(Il bell' Antonio) (1960)
του ΜΑΟΥΡΟ ΜΠΟΛΟΝΙΝΙ
NEW STAR: Από 14/9/2017 στους κινηματόγραφους, ψηφιακά αποκατεστημένη σε επανέκδοση
*
Βραβεύτηκε με Golden Leopard στο Διεθνές Φεστιβάλ του Locarno.
Μια ταινία που αποκαλύπτει, με μοναδικά λυρικό τρόπο, απόκρυφες πτυχές της ζωής!
Μια συγκλονιστική αγάπη που βρέθηκε σε απόγνωση με ανεκπλήρωτους πόθους!
Οι γυναίκες της ζωής του το υποπτεύθηκαν, ο πατέρας του το απέκλεισε... η γυναίκα του το αποκάλυψε σε ολόκληρο τον κόσμο!
Η αληθινή ιστορία του Bell’ Antonio!
Η αληθινή ιστορία του Bell’ Antonio!
*
Από 14/9 έως 20/9/2017
(Για τις ταινίες, στους συνδέσμους της Μποτίλιας)
*
ΖΕΦΥΡΟΣ
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ 20.30
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ 22.30
*
STUDIO new star art cinema
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ 21.00
13η εβδομάδα
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ 19.00
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ 23.00
*
ΑΛΚΥΟΝΙΣ new star art cinema
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ 19.00
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ 23.00
ΠΕΜΠΤΗ έως ΚΥΡΙΑΚΗ 17.00
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ 21.00
ΔΕΥΤΕΡΑ έως ΤΕΤΑΡΤΗ 17.45
***
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΛΑΤΙΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
21.00 – « Ελπίδα » του Dayon Moiz και Lluís Bartra
21.30 – «Η Επανάσταση δεν θα μεταδοθεί τηλεοπτικά» του Kim Bartley, Donnacha O´Briain
Παρασκευή 15 Σεπτεμβρίου 2017
21.00 – «Φερόμενος ως ένοχος» του Roberto Hernández, Geoffrey Smith
ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ για τις ταινίες του ΦΕΣΤΙΒΑΛ 3€.
(Για τις ταινίες βλέπε στο τέλος)
*
(Il bell’ Antonio)
Δραματική ταινία/Κωμωδία - Ιταλία 1960 – 105΄
Σκηνοθεσία: Μάουρο Μπολονίνι
Σενάριο: Πιερ Πάολο Παζολίνι, Τζίνο Βισεντίνι, Μάουρο Μπολονίνι,
Βιταλιάνο Μπρανκάτι(Νουβέλα)
Σύνθεση μουσικής: Πιέρο Πιτσιόνι
Πρωταγωνιστούν: Μαρτσέλο Μαστρογιάννι, Κλαούντια Καρντινάλε, Τόμας Μιλιάν, Πιέρ Μπρασέρ, Ρίνα Μορέλι, Φούλβια Μάμι, Άννα Αρίνα
Σενάριο: Πιερ Πάολο Παζολίνι, Τζίνο Βισεντίνι, Μάουρο Μπολονίνι,
Βιταλιάνο Μπρανκάτι(Νουβέλα)
Σύνθεση μουσικής: Πιέρο Πιτσιόνι
Πρωταγωνιστούν: Μαρτσέλο Μαστρογιάννι, Κλαούντια Καρντινάλε, Τόμας Μιλιάν, Πιέρ Μπρασέρ, Ρίνα Μορέλι, Φούλβια Μάμι, Άννα Αρίνα
ΣΥΝΟΨΗ
Λίγα λόγια για την ταινία
Το «BELL ANTONIO» είναι μια δραματική ταινία του 1960 που σκηνοθέτησε ο Μάουρο Μπολονίνι. Η ταινία βασίζεται στο μυθιστόρημα του Βιταλιάνο Μπρανκάτι και προσαρμόστηκε στην οθόνη από τους Πιερ Πάολο Παζολίνι και Τζίνο Βισεντίνι.
Με τους κορυφαίους πρωταγωνιστές Μαρτσέλο Μαστρογιάννι, Κλαούντια Καρντινάλε, και Τόμας Μιλιάν, η ταινία κέρδισε το Golden Leopard στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Locarno.
Στη μουσική σύνθεση ο Πιέρο Πιτσιόνι
Το θέμα στην ταινία είναι η σεξουαλική ανικανότητα ή αυτό μιας συγκεκριμένης κοινωνίας σε μια συγκεκριμένη ιστορική στιγμή;
Στην πραγματικότητα, η ιστορία εδώ είναι ακριβώς όλα, μέσα στα όρια της τραγωδίας ενός ανθρώπου που αγαπήθηκε πολύ από τις γυναίκες, αλλά δυστυχώς μαστίζεται από τη σεξουαλική ανικανότητα που μειώνει την αξία του.
Όπως επίσης ό,τι περνά από στόμα σε στόμα, γίνεται κουτσομπολιό που ταξιδεύει καταστροφικά στην Κατάνια, η οποία φιμώνεται από τον φασισμό και την άμβλυνση ενός κόσμου που συνδέεται με προκαταλήψεις και παραδοσιακές προλήψεις.
Στην πραγματικότητα, η ιστορία εδώ είναι ακριβώς όλα, μέσα στα όρια της τραγωδίας ενός ανθρώπου που αγαπήθηκε πολύ από τις γυναίκες, αλλά δυστυχώς μαστίζεται από τη σεξουαλική ανικανότητα που μειώνει την αξία του.
Η κωμωδία πολλών σκηνών του «BELL ANTONIO» είναι ακαταμάχητη.
Γελάνε σωστά και με γούστο, γελάνε πραγματικά, αλλά γελάνε θλιβερά με τις κακοτυχίες άλλων. Σε σκηνές που τόσο διασκεδάσει τον αναγνώστη, η απελπισία των χαρακτήρων βρίσκεται στο αποκορύφωμά της.
*
Μάουρο Μπολονίνι – Βιογραφία
Η συνάντηση με τον Πιε Πάολο Παζολίνι του άνοιξε το δρόμο για ταινίες όπως το La notte brava (1959), Il bell'Antonio (1960), La giornata balorda (1960) και η Senilità (1962), Agostino (1962), Bubù (1971), Per le antiche scale (1975), L'eredità Ferramonti (1976). Για την ατμόσφαιρα στο κοστούμι και Τοσκάνης εικαστικό κλίμα της ταινίας του Το La viaccia (1961) και στη συνέχεια για το 1970 με Metellu , όπου η ιστορική και κοινωνική δομή του μυθιστορήματος Pratolini είναι ισορροπημένη και σταθερή.
Από τις αρχές της δεκαετίας του εβδομήντα ο Bolognini είναι αφιερωμένος σε διάφορες όπερες, συμπεριλαμβανομένης της Norma di Bellini al Teatro alla Scala di Milano (scene di Mario Ceroli, 1972), όπως και στο Θέατρο Teatro Bolshoi di Mosca (1975), La fanciulla del West di Puccini all'Opera di Roma, Aida al Teatro La Fenice di Venezia (1978) direttore Giuseppe Sinopoli (al suo debutto), o Pollicino di Hans Werner Henze (1995) al Teatro Poliziano di Montepulciano.
Ci troviamo in galleria (1953)
I cavalieri della regina (1954)
La vena d'oro (1955)
Gli innamorati (1955)
Guardia, guardia scelta, brigadiere e maresciallo (1956)
Marisa la civetta (1957)
Giovani mariti (1958)
Arrangiatevi! (1959)
La notte brava (1959)
Il bell'Antonio (1960)
La giornata balorda (1961)
La viaccia (1961)
Agostino (1962)
Senilità (1962)
La corruzione (1963)
La mia signora (1964) - episodi "I miei cari" e "Luciana"
La donna è una cosa meravigliosa (1964) - episodi "Una donna dolce, dolce" e "La balena bianca"
Le bambole (1965) - episodio "Monsignor Cupido"
I tre volti (1965) - episodio "Gli amanti celebri"
Le fate (1966) - episodio "Fata Elena"
Madamigella di Maupin (1966)
Le streghe (1967) - episodio "Senso civico"
L'amore attraverso i secoli (1967) - episodio "Notti romane"
Arabella (1967)
Capriccio all'italiana (1968) - episodi "Perché?" e "La gelosa"
L'assoluto naturale (1969)
Un bellissimo novembre (1969)
Metello (1970)
Bubù (1971)
Imputazione di omicidio per uno studente (1972)
Libera, amore mio! (1973)
Fatti di gente perbene (1974)
Per le antiche scale (1975)
L'eredità Ferramonti (1976)
Gran bollito (1977)
Dove vai in vacanza? (1978) - episodio "Sarò tutta per te"
La storia vera della signora dalle camelie (1981)
La certosa di Parma (1982, miniserie televisiva)
La venexiana (1986)
Imago urbis (1987) - documentario collettivo
Mosca addio (1987)
Gli indifferenti (1988, miniserie televisiva)
12 registi per 12 città (1989) - episodio "Palermo"
La villa del venerdì (1991)
La famiglia Ricordi (1995) - film per la TV
*
Βιταλιάνο Μπρανκάτι- Βιογραφία
Γεννημένος στο Pachino της Syracuse , ο Μπρανκάτι σπούδασε στην Κατάνια , όπου αποφοίτησε με επιστολές και όπου πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Ενώ άρχισε να γράφει σε νεαρή ηλικία και σε ηλικία 25 ετών ήταν ήδη συγγραφέας έξι βιβλίων. Οι κριτικοί τείνουν να θεωρούν σημείο εκκίνησης της σταδιοδρομίας του το 1935, όταν εκδόθηκε η συλλογή διηγημάτων In search of a cause. Ο Μπρανκάτι είχε την πρώτη μεγάλη επιτυχία του το 1941, με το μυθιστόρημα Don Giovanni στη Σικελία , ένα ζωντανό και χιουμοριστικό πορτρέτο της σικελικής ιδιοσυγκρασίας.
Το 1944 έγραψε το μυθιστόρημα Gli anni perduti , μια τολμηρή σάτιρα της μεγαλομανίας του Μπενίτο Μουσολίνι , και το 1946 ο Vecchio con gli stivali ("Old Man in Boots"), ένα σατυρικό διήγημα εμπνευσμένο από τις αντιξοότητες του ιταλικού φασισμού που κέρδισε το βραβείο Vendemmia και το οποίο προσαρμόστηκε σε επιτυχημένη ταινία, Difficult Years από τον Luigi Zampa. Το 1950 κέρδισε το βραβείο Bagutta το γνωστό μυθιστόρημα, το Il bell'Antonio ("The Handsome Antonio"), το οποίο προσαρμόστηκε σε ταινία από τους Πιερ Πάολο Παζολίνι και Τζίνο Βισεντίνι. όπου πρωταγωνιστούσαν οι κορυφαίοι Μαρτσέλο Μαστρογιάννι και Κλαούντια Καρντινάλε.
Ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Anna Proclemer και είχαν αποκτήσει μια κόρη.
Πέθανε 25 Σεπτεμβρίου 1954 σε κλινική στο Τορίνο.
Το βιβλίο Il bell'Antonio είναι μυθιστόρημα υφασμένο από μια λαμπρή και πλήρη ποικιλία τύπων χαρακτήρα καθώς και με αρκετή δόση από εκπλήξεις ώστε η χιουμοριστική γραφή του Μπρανκάτι να μην αφήνει τον αναγνώστη να βαρεθεί.
Ο Μπρανκάτι περιγράφει χαρακτήρες που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στη δική του γη και τους οποίους, πιθανότατα, ξέρει να χειρίζεται από μορφή σε μορφή.
Η Σικελία, είναι εκεί όπου αυτοί που μιλούν διάλεκτο, είναι οι αγρότες ή εκείνοι που χτυπιούνται σε μια στιγμή θυμού και είναι «οι άνδρες της τιμής» που παραμένουν άθικτοι από την όποια γελοιοποίηση. Το σκάνδαλο, όποιο και αν είναι, θα κάνει περισσότερο θόρυβο από μια έκρηξη βόμβας σε ένα κρυστάλλινο παλάτι και σύμφωνα με την οποία η Εκκλησία και οι ιερείς της απαλλάσσουν ή καταδικάζουν σύμφωνα με μια επίγεια εξυπηρέτηση.
Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του νόμου του στη Ρώμη, ο Αντόνιο αποφασίζει να επιστρέψει στην πατρίδα του, στην Κατάνια, όπου υπάρχει πολύς λόγος για τη φερόμενη ιδιότητά του ως ακούραστος εραστής. Οι γονείς τον περιμένουν με ανοιχτές αγκάλες και τον καλωσορίζουμε στην ίδια βεράντα, όπου ο πρωταγωνιστής, ακόμα παιδί, τις νύχτες του Αυγούστου κοιμόταν στην αγκαλιά της μητέρας του. Παρόλο που οδηγείται από την επιμονή του επιχειρηματικού πατέρα που προσπαθεί να τον πείσει να παντρευτεί την κόρη του διάσημου συμβολαιογράφου της Κατάνια, στη θέα της Barbara Puglisi, ο Αντόνιο έλκεται ακαταμάχητα.
Ο γάμος γίνεται σύντομα: για δύο χρόνια οι νέοι σύζυγοι φαίνεται να ζουν κάτω από τις εκρήξεις και την ευτυχία. Μια μέρα, όμως, το κουτσομπολιό και η αθλιότητα φυτεύουν το σκουλήκι της αμφιβολίας που σέρνεται στο μυαλό μέχρι που μετά από σύγχυση και συζητήσεις καταλήγει στην αβέβαιη βεβαιότητα: ο γάμος δεν έχει ποτέ πετύχει και τότε ο Αντώνιο μένει αβοήθητος.
*
Phone: 2108220008 - 2108220023
E-mail: newstarcine@gmail.com
*
Η Λατινική Αμερική για τη δημοκρατία
11 ως τις 15 Σεπτεμβρίου στις 9 μ.μ.
ΑΛΚΥΟΝΙΣ new star art cinema
Στα πλαίσια του εορτασμού της Διεθνούς Ημέρας της Δημοκρατίας, το πολιτιστικό περιοδικό Sol Latino, το Φεστιβάλ ΛΕΑ, η Σχολή ιβηροαμερικανικών γλωσσών και πολιτισμών Abanico, η NEW STAR και ο Κινηματογράφος ΑΛΚΥΟΝΙΣ new star art cinema παρουσιάζουν τον κύκλο κινηματογραφικών ταινιών και ντοκιμαντέρ «Η Λατινική Αμερική για τη Δημοκρατία», από τις 11 ως τις 15 Σεπτεμβρίου.
Οι ταινίες που θα προβληθούν είναι βασισμένες σε πραγματικά, ιστορικά γεγονότα.
Με την υποστήριξη και την αιγίδα των Πρεσβειών στην Ελλάδα: της Βραζιλίας, του Μεξικού, της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας και της Χιλής
*
Δευτέρα 11/09 στις 9 μ.μ.
Σαλβαδόρ Αλιέντε (2004)
Σκηνοθεσία: Πατρίσιο Γκουσμάν
Χώρα: Χιλή, Διάρκεια: 140’
Επίσημη συμμετοχή Φεστιβάλ Καννών 2004, Φεστιβάλ Αννεσύ 2004 και Αλτάσορ, Χιλή, 2006.
Το ντοκιμαντέρ «Σαλβαδόρ Αλιέντε» ακολουθεί τη ζωή του Χιλιανού Προέδρου από τα παιδικά του χρόνια στο Βαλπαραΐσο ως το θάνατό του στις 11 Σεπτεμβρίου 1973 κατά το στρατιωτικό πραξικόπημα, μέσα από αρχειακό υλικό, φωτογραφικά λευκώματα και συνεντεύξεις.
*
Τρίτη 12/09 στις 9 μ.μ.
Η μέρα που κράτησε 21 χρόνια (2012)
Σκηνοθεσία: Καμίλο Ταβάρες
Χώρα: Βραζιλία, Διάρκεια: 77’
Υποψήφια για το Βραβείο Platino καλύτερου ντοκιμαντέρ για το 2014.
Το ντοκιμαντέρ επιδιώκει να παράσχει νέες πληροφορίες σχετικά με τη συμμετοχή της αμερικανικής κυβέρνησης στο στρατιωτικό πραξικόπημα του 1964 στη Βραζιλία, με βάση δεδομένα που κρατούνται μυστικά εδώ και πολλά χρόνια σε αρχεία των Ηνωμένων Πολιτειών.
*
Τετάρτη 13/09 στις 9 μ.μ.
Nowhere (Πουθενά) (2002)
Σκηνοθεσία: Λουίς Σεπούλβεδα
Χώρες: Ισπανία και Χιλή, Διάρκεια: 106’
Δεκαετία του ’80. Σε μια ισπανόφωνη χώρα της Λατινικής Αμερικής, ένας δικτάτωρ διατηρείται στην εξουσία χάρη στην υποστήριξη του στρατού.
Οι μυστικές του υπηρεσίες απάγουν μια ομάδα αντιστασιακών, μεταξύ των οποίων βρίσκονται ένας φοιτητής και ερασιτέχνης μποξέρ (Leonardo Sbaraglia), ένας ομοφυλόφιλος μάγειρας (Daniel Fanego), ένας απογοητευμένος καθηγητής (Andrea Prodan), ένας εργάτης λάτρης του μπολέρο (Jorge Perugorría) κι ένας κουρέας που προτιμά το τάνγκο (Luigi Maria Burruano). Οι όμηροι μεταφέρονται στο «Πουθενά», έναν παλιό σιδηροδρομικό σταθμό καταμεσής στην έρημο, και κρατούνται εκεί φρουρούμενοι από μια ομάδα στρατιωτικών.
*
Πέμπτη 14/09 στις 9 μ.μ.
Ελπίδα (2015)
Σκηνοθεσία: Dayon Moiz και Lluís Bartra
Χώρα: Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας, Διάρκεια: 27’
Το ντοκιμαντέρ Ελπίδα αναφέρεται στη συγκρότηση των Βάσεων Σοσιαλιστικών Αποστολών στη Βενεζουέλα, που δημιουργήθηκαν από τον Πρόεδρο Νικολάς Μαδούρο ως βασικό μέσον για την εξάλειψη της ακραίας φτώχειας, με αφετηρία τη δημιουργία επιχειρησιακών κέντρων ανεφοδιασμού για την εξυπηρέτηση των πολιτών σε 1.500 κοινότητες σε ολόκληρη τη χώρα, και σκοπό την εξασφάλιση των υπηρεσιών υγείας, σίτισης, παιδείας, μεταφορών, πολιτισμού, αθλητισμού και αναψυχής για όσους το χρειάζονται περισσότερο.
Σε αυτό το πλαίσιο, το ντοκιμαντέρ Ελπίδα αφηγείται την άφιξη κουβανικών αποστολών στις κοινότητες Βάλιε Αλέγρε, Ελ Μιλάγρο δε Διός και Ελ Παραΐσο Ασούλ, που βρίσκονται στην περιοχή της πρωτεύουσας της Βενεζουέλας, κάτι που ευνόησε τη συσπείρωση των κατοίκων αυτών των κοινοτήτων, αντρών και γυναικών, γύρω από μια ιστορία κοινοτικής οργάνωσης και συμμετοχής.
«…Τώρα πια δεν αγωνίζονταν κατά της κρατικής λήθης, διέθεταν μια υποδομή και μια ομάδα ανθρώπων που θα τους έκαναν πρωταγωνιστές μιας ιστορίας ΕΛΠΙΔΑΣ…», μιας ιστορίας αγώνα, ενότητας και κοινωνικής αλλαγής.
*
“Η Επανάσταση δεν θα μεταδοθεί” (2013)
Σκηνοθεσία: Kim Bartley, Donnacha O´Briain
Συμπαραγωγή Ιρλανδίας, Μεγάλης Βρετανίας, Ολλανδίας, ΗΠΑ, Γερμανίας, Φινλανδίας, Διάρκεια: 74’
Γνωστό επίσης και με τον τίτλο Τσάβες: το πραξικόπημα εκ των έσω, το ντοκιμαντέρ καλύπτει τα γεγονότα της 11ης Απριλίου 2002 στη Βενεζουέλα, όταν ο Πρόεδρος Ούγο Τσάβες ανετράπη με πραξικόπημα και στη συνέχεια επανήλθε στην εξουσία μέσα σε λιγότερες από 72 ώρες.
Ένα ιρλανδικό τηλεοπτικό συνεργείο -του Radio Telefís Éireann- βρισκόταν στην έδρα της Κυβέρνησης στο Μέγαρο Μιραφλόρες όταν ξέσπασε η σύγκρουση με την απόλυση του γενικού επιτελείου της κρατικής πετρελαϊκής εταιρίας PDVSA.
Παρέμειναν κατά τις ημέρες της γενικής απεργίας κινηματογραφώντας τους οπαδούς και το υπουργικό συμβούλιο του Τσάβες, αλλά και τα γεγονότα της 11ης Απριλίου.
Στη διάρκεια των γυρισμάτων, αποτυπώθηκαν εικόνες που επιβεβαιώνουν την τοποθέτηση περί πραξικοπήματος, παραμερίζοντας τις (κατοπινές) εξηγήσεις που αναφέρονταν σε κενό εξουσίας.
*
Παρασκευή 15/09 στις 9 μ.μ.
Φερόμενος ως ένοχος (2009)
Σκηνοθεσία: Roberto Hernández, Geoffrey Smith
Χώρα: Μεξικό, Διάρκεια: 87’
Είσοδος Ελεύθερη
Κατηγορούμενος δίχως ουδεμία απτή απόδειξη, ο Τόνιο καταδικάζεται σε εικοσαετή κάθειρξη. Δύο νεαροί δικηγόροι αποφασίζουν να ασκήσουν έφεση κι έτσι ξεκινά ένας ιστορικός αγώνας για ελευθερία, άνευ προηγουμένου στο Μεξικό.
***
Λευκή ρετροσπεκτίβα σε φόντο κόκκινο
Με αφορμή την επαναλειτουργία της Αλκυονίδας και του Studio
Μικρό οδοιπορικό μνήμης μέσα από σινεμά και γεγονότα που σημάδεψαν τα χρόνια μας
*
Παρουσιάσεις ταινιών από τον Μπ. Ζ.
Μποτίλιες στο Σκοπευτήριο, στην ΟΓΕ και στην Αλκυονίδα
***
Το ΣΙΝΕΜΑ της Μποτίλιας
και
Μποτίλια Στον Άνεμο: Πρόσωπα διά χειρός
*
Λευκή ρετροσπεκτίβα σε φόντο κόκκινο
Με αφορμή την επαναλειτουργία της Αλκυονίδας και του Studio
Μικρό οδοιπορικό μνήμης μέσα από σινεμά και γεγονότα που σημάδεψαν τα χρόνια μας
*
Παρουσιάσεις ταινιών από τον Μπ. Ζ.
Μποτίλιες στο Σκοπευτήριο, στην ΟΓΕ και στην Αλκυονίδα
***
Το ΣΙΝΕΜΑ της Μποτίλιας
και
Μποτίλια Στον Άνεμο: Πρόσωπα διά χειρός
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.