Δραγασάκης: Από το λαό, για το λαό, με το κεφάλαιο

Κατόπιν ωρίμου και αριστερής σκέψεως

Πάγιο ζητούμενο η χειραγώγηση

Αποκαλυπτικός ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Γ. Δραγασάκης, ομολογεί στη συνέντευξή του στην κυριακάτικη «Αυγή» πως η εξασφάλιση της συναίνεσης του λαού στην πολιτική που υλοποιούν αποτελεί «στοίχημα» το οποίο πρέπει να κερδίσουν, ώστε να υπηρετήσουν με επάρκεια το στόχο της ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας και θωράκισής της, όσο είναι δυνατόν, μπροστά στον κίνδυνο εκδήλωσης νέας κρίσης, που θα απαιτήσει νέα αντιλαϊκά μέτρα.

Όπως αναφέρει,

«οι παγκόσμιες εξελίξεις δείχνουν ότι η κρίση που ζούμε δεν έχει ξεπεραστεί. Αντίθετα, υπάρχουν κίνδυνοι αναζωπύρωσης. Για τον λόγο αυτόν, κεντρικός στόχος για το 2016 είναι η σταθεροποίηση και η ανάκαμψη της οικονομίας».

Ο υπουργός σημειώνει ότι η υλοποίηση ανατροπών, όπως

«η ασφαλιστική μεταρρύθμιση», «απαιτεί την ενεργό συμμετοχή των εργαζομένων και τις ευρύτερες δυνατές συνεργασίες και συναινέσεις κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων σε όλη την πορεία της υλοποίησής της».

Συνολικά, η κυβέρνηση αποζητά την πλήρη υποταγή του λαού σε όλα εκείνα τα μέτρα που έχει ανάγκη σήμερα το κεφάλαιο, παρουσιάζοντάς τα ως μέτρα προς όφελος «της κοινωνίας» γενικά, κρύβοντας το ταξικό τους περιεχόμενο.

Ο Γ. Δραγασάκης σημειώνει ότι η κυβέρνηση στοχεύει σε μια συμμαχία υπό την αιγίδα της αστικής τάξης και για το στόχο της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, «...από μία αντιμνημονιακή κοινωνική συμμαχία, πρέπει να περάσουμε σε μια κοινωνική συμμαχία, με στόχο τη μεταμνημονιακή Ελλάδα. Από συμμαχίες στη βάση της μηχανιστικής συνάθροισης δυσαρεσκειών, πρέπει να διαμορφώνουμε συμμαχίες με βάση την προοπτική που θέλουμε να δώσουμε στην κοινωνία και τη χώρα».

Θα μπορούσαμε να σημειώσουμε ότι η στάση των εργοδοτικών οργανώσεων, των εκπροσώπων του κεφαλαίου, απέναντι στο νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας τέτοιας προσπάθειας.

Αυτό, βεβαίως, που δεν λέει ο Γ. Δραγασάκης είναι η απαίτηση οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα

• να συμφωνήσουν να δεχτούν τη συνέχιση της σφαγής τους,
• να υποταχθούν στα συμφέροντα του κεφαλαίου και ανώτερων μεσαίων στρωμάτων που μπορεί να είχαν πλήγματα απ' την κρίση, αλλά τώρα προσδοκούν απ' την καπιταλιστική ανάκαμψη βελτίωση, κάλυψη των απωλειών τους.

Όλα αυτά, για τα οποία κομπάζει ο υπουργός π.χ

• την «επιτυχή ανακεφαλαιοποίηση και την ομαλοποίηση των συνθηκών παροχής ρευστότητας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που αναμένεται να γίνει μετά την πρώτη αξιολόγηση»,

• τις «εξειδικευμένες δημόσιες πολιτικές» στήριξης των επενδύσεων,

στόχο για τον οποίο «έχουν ήδη εξασφαλιστεί, για το 2016, 6,5 δισ. ευρώ, ποσό που δεν αποτελεί οροφή, αλλά τη βάση».

• Για το «νέο αναπτυξιακό νόμο»,
• τα «ειδικά χρηματοδοτικά εργαλεία»,
• τους πόρους του ΕΣΠΑ «με σκοπό την κάλυψη ειδικών χρηματοδοτικών αναγκών» επιχειρήσεων.
• Για τα «θεσμικά μέτρα» προς διευκόλυνση των ξένων επενδύσεων κ.λπ.

Όλα αυτά προϋποθέτουν ένα περιβάλλον το οποίο συνθέτουν:

• Περαιτέρω μείωση δαπανών που πηγαίνουν για κάλυψη στοιχειωδών κοινωνικών αναγκών (Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, Ασφάλιση κ.λπ.),
• φθηνή εργατική δύναμη,
• ένταση της εκμετάλλευσης,
• ιδιωτικοποιήσεις.

Όλα αυτά δηλαδή που τσακίζουν τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ - Η Άποψή μας, 12/1/2015