Μικροαστοί: Οι φιλήσυχοι πολίτες της αρπαχτής ή Η χαμένοι τιμή των μικροαστών

Τζούκα Νοπσάνεν (Ελσίνκι 1950)
Η Μπουρζουαζία τρώει ενώ τα πράματα πάνε κατά διαόλου

 

Η χαμένη τιμή των μικροαστών

Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ

1. Το τραγούδι του μικροαστού:

Το κράτος βουλιάζει, παιδιά

στα δύσκολα και στα βαθιά

τι λέτε για όλα αυτά;

Και τι με νοιάζει εμένα;

κόκαλα ατάκτως ριγμένα

κάποιο θ' ανήκει και σ' εμένα.

2. Χωρίς να έχει συμβεί κάποιο συγκλονιστικό γεγονός στη ζωή τους, οι μικροαστοί έχουν υποστεί με τη θέλησή τους μια ολοκληρωτική μετάλλαξη προκειμένου να προσαρμόζονται σε κάθε πραγματικότητα. Έχουν αποφασίσει να παρακολουθούν το καθετί στον δημόσιο βίο, χωρίς να συμμετέχουν, αλλά να καρπώνονται και ό,τι προκύπτει από τις διεκδικήσεις από το κράτος, ειρηνικές ή συγκρουσιακές.

Μπ.Ζ., 27.IV.2017

Αυτοί οι βετεράνοι της αρπαχτής ούτε ένταση ούτε κόπωση γνωρίζουν και απολαμβάνουν τα εγκώμια όλων των αστικών κομμάτων –και της Χρυσής Αυγής– που αποκαλούν τους μικροαστούς φιλήσυχους πολίτες, αληθινούς πατριώτες και όλοι τους διεκδικούν.

3. Οι μικροαστοί δεν πιστεύουν σε κανέναν θεό. Υποκριτές, μια ζωή ολόκληρη την περνούν μέσα στην προσποίηση. Χριστοκτόνοι ευσεβιστές, τραβιούνται στις εκκλησίες, φυσικά, για ίδιον όφελος και τρυπώνουν σε ανεκδιήγητες επιτροπές με τις ευλογίες του εκάστοτε μητροπολίτη και από κει αρχίζουν το αγαπημένο τους παιχνίδι, το διασυρμό άλλων πιστών, που τολμούν να ασκήσουν κριτική για όσα συμβαίνουν σε κάθε ναό.

Πρόκειται για πρεζόνια της καλτ τηλεόρασης, που φροντίζει για την «πνευματική» τους εξέλιξη. Χυδαία παράσιτα, υφαίνουν με υπομονή το δίχτυ που στηρίζει τις ελίτ της διαπλοκής. Με τρομερές επιδόσεις στο κουτσομπολιό, φιλοναζήδες, απολαμβάνουν τους δημόσιους ξυλοδαρμούς τόσο σε αλλοδαπούς όσο και σε Έλληνες.

4. Η ανατομία της μικροαστικής οικογένειας θέλει τον πατέρα αφέντη. Για να κυριαρχήσει ο μάτσο άντρας, έχει εντάξει την τρομοκρατία στην καθημερινότητά του. Δεν γνωρίζει τι εστί συνείδηση, συνεπώς ό,τι του αντιστέκεται, από το μικρό έως το μεγάλο, το αντιμετωπίζει με τη χρήση της βίας. Είναι ο μόνος τρόπος επικοινωνίας με το περιβάλλον.

Ανάλγητος παρτάκιας, είναι περήφανος για τη σχέση του με τη Χρυσή Αυγή και είναι έτοιμος να γίνει ένα με το σκοτάδι της οργάνωσης. Συνένοχος από δω και στο εξής, θα παίρνει μέρος σε κάθε σαφάρι στο κέντρο της πόλης, κυνηγώντας δυστυχισμένους πρόσφυγες και άτυχους Ελληνες.

Αν οι επιδόσεις του είναι μεγάλες, θα ανέλθει ιεραρχικά σε αυτή τη μηχανή, στημένη από εγκληματικές μετριότητες που σχεδιάζουν εκ του ασφαλούς κάθε τους χτύπημα.

5. Ο μικροαστός ελευθέρας βοσκής κάνει μεγαλύτερη ζημιά από τον ενταγμένο. Τον συναντάς παντού, αμέσως τον ξεχωρίζεις από τις κοινοτοπίες που εκστομίζει και τις απόψεις του εναντίον των γυναικών

Φτηνός χαμαιλέοντας, επισκέπτεται συχνά τα κόμματα που νομίζει ότι χωράει, υποκλίνεται στις ηγεσίες τους, ενώ με όραση μύγας ψάχνει άνοιγμα για να τη χωθεί και να γίνει «κάποιος».

6. Σιγά σιγά η χαμέρπεια γίνεται η μόνιμη κατοικία των μικροαστών. Εκεί η παράνοιά τους φαντασιώνεται αυτοκρατορίες εθνικοσοσιαλισμού που θα εξαφανίσουν κομμουνιστές, Εβραίους και κάθε μειονότητα, την οποία θεωρούν ότι συμπληρώνει τον κύκλο της παρακμής.

Γιατί θεωρούν τη δική τους καταγωγή ευγενική, έχοντας ως βάση της την αρχαία Ελλάδα, αλλά έλκουν και την «αντρειοσύνη» τους από τους Τεύτονες ιππότες και τους Ναΐτες!

Απανταχού της γης οι διεφθαρμένοι μικροαστοί ονειρεύονται μεγαλεία για να γεμίσουν το άδειο σαρκίο τους.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 7/5/2017