είχαν πάει για τρόφιμα, ο Μικέλε και η Τσεζίρα πέφτουν πάνω σε μια εξαντλημένη γερμανική περίπολο η οποία υποχωρεί και με βίαιο τρόπο παίρνει μαζί τους σαν οδηγό τον Μικέλε (ο οποίος όπως είναι φυσικό δεν επιστρέφει, ποτέ) για να βρούνε οδό διαφυγής. Μητέρα και κόρη αποφασίζουν να να γυρίσουν στην Ρώμη και στην διαδρομή τις βιάζουν (ομαδικά) τα στρατεύματα των «απελευθερωτών» Συμμάχων (για την ακρίβεια Μαροκινοί), σε μια ερειπωμένη εκκλησία.
Συντετριμμένες, με τις ζωές τους να έχουν αλλάξει για πάντα, συνεχίζουν το ταξίδι της επιστροφής με τις τύψεις να πνίγουν κυρίως την μητέρα επειδή δεν κατάφερε να προστατέψει την κόρη της.
Δεν θα δούμε μάχες, αλλά περισσότερο τις συνέπειες των μαχών σε κατοικημένες περιοχές, δηλαδή βομβαρδισμούς,  εκτελέσεις αμάχων, και τα συνήθη επακόλουθα της ανάμιξης ξένων στρατιωτικών με τον ντόπιο πληθυσμό (βιασμοί, λεηλασίες κλπ.).
Μια ταινία κορυφαία, νοσταλγική και συνάμα να προκαλεί θλίψη και πικρία.
Η ταινία προβλήθηκε στην Ιταλία τα Χριστούγεννα του 1960 και το 1961 στην υπόλοιπη Ευρώπη και την Αμερική λαμβάνοντας διθυραμβικές κριτικές.
*
*
Phone: 2108220008, 2108220023
E-mail: newstarcine@gmail.com
*
Λευκή ρετροσπεκτίβα σε φόντο κόκκινο
Με αφορμή την επαναλειτουργία της Αλκυονίδας και του Studio
Μικρό οδοιπορικό μνήμης μέσα από σινεμά και γεγονότα που σημάδεψαν τα χρόνια μας
*
Παρουσιάσεις ταινιών από τον Μπ. Ζ.
*

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.