Στην ΑΥΓΗ της ανάκαμψης - Στη δύση των κοινωνκών διακαιωμάτων

Ποιος πληρώνει;

Συνεχίζει τα πανηγύρια η κυβέρνηση, περί ανάκαμψης της οικονομίας.

Ποια στοιχεία προβάλλουν ως απόδειξη, εκτιμώντας τα ως ενθαρρυντικά για να καλλιεργήσουν ελπίδες και προσδοκίες;

• Το πρωτογενές πλεόνασμα,
• Tα έσοδα εφορίας και τελωνείων,
• Tο πλεόνασμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών τον Ιούνη,
• Tην αύξηση των θέσεων εργασίας τον Ιούλη,
• Tην αύξηση των συναλλαγματικών διαθεσίμων της χώρας,
• Tην εκτίμηση των αναλυτών της Alpha Bank ότι υποχωρεί το «υφεσιακό σοκ»,
• Tην επιστροφή φόρων στους δικαιούχους το επτάμηνο του 2016 (χρέη προς τους επιχειρηματίες είναι).

Η ΕΛΣΤΑΤ προβάλλει και τη μείωση της πτώσης του κύκλου εργασιών της βιομηχανίας συγκριτικά με το 2015, πτώση όμως 9,4%.

Η «Αυγή» (20/8/2016) γράφει για

«10+1 μηνύματα ανάκαμψης». Την ίδια ώρα, συνδέουν την ανάκαμψη με την ολοκλήρωση της «αξιολόγησης». «Αυτά δεν θα πρέπει να τα δούμε ξεχωριστά από τη συνολική πορεία των τελευταίων μηνών, με κύριο ζήτημα το θέμα της ολοκλήρωσης της αξιολόγησης που δημιουργεί ένα σταθερό έδαφος στην οικονομία, το οποίο είναι απαραίτητο για να μπούμε πια σε ένα νέο κύκλο ανάκαμψης».

Το ερώτημα που πρέπει να κυριαρχεί στις εργατικές - λαϊκές συνειδήσεις είναι: Ανάκαμψη για ποιον και ποιος την πληρώνει;

Τα πρωτογενή πλεονάσματα είναι βγαλμένα από το σφαγιασμό δικαιωμάτων της εργατικής τάξης, των συνταξιούχων, των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων και τη φοροληστεία τους, αφού:

• Αύξησαν τους έμμεσους φόρους (ΦΠΑ, ειδικούς φόρους κατανάλωσης σε καύσιμα κ.λπ.), σε είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης,
• Μείωσαν το αφορολόγητο, έκοψαν φοροαπαλλαγές των λαϊκών νοικοκυριών.
• Έκοψαν το ΕΚΑΣ από πολλούς συνταξιούχους,
• Μείωσαν συντάξεις σε κάποιες κατηγορίες,
• Μείωσαν κρατικά κονδύλια για κάλυψη κάποιων στοιχειωδών αναγκών σε Υγεία - Πρόνοια ή
• Χρωστούν και δεν πληρώνουν κρατικούς οργανισμούς που παρέχουν ανάλογες υπηρεσίες κ.λπ.
• Και έρχεται τώρα και ο αυξημένος ΕΝΦΙΑ.

Αυτά είναι τα έσοδα της Εφορίας που πληρώνει ο λαός.

Τα πανηγύρια για την αύξηση των θέσεων εργασίας είναι για τους επιχειρηματικούς ομίλους, αλλά χωρίς αντίκρισμα για τους εργαζόμενους, αφού πάνω από το 50% είναι θέσεις με ευέλικτες μορφές, προσωρινές, ορισμένου χρόνου, με κάκιστους μισθούς κ.λπ.

• Όσο για το πλεόνασμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, αυτό οφείλεται βασικά στη συνεχή μείωση των εισαγωγών λόγω κρίσης και στη μείωση της κατανάλωσης και συνδέεται με την αύξηση των συναλλαγματικών διαθεσίμων, τα οποία πρωτίστως ενδιαφέρουν τις τράπεζες και τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Αλλά δεν είναι σταθερά μεγέθη, αλλάζουν, αφορούν δε αποκλειστικά το κεφάλαιο.

• Επομένως, ανεξάρτητα από το αν όντως θα μπει η οικονομία σε τροχιά ανάκαμψης ή όχι, με δεδομένες τις αβεβαιότητες και τους κινδύνους και στην Ελλάδα και σε ΕΕ - Ευρωζώνη, αυτή είναι καπιταλιστική, την πληρώνει ο λαός και θα συνεχίζει να την πληρώνει.

Ο υπουργός Περιβάλλοντος είπε σχετικά με το πρωτογενές πλεόνασμα ότι

«έχουμε τη δυνατότητα αυτό που είναι παραπάνω να το διαθέσουμε και προς την ανάπτυξη και για κοινωνικούς σκοπούς».

• Δηλαδή, ενισχύουμε πρωταρχικά το κεφάλαιο, άλλωστε τα πρωτογενή πλεονάσματα τα θέλουν για να πληρώνουν το κρατικό χρέος και να χρηματοδοτούν με κρατικό χρήμα τις καπιταλιστικές επενδύσεις.
• Και αν περισσέψουν, ίσως διαθέσουν κάποια ψίχουλα για τους εξαθλιωμένους, σαν τα κουπόνια σίτισης.

Άλλωστε, είναι και η «αξιολόγηση» μπροστά.

Και επειδή ετοιμάζονται για τα 15 προαπαιτούμενα ώστε να ολοκληρωθεί η πρώτη «αξιολόγηση», βιάζονται μάλιστα να τελειώσουν μέχρι το Γιούρογκρουπ στις 9 Σεπτέμβρη,

• έρχονται αφενός νέα αντιλαϊκά μέτρα
• αφετέρου νέες αναδιαρθρώσεις για την κερδοφορία του κεφαλαίου.

Η κυβέρνηση, με την προπαγάνδα της, πασχίζοντας να δημιουργήσει αισιοδοξία στους εργαζόμενους, στα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, για ανάκαμψη, που είναι και αβέβαιη, επιδιώκει τη χειραγώγηση, στη λογική της αναμονής ότι κάτι καλύτερο μπορεί να έρθει, ώστε να έχει ανοχή και στήριγμα στην πολιτική ενίσχυσης του κεφαλαίου.

• Καμιά ανοχή, καμιά αναμονή, αντεπίθεση για κάλυψη των αναγκών.
• Μπροστά είναι η οργάνωση της πάλης για τις Συλλογικές Συμβάσεις.
• Μπορεί να δοθεί μια πρώτη αποφασιστική απάντηση, ορθώνοντας εμπόδια και για την επόμενη επίθεση στα Εργασιακά.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ - Η Άποψή μας, 23/8/2016