Σκατά! ή Το Βατερλώ δύο γελοίων

Διεργασίες

Τα σενάρια για ανακατατάξεις στις συνεργασίες ανάμεσα σε αστικά κόμματα και τη διαμόρφωση νέων κοινοβουλευτικών πλειοψηφιών δίνουν και παίρνουν το τελευταίο διάστημα.

Τα σενάρια αυτά, που διακινούνται από διάφορα αστικά επιτελεία, τροφοδοτήθηκαν και από τη συνέντευξη του πρωθυπουργού το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, αλλά και από δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών που ακολούθησαν.

Κύριο ζήτημα αποτελεί το ενδεχόμενο διαμόρφωσης μιας νέας σοσιαλδημοκρατικής, κεντροαριστερής κυβερνητικής πλειοψηφίας, που παρουσιάστηκε μάλιστα ως στοιχείο της επιστροφής στην πολιτική κανονικότητα, σε μια πορεία περάσματος στην καπιταλιστική ανάκαμψη.

• Ο ΣΥΡΙΖΑ, που τα τελευταία χρόνια αναπτύσσει δεσμούς με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, δίνοντας μαζί με άλλες δυνάμεις «αριστερό» άλλοθι στην προσπάθειά της να αναβαπτιστεί, παρεμβαίνει στις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ και στη Δημοκρατική Συμπαράταξη, διεκδικώντας πρωταγωνιστικό ρόλο στην αναμόρφωση του λεγόμενου «κεντροαριστερού» χώρου στην Ελλάδα.

Στις διεργασίες αυτές επιδρά η συνολικότερη κρίση της σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρώπη, όπως δείχνουν η διαλυτική κατάσταση στο Σοσιαλιστικό Κόμμα της Γαλλίας, η αδυναμία του γερμανικού SPD να ανακτήσει έδαφος απέναντι στους χριστιανοδημοκράτες της Μέρκελ, η προσπάθεια ανασύνθεσης του PSOE στην Ισπανία και άλλα παραδείγματα.

Το συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, που ξεκινάει την Παρασκευή, επιδρά στις διεργασίες στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας και στη συνολικότερη αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος.

• Οι δυνάμεις της παραδοσιακής σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα, που εκφράζει κατά βάση το ΠΑΣΟΚ, επιδιώκουν την ανάδειξη της Δημοκρατικής Συμπαράταξης σε «τρίτο πόλο» ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στη ΝΔ, για να παίξει ρόλο καταλύτη στο σχηματισμό σταθερών κυβερνήσεων συνεργασίας.

Για να το πετύχει αυτό, χρειάζεται ο νέος φορέας να ανακτήσει θέσεις στο χώρο όπου κυριάρχησε ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά την κρίση και την καταπόντιση του ΠΑΣΟΚ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ παρεμβαίνει από θέση ισχύος στις εξελίξεις, θέλοντας,

• από τη μια, να διατηρήσει την πρωτοκαθεδρία στην αναμόρφωση της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας και,
• από την άλλη, να δεσμεύσει τη Δημοκρατική Συμπαράταξη σε μελλοντικές συνεργασίες, που θα εξασφαλίζουν κυβερνητική πλειοψηφία, απέναντι στον πόλο που θέλει να συγκροτήσει γύρω της η ΝΔ.

Στην προσπάθεια αυτή, ο ΣΥΡΙΖΑ ενισχύει τις κάλπικες διαχωριστικές γραμμές «πρόοδος - συντήρηση», «κοινωνικό κράτος - νεοφιλελευθερισμός».

Υιοθετώντας τα συνθήματα και την «αντιδεξιά» ρητορική της παλιάς σοσιαλδημοκρατίας, καλεί τη Δημοκρατική Συμπαράταξη να εκπέμψει στίγμα διαχωρισμού από την πολιτική της ΝΔ και να συμβάλει μετεκλογικά στη διαμόρφωση «προοδευτικών κυβερνητικών συμμαχιών» με κορμό τον ίδιο.

Η παρέμβαση αυτή του ΣΥΡΙΖΑ οξύνει υπαρκτές αντιθέσεις στο εσωτερικό της Δημοκρατικής Συμπαράταξης για τα οργανωτικά χαρακτηριστικά και τον προσανατολισμό του νέου φορέα.

• Μέρος των δυνάμεων που συμμετέχουν στη Δημοκρατική Συμπαράταξη ρίχνουν γέφυρες για μια μελλοντική κυβερνητική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, και άλλες τον κατατάσσουν στις «δυνάμεις του λαϊκισμού», που πρέπει να ηττηθούν.

Με βάση τα μέχρι τώρα δεδομένα, προγραμματική θέση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, όπως τη διατύπωσε η Φώφη Γεννηματά στη δήλωση - απάντηση στον Αλ. Τσίπρα, είναι η συγκρότηση «μιας ισχυρής κυβέρνησης εθνικής συνεννόησης, ευρείας λαϊκής και κοινοβουλευτικής στήριξης».

• Με αυτόν τον τρόπο, ο νέος φορέας δηλώνει τη διαθεσιμότητά του απέναντι στο κεφάλαιο να αποτελέσει το αναγκαίο συστατικό της κυβερνητικής σταθερότητας, σε όλα τα πιθανά ενδεχόμενα, με δεδομένη τη ρευστότητα στο πολιτικό σκηνικό.

Ταυτόχρονα, διεκδικεί να γίνει καταλύτης για ευρύτερες «συμπράξεις» και συνεργασίες ανάμεσα στα αστικά κόμματα, ώστε να υπηρετείται η κυβερνητική εναλλαγή, για την απρόσκοπτη προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής και την ενσωμάτωση της λαϊκής δυσαρέσκειας.

Με αυτά τα κριτήρια χρειάζεται ο λαός να παρακολουθήσει τις εξελίξεις και τις διεργασίες στην αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος,

• δυναμώνοντας την πάλη του ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική που υπηρετούν όλα ανεξαιρέτως τα αστικά κόμματα, τα οποία, ανεξάρτητα από υπαρκτές διαφορές, μοιράζονται και προωθούν το στόχο του κεφαλαίου για ανάκαμψη της κερδοφορίας του.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ - ΗΆποψή μας, 28/6/2017