Γιώργος Φαρσακίδης: Τιμητική έκθεση του αγωνιστή, κομμουνιστή, εικαστικού − 14-19 Σεπ 2017 στο πλαίσιο του 43ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» (VIDEO - Φωτό)

*


*
14 - 15 - 16 Σεπτέμβρη στο πρώην Στρατόπεδο Παύλου Μελά

*

ΚΟ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ

Σήμερα Πέμπτη τα εγκαίνια της έκθεσης προς τιμήν του Γ. Φαρσακίδη

Τιμώντας την αγωνιστική και καλλιτεχνική προσφορά του κομμουνιστή εικαστικού Γιώργου Φαρσακίδη, η Κομματική Οργάνωση Κ. Μακεδονίας του ΚΚΕ διοργανώνει προς τιμήν του έκθεση με τα έργα του, από σήμερα Πέμπτη 14 Σεπτέμβρη έως την Τρίτη 19 Σεπτέμβρη, στην αίθουσα εκδηλώσεων της Μονής Λαζαριστών (1ος όροφος του παλαιού κτιρίου).

Εγκαινιάστηκε η έκθεση με έργα του Γ. Φαρσακίδη (VIDEO - ΦΩΤΟ)

Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν σήμερα Πέμπτη 14 Σεπτέμβρη στις 6.30 μ.μ. και θα είναι παρών και ο ίδιος ο Γιώργος Φαρσακίδης. Παρών θα είναι, επίσης, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας.

Ομιλία εκ μέρους της Κομματικής Οργάνωσης Κ. Μακεδονίας θα κάνει η Θεανώ Καπέτη, Γραμματέας της ΚΟ Κ. Μακεδονίας και μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Η έκθεση θα πραγματοποιηθεί παράλληλα και στο πλαίσιο του 43ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» που θα πραγματοποιηθεί στις 14 - 15 - 16 Σεπτέμβρη στο πρώην Στρατόπεδο Παύλου Μελά.

Οι ώρες λειτουργίας της έκθεσης θα είναι από τις 17.00 έως τις 21.00.

Η είσοδος θα είναι ελεύθερη και ανοιχτή στο κοινό.

Τα έργα του αποτελούν κομμάτια της ιστορίας του λαού μας

Ο Γ. Φαρσακίδης γεννήθηκε το 1926 στην Οδησσό. Το 1933 εγκαθίσταται με την οικογένειά του στη Θεσσαλονίκη. Η αγάπη του για τη ζωγραφική φανερώνεται από τα παιδικά του κιόλας χρόνια...

Την περίοδο της Κατοχής δουλεύει στο μύλο του «Αλλατίνη», όπου ήταν τα γερμανικά αρτοποιεία. Εκεί αναπτύχθηκαν οι πρώτοι αντιστασιακοί πυρήνες. Όπως λέει ο ίδιος: «Στην Κατοχή θα φιλοτεχνήσω γελοιογραφίες με στόχο τους εισβολείς και τους "Έλληνες" συνεργάτες τους...». Το 1943 γίνεται μέλος του ΚΚΕ και το '44 εντάσσεται στον ΕΛΑΣ Χαλκιδικής, όπου και τραυματίζεται δύο φορές σε μάχη με Γερμανούς και Βούλγαρους, μένοντας ανάπηρος στα δύο του χέρια.

Στη συνέχεια παίρνει τον ίδιο «δρόμο» που ακολουθούν και χιλιάδες σύντροφοί του μετά την Απελευθέρωση. Από το '49 μέχρι το '61 (με ένα μικρό διάλειμμα το '56) και άλλα 3,5 χρόνια στη διάρκεια της χούντας θα «επισκεφτεί» τη Μακρόνησο, τον Άη Στράτη, τη Γυάρο και τη Λέρο. Συνολικά 16,5 χρόνια εξορίας. Εκεί δημιουργεί σπουδαία έργα, αδιάψευστα ντοκουμέντα του αγώνα και του πολιτισμού των εξόριστων αγωνιστών. 

«Η πρώτη μου γνωριμία με την ξυλογραφία είχε γίνει το 1949-1950 στο "Σύρμα" των πολιτών στο ΑΕΤΟ - ΕΣΑΙ στο Μακρονήσι...».

Ακολούθησε ο Άη Στράτης. «Στον Αϊ-Στράτη υπήρχε πολλή αρρώστια μετά τα βασανιστήρια της Μακρονήσου. Όλοι κάναμε φοβερή οικονομία. Στέλνοντας κάρτες δηλώναμε ότι ζούμε, ότι αντιστεκόμαστε. Οι κάρτες θα ήταν μια επαφή, θα είχαμε μια συμπαράσταση από τις οικογένειές μας και τον περίγυρο...».

Με την επιβολή της δικτατορίας ο Φαρσακίδης θα μεταφερθεί στη Γυάρο.

«Για μένα πάντα θα υπάρχει η "Ιθάκη" μου, η ιδεολογία μου»

Μετά την πτώση της χούντας, ο Γ. Φαρσακίδης δημοσιεύει εργασίες του σε εφημερίδες, εκθέτει, τυπώνει και κυκλοφορεί τα έργα του. Το 1984 το βιβλίο του «Η Πρώτη Πατρίδα» παίρνει το πρώτο βραβείο της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.

Η εικαστική και η λογοτεχνική του δουλειά γίνεται γνωστή στην ΕΣΣΔ και σε άλλες χώρες. Κριτικά σχόλια και παρουσίαση δημοσιεύονται στην «Πράβντα», στην «Ισβέστια», στη «Σοβιέτσκαγια Κουλτούρα» και άλλα έντυπα. Καλεσμένος από την εφημερίδα «Πράβντα» στο γιορτασμό για τα 30χρονα της Αντιφασιστικής Νίκης, ο Γ. Φαρσακίδης τιμήθηκε για την αγωνιστική και καλλιτεχνική του δραστηριότητα με το Ανώτατο Χρυσό Μετάλλιο της Σοβιετικής Επιτροπής Ειρήνης.

Στα επόμενα χρόνια συνεχίζει τη δραστηριότητά του οργανώνοντας εκθέσεις των εικαστικών του έργων, ταξιδεύοντας και συγγράφοντας μια σειρά βιβλίων, πάνω από 25, που αφορούν τόσο τα προσωπικά του βιώματα, όσο και δοκίμια σε θέματα ιστορικά και φιλοσοφικά.

Αυτόν τον αγωνιστή, αυτόν τον κομμουνιστή δημιουργό τιμά με μια ξεχωριστή έκθεση το ΚΚΕ... Κλείνουμε αυτήν τη μικρή αναδρομή στη ζωή και το έργο του Γ. Φαρσακίδη με τα δικά του λόγια:

«Είναι μια ζωή την οποία ποτέ δε θα 'θελα ν' αλλάξω. Όπως δεν άλλαξα και την πίστη μου κι ας απομυθοποιήθηκαν κάποια πράγματα. Το ιδανικό παρέμεινε το ίδιο. Ο Λένιν έλεγε ότι κομμουνιστής είναι εκείνος που συμβάλλει, ώστε να προωθήσουμε, έστω κι ένα βηματάκι, προς την επανάσταση. Ούτε μεγάλα λόγια, ούτε εξάρσεις. Απλώς, πρακτικά, να συμβάλλεις με ένα μικρό λιθαράκι. Αυτό που μπορεί να προσφέρει ο καθένας. Για μένα οι ιδέες του σοσιαλισμού συνοψίζονται στη φράση "να ανθρωπέψει ο άνθρωπος". Για μένα θα υπάρχει πάντα η "Ιθάκη" μου, η ιδεολογία μου. Ποτέ δε θα 'θελα να κάνω συμβιβασμό, να κάνω πίσω, να αρνηθώ. Αυτό ποτέ δε θα το κάνω».

902, Τετάρτη 13/09/2017 - 18:51 - Ενημέρωση: Πέμπτη 14/09/2017 - 08:48