Εκδήλωση τιμής και μνήμης στους αλύγιστους αγωνιστές της Μακρονήσου
(περισσότερες ΦΩΤΟ -λόγω ανεπαρκούς ιντερνετίου- στην πηγή του 902)
Τρίτη 06/09/2016 - 21:09 - Ενημέρωση: Τετάρτη 07/09/2016 - 08:57
Πλήθος κόσμου, κάθε ηλικίας, απέτισε φόρο τιμής στους χιλιάδες κομμουνιστές και λαϊκούς αγωνιστές που εξορίστηκαν, μαρτύρησαν και θυσιάστηκαν στη Μακρόνησο, στο πλαίσιο της εκδήλωσης που διοργάνωσαν, την Τρίτη, η Κομματική Οργάνωση Αττικής του ΚΚΕ και η Οργάνωση Περιοχής Αττικής της ΚΝΕ και η οποία ολοκληρώθηκε λίγο πριν τις 9 μ.μ., εν μέσω ισχυρής βροχής.
Άνθρωποι κάθε ηλικίας, ξεκινώντας απ' όλες τις γωνιές της Αττικής, έφτασαν στο ιστορικό «Μακρονήσι». Ανάμεσά τους επιζώντες αγωνιστές, εκπρόσωποι της θρυλικής «δρακογενιάς» της δεκαετίας του '40 και των μεταπολεμικών χρόνων, αλλά και απόγονοι αγωνιστών που είχαν τους δικούς τους ανθρώπους στην εξορία και το χρωστούσαν στη μνήμη τους να βρεθούν εκεί.
Φτάνοντας το πλοίο στη Μακρόνησο, μέλη και φίλοι του Κόμματος φωνάζουν δυνατά: «Ένας αιώνας αγώνας και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία», για να τους απαντήσουν όσοι ήταν ήδη στο νησί: «Ούτε σε ξερονήσια ούτε σε φυλακές ποτέ τους δεν λύγισαν οι κομμουνιστές»...
Οι συγκεντρωμένοι μόλις φτάνουν στο νησί παίρνουν από μέλη της ΚΝΕ μία τετρασέλιδη έκδοση που περιλαμβάνει το χάρτη με τα στρατόπεδα της Μακρονήσου, ενώ στο εξώφυλλο φέρει το έργο του Μακρονησιώτη Γ. Φαρσακίδη, «Μακελειό στη χαράδρα».
Πρώτος σταθμός το μνημείο του Μακρονησιώτη. Εκεί κατέθεσαν στεφάνια εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ ο Δημήτρης Κουτσούμπας, ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, εκ μέρους της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ η Λουίζα Ράζου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ και του Γραφείου της ΚΟ Αττικής, και εκ μέρους του ΚΣ της ΚΝΕ ο Νίκος Αμπατιέλος, Γραμματέας του ΚΣ της Οργάνωσης.
Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν επίσης αντιπροσωπείες της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ και της Πανελλήνιας Ένωσης Κρατουμένων Αγωνιστών Μακρονήσου (ΠΕΚΑΜ), ενώ στεφάνια κατέθεσαν ο πρόεδρος της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, Χρήστος Τσιντζιλώνης και η γραμματέας της ΠΕΚΑΜ Γεωργία Μαχαίρα.
Μαρτυρία για τη σφαγή της Μακρονήσου
Την εκδήλωση άνοιξε ο Λάζαρος Κυρίτσης, εξόριστος στη Μακρόνησο, εκ μέρους της Πανελλήνιας Ένωσης Κρατούμενων Αγωνιστών Μακρονήσου, ο οποίος έδωσε μια λεπτομερέστατη περιγραφή της «σφαγής της Μακρονήσου» που έγινε το διήμερο 29 Φλεβάρη - 1 Μάρτη 1948, στο Α' Τάγμα. Τότε που οι δήμιοι, με επικεφαλής τον Μπαϊρακτάρη, έβαλλαν ενάντια στους εξόριστους από στεριά και θάλασσα, περικυκλώνοντάς τους. Η επίθεσή τους ξεκίνησε μετά την άρνηση από τους εξόριστους να υπακούσουν στο κάλεσμα να αφήσουν τους κομμουνιστές και να υπογράψουν δήλωση.
«Δεν μετακινήθηκε ούτε ένας», είπε χαρακτηριστικά ο Μακρονησιώτης αγωνιστής. Αφού έληξε το πεντάλεπτο τελεσίγραφο, οι δήμιοι πέρασαν στην επίθεση, πυροβολώντας ακόμα και όσους έπεσαν στη θάλασσα για να σωθούν. Σύμφωνα με μία μαρτυρία που μετέφερε ο Λ. Κυρίτσης, εκατοντάδες πτώματα δολοφονημένων εξόριστων ρίχτηκαν στη θάλασσα, στα ανοιχτά του Αιγαίου.
«Δεν μετακινήθηκε ούτε ένας», είπε χαρακτηριστικά ο Μακρονησιώτης αγωνιστής. Αφού έληξε το πεντάλεπτο τελεσίγραφο, οι δήμιοι πέρασαν στην επίθεση, πυροβολώντας ακόμα και όσους έπεσαν στη θάλασσα για να σωθούν. Σύμφωνα με μία μαρτυρία που μετέφερε ο Λ. Κυρίτσης, εκατοντάδες πτώματα δολοφονημένων εξόριστων ρίχτηκαν στη θάλασσα, στα ανοιχτά του Αιγαίου.
Όπως τόνισε ο Λ. Κυρίτσης, ό,τι και αν κάνανε στη Μακρόνησο, δεν μπόρεσαν να κάμψουν το αγωνιστικό φρόνημα των κρατούμενων, οι οποίοι στάθηκαν αλύγιστοι στα βασανιστήρια, αποδεικνύοντας το μεγαλείο της ψυχής που πηγάζει από την ιδεολογία και την αγωνιστική στάση ζωής.
«Οι θυσίες τους δεν πήγαν χαμένες»
«Η Μακρόνησος, ανέδειξε το μεγαλείο της αξιοπρέπειας και της ηθικής υπεροχής των κομμουνιστών», σημείωσε ο Μανώλης Ραπανάκης, γραμματέας της Οργάνωσης Περιοχής Αττικής της ΚΝΕ και μέλος του Γραφείου του Κεντρικού Συμβουλίου της Οργάνωσης, καλωσορίζοντας τους συμμετέχοντες.
Αναφερόμενος στην ακραία σωματική και ψυχολογική βία που χρησιμοποίησε το αστικό κράτος για να τσακίσει το λαϊκό κίνημα και τους πρωτοπόρους αγωνιστές, σημείωσε μεταξύ άλλων: «Τα σωματικά βασανιστήρια ξεπερνούν κάθε φαντασία. Από το λιμάνι, με το που πάταγαν το πόδι τους οι εξόριστοι, τους περίμενε ξυλοδαρμός με γκλομπς για να ξεχωρίσουν αυτούς που θα υπογράψουν. Μετά το πρώτο ξεσκαρτάρισμα ακολουθούσε μια βάναυση καθημερινότητα με ξυλοδαρμούς, φάλαγγα, ψυχρολουσίες, κάψιμο με τσιγάρα και σίδερα, ρίξιμο στη θάλασσα από ψηλά βράχια, το "σακί με τη γάτα". Ξεχώριζαν η "Γλαροφωλιά", μια σκηνή σε ένα βράχο που απομόνωσαν και βασάνιζαν καθημερινά, πάνω από 12 ώρες, τους γνωστούς κομμουνιστές και ηγέτες του λαϊκού κινήματος, και το "Ελ Ντάμπα", το ηλιακό πειθαρχείο, ένας χώρος από τσιμέντο που ο εξόριστος εκτίθετο όλη μέρα στον ήλιο, χωρίς νερό (...) Μιλάμε για ένα κανονικό κολαστήριο, που αρκετοί τρελάθηκαν».
Όπως υπογράμμισε: «Οι θυσίες τους δεν πήγαν χαμένες. Είμαστε εδώ η σπορά τους και ευελπιστούμε να σταθούμε αντάξιοί τους στον όμορφο και δύσκολο αγώνα για την υπόθεση του Κόμματος. Αυτό το δρόμο που οι Μακρονησιώτες πότισαν με αίμα, υποσχόμαστε να το βαδίσουμε ως το τέλος, ως την τελική νίκη».
Η ομιλία του Δ. Κουτσούμπα
Στην ομιλία του ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, τόνισε μεταξύ άλλων: «Το ΚΚΕ δεν βρίσκεται σήμερα εδώ σε αυτή την εκδήλωση στη Μακρόνησο, για να εκφράσει το χθες, όπως διάφοροι αστοί καλοθελητές λένε.
Το ΚΚΕ βρίσκεται εδώ, όπως και σε όλους τους άλλους τόπους μαρτυρίου Ελλήνων αγωνιστών, ακριβώς γιατί εκφράζει το σήμερα και το αύριο της σύγχρονης εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων που στενάζουν κάτω από τη σκλαβιά των ιδιοκτητών του πλούτου, της ΕΕ, του ΔΝΤ, όλων των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, των αστικών κυβερνήσεων που τους υπηρετούν, εναλλάξ, πότε με φιλελεύθερο κεντροδεξιό - ακροδεξιό μανδύα, πότε με σοσιαλδημοκρατικό αριστερό, κεντροαριστερό μανδύα.
(...) Βρισκόμαστε εδώ γιατί ΔΕΝ θέλουμε να ξεχάσουμε, να πετάξουμε στη λήθη της Ιστορίας μια σκοτεινή περίοδο της ιστορίας της χώρας, που όσο κι αν περιέχει ακραία χαρακτηριστικά, που αρκετοί πλέον στο όνομα καταδικάζουν ή εκφράζουν τη συμπόνιά τους για εκείνα τα θύματα, εντούτοις η πραγματικότητα αποδεικνύει ότι η αστική βία είναι και σήμερα πανταχού παρούσα, προσαρμοσμένη βέβαια σε σημερινές συνθήκες, που από χώρα σε χώρα, από φάση σε φάση, διαφοροποιούνται ως προς τη μορφή, παραμένει όμως πάντα ίδια ως προς το ταξικό περιεχόμενο.
Η άρχουσα τάξη της χώρας έδειξε, στο διάβα αυτών των δεκαετιών ύπαρξης του ΚΚΕ, που σε 2 χρόνια κλείνουμε τα 100 μας χρόνια, ότι την παρουσία του ΚΚΕ στην πολιτική ζωή του τόπου την ανέχεται μόνο μέχρι το σημείο που δεν θίγει τη κυριαρχία της, τη διεφθαρμένη εξουσία της. Γι’ αυτό και συνεχώς προσαρμόζει και αναπροσαρμόζει την τακτική της και τις μορφές άσκησης της καταπιεστικής - αυταρχικής για το λαό εξουσίας της.
Η άρχουσα τάξη ενοχλείται πολύ περισσότερο που οι κομμουνιστές όχι μόνο δεν διδάχτηκαν υποταγή στα διάφορα αναμορφωτήρια που έφτιαξε, όπως το κολαστήριο του Μακρονησιού, αλλά αντίθετα οι κομμουνιστές διακηρύσσουν ότι τα διάφορα γεγονότα που διαδραματίστηκαν σε αυτή τη σχεδόν 100χρονη πορεία αποτελούν πολύτιμη παρακαταθήκη για το σήμερα και το αύριο, για τις νέες γενιές της πατρίδας μας.
Γι’ αυτό επιμένουμε ότι η ιστορική μελέτη, οι ιστορικές εκδηλώσεις, οι επισκέψεις σε τόπους εξορίας και φυλάκισης εκατοντάδων χιλιάδων αγωνιστών και αγωνιστριών, κομμουνιστών και κομμουνιστριών δεν αποτελούν απλώς μια ακόμα αποτίμηση του μακρινού παρελθόντος, μια απλή καταγραφή γεγονότων και καταστάσεων. Επιδιώκουμε να αποτελέσουν και χρήσιμα ιδεολογικά εργαλεία, γνώσης, ανάλυσης για το παρόν και το μέλλον του κινήματός μας». (Διαβάστε εδώ ολόκληρη την ομιλία)
«Καντάτα για τη Μακρόνησο»
Η εκδήλωση «έκλεισε» με συναυλία με το μουσικό έργο του Θάνου Μικρούτσικου «Καντάτα για τη Μακρόνησο», σε ποίηση του Γιάννη Ρίτσου, από τη συλλογή «Πέτρινος Χρόνος».
Τα ποιήματα αυτά γράφτηκαν τον Αύγουστο και το Σεπτέμβρη του 1949 στη Μακρόνησο, όπου ο Ρίτσος βρισκόταν ήδη εξόριστος από το Μάη του '49 κι ενώ είχε μεταφερθεί από το Κοντοπούλι της Λήμνου, που είχε αρχικά εξοριστεί. Τα ποιήματα κατάφεραν να φυλαχθούν με τη βοήθεια συνεξόριστων του ποιητή, που τα έθαψαν στο χώμα μέσα σε σφραγισμένα μπουκάλια. Από εκεί τα διέσωσε ο Μάνος Κατράκης, παίρνοντάς τα μαζί του όταν μεταφέρθηκε τον Ιούλη του 1950 στον Άη Στράτη.
Τραγούδησαν οι Σύλβια Καπερνάρου, Νατάσα Μουσάδη, Έρση Φτούλη και Κώστας Σταυρόπουλος. Απήγγειλε ο ηθοποιός Γιώργος Τσαγκαράκης. Έπαιξαν οι μουσικοί: Κώστας Εγγλέζος (πιάνο), Κώστας Σταυρόπουλος (μπάσο), Στέφανος Χατζηαναγνώστου (φλάουτο), Χάρης Λιβάνιος (μπουζούκι) και Δημήτρης Γιαννούχος (κρουστά).
«Ο Ντικ», «Ο Αλέξης», «Οι Γερόντοι», «Φεγγάρι» είναι τα τραγούδια που ακούστηκαν στη συναυλία, καθώς η ισχυρή βροχή που ξέσπασε, διέκοψε το πρόγραμμα πριν να ακουστούν όλα τα τραγούδια της «Καντάτας για τη Μακρόνησο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.