Γιώργος Κακουλίδης: Το Απόλυτο Ρόδο της Καισαριανής − Τιμητικό αφιέρωμα (6 VIDEO - 13 ΦΩΤΟ)

Γιώργος Κακουλίδης, Αθήνα 1956
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 27.IV.2017 (Μολύβι, 29 χ 21 εκ.)

Δεν είμαι φτιαγμένος για τίποτα

και το τίποτα ακολουθώ

[…]

Τώρα ο δρόμος έστριψε απότομα

και με έβγαλε στο μοβ δάσος της Καισαριανής

μια ίλη ιππικού που ερχόταν

για ασκήσεις από το Χαϊδάρι

συγκρούεται με αγωνιστικές μοτοσικλέτες

λίγο μετά την εκκίνησή τους

Τα άλογα σηκώνουν τα μπροστινά πόδια τους

οι μηχανές τρομάζουν και χτυπάνε στα τυφλά

γίνονται όλα μια ασημένια σάρκα

με τα κεφάλια των αλόγων

σαν θαύματα να πέφτουν στο αιώνιο

το μοβ του δάσους γίνεται βαθύ κόκκινο

με πιτσιλιές και κομμάτια μετάλλου

που αναγνωρίζουν το τέλος τους

Πρέπει να ευχαριστήσω τον Ύψιστο

που ενώ δεν με γνωρίζει

με κάνει κοινωνό αυτής της σφαγής;

[…]

Ένας σκύλος στην άκρη του δρόμου

είναι ο πατέρας σου μεθυσμένος και ρέστος

Ένας σκύλος στην άκρη του δρόμου

είναι ο βασιλιάς Σολομώντας

που έπαψε να ονειρεύεται

Ένας σκύλος στην άκρη του δρόμου

είναι ένας βετεράνος με τα παράσημά του

Ένας άνθρωπος στην άκρη του δρόμου

είναι κάποιος που δεν κατόρθωσε να γίνει σκύλος

Ένας νεκρός στην άκρη του δρόμου

είναι στη σωστή θέση του να γίνει λουλούδι

Ένα σπασμένο παιχνίδι στην άκρη του δρόμου

είναι ο θεός που χόρτασε και ησύχασε

[…]

Εγώ ο γαλάζιος ελέφαντας

ο Γιόχαν Μάρτιν Σούμπαρτ

μαθητής και ξίφος του Μπαχ

ενώ μου πήραν το όνομα

και τη νύχτα μου

θα συνεχίζω να προκαλώ το γαλαξία

τουλάχιστον να γελάσει

γιατί από την εποχή

που ο θυμός τού έβαλε την ουρά στα σκέλια

ούτε καταιγίδες ούτε σεισμούς

γνώρισε κανείς

εκτός από κάτι μικρές αναταράξεις

για να θυμόμαστε πού και πού

τη δύναμη και τη δόξα του

[…]

Έχω κουραστεί να αποχαιρετώ

καλύτερα να μη γνωρίζω κανέναν

και στην προκυμαία που όλα παίζονται

πρέπει κυρίως να γυρίζουμε

την πλάτη στη θάλασσα

γιατί αλίμονο στον καθένα

αν πιστέψει πως μπορεί ένα μάτι

να κοιτάξει τη θάλασσα

μόνο όποιος έχει ναυαγήσει

μπορεί να σας πει από το άλφα

μέχρι του χειμώνα το ωμέγα

τι πέρασε πάνω της

και πώς κατάφερε κι έζησε

επειδή είχε κλειστά μάτια

Μην ακούς τον παράδεισο

δεν είμαι φτιαγμένος για τίποτα
αλλά ήρθε η ώρα να ακολουθήσω το θάμπος

Γιώργος Κακουλίδης, Μην Ακούς Τον Παράδεισο* (2016)

***

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ

Η Καισαριανή τίμησε τον ποιητή της

Τετάρτη 26/04/2017 - 23:01 - Ενημέρωση: Πέμπτη 27/04/2017 - 09:47

Με τίτλο «Η Καισαριανή τιμά τον ποιητή της» ο δήμος της πόλης διοργάνωσε το απόγευμα της Τετάρτης αφιέρωμα στον ποιητή Γιώργο Κακουλίδη και το έργο του στην αίθουσα εκδηλώσεων του δήμου. Ήταν εκεί για να τον τιμήσουν Καισαριανιώτες κάθε ηλικίας, αλλά και άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας και ακόμα ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ο Νίκος Ζαχαρόπουλος, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ κ.ά.

Ανοίγοντας την εκδήλωση ο δήμαρχος Ηλίας Σταμέλος επισήμανε ότι ο Γ. Κακουλίδης κουβαλάει την ψυχή, το πνεύμα της πόλης του, ότι έχει βιωματική σχέση με την Καισαριανή της προσφυγιάς, την Καισαριανή του αγώνα για την επιβίωση, του τόπου που πότισαν με το αίμα τους εκατοντάδες πατριώτες κομμουνιστές.

Πρόσθεσε ακόμα ότι «στο πρόσωπο του Γιώργου σήμερα τιμούμε τρεις γενιές της Καισαριανής που είναι ταυτόχρονα και τρεις καλλιτεχνικές γενιές» και αναφέρθηκε στον παππού του ποιητή, Γιώργο Κακουλίδη και στον πατέρα του, Δημήτρη που ήταν ζωγράφος. Κατέληξε εκφράζοντας ευγνωμοσύνη για την πολιτιστική και κοινωνική προσφορά του Γ. Κακουλίδη μέσα από την τέχνη του.

Δήλωση του Δ. Κουτσούμπα

Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας έκανε την εξής δήλωση:

«Με αγάπη και σεβασμό παρακολουθούμε το έργο του Γιώργου Κακουλίδη. Είναι ήδη πολύ σημαντική η προσφορά του στα Ελληνικά Γράμματα. Επίσης μαζί με την ποίησή του, το λογοτεχνικό του έργο, τους πίνακές του, μας συντροφεύει κάθε Κυριακή, εδώ και περίπου 20 χρόνια, από τη μόνιμη στήλη του ''Το Απόλυτο Ρόδο'' στον "Ριζοσπάστη", που είναι πραγματική όαση για όλους μας». 

Ασυμβίβαστη ποίηση

Ο Βάσιας Τσοκόπουλος, ιστορικός, μίλησε για τον Γιώργο Κακουλίδη που «είναι ποιητής με τον πιο φυσικό τρόπο».

Αναφέρθηκε στην ποίησή του που δεν είναι κολλαρισμένη, αλλά ασυμβίβαστη και μαχητική, που είναι απότομη και ζόρικη, αλλά και πλασμένη με εικόνες που λάμπουν σαν πετράδια. Για τον ποιητή που γονατίζει μπροστά στον απόκληρο και τον καταδιωγμένο, σε ιστορικά πρόσωπα που δεν φοβήθηκαν μπροστά στο τέλος.

Τέλος του ευχήθηκε να είναι πάντα ενεργός και να γράφει συνέχεια.

Ολόκληρος μια μνήμη

Ακολούθως μίλησε ο Μηνάς Βιντιάδης, δημοσιογράφος - συγγραφέας, που ξεκίνησε λέγοντας:

«Ολόκληρος μία μνήμη. Μου έχει πει: Όλοι έρχονται σε μένα για να τους θυμίσω το παρελθόν. Ακόμα και οι πεθαμένοι μου».

Και στη συνέχεια μίλησε για το παιδί που μεγάλωσε στο ατελιέ του πατέρα του, Δημήτρη, που συναναστράφηκε με τους λογοτέχνες Καρούζο, Κατσαρό, Ακριθάκη και Χάκα, για τον έφηβο που μπάρκαρε και γύρισε όλο τον κόσμο και μετά για τη γνωριμία του με την underground σκηνή των Εξαρχείων και την καθοριστική γνωριμία του με τον Κωστή Μοσκώφ.

Απαγγελία ποιημάτων

Στην εκδήλωση διαβάστηκαν ποιήματα του Γ. Κακουλίδη από τους ηθοποιούς Γιώργο Πέππα και Φαίδρα Παπανικολάου και η εκδήλωση έκλεισε με την απονομή τιμητικής πλακέτας από το δήμαρχο στον ποιητή, ο οποίος ευχαρίστησε όλους τους παρευρισκόμενους και ιδιαίτερα τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Διάλογος για την ποίηση και τη ζωή

Ο Β. Τσοκόπουλος και ο Μ. Βιντιάδης συνομίλησαν με τον ποιητή σε έναν πολύ ενδιαφέροντα διάλογο για την ποίηση και τη ζωή, κατά τον οποίο ο Γ. Κακουλίδης αναφέρθηκε στην παρουσία του «στην εφημερίδα μου τον "Ριζοσπάστη" μέσα από τη στήλη "Απόλυτο Ρόδο"», που τη χαρακτήρισε καθοριστική στη ζωή του.

902

*Σημ. Μποτίλιας
Πρόκειται για το τελευταίο μεγάλο συνθετικό του ποίημα: Εδώ μεταφέρω τους δυο εναρκτήριους στίχους, τρία μικρά αποσπάσματα - στάσεις και το φινάλε που μας ξαναφέρνει στην αρχή του ποιήματος, στη δημιουργία του σύμπαντος λόγου και στην αιώνια μάχη.

Η πρώτη στάση, σταθμός και διαρκές στάσιμο (χορικό) της ζωής του, είναι η αγαπημένη Καισαριανή –στην Καισαριανή γεννιέσαι, δεν γίνεσαι κάτι που θα ήθελε κάποιος άλλος, μας λέει ο ίδιος–, σε μια ιστορική στιγμή που προβάλλεται στο σήμερα με αυτήν την καταπληκτική αντιστροφή. Η σκηνή –αν ερμηνεύω σωστά– σηματοδοτεί τα (δέκα) καμιόνια του στρατόπεδου Χαϊδαρίου, με τους 200 κομμουνιστές κρατούμενους που εκτελέστηκαν στο Σκοπευτήριο, το Μάη του 1944. Ανάμεσά τους και ο ήρωάς του, ο Ναπολέων Σουκατζίδης, στον οποίον συχνά επιστρέφει –όπως έγινε και στην εκδήλωση.

*

Μποτίλια Στον Άνεμο: Πρόσωπα δια χειρός

*