Κινηματογραφικό «Σκοπευτήριο»: Γνωριμία με την ταξική φύση του σινεμά (VIDEO)

Χθες Σάββατο, 19/12//2015, στα «Ξύλινα» του Πάρκου Καισαριανής, έγινε η εκδήλωση της νεοσύστατης Κινηματογραφικής Λέσχης «Σκοπευτήριο», με ομιλία, προβολή αποσπασμάτων από τα προσεχώς, μουσικό πρόγραμμα και κουβεντούλα... χωρίς υπότιτλους.

Στη συνέχεια μπορείτε να διαβάσετε την ομιλία του προέδρου της Λέσχης, Στέφανου Πλάκα, με την οποία δίνεται το ταξικό στίγμα λειτουργίας του Σωματείου.

Ήδη, από το εναρκτήριο μικρό αφιέρωμα στο Μεταναστευτικό, με τις τρεις εξαιρετικές ταινίες, (πρόγραμμα στο τέλος), επιβεβαιώνονται οι προθέσεις των ιδρυτών:

«Το Λιμάνι της Χάβρης» του Άκι Καουρισμάκι (14/1/2016)

 «Biutiful» του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιαρίτου (20/1/2016)

 «Η Υπόσχεση» των Αδερφών Νταρντέν (27/1/2016)

Η Μποτίλια αγκαλιάζει με ιδιαίτερη χαρά την προσπάθεια, αφού στο ταξικό σινεμά των Νταρντέν και του Καουρισμάκι έχει ήδη αναφερθεί με εκτενή αφιερώματά της, από τα οποία μπορείτε να πάρετε και μια πρώτη γεύση:

«Δύο ημέρες, μια νύχτα» & «Φοίνικας»: Το ταξικό σινεμά των Αδελφών Νταρντέν (όπου και «Η Υπόσχεση») και η ιδιαίτερη γραφή του Κρίστιαν Πέτσολντ

και

Λευκή Ρετροσπεκτίβα σε φόντο κόκκινο ‒ Β' Μέρος: Τα Μεροκάματα του Τρόμου (όπου και Το Λιμάνι της Χάβρης)

***

Κίνηση στην ακινησία των ιδεών

Να ‘μαστε, λοιπόν, εμείς οι ταγμένοι, που σκοπό έχουμε να συλλογίσουμε τις δυνάμεις μας, τη μάθησή μας, τα κουράγια μας, που τα αντλούμε απ’ την κοσμοθεωρία μας, και, να τα σμίξουμε με τις προσδοκίες του κόσμου, να συστρατευτούμε και να συμπορευτούμε με τα λεγμένα και τα φκιαγμένα των δημιουργών της λαϊκής/ρεαλιστικής τέχνης, για να ξεσκεπάσουμε την πραγματικότητα απ’ τον μανδύα της αμορφωσιάς και της επιφανειακής πραγματικότητας.

Η ανταπόκριση ενός έργου δεν εξαρτάται από την ποιότητα του έργου, ούτε από τις προθέσεις του αποδέκτη και του Δημιουργού.

Το κύκλωμα προώθησης ενός έργου είναι τέτοιο που δεν επιτρέπει την πλατιά διάδοση του προοδευτικού έργου όταν αυτί αντιμάχεται την κυρίαρχη αντίληψη.

Ο πρόεδρος, Στέφανος Πλάκας στο... ταξικό του καθήκον

Επιδίωξη δικιά μας, λοιπόν, ΕΜΕΙΣ, που φκιάξαμε αυτή τη Λέσχη, ΕΙΝΑΙ, να κάνουμε το δυνητικό κοινό, και όχι μόνο, να ξεπεράσει τους δισταγμούς, τις αγκυλώσεις, και όλα αυτά που το εμποδίζουν να κάνει τη δρασκελιά, να σπάσει τους φραγμούς και να συ στρατευτεί.

Ν’ αποκαλύψουμε πρέπει τα κρυμμένα, με την δράση μας, μέσα απ’ το είδος της τέχνης που έχει κίνηση, ενεργοποιεί την αίσθηση και την νόηση, την οδηγεί σε δράση και καταλήγει στ’ αποτέλεσμα.

ΚΙΝΗΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΚΙΝΗΣΙΑ ΛΟΙΠΟΝ

ΚΙΝΗΣΗ που αναδεικνύει την τέχνη στην πραγματική της διάσταση σαν μορφή συνείδησης, σαν αντανάκλαση της πραγματικότητας απ’ τον Δημιουργό κι’ απ’ τον άνθρωπο.

Η Τέχνη είναι κι’ αυτή μια εργασία, μια ξεχωριστή εργασία, με την οποία ο άνθρωπος προσπαθεί ν’ αφομοιώσει την πραγματικότητα, για να μπορεί να ελέγξει την πραγματικότητα και να κυριαρχήσει σ’ αυτήν.

Η Στράτευσή μας είναι προϋπόθεση για την κατανόηση αυτής της τέχνης που εκπληρώνει την κοινωνική της ως ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΜΑΖΩΝ.

Ένα έργο έχει σχέση με την ταξική προέλευση κάθε ανθρώπου, έχει σχέση με την θέση του στην κοινωνία, την θέση του στην παραγωγή και έχει σχέση με τη μόρφωσή του και με την καλλιέργειά του.

Συνεπώς, το τι θέλει να φτιάξει, το τι θέλει να δει, το ΓΟΥΣΤΟ του, δηλαδή, δεν είναι άσχετο απ’ την καλλιέργεια του ανθρώπου.

Στον καπιταλισμό, ο διαχωρισμός σε μάζα και σε ελίτ, επιχειρείται ν’ αντικατασταθεί ο ταξικός διαχωρισμός σε αταξικό.

Έτσι, αναπόφευκτα, έχουμε την Αυτόνομη τέχνη και την Στρατευμένη Τέχνη.

Ο Αυτόνομος Δημιουργός/Καλλιτέχνης στον  «ανεπτυγμένο κόσμο» είναι άνθρωπος πάνω και έξω απ’ τον κόσμο, αποξενωμένος απ’ την πραγματικότητα.

Η μουσική μπάντα της Λέσχης

Αυτή η αντίληψη της Αυτόνομης τέχνης, έχει προχωρήσει τελευταία στην Ελλάδα, όπου πριν ήταν περιορισμένη λόγω της ύπαρξης ενός ισχυρού Λαϊκού προοδευτικού Κινήματος απ’ τη μια, κι’ απ’ την άλλη μια ξενόφερτη και ετερόφωνη αστική τάξη που δεν μπορούσε να είναι φορέας ενός δικού της πολιτισμού, όπως οι αστικές τάξεις στις Μητροπόλεις του Καπιταλισμού.

Σήμερα και στην χώρα μας, στα πλαίσια της Παγκοσμιοποίησης και της προσπάθειας ομογενοποίησης διαφόρων Πολιτισμών, και την μετατροπή τους σε έναν κατασκευασμένο Δοτό αποτυχημένο Πολιτισμό, η Αυτόνομη, τάχα, Τέχνη, Προάγει την απομόνωση, τον ατομισμό, την αδιαφορία, την αναμονή του θαύματος, μαντρώνει την Ελευθερία, και αποστασιοποιεί την Τέχνη απ’ την πραγματικότητα. Μια Τέχνη άτακτα αναμειγμένη, μια τέχνη, θα λέγαμε Υβριδική.

Στον αντίποδα, έχουμε την σχέση της Τέχνης, της αυτοφυούς Τέχνης που είναι γέννημα και θρέμμα της κοινωνικής πραγματικότητας, και αντανακλά την πραγματικότητα με καλλιτεχνικά μέσα, όπως εικόνα, ήχο, παραστάσεις.

Η αντανάκλαση αυτή όμως δεν είναι μια πιστή φωτογραφία της πραγματικότητας. Διαβαθμίζεται ανάλογα, με: την κοινωνική και ιδεολογική συγκρότηση του καλλιτέχνη, τον σκοπό που θέλει να υπηρετήσει, τις κοινωνικές ομάδες, τα κοινωνικά στρώματα, και κοινωνική τάξη που απευθύνεται, την αγωνιστική του διάθεση, ΔΗΛΑΔΗ τη Στράτευσή του.

Υπάρχει τέχνη που αντανακλά περισσότερο την πραγματικότητα, ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ, και, υπάρχει και τέχνη που δείχνει με πιο αφηρημένες μορφές την πραγματικότητα. Αυτή η ΑΦΗΡΗΜΕΝΗ μορφή έκφρασης, κατά κανόνα, είναι δυσνόητη και απρόσιτη για το ευρύ κοινό.

Στις μη παραγωγικές τάξεις διαπιστώνουμε μια άλλη αισθητική προσέγγιση, ένα άλλο ΓΟΥΣΤΟ απ’ ότι στα παραγωγικά στρώματα και τάξη.

Αυτά, τα μη παραγωγικά, κυρίως Διανοουμενίστικα Στρώματα, απολαμβάνουν περισσότερη παιδεία, σε αντίθεση με την εργατική τάξη και τα παραγωγικά στρώματα που αντιμετωπίζουν από νωρίς την σκληρή βιοπάλη και δεν αντιλαμβάνονται ακατανόητες μορφές τέχνης, αλλά συγκινούνται και σκέπτονται από τις ρεαλιστικές τέχνες που αναπαριστάνουν την ζωή τους.

Και κάποια... χορικά

Έτσι, ο Καλλιτέχνης/Δημιουργός αναπαράγει την πραγματικότητα στο φως των δικών του ταξικών αντιλήψεων και ο αποδέκτης, το κοινό, αντιλαμβάνεται την αναπαραγμένη πραγματικότητα με τα ταξικά του κριτήρια τα οποία διαμορφώνονται μέσα απ’ την παιδεία του, τα βιώματά του, τον αγώνα επιβίωσής του γενικά. Με μερικές λέξεις, ο Μπρεχτ ορίζει την τέχνη στους αγώνες του Λαού.

Ο Κινηματογράφος είναι κίνηση είπε ο Μαγιακόφσκι, είναι κίνηση θα λέγαμε εμείς Διαδραστική. Κίνηση που έχει αιτία και παράγει αποτέλεσμα. Αποτέλεσμα που  επεξεργάζεται το κοινό διαλεκτικά για να κατανοήσει την πραγματικότητα και να καταλήξει σε δράση.

Ο Μπρεχτ καλεί το κοινό λέγοντας: 

Ψάξε αγαπητό κοινό

Ανακάλυψε τη λύση

Εδώ ο Μπρεχτ βάζει το κοινό σε κατάσταση συνδημιουργίας τόσο μέσα στο έργο όσο και στην πραγματική ζωή.

ΚΑΙ ’ΜΕΙΣ, σαν λέσχη, θέλουμε να πάρουμε αυτή την τέχνη σαν όπλο να πολεμήσουμε την ψευτιά και την αμορφωσιά, να γίνουμε οι ενδιάμεσοι, να γίνουμε το ανάμεσα στον παραγωγό και στο κοινό, να γίνουμε το φροντιστήριο της στρατευμένης τέχνης για να συνειδητοποιήσει το εκάστοτε κοινό τις ανάγκες της εποχής, για ν’ αλλάξουμε όλοι μαζί τα πράματα.

ΓΙΑΤΙ…

Αν μείνουνε τα πράγματα όπως είναι

είσαστε χαμένοι.

Η μεταβολή, ναι, είναι εσάς ο φίλος σας,

και η διαφωνία ο σύμμαχός σας στον αγώνα.

Από το τίποτα

κάτι πρέπει εσείς να φτιάξετε,

οι δε του κόσμου οι παντοδύναμοι

να γίνουν πρέπει τίποτα.

Αυτό που ήδη κατέχετε αφήστε το·

πιάστε πάρτε αυτό που σας αρνιούνται.

ΜΠΕΡΤΟΛΝΤ ΜΠΡΕΧΤ

(Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής

Η βαβυλωνιακή σύγχυση των λέξεων και άλλα 499 ποιήματα

GUTENBERG, Αθήνα, 2014).

*

Πρόεδρος
Στέφανος Πλάκας

Αντιπρόεδρος
Ηλίας Παπαδοπουλος

Γραμματέας
Ντόρα Βαγενά

Ταμίας
Ελένη Κοσμίδου

Μέλη Δ.Σ.

Γιώργος Πέππας, Σήφης Στάμου

***

 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΒΟΛΩΝ - ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2016

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ - ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

1. Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2016

«Το Λιμάνι της Χάβρης» (2011) του Άκι Καουρισμάκι

*

2. Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2016

«Biutiful» (2010) του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιαρίτου

*

3. Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2016

«Η Υπόσχεση» (1996) των Αδερφών Νταρντέν

Ώρα έναρξης προβολών: 8.00μ.μ.

Αίθουσα εκδηλώσεων Δημαρχείου Καισαριανής
(Βρυούλων 125 και Κλαζομενών)

*
Κινηματογραφική Λέσχη Καισαριανής – «Σκοπευτήριο»

e-mail: klskopeythrio@gmail.com
τηλ. Επικοινωνίας: 6973 999219 - 6979 119018

*

Το ΣΙΝΕΜΑ της Μποτίλιας