ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ - Εργοδοσία - ΕΕ: Δείχνουν το δρόμο των ομαδικών απολύσεων ‒ Οι εργαζόμενοι να δείξουν τον δρόμο της ταξικής πάλης

Βλέπε και
ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΚΚΕ
Ερώτηση ενάντια στις ομαδικές απολύσεις στα «Τσιμέντα Χαλκίδας»
(23/04/2016)

*


ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΕΡΓΟΔΟΣΙΑ - ΕΕ

Σε πλήρη εξέλιξη η επίθεση σε μισθούς, εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα

Την ώρα που η κυβέρνηση προσπαθεί να αποπροσανατολίσει και να καλλιεργήσει κλίμα εφησυχασμού, μιλώντας για «κόκκινες γραμμές» στη διαπραγμάτευση για τα Εργασιακά και παραπέμποντας για το φθινόπωρο τις όποιες αποφάσεις, η επίθεση σε βάρος των εργαζομένων βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Αυτό μαρτυρούν:

• Η πρόταση του γενικού εισαγγελέα του Δικαστηρίου της ΕΕ να γίνει δεκτή η προσφυγή της πολυεθνικής τσιμεντοβιομηχανίας «Lafarge», που ανοίγει το δρόμο για την πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και στην Ελλάδα.
• Η απόφαση του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας, με την οποία οι μισθοί των εργαζομένων του Ιδρύματος «Παιδική Στέγη» μειώνονται μέχρι και 60% στην καινούρια σύμβαση.
• Οι δηλώσεις του υπουργού Εργασίας, που ανοίγουν θέμα χειροτέρευσης των όρων λήψης απόφασης για απεργία.

Οι σχεδιασμοί κυβέρνησης - κεφαλαίου - ΕΕ πρέπει να πάρουν απάντηση με ένταση των ταξικών αγώνων στο μέτωπο των Συμβάσεων και των εργασιακών δικαιωμάτων.

ΕΙΣΗΓΗΣΗ - ΒΟΜΒΑ ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

Ανοίγει ο δρόμος για πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων

Δικαιώνει την πολυεθνική τσιμεντοβιομηχανία «Lafarge», που είχε προσφύγει ενάντια στην απόρριψη των απολύσεων στα «Τσιμέντα Χαλκίδας» από τον τότε υπουργό Εργασίας

Με μια εισήγηση - βόμβα, ο γενικός εισαγγελέας του Δικαστηρίου της ΕΕ (ΔΕΕ) προτείνει να γίνει δεκτή η προσφυγή, με την οποία ο όμιλος της τσιμεντοβιομηχανίας «LAFARGE - ΑΓΕΤ» ζητούσε να κριθεί άκυρη η διοικητική απόφαση του τότε υπουργού Εργασίας να μην εγκρίνει τις ομαδικές απολύσεις στο εργοστάσιο των «Τσιμέντων Χαλκίδας».

Θυμίζουμε ότι η πολυεθνική ανακοίνωσε αιφνιδιαστικά στις 26/3/2013 ότι κλείνει τα «Τσιμέντα Χαλκίδας» και προσπάθησε να απαλλαγεί μονομιάς από τους 229 εργαζόμενους, καταθέτοντας αίτηση στο Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας (ΑΣΕ) για ομαδικές απολύσεις.

Στις 24/4/2013, με απόφαση του τότε υπουργού Εργασίας, το ΑΣΕ απέρριψε το αίτημα της «LAFARGE», η οποία προχώρησε τελικά στις απολύσεις, κάνοντας χρήση του 5% κάθε μήνα. Με τον τρόπο αυτό, από τον Απρίλη του 2013 μέχρι τον Ιούλη του 2015, απέλυσε όλους τους εργαζόμενους του εργοστασίου.

Παρά το γεγονός ότι η εταιρεία έκανε τη δουλειά της, προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας και άσκησε αίτηση ακύρωσης της απόφασης του υπουργού Εργασίας, επικαλούμενη ότι οι διατάξεις του ελληνικού νόμου για τις ομαδικές απολύσεις παραβιάζουν την κοινοτική νομοθεσία.

Παράλληλα, 118 πρώην εργαζόμενοι στα «Τσιμέντα Χαλκίδας», που είχαν προσφύγει στα δικαστήρια, δικαιώθηκαν το Γενάρη του 2015 από το Πρωτοδικείο Χαλκίδας, που έκρινε άκυρες τις απολύσεις, με το σκεπτικό ότι δεν τηρήθηκαν από την εργοδοσία οι διαδικασίες που προβλέπει ο νόμος.

Το σκεπτικό της εισαγγελικής πρότασης

Η προσφυγή της πολυεθνικής κατά της απορριπτικής απόφασης του ΑΣΕ συζητήθηκε στο Δ' Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας, το οποίο με τη σειρά του απέστειλε προδικαστικά ερωτήματα στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΔΕΕ).

Συγκεκριμένα, το ΣτΕ έθετε ερωτήματα ως προς τη «συμβατότητα του ελληνικού νόμου περί ομαδικών απολύσεων (Ν.1387/1983) με την αντίστοιχη ευρωενωσιακή νομοθεσία (Οδηγία 98/59/ΕΚ)» και κυρίως με τη Συνθήκη για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΣΛΕΕ) «που κατοχυρώνει τις θεμελιώδεις και απαραβίαστες ελευθερίες της ΕΕ», δηλαδή την απεριόριστη ελευθερία εγκατάστασης και κυκλοφορίας του κεφαλαίου στα κράτη - μέλη της ΕΕ.

Η υπόθεση εκδικάστηκε στις 25/4/2016 και χτες ο γενικός εισαγγελέας αποφάνθηκε ότι η εμπλοκή του υπουργού Εργασίας στη διαδικασία έγκρισης των ομαδικών απολύσεων αντιβαίνει στην κοινοτική νομοθεσία. Συγκεκριμένα, ο εισαγγελέας σημειώνει, ανάμεσα σε άλλα, στην πρότασή του:

«Βάσει των προεκτεθέντων, φρονώ ότι στα προδικαστικά ερωτήματα πρέπει να δοθεί η απάντηση ότι κατά την ορθή ερμηνεία του άρθρου 49 της ΣΛΕΕ, ερμηνευόμενο υπό το πρίσμα του άρθρου 16 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ, απαγορεύει διάταξη όπως αυτή του άρθρου 5, παράγραφος 3, του νόμου 1387/1983 ("Ελεγχος των ομαδικών απολύσεων και άλλες διατάξεις" όπως έχει τροποποιηθεί, ΦΕΚ Α 110/18-18/8/1983), η οποία μεταξύ των άλλων απαιτεί από τους εργοδότες να λαμβάνουν διοικητική έγκριση πριν προβούν σε ομαδικές απολύσεις και η οποία εξαρτά την εν λόγω έγκριση από τις συνθήκες της αγοράς εργασίας, από την κατάσταση της επιχείρησης και από το συμφέρον της εθνικής οικονομίας. Το γεγονός ότι το εν λόγω κράτος - μέλος μπορεί να διέρχεται από οξεία οικονομική κρίση η οποία συνοδεύεται από πολύ υψηλά ποσοστά ανεργίας δεν επηρεάζει αυτό το συμπέρασμα».

Βούτυρο στο ψωμί τους...

Αν η απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ υιοθετήσει την πρόταση του εισαγγελέα, τότε ανοίγει ο δρόμος για την πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, όπως άλλωστε προβλέπεται και από το 3ο μνημόνιο. Θυμίζουμε ότι στο ενδιάμεσο, η τότε κυβέρνηση της ΝΔ είχε αναβαθμίσει το ρόλο του ΑΣΕ, όπως προβλέπει η ευρωπαϊκή οδηγία 98/59/ΕΚ, υποβαθμίζοντας παράλληλα την εμπλοκή του αρμόδιου υπουργού στη διαδικασία έγκρισης των ομαδικών απολύσεων.

Τώρα, είναι βέβαιο ότι η κυβέρνηση θα αξιοποιήσει την όποια απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ για να πάει ένα βήμα πιο πέρα και να αφαιρέσει κάθε τυπικό εμπόδιο στη διαδικασία των ομαδικών απολύσεων, παρά τις διαβεβαιώσεις που μοιράζει αφειδώς ο αρμόδιος υπουργός ότι αυτό το ζήτημα συνιστά «κόκκινη γραμμή» για την κυβέρνηση.

Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί ότι για να στοιχειοθετήσει την πρότασή του ο γενικός εισαγγελέας του Δικαστηρίου της ΕΕ, επικαλείται τον Αναθεωρημένο Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, τον οποίο ενέκρινε το Γενάρη η Βουλή, με πανηγύρια από την πλευρά της κυβέρνησης ότι διασφαλίζονται και θωρακίζονται καλύτερα τα δικαιώματα των εργαζομένων!

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

«Τροχιοδεικτικές» για περιστολή του απεργιακού δικαιώματος

Τις αντιδραστικές αλλαγές στο συνδικαλιστικό νόμο και στο ζήτημα της κήρυξης απεργίας επωάζει η κυβέρνηση. Σε χτεσινή ραδιοφωνική συνέντευξη, ο υπουργός Εργασίας χαρακτήρισε «διαδικαστικό» το ζήτημα που τίθεται για προκήρυξη απεργίας από το 51% των εργαζομένων μιας επιχείρησης και όχι από την πλειοψηφία αυτών που συμμετέχουν στη Γενική Συνέλευση του σωματείου τους, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο να νομοθετήσει προς αυτή την κατεύθυνση.

Απατώντας σε σχετική ερώτηση, ο Γ. Κατρούγκαλος είπε:

«Διαδικαστικά θέματα δεν αποτελούν ποτέ "κόκκινη γραμμή". Και πράγματι, αν μιλάμε για ένα εργοστάσιο, γιατί όχι, αλλά φαντάζεστε ότι δεν μπορεί να ζητήσει κανείς από τη ΔΕΗ να έχει το 50+1% για να κηρύξει μια απεργία πανελλαδική. Αρα, αυτό που λέω είναι οτιδήποτε υπηρετεί τη δημοκρατία, μπορεί να υπηρετεί τη δημοκρατία να έχουμε άμεση προσφυγή στη Γενική Συνέλευση ενός πρωτοβάθμιου σωματείου και άλλο να καθίσταται αδύνατη μια απεργία όπως έχει κατοχυρωθεί συνταγματικά».

Το πρώτο που «βγάζει μάτι» στην απάντηση του υπουργού είναι το γεγονός ότι θεωρεί «διαδικαστικό» θέμα - και άρα άνευ ουσίας; - τον τρόπο με τον οποίο αποφασίζεται μια απεργία και ποιοι αποφασίζουν γι' αυτή.

• Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι ο σχεδιασμός που αφήνει να αποκαλυφθεί ο υπουργός, στο όνομα της περισσότερης τάχα «δημοκρατίας», ανοίγει το δρόμο για να δυσκολέψει ακόμα περισσότερο η λήψη απόφασης για απεργία από ένα επιχειρησιακό και κυρίως από ένα κλαδικό σωματείο.

Ετσι, αν θα πρέπει να αποφασίζει για την απεργία η απόλυτη πλειοψηφία επί του συνόλου των εργαζομένων σε μια επιχείρηση και όχι αυτοί που συμμετέχουν στη διαδικασία της Γενικής Συνέλευσης, με την απαρτία που προβλέπεται κάθε φορά, τότε απόφαση για απεργία δεν πρόκειται να παρθεί ποτέ, αν πάρουμε υπόψη τις πιέσεις και τις απαγορεύσεις της εργοδοσίας προς τους εργαζόμενους να απέχουν από τις συλλογικές διαδικασίες των σωματείων τους. Πολύ περισσότερο, με τον τρόπο αυτό, αφαιρείται το δικαίωμα από κλαδικά συνδικάτα να αποφασίζουν απεργία σε ένα χώρο δουλειάς ή ακόμα και στον κλάδο.

Απατώντας σε ερώτηση για το «lock out», ο υπουργός με την ίδια παρελκυστική τακτική απαντά μεταξύ άλλων πως

«οτιδήποτε καθιστά αδύνατο το δικαίωμα της απεργίας, συνιστά για εμάς "κόκκινη γραμμή". Αποκλείεται να είμαστε εμείς η κυβέρνηση που θα καταργήσει το δικαίωμα της απεργίας».

Από την απάντηση αυτή προκύπτει ότι η «κόκκινη γραμμή» της κυβέρνησης στο ζήτημα της απεργίας είναι να διασωθεί σαν δικαίωμα, όταν στην πραγματικότητα θα αυξάνονται τα εμπόδια στους εργαζόμενους να κηρύξουν απεργία.

Πόσο μάλλον που ακόμα και σήμερα, εννιά στις δέκα απεργίες βγαίνουν παράνομες από τα δικαστήρια...

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 10/6/2016