Πάμε κι απόψε σινεμά
Μελβίλ, Λεόνε, ή Μονιτσέλι
Θέλεις μωρό μου ODEON
ΝΙΡΒΑΝΑ, STUDIO ή ΕΛΛΗ;
*
Χειμερινό ή θερινο;
Αϊζενστάιν ή Ντε Σίκα;
ΑΛΚΥΟΝΙΔΑ ή ΑΛΦΑΒΙΛ;
ΑΛΑΜΠΡΑ, ΚΑΡΜΕΝ ή ΑΜΙΚΑ;
*
STUDIO new star art cinema
ΣΠΑΡΤΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ 33 ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗΣ
ΣΠΑΡΤΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ 33 ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗΣ
Τηλ 210-8640054
Εισ.: € 7.00
Παιδ.-φοιτ./ άνω των 65 & Εκπαιδευτικοί/Ατέλεια/Στρατιωτικο €5.00
Άνεργοι €3.00
Οικογενειακό πακέτο τριών ατόμων €10.00.
Κάθε ΔΕΥΤΕΡΑ τα δύο άτομα € 7,00
κάθε ΤΡΙΤΗ-ΤΕΤΑΡΤΗ €5.00.
Parking διαθέσιμο κάτω από τον κινηματογράφο
Μπορείτε να ακολουθήσετε την σελίδα μας στο FACEBOOK
Ο αφέντης Πούντιλα και ο δούλος του Μάττι
STUDIO
Από 9 Φεβρουαρίου και για 14 μόνο μέρες
Ένα από τα ωραιότερα και ωριμότερα έργα του μεγάλου δραματουργού, μετά την αυτοεξορία του, όπου ο λόγος του χρησιμοποιεί το χιούμορ από τη μια και τον κοφτερό του λόγο από την άλλη.
Από 9 Φεβρουαρίου και για 14 μόνο μέρες
Ένα από τα ωραιότερα και ωριμότερα έργα του μεγάλου δραματουργού, μετά την αυτοεξορία του, όπου ο λόγος του χρησιμοποιεί το χιούμορ από τη μια και τον κοφτερό του λόγο από την άλλη.
Λαϊκά αναγνώσματα μέσα από χιούμορ, λυρισμό αλλά σκληρότητα απογυμνώνουν το ταξικό χάσμα και ταυτόχρονα τη διαχρονικότητα της εκμετάλλευσης.
10-02-1898 Γεννήθηκε ο Μπέρτολτ Μπρεχτ.Τα έργα του επαναστατικά, αντιεξουσιαστικά. Οι χαρακτήρες του ανθρώπινοι, σχοινοβατούν ανάμεσα στην φωτεινή και τη σκοτεινή πλευρά τους, μέσα σε σενάρια που δεν αφήνουν άλλο εκτός από τη διδαχή και τα μηνύματα.
Αρχικά, τα έργα του χαρακτηρίζονταν από πνεύμα καταδίκης του πολέμου και του μιλιταρισμού, ενώ στη συνέχεια παρατηρείται μια αποφασιστική στροφή στη σκέψη και τη ζωή του, που εμπνέεται από τη μαρξιστική φιλοσοφία.
Σημαντική ώθηση στη σχέση του με την εργατική τάξη και το κίνημά της έδωσε η μαζική εξαθλίωση που προκάλεσε η παγκόσμια οικονομική κρίση του 1920 και η νέα ορμητική ανάπτυξη του εργατικού κινήματος στη Γερμανία.
Αρχικά, τα έργα του χαρακτηρίζονταν από πνεύμα καταδίκης του πολέμου και του μιλιταρισμού, ενώ στη συνέχεια παρατηρείται μια αποφασιστική στροφή στη σκέψη και τη ζωή του, που εμπνέεται από τη μαρξιστική φιλοσοφία.
Σημαντική ώθηση στη σχέση του με την εργατική τάξη και το κίνημά της έδωσε η μαζική εξαθλίωση που προκάλεσε η παγκόσμια οικονομική κρίση του 1920 και η νέα ορμητική ανάπτυξη του εργατικού κινήματος στη Γερμανία.
Η NEW STAR τιμά τον σπουδαίο δραματουργό ποιητή και φιλόσοφο, τον δημιουργό του στρατευμένου θεάτρου, τον ιδρυτή του «επικού» θεάτρου.
Ο αφέντης Πούντιλα και ο δούλος του Μάττι
Η ανελέητη σάτυρα του Μπρέχτ για την διάκριση των τάξεων.
Ένα από τα ωριμότερα έργα του μεγάλου αυτού δραματουργού το οποίο έγραψε στην εξορία.
Ο Μπρέχτ στο πρότυπα των επεισοδίων και των παλιών λαϊκών επών στήνει μέσα σε μια ατμόσφαιρα ποιητικού πανηγυριού, μία κωμωδία γεμάτη μουσική και χρώματα προβάλλοντας τις ταξικές σχέσεις και διαφορές της κοινωνίας.
Ο αφέντης Πούντιλα εξουσιάζει ανθρώπους, σχέσεις και καταστάσεις, αποκαλύπτοντας το μεγάλο χάσμα που χωρίζει την ιδιοκτησία από τν εργατική τάξη. Έρχεται αντιμέτωπος με την ανθρωπιά και την αξιοπρέπεια των ανθρώπων που δουλεύουν για αυτόν, προσπαθώντας να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους.
Ο δούλος του Μάττι ένας απόλυτα ελεγχόμενος χαρακτήρας είναι ο ιδανικός υπηρέτης πιστός και ειλικρινής, που όμως με την τελική του αναχώρηση, δείχνει το δρόμο για την απελευθέρωση και την επανάσταση.
«Τι ωφελεί, χωμένος μέχρι το λαιμό στη λάσπη, να κρατάς τα νύχια των χεριών σου καθαρά;»
«Όποιος δεν έχει τον αγώνα μοιραστεί θα μοιραστεί την ήττα»
«Δεν μαθαίνει κανείς μόνο από τον αγώνα αλλά από την ιστορία των αγώνων. Στην πάλη των τάξεων η νίκη σ’ έναν τόπο πάλης πρέπει να χρησιμοποιηθεί για τη νίκη σ’ έναν άλλο τόπο. Η ζωή εκείνων που απελευθερώθηκαν από τους καταπιεστές τους μπορεί να είναι δύσκολη, όπως όλων των πρωτοπόρων: γιατί πρέπει να μετατρέψουν το σύστημα των καταπιεστών σε ένα νέο σύστημα»
Μπέρτολτ Μπρεχτ
-by-Babis-Zafiratos(14.8.2015).JPG) |
Μπέρτολτ Μπρεχτ
Άουγκσμπουργκ Βαυαρίας, 10 Φεβρουαρίου 1898
Ανατολικό Βερολίνο, 14 Αυγούστου 1956
Σχέδιο, Μπάμπης Ζαφειράτος, 14.VIII.2015 (Μελάνι, 29 χ 21 εκ.)
|
και δωσ’ του να ξαναρωτάνε το ’να τ’ άλλο,
[...] και τί θα γίνουνε τα βιβλιάρια των καταθέσεών τους
και τα κυριακάτικά τους ρούχα
ύστερα από τον βομβαρδισμό και την καταστροφή –
ε, σ’ όλους αυτούς εμείς
δεν έχουμε και πάρα πολλά να πούμε.
(Μετάφραση, Γιώργος Κεντρωτής)
(Παρασκευή, 14 Αυγούστου 2015)
* * *
Ο αφέντης Πούντιλα και ο δούλος του Μάττι
Ένα από τα ωραιότερα και ωριμότερα έργα του μεγάλου δραματουργού, μετά την αυτοεξορία του, όπου ο λόγος του χρησιμοποιεί το χιούμορ από τη μια και τον κοφτερό του λόγο από την άλλη.
Λαϊκά αναγνώσματα μέσα από χιούμορ, λυρισμό αλλά και σκληρότητα απογυμνώνουν το ταξικό χάσμα και ταυτόχρονα τη διαχρονικότητα της εκμετάλλευσης.
Ένα έργο γεμάτο λυρισμό, ένα ποιητικό λαϊκό πανηγύρι που προβάλλει τις ταξικές διαφορές και τις σχέσεις μεταξύ τους, με μια αφηγητική ποιητική αντίθεση ανάμεσα στην κοινωνία και την γαλήνη των Φιλανδικών τοπίων.
Οι μαθητές του Μπρέχτ, οι εκλεκτοί ηθοποιοί επικού θεάτρου κινηματογραφημένοι στο BERLINER ENSEMBLE το θέατρο που ίδρυσε ο ίδιος.
Ο Μπέρτολτ Μπρέχτ , ο ποιητής που βγήκε μέσα από τα Μαύρα Δάση,το «διδακτικό» και «ανθρωπιστικό» θέατρο που για χρόνια υπηρέτησε, όχι μόνο δεν φθάρηκαν με το χρόνο, αλλά παραμένουν ακόμα το ίδιο επίκαιρα.
Η «αποστασιοποίηση» του Μπρέχτ εκμεταλλεύεται τη δύναμη που έχει η αναστολή της αφηγηματικής συνέχειας για να οικοδομηθεί η δυνητική αντίρρηση του θεατή, η αναίρεση του οικείου χαρακτήρα των γεγονότων.
Μια ακόμη χαρακτηριστική απόδειξη του Μπρεχτικού Θέατρου, «Ο αφέντης Πούντιλα και ο δούλος του Μάττι» , το λαϊκό, ψυχαγωγικό και διδακτικό θέατρο, με τις επικές αφηγητικές αποχρώσεις του που δεν αποκόπτεται από το θεατή, ούτε είναι πάνω από αυτόν, αλλά αποτελεί συχνά μια κοινωνικοπολιτική προέκταση της όποιας θεατρικής πλατείας.
Το χιούμορ, που τροφοδοτεί τις μειωμένες αντοχές με δύναμη, στους ανθρώπους του μόχθου, δίνει στο λόγο του Μπρέχτ το βήμα να φτάσει στο άλλο άκρο των μηνυμάτων, του κοφτερού λόγου του ενάντια στην άγνοια, τον ατομικισμό και τελικά την υποταγή στην εκμετάλλευση.
Ο λόγος του Μπρεχτ εξακολουθεί να συνομιλεί με όλους τους εκμεταλλευόμενους ανθρώπους και λαούς, και κατάφερε να συνδέσει τον πλούτο της σκέψης και τη λαϊκή απλότητα έκφρασης.
Με αφορμή την επαναλειτουργία της Αλκυονίδας και του Studio
Μικρό οδοιπορικό μνήμης μέσα από σινεμά και γεγονότα που σημάδεψαν τα χρόνια μας
*
Το ΣΙΝΕΜΑ της Μποτίλιας
***
Ο αφέντης Πούντιλα και ο δούλος του Μάττι
Herr Puntila und sein Knecht Matti
Έγχρωμη, 1979, Διάρκεια 156΄
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Peter Kupke
ΜΟΥΣΙΚΗ: Paul Dessau
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Ekkehard Schall, Carmen-Maja Antoni,
Hans-Peter Reinecke
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Harry Münzhardt
Η Φιλανδή ποιήτρια Έλλα Βουολιγιόκι αφηγείται στον Μπέρτολτ Μπρέχτ όταν αυτοεξόριστος φιλοξενείται στο κτήμα της. Ο μεγάλος διαλεκτικός του θεάτρου, ο ποιητής και φιλόσοφος εμπνέεται και μας ταξιδεύει στα Δάση του Βορρά. Λαϊκές αφηγήσεις με χιούμορ και λυρισμό με την θεατρική απόδοση του σπουδαίου συγγραφέα Μπέρτολτ Μπρέχτ.
ΥΠΟΘΕΣΗ
Ο γαιοκτήμονας Γιόχαν Πούντιλα χρησιμοποιεί την πονηριά και το μεθύσι ενός πρωτόγονου αγγίζει τα άκρα, από τη μια η αθωότητα και από την άλλη η ρεαλιστική και χυδαία όψη. Εξουσιάζει ό,τι βρεί, ανθρώπους και σχέσεις, που αποκαλύπτουν μέσα από καθημερινές καταστάσεις την ταξική διαφορά ανάμεσα στην ιδιοκτησία και τον εργάτη. Ο αφέντης Πούντιλα κυριεύεται από το πάθος της εξουσίας και της δύναμης, έχει αποφασίσει να πληρώσει με το τίμημα της ψυχικής του μοναξιάς και βρίσκεται απέναντι σε αυθεντικούς ανθρώπους που αγωνίζονται με αξίες για την επιβίωσή τους.
Ο σωφέρ Μάττι, ο ιδανικός υπηρέτης βρίσκεται κάτω από τον απόλυτο έλεγχό του, πιστός και ειλικρινής ως την στιγμή που αποφασίζει να απελευθερωθεί και να επαναστατήσει με τη φυγή του.
Στο πλευρό του ακόμη και η κόρη του αφέντη Πούντιλα , μια νέα αστή που κυριεύεται από νεανικό ενθουσιασμό, όπως και η εργατική τάξη που τον περιβάλλει, εργάτες, υπηρέτριες και όλοι οι άνθρωποι που αγωνίζονται στην καθημερινότητα με μόχθο απέναντι στην φτώχεια.
Όλοι τους προσπαθούν, άλλοτε πολεμώντας τον εξαντλητικό πόνο και άλλοτε με χιούμορ απέναντι στο «θηρίο» της εκμετάλλευσης που τους φτάνει στα όρια της αντοχής τους.
Το ταξικό χάσμα αποκαλύπτεται στην κόρη του αφέντη Πούντιλα που δεν θα καταφέρει να συνεχίσει παρά την προσπάθειά της να αντιμετωπίσει με ανθρωπιά τον συνάνθρωπο.
 |
| Dirk Hagner, Bertolt Brecht (I) Reduction woodcut on washi, 2001 (91 x 57 cm) |
Tο αριστούργημα του ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ που παίχτηκε το 1979 στο BERLINER ENSEMBLE το ιστορικό θέατρο που ίδρυσε ο ίδιος και κινηματογραφήθηκε άψογα από την κρατική τηλεόραση της DDR.
«Ο αφέντης Πούντιλα και ο δούλος του Μάττι» του Μπρεχτ, είναι από τα σπουδαιότερα έργα του, που συγκινούν το κοινό, μια ιστορία βασισμένη σε λαϊκά ιστορίες, ανάμεσα στην σκληρότητα από τη μια και το χιούμορ και το λυρισμό από την άλλη, που αναδεικνύει την πραγματικότητα και την διαχρόνικότητα της.
Ο Μπερτολτ Μπρέχτ δημιουργεί πάνω σε στερεότυπα λαϊκά με το δικό του απλό τρόπο, μέσα από το επικό θέατρο που είναι και ιδρυτής του. Ένα έργο γεμάτο λυρισμό, ένα ποιητικό λαϊκό πανηγύρι που προβάλλει τις ταξικές διαφορές και τις σχέσεις τους μεταξύ τους και μια αφηγητική αντίθεση ανάμεσα στην κοινωνία και την γαλήνη των Φιλανδικών τοπίων.
Ο ποιητής φιλόσοφος και θεατρικός συγγραφέας Μπρέχτ φωτίζει με το μοναδικό ανθρώπινο βλέμμα του αλήθειες της καθημερινής ζωής που περνούν απαρατήρητες κάτω από τη δυσβάσταχτο καθημερινό αγώνα.
Το χιούμορ, που τροφοδοτεί τις μειωμένες αντοχές με δύναμη, στους ανθρώπους του μόχθου, δίνει στο λόγο του Μπρέχτ το βήμα να φτάσει στο άλλο άκρο των μηνυμάτων, του κοφτερού λόγου του ενάντια στην άγνοια, τον ατομικισμό και τελικά την υποταγή στην εκμετάλλευση.
Ο λόγος του Μπρεχτ εξακολουθεί να συνομιλεί με όλους τους εκμεταλλευόμενους ανθρώπους και λαούς, και κατάφερε να συνδέσει τον πλούτο της σκέψης και τη λαϊκή απλότητα έκφρασης.
«Ο αφέντης Πούντιλα και ο δούλος του Μάττι» ένα από τα ωραιότερα και ωριμότερα έργα του μεγάλου αυτού δραματουργού. Καθώς προελαύνουν τα χιτλερικά στρατεύματα, ο Μπρεχτ αυτοεξορίζεται. Μετά τη Δανία και τη Σουηδία, όπου γράφει το 1939 τη «Μάνα Κουράγιο» και τον «Καλό άνθρωπο του Σετσουάν», φτάνει το 1940 στη Φινλανδία.
Τότε στην εξορία έγραψε το έργο αυτό όπου μίλησε με τρυφερότητα για την τραχύτητα αυτού του κόσμου, ο Μπρέχτ είναι η φωνή του σήμερα και του αύριο, και πάντα διαχρονικός ο λόγος του, θα αγγίζει τις συνθήκες εκμετάλλευσης που είναι ίδιες σε κάθε εποχή της ιστορίας.
Μην ξεχνάμε ότι ο άνθρωπος και τα έργα του, είναι καλός και κακός, φωτεινός και σκοτεινός, αγρίμι και ήμερο αρνί. Πλέοντας στο ρεύμα της ιστορίας, στην ατομική του βαρκούλα, ο άνθρωπος θα γέρνει πότε από δω, πότε από κει, ώσπου να ισορροπήσει ενώνοντας τον εαυτό του με το μεγάλο, το πλέον ουτοπικό παραμύθι: τη συλλογική παρουσία και δράση. Για να συνεχίσει να μπαίνει στη σκιά της εξουσίας και να βγαίνει από αυτήν, κρατώντας ζωντανή, αν μπορεί, τη δύναμη της αγάπης και άσβεστο μέσα του το κεράκι της ανθρωπιάς και της καλοσύνης.
Το μπρεχτικό θέατρο είναι λαϊκό, ψυχαγωγικό και διδακτικό, με επικές αφηγητικές αποχρώσεις. Δεν αποκόπτεται από το θεατή, ούτε είναι πάνω από αυτόν, αλλά αποτελεί συχνά μια κοινωνικοπολιτική προέκταση της όποιας θεατρικής πλατείας. Είναι επιπλέον πολύ γνωστή η γοητεία που άσκησε το ασιατικό θέατρο στο συγγραφέα και πρέπει να αναφέρουμε ότι βρήκε στις συγκεκριμένες υποκριτικές μεθόδους και την αναπαραστατική τεχνική, έναν ιδανικό τρόπο αποτύπωσης των δικών του θεωριών περί θεάτρου και έκφρασης.
Οι ηθοποιοί μάχονται να αποστασιοποιηθούν από τους ήρωες και να βλέπουν κριτικά και με στραγγισμένα συναισθήματα τις πράξεις και τις αμφιθυμίες τους.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ
Μέσα από ταξική προσωποποίηση και τη δύναμη της συνήθειας ο Μπρέχτ δημιουργεί μέσα από καθημερινούς χαρακτήρες τον εκμεταλλευτή Κύριο Πουντίλα το υποταγμένο υπηρέτη του Μάττι, που τελικά επαναστατεί και της αυθόρμητης και ενθουσιώδους νεαρής κόρης του που ξεσηκώνεται αλλά τελικά δεν τα καταφέρνει.
Οι ξεχωριστοί ηθοποιοί του θεατρικού που κινηματογραφήθηκε μέσα στο ιστορικό θέατρο BERLINER ENSEMBLE το ιστορικό θέατρο που ίδρυσε ο ίδιος, βλέπουμε τους αγαπημένους ηθοποιούς του Μπρέχτ, αυτούς που διάλεξε ο ίδιος διακρίνοντας το ταλέντο τους να ερμηνεύσουν τα έργα του. Είναι εκείνοι οι ηθοποιοί που στάθηκαν για πολλά χρόνια δίπλα του στις παραστάσεις που έστησε ο ίδιος και που έμειναν πιστοί ακόμη και μετά το θάνατό του, συνεχίζοντας να ανεβάζουν τα έργα του ακολουθώντας τις συμβουλές του επικού θεάτρου όπως αυτός τους υπέδειξε, ενσαρκώνοντας το έργο του για πολλά χρόνια μετά.
Ekkehard Schall
Γεννήθηκε το 1930 και πέθανε το 2005, σε ηλικία εβδομήντα πέντε χρονών.
Ο Σαλλ ήταν από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς του θεάτρου Berliner Ensembles, το θέατρο που ίδρυσε ο ίδιος ο Μπρεχτ και μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του γερμανικού Θεάτρου. Θεωρήθηκε ως ο κατεξοχήν ερμηνευτής του Μπρεχτ, αφού απέδωσε με τον πιο πιστό τρόπο σχεδόν όλους τους ήρωες του μεγάλου δραματουργού. Ο ίδιος ο Μπρεχτ το 1952 τον επέλεξε από την ανατολικογερμανική επαρχία φέρνοντάς τον να παίξει στο θέατρό του.
Ο Σαλ καθιερώθηκε μέσα από τους ήρωες του Μπρεχτ, αφού ενσάρκωσε και έπαιξε περισσότερους από εξήντα ρόλους μόνο στο Berliner Ensemble.
Επίσης ήταν πολύ συνδεδεμένος με την οικογένεια Μπρεχτ. Παντρεύτηκε την κόρη του Μπάρμπαρα Μπρεχτ, με την οποία έζησε ως τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Hans Peter Reinecke
Ο Χανς Πέτερ Ράινεγκε, γεννήθηκε το 1941 και πέθανε το 2005. Από το 1964 έπαιζε στο Berliner Ensemle και ενσαρκώνει 59 βασικούς ήρωες του Μπρεχτ. Αξέχαστες είναι οι ερμηνείες του σε θεατρικά που έπαιζε δίπλα στον ¨Εκχαρντ Σαλλ.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ
 |
| Dirk Hagner, Bertolt Brecht (II) Woodcut on washi, 2004 (142 x 57 cm) |
Γράφει ποιήματα και θεατρικά κείμενα. Το «Εγκόλπιο Ευσέβιας» είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή και θα ακολουθήσουν και άλλες, ενώ η ανατρεπτικότητά του και η συμβολή του στο παγκόσμιο θέατρο θα τον κάνουν να ονομαστεί ως ένας από τους μεγαλύτερους θεατρικούς συγγραφείς και δραματουργούς όλων των εποχών. Την ίδια στιγμή, ο Μπρεχτ ενδιαφέρεται και για την πολιτική και την κοινωνική κατάσταση και δίνει μια έντονη πολιτική χροιά στα κείμενά του. «Ο πόλεμος με ξεσήκωσε», γράφει ο ίδιος. Έτσι λοιπόν, το 1918 μία πολιτική αναταραχή στη Βαυαρία θα εμπνεύσει το «Βάαλ», το πρώτο του θεατρικό έργο. Παράλληλα, βρίσκει μεγάλη έλξη στην κομμουνιστική θεωρία: «Ήμουν είκοσι ετών όταν είδα τη λάμψη της μεγάλης πυρκαγιάς της Ρώσικης Επανάστασης», σημειώνει με ενθουσιασμό, και από τον επόμενο χρόνο ξεκινά τη συστηματική του επαφή με τον κομμουνισμό.
Το 1922 παντρεύεται την τραγουδίστρια της όπερας Μαριάν Ζοφ. Ένα χρόνο
αργότερα θα αρχίσει να φοιτά στην Μαρξιστική Εργατική Σχολή, όπου μελέτησε διαλεκτικό υλισμό και έπιασε και την πρώτη του δουλειά ως βοηθός σκηνοθέτη στο Θέατρο του Βερολίνου. Η άνοδος του ναζισμού στη Γερμανία, το 1933, θα τον αναγκάσει να αυτοεξοριστεί.
Τα έργα του και τα γραπτά του απαγορεύονται στη Γερμανία. Οι παραστάσεις διακόπτονται από την αστυνομία. Μέσω Πράγας και Βιέννης θα βρεθεί στη Δανία, τη Φιλανδία και από κει μέσω Ρωσίας στις ΗΠΑ. «Η πνευματική απομόνωση εδώ είναι τρομακτική» γράφει ο ίδιος για το διάστημα που έζησε στην Αμερική. Μετά το τέλος του πολέμου θα επιστρέψει για να εγκατασταθεί στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας μαζί με τη δεύτερη γυναίκα του και γυναίκα της ζωής του που τόσα χρόνια τον ακολούθησε στην εξορία, Χέλενε Βάιγκελ.
Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ έκανε μία από τις μεγαλύτερες τομές στο σύγχρονο θέατρο καθώς επιχείρησε να το απομακρύνει από τις μέχρι τότε συμβάσεις του θεάτρου της ψευδαίσθησης. Ο ίδιος διατύπωσε και εφάρμοσε στα έργα του τη θεωρία του «επικού θεάτρου» και εισήγαγε την τεχνική της αποστασιοποίησης, υπενθυμίζοντας διαρκώς στον θεατή την ιστορική διάσταση των όσων συντελούνται στη σκηνή. Αυτή η δραματική φόρμα σχετιζόταν με παρόμοιες μοντερνιστικές καινοτομίες της εποχής, όπως τα μυθιστορήματα του Τζέιμς Τζόις, το ιδεολογικό μοντάζ του Αϊζενστάιν, το κυβιστικό «κολλάζ» που εισήγαγε ο Πικάσο στη ζωγραφική. Όμως, αντίθετα με πολλές avant-garde καλλιτεχνικές προσεγγίσεις, ο Μπρεχτ δεν είχε σκοπό να καταρρίψει την έννοια της τέχνης αλλά ήθελε να της δώσει μια νέα λειτουργία, μια νέα διάσταση, μια νέα κοινωνική χρήση. Τα έργα του είναι επαναστατικά και αντιεξουσιαστικά.
Η πρώτη μεγάλη επιτυχία θα έρθει με τη διασκευή της «Όπερας των ζητιάνων». Διασκευασμένη ως «Η Όπερα της Πεντάρας» σε στίχους του Μπέρτολτ Μπρεχτ και μουσική του Κουρτ Βάιλ, θα αποτελέσει μια «γροθιά» στην αστική τάξη του Βερολίνου και προκάλεσε τεράστια αίσθηση στην παγκόσμια σκηνή μιούζικαλ. Στη διάρκεια του πολέμου τα έργα του είχαν έντονη αντιμιλιταριστική χροιά. Με το αντι-πολεμικό έργο του «Ταμπούρλα μες τη Νύχτα» (1922) θα κερδίσει το Βραβείο Κλάιστ. Η μεγάλη αλλαγή θα συντελεστεί κατά τη διάρκεια της εξορίας όταν και θα γράψει τα σημαντικότερα έργα του. Η Μαρξιστική φιλοσοφία και η κομουνιστική θεωρία θα τον επηρεάσουν καθοριστικά. Θα στραφεί και θα υπηρετήσει το «διδακτικό και ανθρωπιστικό» θέατρο. «Η δουλειά του Μπρεχτ είναι η πιο σημαντική και πιο πρωτότυπη στην ευρωπαϊκή δραματουργία από την εποχή του Ίμπσεν και του Στρίνμπεργκ» θα γράψει ο Ρέιμοντ Ουίλιαμς. Η επίδραση του έργου του ήταν μεγάλη σε πάρα πολλούς θεατρικούς συγγραφείς και σκηνοθέτες, ώστε να μιλάμε καθαρά για «μπρεχτική παράδοση» που περιλαμβάνει καλλιτέχνες όπως: Ντάριο Φο, Τζόαν Λίτλγουντ, Πίτερ Μπρουκ, Πίτερ Βάις, Πίνα Μπάους, Τόνι Κούσνερ και Κάριλ Τσώρτσιλ. Ταυτόχρονα, οι θεωρίες του και οι τεχνικές του έχουν επηρεάσει και σκηνοθέτες όπως: Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, Λίντσεϊ Άντερσον, Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, Τζόζεφ Λόουζι, Ναγκίσα Οσίμα, Λαρς Φον Τρίερ και Χαλ Χάρτλεϊ.
Ο Μπρεχτ πέθανε το 1956 αφήνοντας πίσω μια τεράστια πνευματική και καλλιτεχνική κληρονομιά και ένα ανεπανάληπτο επαναστατικό πνεύμα, που εμπνέει ακόμα.
Μπέρτολτ Μπρεχτ
Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τρόποι για να σκοτώσεις:
Μπορούν να σε μαχαιρώσουν στο στομάχι με μαχαίρι,
να σου κλέψουν το ψωμί,
να μη φροντίσουν για την ασθένεια σου,
να σε αναγκάσουν να ζεις σε μια τρύπα,
να σε βασανίσουν δουλεύοντας μέχρι το τέλος,
να αναγκάσουν να πας στον πόλεμο…
Μόνο μερικά από αυτά τα πράγματα είναι απαγορευμένα σε μία κοινωνία.
*
Είναι λογικός, καθένας τον καταλαβαίνει. Είν’ εύκολος.
Μια και δεν είσαι εκμεταλλευτής, μπορείς να τον συλλάβεις.
Είναι καλός για σένα, μάθαινε γι' αυτόν.
Οι ηλίθιοι ηλίθιο τον αποκαλούνε, και οι βρομεροί τον λένε βρομερό.
Αυτός είναι ενάντια στη βρομιά και την ηλιθιότητα.
Οι εκμεταλλευτές έγκλημα τον ονοματίζουν.
Αλλά εμείς ξέρουμε:
Είναι το τέλος κάθε εγκλήματος.
Δεν είναι παραφροσύνη, μα
Το τέλος της παραφροσύνης.
Δεν είναι χάος
Μα η τάξη.
Είναι το απλό
Που είναι δύσκολο να γίνει.
*
Θέατρο σημαίνει παραγωγή ζωντανών απεικονίσεων συμβάντων παραδοσιακών ή φανταστικών ανάμεσα σε ανθρώπους με σκοπό την ψυχαγωγία.
*
Μα δε θα λένε: Ήτανε σκοτεινοί οι καιροί.
Θα λένε: Γιατί σιωπούν οι ποιητές τους;
*
Δεν μαθαίνει κανείς μόνο από τον αγώνα
αλλά από την ιστορία των αγώνων .
Στην πάλη των τάξεων η νίκη σ΄ένα τόπο πάλης
πρέπει να χρησιμοποιηθεί για τη νίκη σ΄ένα άλλο τόπο.
Η ζωή εκείνων που απελευθερώθηκαν
από τους καταπιεστές τους μπορεί να είναι δύσκολη,
όπως όλων των πρωτοπόρων:
γιατί πρέπει να μετατρέψουν
το σύστημα των καταπιεστών
σε ένα νέο σύστημα.
*
Ω σκύλα ρέγγα, αν δεν υπήρχες εσύ, οι δούλοι θα ζητούσαν χοιρινό και τι θα γινόταν τότε η Πατρίδα;…
***
Από Μποτίλια
Από Μποτίλια
Με αφορμή την επαναλειτουργία της Αλκυονίδας και του Studio
Μικρό οδοιπορικό μνήμης μέσα από σινεμά και γεγονότα που σημάδεψαν τα χρόνια μας
*
Το ΣΙΝΕΜΑ της Μποτίλιας
και
Όλα τα Πρόσωπα της Μποτίλιας
***
Όλα τα Πρόσωπα της Μποτίλιας
***
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.