Εργατικά ατυχήματα: 794 περισσότερα από το 2010 (+14%) − 498 θανατηφόρα − Και η αστική τάξη πάει στον παράδεισο − ΠΑΜΕ: Κυβέρνηση, εργοδοσία, ΕΕ οι ηθικοί αυτουργοί

 (Πιο κάτω η ανακοίνωση του ΠΑΜΕ)

Η ΖΩΗ ΚΑΙ Η ΥΓΕΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΣΤΗ ΜΕΓΓΕΝΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ

Στους χώρους δουλειάς γίνονται 20 εργατικά «ατυχήματα» τη μέρα

Σύμφωνα με στοιχεία του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας για το 2016

Τουλάχιστον οχτώ θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα» καταγράφηκαν τις τελευταίες 40 μέρες, ενδεικτικό των μεγάλων κινδύνων που απειλούν την υγεία και τη ζωή των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς και στη ζούγκλα της αγοράς εργασίας.

Τα στοιχεία του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ, υπηρεσία του υπουργείου Εργασίας αρμόδια για τα θέματα υγείας και ασφάλειας στην εργασία στην πλειοψηφία των επιχειρήσεων) δείχνουν ότι κάθε χρόνο σημειώνονται χιλιάδες εργατικά «ατυχήματα», ενώ αύξηση καταγράφεται από το 2012 μέχρι σήμερα. Αύξηση παρουσιάζεται και στα θανατηφόρα από το 2014 και μετά.

Συγκεκριμένα, τα εργατικά «ατυχήματα», σύμφωνα με τα στοιχεία του ΣΕΠΕ, το 2010 ήταν 5.721, το 2011 ήταν 5.203, το 2012 ήταν 4.858, το 2013 ήταν 5.126, το 2014 ήταν 5.497, το 2015 ήταν 5.930 και το 2016 ήταν 6.515. Επίσης, το πρώτο τρίμηνο του 2017 παρατηρήθηκε αύξηση 15% σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2016 στα δηλωθέντα εργατικά δυστυχήματα.

Ειδικότερα, σε ό,τι αφορά τα θανατηφόρα, το 2010 ήταν 94, το 2011 ήταν 70, το 2012 ήταν 64, το 2013 ήταν 67, το 2014 ήταν 63, το 2015 ήταν 67 και το 2016 έφτασαν τα 73. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι η κυβέρνηση δεν έχει δημοσιοποιήσει επίσημα τις τρεις τελευταίες Εκθέσεις Πεπραγμένων του ΣΕΠΕ (2014, 2015 και 2016) και ορισμένα από τα στοιχεία που αφορούν τα εργατικά «ατυχήματα» βλέπουν το φως της δημοσιότητας ως διαρροές ή στο πλαίσιο δηλώσεων και συνεντεύξεων στελεχών του κρατικού μηχανισμού.

Με την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στους χώρους δουλειάς, με ευθύνη του κράτους και της εργοδοσίας, μόνο τυχαίοι και μόνο ατυχήματα δεν μπορούν να θεωρηθούν οι τραυματισμοί και οι θάνατοι εργαζομένων. Η αιτία βρίσκεται στο κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους, που προωθεί αντιδραστικές εργασιακές αναδιαρθρώσεις και εντατικοποίηση της δουλειάς, με αποτέλεσμα να χειροτερεύουν οι συνθήκες εργασίας και να αυξάνει ο επαγγελματικός κίνδυνος από την έλλειψη ακόμα και στοιχειωδών μέτρων υγείας και ασφάλειας στην εργασία (ΥΑΕ).

Αυξάνονται οι παγίδες στη ζούγκλα της αγοράς εργασίας

Οι αντεργατικές αναδιαρθρώσεις που προωθούνται για τη διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου αυξάνουν την επικινδυνότητα και οδηγούν σε μεγαλύτερο αριθμό εργατικών «ατυχημάτων», ενώ έχουν ως αποτέλεσμα την ανεπανόρθωτη πρόωρη φθορά της υγείας των εργαζομένων.

Πλευρές των αναδιαρθρώσεων αυτών είναι, ενδεικτικά, η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, η αύξηση του ημερήσιου και εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας, η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, οι ιδιωτικοποιήσεις, οι μειώσεις προσωπικού, η εντατικοποίηση της εργασίας, η εργασία νέων και ανειδίκευτων εργαζομένων, η ανασφάλιστη εργασία, η εργασία μεταναστών.

Οι μειώσεις προσωπικού και η εντατικοποίηση της εργασίας, που είναι καθεστώς στην πλειοψηφία των επιχειρήσεων, αυξάνουν τους κινδύνους, ιδιαίτερα εκεί που υπάρχει πίεση για γρήγορη εκτέλεση των εργασιών. Η πίεση χρόνου, προκειμένου να επιτευχθούν υψηλοί ρυθμοί παραγωγής και εργασίας, σε συνδυασμό με την εργασιακή ανασφάλεια, οδηγούν σε ανασφαλείς πρακτικές εργασίας (π.χ. ακύρωση ασφαλιστικών διατάξεων στα μηχανήματα, μη τήρηση διαδικασιών ασφαλείας) και μείωση των απαιτήσεων των εργαζομένων για λήψη μέτρων ασφαλείας, με μοιραία πολλές φορές αποτελέσματα.

Ιδιαίτερα αυξημένοι είναι και οι κίνδυνοι ΥΑΕ και για τους μετανάστες εργαζόμενους, καθώς λόγω της εργασιακής ανασφάλειας είναι πιο ευάλωτοι στις πιέσεις της εργοδοσίας, ενώ συχνά τους ανατίθενται οι πιο επικίνδυνες δουλειές, χωρίς να λαμβάνονται ούτε τα στοιχειώδη μέτρα ασφάλειας. Αντίστοιχο και πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα υπάρχει με τους ανασφάλιστους εργαζόμενους, συχνά θύματα εργατικών ατυχημάτων.

Η κατάσταση στην Ελλάδα

Στη χώρα μας ήδη από τα προηγούμενα χρόνια, πριν την κρίση, για να εξασφαλιστεί φτηνότερη εργατική δύναμη στους εργοδότες και για να θωρακιστεί η ανταγωνιστικότητα των μονοπωλιακών ομίλων, υπήρξε συρρίκνωση της εφαρμογής ακόμη και στα στοιχειώδη μέτρα για την ΥΑΕ. Η κατάσταση επιδεινώθηκε πολύ την περίοδο της οικονομικής κρίσης.

Εξάλλου, ο ρόλος του αστικού κράτους για τη θωράκιση της καπιταλιστικής κερδοφορίας είναι καθοριστικός και στον τομέα της ΥΑΕ. Ετσι, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, υλοποιώντας τους άξονες της νέας στρατηγικής της ΕΕ για τις εργασιακές σχέσεις, την Κοινωνική Ασφάλιση και την ΥΑΕ, διατηρεί και επιδεινώνει τη σημερινή αρνητική κατάσταση.

Το ΣΕΠΕ είναι υποστελεχωμένο και με μεγάλες ελλείψεις σε υλικοτεχνική υποδομή. Στη σκόπιμη υπονόμευση των ελεγκτικών μηχανισμών πρέπει να προστεθεί και ο προσανατολισμός των ελέγχων μέσα από την ίδια τη νομοθεσία, που δεν εστιάζει στην εργοδοτική ευθύνη, αντίθετα προωθεί την ταξική συνεργασία. Ακόμη και στις περιπτώσεις που γίνονται έλεγχοι μετά από ένα «ατύχημα», υπάρχει προσπάθεια να μετατοπιστεί η εργοδοτική ευθύνη στις πλάτες των εργαζομένων, των τεχνικών ασφαλείας, των επιβλεπόντων μηχανικών ή άλλων εμπλεκόμενων.

Η απουσία ελέγχων και η προσπάθεια της εργοδοσίας να αποκρύψει τα εργατικά «ατυχήματα» έχουν ως αποτέλεσμα την ελλιπή καταγραφή των εργατικών «ατυχημάτων» στη χώρα μας. Στην ουσία τα στοιχεία που δημοσιεύονται είναι παραπλανητικά. Η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη όσον αφορά στις επαγγελματικές ασθένειες, που στην ουσία δεν καταγράφονται.

«Ζύγι» για την ΥΑΕ το καπιταλιστικό κέρδος

Η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνικής δίνει τη δυνατότητα πρόληψης του επαγγελματικού κινδύνου. Ωστόσο, ο στόχος του κεφαλαίου να αυξήσει το ποσοστό κέρδους του οδηγεί σε μεγάλη υποβάθμιση την εφαρμογή μέτρων για την προστασία των εργαζομένων, ενώ ο ίδιος στόχος οδηγεί σε μειώσεις προσωπικού, απουσία προληπτικής συντήρησης, εντατικοποίηση εργασίας κ.ά., που αυξάνουν την επικινδυνότητα.

Στην καλύτερη περίπτωση, ο κεφαλαιοκράτης σταματά να παίρνει μέτρα ασφάλειας μόλις το «κόστος» πρόληψης ξεπεράσει το «κόστος» του εργατικού «ατυχήματος» ή της επαγγελματικής ασθένειας για τον ίδιο.

Η αντίληψη αυτή διατρέχει τη «Στρατηγική της ΕΕ για την ΥΑΕ 2014 - 2020» όπως και προηγούμενα ευρωενωσιακά στρατηγικά πλαίσια. Η αξιολόγηση της εξέλιξης των εργατικών «ατυχημάτων» και επαγγελματικών ασθενειών γίνεται με βασικό κριτήριο το κέρδος του κεφαλαίου. Από αυτή τη σκοπιά εξετάζονται η επίδρασή τους στην παραγωγικότητα, η απώλεια χρόνου εργασίας, η επιβάρυνση του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ εξειδικεύει αυτές τις κατευθύνσεις για τη χώρα μας, όπως αναδεικνύεται από τις προτάσεις που μέχρι σήμερα έχουν δει το φως της δημοσιότητας, στο πλαίσιο της συζήτησης για την «Εθνική Στρατηγική για την Ασφάλεια και την Υγεία στην Εργασία 2016 - 2020».

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 10/8/2017

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑΤΑ

«Οι συνάδελφοί μας δεν είναι αδικοχαμένοι, αλλά εν ψυχρώ εκτελεσμένοι»

Πέμπτη 10/08/2017 - 17:16 - Ενημέρωση: Πέμπτη 10/08/2017 - 17:16

«Οι συνάδελφοί μας δεν είναι αδικοχαμένοι, αλλά εν ψυχρώ εκτελεσμένοι», τονίζει η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ σε ανακοίνωσή της για τα πρόσφατα εργατικά δυστυχήματα στη Λακωνία, τη Μαγνησία και την Κέρκυρα. Όπως τονίζει, το κεφάλαιο δεν υπολογίζει τη ζωή των εργατών γιατί «πάνω από όλα ένα θεό έχει, το κέρδος», σημειώνει χαρακτηριστικά

Καλεί τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα «να προστατέψουν με τον αγώνα τους το δικαίωμα στη ζωή και την εργασία».

«Να πάρουμε την ζωή μας στα χέρια μας», τονίζει χαρακτηριστικά.

Ολόκληρη η ανακοίνωση έχει ως εξής:

«Η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στις οικογένειες των συναδέλφων που βρήκαν φρικτό θάνατο στα πιο πρόσφατα εργατικά “ατυχήματα” και συγκεκριμένα σε έργο του Δήμου στη Σκάλα Λακωνίας, στο ιχθυοτροφείο της Μαγνησίας και στο αεροδρόμιο της Κέρκυρας. Θα συμπαρασταθούμε και θα βρεθούμε δίπλα τους σε ό,τι χρειαστούν.

Οι συνάδελφοί μας δεν είναι αδικοχαμένοι, αλλά εν ψυχρώ εκτελεσμένοι. Κανένας εργάτης δεν περισσεύει από το σπίτι του, τη γυναίκα, τα παιδιά του, τη μάνα του. Δεν περισσεύει ούτε από την ίδια την τάξη του. Ο εργάτης δεν είναι ένα νούμερο στη στατιστική. Οι συνάδελφοί μας αυτοί δεν θα ξαναγυρίσουν πίσω στην οικογένειά τους. Δε μπορούν πλέον να ονειρευτούν, να παλέψουν για έναν καλύτερο κόσμο και μια αξιοπρεπή ζωή για τα παιδιά τους.

Το κεφάλαιο σκοτώνει. Δεν υπολογίζει την ίδια τη ζωή των εργατών. Πάνω από όλα ένα θεό έχει, το κέρδος. Το επιβεβαιώνουν τα 6.515 εργατικά “ατυχήματα” που έγιναν μόνο μέσα στο 2016, από τα οποία τα 73 ήταν θανατηφόρα.

Για να μην παίρνουν τα μέτρα που απαιτούνται ώστε να μην σκοτώνονται οι εργάτες, σημαίνει ότι έρχεται φθηνότερο να σκοτώνονται οι εργάτες. Για να μην πληρώνουν εργοδοσία - κράτος - τοπική διοίκηση ώστε να ληφθούν μέτρα ασφάλειας και να μην σκοτώνονται - σακατεύονται οι εργάτες, σημαίνει ότι τους έρχεται φθηνότερα να σακατεύονται εργάτες.

Τα εργοδοτικά εγκλήματα φέρνουν πολιτική σφραγίδα. Είναι προμελετημένα. Είναι οι αντεργατικές πολιτικές που σαρώνουν τα εργατικά δικαιώματα, που μεγαλώνουν την εκμετάλλευση στους χώρους δουλειάς με ατελείωτα 12ωρα μέσα σε άθλιες συνθήκες, χωρίς κανένα μέτρο υγιεινής και ασφάλειας, με μισθούς πείνας, με την τρομοκρατία της εργοδοσίας να είναι στα ύψη και η ζωή του εργάτη να έχει γίνει λάστιχο.

Όλες οι κυβερνήσεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ή όπως και αν ονομάζονταν και η σημερινή ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ πρόσφεραν με τους νόμους που ψήφισαν ελεύθερο πεδίο δράσης των επιχειρηματικών συμφερόντων, πρόσφεραν τζάμπα και ευέλικτη εργασία. Έβγαλαν από τη μέση ότι “εμπόδιζε” την κερδοφορία τους. Παρέδωσαν την υγεία στο ιδιωτικό κεφάλαιο, που η εργατική τάξη την ακριβοπληρώνει. Δηλαδή ακόμα και αν “εξασφαλίζαμε” καλούς εργασιακούς όρους, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν φθείρεται η υγεία του εργαζόμενου, ως συνέπεια της συνολικής αντιλαϊκής πολιτικής.

Τα αφεντικά πλασάρουν στην κοινή γνώμη συνεχώς ότι φταίνε οι σκοτωμένοι και οι σακατεμένοι για αυτά τα εγκλήματα, ότι φταίει η κακή μας τύχη. Οι δολοφονίες των εργατών, το σακάτεμά τους, οι επαγγελματικές ασθένειες έχουν να κάνουν σχέση με το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Αυτό θέλουν να κρύψουν τα αφεντικά και οι κυβερνήσεις τους.

Το εργοδοτικό έγκλημα στη Σκάλα Λακωνίας είναι αποκαλυπτικό και δεν μπορεί να μείνει ατιμώρητο. Κανένα μέτρο υγιεινής και ασφάλειας δεν υπήρχε. Έστειλαν τους εργάτες στο θάνατο. Δεν υπολόγισαν τίποτα παρά μόνο να βγει η δουλειά με όποιο κόστος. Έλεγχος στον εργολάβο ανύπαρκτος. Έλεγχος από το Δήμο κανένας! Έλεγχος από το υπουργείο Εργασίας κανένας. Τι να ελέγξουν άλλωστε; Αφού η κατεύθυνση της κυβέρνησης είναι μην ενοχλείτε τους εργοδότες. Ακόμη έγκλημα είναι ότι έχτισαν μια βόμβα λημμάτων μέσα σε σπίτια που ζουν οικογένειες και στο χώρο παίζουν καθημερινά παιδιά. Κανένα μέτρο. Σε αρκετούς Δήμους που έχουν τέτοια έργα απουσιάζουν προκλητικά τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας.

Απαιτούμε ο εργολάβος του έργου να τιμωρηθεί τώρα αυστηρά, χωρίς κωλυσιεργίες και νομικά τερτίπια. Εγκληματικές είναι οι ευθύνες του Δήμου Ευρώτα, που δεν μπορεί να μείνει στο απυρόβλητο. Και ας αφήσουν ορισμένοι τα κόλπα, φταίει ο ένας, φταίει ο άλλος. Φταίνε όλοι. εργολάβος - δήμαρχος - κυβέρνηση.

Απαιτούμε να καταβληθούν τώρα όλα τα έξοδα των οικογενειών, και του συνάδελφου που βρίσκεται στην εντατική. Απαιτούμε Δήμος - εργολάβος και κυβέρνηση να αναλάβουν και τα έξοδα στο εξής για να μπορούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια όλες οι οικογένειες.

Απαιτούμε τώρα να απομακρυνθεί εκτός της πόλης η βόμβα που έχει χτιστεί για τα λήμματα. Ο κίνδυνος είναι μεγάλος.

Η ζωή και η υγεία των εργαζομένων έχει μεγαλύτερη αξία.

Απαιτούμε:

• Προστασία της υγείας και της ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, μέσα από το κρατικό σώμα γιατρών εργασίας και τεχνικών ασφάλειας.
• Ουσιαστικό έλεγχο από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς με προσανατολισμό στην εργοδοτική ευθύνη για τη συνδυασμένη εφαρμογή του συνόλου της νομοθεσίας και των κανονισμών για την υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων, τη δημόσια υγεία και ασφάλεια και την προστασία του περιβάλλοντος.
• Ίδρυση κρατικού σώματος Τεχνικών Ασφαλείας και Γιατρών Εργασίας, ενταγμένου αποκλειστικά στο δημόσιο σύστημα Υγείας. Κατάργηση των ΕΞΥΠΠ.
• Κατοχύρωση της εργοδοτικής εισφοράς για την ασφαλιστική κάλυψη του εργαζόμενου από τον επαγγελματικό κίνδυνο.
• Άμεσα ουσιαστική ενίσχυση του ανθρώπινου δυναμικού και της υλικοτεχνικής υποδομής του ΣΕΠΕ. Συνδυασμένη, με σαφή διακριτά καθήκοντα, δράση των Επιθεωρήσεων Ασφαλείας και Υγείας με τις Επιθεωρήσεις Εργασιακών Σχέσεων για την αντιμετώπιση όλων των παραγόντων που επηρεάζουν την υγεία και ασφάλεια (π.χ. εξοντωτικά ωράρια, μαύρη εργασία, εργασία ανηλίκων κ.λπ.).

Καλούμε τα συνδικάτα, τους εργαζόμενους να προστατέψουν με τον αγώνα τους το δικαίωμα στη ζωή και την εργασία. Από την κυβέρνηση, την εργοδοσία, την ΕΕ να μην περιμένουν καμία βελτίωση συνθηκών εργασίας. Αυτοί με την πολιτική τους είναι φυσικά και ηθικά αυτουργοί του διαρκούς εγκλήματος». 

902