ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗ ΝΑΥΤΙΛΙΑ ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΟΠΟΡΑ ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΝΑΥΤΕΡΓΑΤΩΝ
*
Από Μποτίλια και
Ένας αιώνας ΚΚΕ: Οι ναυτεργάτες στην πρώτη τη γραμμή (Αύριο, Κυριακή 29 Νοέμβρη) ‒ Οι αλύγιστοι εκτελεσμένοι της Χαλκίδας
*
Από Μποτίλια και
Ένας αιώνας ΚΚΕ: Οι ναυτεργάτες στην πρώτη τη γραμμή (Αύριο, Κυριακή 29 Νοέμβρη) ‒ Οι αλύγιστοι εκτελεσμένοι της Χαλκίδας
*
Η ομιλία του Δημήτρη Κουτσούμπα στην εκδήλωση της ΤΟ Μεταφορών της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ στο πλοίο «Hellas Liberty»
(VIDEO - ΦΩΤΟ)
(VIDEO - ΦΩΤΟ)
Κυρ, 29/11/2015 - 13:15 - Ενημέρωση: Κυρ, 29/11/2015 - 17:03
Μικρό αποδείχθηκε το πλοίο «Hellas Liberty» στην Ακτή Βασιλειάδη, για να φιλοξενήσει την πολιτική - πολιτιστική εκδήλωση της ΤΟ Μεταφορών της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ με θέμα: «Οι θέσεις του ΚΚΕ για τη ναυτιλία και η πρωτοπόρα συμβολή του στους αγώνες των ναυτεργατών».
Στην εκδήλωση, που άνοιξε με προβολή βίντεο, τιμήθηκαν πρωτοπόροι βετεράνοι ναυτεργάτες, ενώ ακολούθησε καλλιτεχνικό πρόγραμμα. (Δείτε εδώ video με το καλλιτεχνικό πρόγραμμα)
«Αγαπητοί προσκεκλημένοι,
σύντροφοι από τις οικογένειες των παλαίμαχων αγωνιστών που δε βρίσκονται σήμερα κοντά μας,
αγαπητοί φίλοι και φίλες,
σύντροφοι και συντρόφισσες,
Σας ευχαριστούμε πολύ που τιμάτε τη σημερινή εκδήλωση της Τομεακής Οργάνωσης Μεταφορών της Κομματικής Οργάνωσης Αττικής.
Χαιρόμαστε πολύ που πραγματοποιούμε αυτή την εκδήλωση προς τιμή των 97 χρόνων από την ίδρυση του ΚΚΕ, στον Πειραιά, εδώ που γεννήθηκε το Κόμμα μας.
Σήμερα, στο πλοίο "Hellas Liberty", που το σκαρί του συμβολίζει μια σημαντική περίοδο της ζωής και των αγώνων των εργατών της θάλασσας, θέλουμε να αναφερθούμε στην πρωτοπόρα συμβολή του ΚΚΕ στους αγώνες των ναυτεργατών και στις θέσεις του Κόμματός μας για τη ναυτιλία.
Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι,
Το ΚΚΕ, σε 3 χρόνια, το Νοέμβρη του 2018, συμπληρώνει 100 χρόνια ζωής και ασίγαστης πάλης.
Αυτή δεν είναι μια επέτειος που αφορά μόνο τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες.
Η ιστορική διαδρομή ενός αιώνα αφορά την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, τη νεολαία μας, γιατί τα δικά τους συμφέροντα εκφράζει το ΚΚΕ, πρωταγωνιστώντας στην πάλη για κάθε εργατικό - λαϊκό δικαίωμα, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και το χτίσιμο μιας ανώτερης κοινωνίας, που το τιμόνι της εξουσίας θα το κρατούν οι παραγωγοί του πλούτου και η πυξίδα θα δείχνει την πορεία ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών.
Η ιστορία του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος πολύπλευρα διδάσκει και το ΚΚΕ, ως επαναστατικό κόμμα, ολόπλευρα διδάσκεται καθημερινά.
Για να γίνεται πιο αποτελεσματικό, να αντέχει, για να μπορεί να ανταποκρίνεται και στις πιο δυνατές φουρτούνες της ταξικής πάλης. Ενισχύοντας τις κομμουνιστικές αρχές, δυναμώνοντας συνεχώς τους δεσμούς του με την εργατική τάξη, το λαό μας.
Καθημερινά, στο διάβα αυτών των χρόνων, επιβεβαιώνονται οι προβλέψεις και εκτιμήσεις του ΚΚΕ, η επικαιρότητα και αναγκαιότητα της στρατηγικής του.
- Από την πολύνεκρη επίθεση των φανατικών του "Ισλαμικού Κράτους" στο Παρίσι και ό,τι ακολούθησε. Την ένταση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στο φόντο των μεγάλων ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών στη Μέση Ανατολή, τη Συρία, την Ανατολική Μεσόγειο και τη Βόρεια Αφρική, όπου συγκρούονται ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, όπως οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Γαλλία, η Γερμανία, η Μεγ. Βρετανία, η Τουρκία, τα αραβικά κράτη και οι μοναρχίες του Κόλπου, που ανάβουν όλοι μαζί τη φωτιά του Γ’ Παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού Πολέμου, μιας και οι περιφερειακές συγκρούσεις και ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι είναι ήδη σε εξέλιξη, εδώ και πολλά χρόνια.
- Την οικονομική καπιταλιστική κρίση που βιώνει η χώρα μας με τα μνημόνια και τα αλλεπάλληλα αντιλαϊκά μέτρα των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αλλά και των ομοϊδεατών τους, των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - Ποταμιού - Ένωσης Κεντρώων, αλλά και το ναζιστικό εγκληματικό μόρφωμα των δολοφόνων φασιστών της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής.
- Τη συνεχόμενη ύφεση και κρίση στην ίδια την Ευρωζώνη και την ΕΕ, αλλά και με υπαρκτή την προοπτική να βαθύνει ακόμα περισσότερο και να συγχρονιστεί και σε άλλα σημεία του πλανήτη, μηδέ εξαιρουμένων της Ιαπωνίας, των ΗΠΑ, των χωρών των BRICS κ.λπ.
- Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι οι λαοί, η εργατική τάξη, όλοι οι ταπεινωμένοι και καταφρονεμένοι, πρέπει να ενωθούν σε κάθε χώρα, σε κάθε ήπειρο, σε όλο τον κόσμο, να συντονίσουν την πάλη τους, να οργανώσουν τις δυνάμεις τους, με πρωτοπορία τα Κομμουνιστικά Κόμματα, να διατυπώσουν την κοινή στρατηγική τους, να περάσουν στη συνολική αντεπίθεση, έτσι ώστε να περάσουμε οριστικά από την προϊστορία των ταξικών κοινωνιών στην πραγματική ιστορία της ανθρωπότητας της αταξικής κοινωνίας, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, με τον εργαζόμενο κυρίαρχο του πλούτου που παράγει, διαφεντευτή της ίδιας της ζωής του.
Αυτά τα ζητήματα θέτουμε εμείς για συζήτηση μέσα στο λαό και όχι τις συσκέψεις - παρωδία που καλεί ο Τσίπρας τα πολιτικά κόμματα, για να τον βγάλουν από τη δύσκολη θέση που έχει βρεθεί εξαιτίας των βάρβαρων μέτρων στο Ασφαλιστικό, στη φορολογία και άλλα που οφείλει να πάρει με βάση το μνημόνιο που υπόγραψε και τις διαπραγματεύσεις που έκανε.
Το ΚΚΕ τέτοια χάρη δε θα του κάνει. Ας τα βρει με τον Καμμένο, τον Λεβέντη και τους άλλους πρόθυμους.
Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι,
Η ελληνική εμπορική ναυτιλία αναπτύσσεται, ακόμα από τα τέλη του 18ου αιώνα - αρχές 19ου, στη βάση του ιδιαίτερου ρόλου που εκπληρώνει το εμπορικό κεφάλαιο σε ελληνικές παροικίες στο εξωτερικό και στη χώρα μας.
Η εμπορική ναυτιλία συντέλεσε αποφασιστικά στην ανάπτυξη του ελληνικού καπιταλισμού, με σημείο τομής την είσοδο των ατμοπλοϊκών πλοίων που εκτόπισαν τα ιστιοφόρα, μετά το 1870, σε μια πορεία αύξησης της συσσώρευσης κεφαλαίων των μεγαλέμπορων και των εφοπλιστών, που καρπώθηκαν υψηλά κέρδη από τη δρομολόγηση πλοίων, αρχικά στο Αιγαίο και το Ιόνιο Πέλαγος, στη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα.
Τέλη του 19ου αιώνα - αρχές του 20ού, οι Έλληνες εφοπλιστές επέκτειναν τις δραστηριότητές τους και αύξησαν πολύ τα κέρδη τους, αξιοποιώντας, μεταξύ των άλλων, ακόμα και τη μεταφορά στρατιωτικού εξοπλισμού κατά τη διάρκεια του πολέμου των Μπόερς, ανάμεσα στους Άγγλους και τους Ολλανδούς αποίκους στη Νότια Αφρική και στη συνέχεια στον Α’ Παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό Πόλεμο.
Τις παραμονές του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο ελληνόκτητος στόλος αποτελείται από 500 περίπου ατμόπλοια, τα οποία διαχειρίζονταν 256 ναυτιλιακές εταιρείες, εκ των οποίων 155 βρίσκονταν στην Ελλάδα, 47 στην Κωνσταντινούπολη, 55 στη Μαύρη Θάλασσα και 13 στο Λονδίνο.
Τιμούμε τους πρωτοπόρους αγωνιστές που άνοιξαν αυτόν το δρόμο σε αντίξοες συνθήκες!
Το Μάρτη του 1901 ιδρύεται στον Πειραιά ο Ατμομηχανουργικός Σύνδεσμος "Ο ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ" και στην πορεία, την περίοδο 1902-1904, ιδρύονται τα σωματεία των Ναυτών, των Λογιστών, των Θερμαστών, των Θαλαμηπόλων και των Ναυτομαγείρων.
Από το 1905 οργανώνονται οι πρώτες επιτυχημένες κινητοποιήσεις για την καθιέρωση ασφαλιστικής εισφοράς των εφοπλιστών και του κράτους στο ΝΑΤ.
Ιδιαίτερης σημασίας είναι η ναυτεργατική απεργία του Απρίλη του 1910, για τη μείωση των ωρών εργασίας, τη βελτίωση των όρων διαμονής και διατροφής στα καράβια, σε σύγκρουση με τους εφοπλιστές και την κυβέρνηση Δραγούμη, που χρησιμοποίησε όλα τα απεργοσπαστικά μέσα.
Είναι χαρακτηριστική σε αυτήν την απεργία η ομιλία ενός απεργού, κατά την απεργιακή συγκέντρωση στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας, στην οδό Αιόλου, ο οποίος πραγματικά έδειξε το δρόμο:
"Παν ό,τι δίδεται εις τον εργάτην δεν είναι παροχή, είναι επιστροφή. Είναι μερική καταβολή απέναντι ολικού χρέους οφειλουμένου εις αυτόν. Ό,τι και αν του κάμουν του εργάτη, ουδέποτε θα μπορέσουν να τον εξοφλήσουν, έως ότου οργανωμένος και δυνατός θα πάρει πίσω το όλον που του ανήκει".
Οι ναυτεργάτες συνεχίζουν τους αγώνες τους, στις επικίνδυνες συνθήκες του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου, με τραγικές συνέπειες.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου, βυθίστηκαν 143 πλοία, χάθηκαν πολλές ανθρώπινες ζωές, ενώ οι εφοπλιστές καρπώθηκαν μεγάλα ποσά από την ασφάλεια των πλοίων και αύξησαν το στόλο τους μεταπολεμικά με ταχύτατους ρυθμούς.
Από το 1910 παρατηρείται ένταση της προσπάθειας της εργατικής τάξης και του πρωτοπόρου τμήματός της στη ναυτιλία, για τη συγκέντρωση δυνάμεων και την καλύτερη δυνατή οργάνωση.
Προϊόν αυτής της προσπάθειας είναι η ίδρυση του Εργατικού Κέντρου Πειραιά το 1912 και της ΓΣΕΕ στις 3-10 Νοέμβρη 1917.
Οι διεργασίες που ξεκίνησαν στις αρχές του αιώνα, έριξαν το σπόρο τους κι αυτός κάρπισε. Οι εξελίξεις προκάλεσαν ποιοτική αλλαγή.
Αποτέλεσμα της ανάπτυξης του εργατικού κινήματος και της συνάντησής του με τον επιστημονικό κομμουνισμό, κάτω από την ισχυρή επίδραση της Μεγάλης Σοσιαλιστικής Οχτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία, το 1917, ήταν η γέννηση του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας (ΣΕΚΕ), που το 1924 μετονομάστηκε σε Κομμουνιστικό Κόμμα.
Το ΣΕΚΕ γεννήθηκε στις 17 Νοέμβρη 1918 στον Πειραιά, Ακτή Μιαούλη και στοά Ριζάρη, στα γραφεία της "Πανελλήνιας Ενώσεως Μηχανικών Εμπορικών Ατμοπλοίων" (ΠΕΜΕΑ), όπως είχε μετονομαστεί από το 1914 ο "ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ".
Ανάμεσα στους "ζωηρότερους και συνειδητότερους εκπροσώπους του ελληνικού προλεταριάτου" που μετέχουν στο Συνέδριο, βρίσκονται, όπως γράφει ο Αβραάμ Μπεναρόγια, και ναυτικοί.
Η ίδρυση του Κόμματος της εργατικής τάξης έδωσε ώθηση στην πάλη για τη χειραφέτηση των "ταπεινών και καταφρονεμένων", για τη διαμόρφωση ταξικής συνείδησης και την ανάπτυξη της ταξικής πάλης.
11 έως 20 Νοέμβρη 1920 πραγματοποιείται το ιδρυτικό Συνέδριο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ναυτεργατικών Εργατικών Οργανώσεων (μετέπειτα ΠΝΟ).
Στο Καταστατικό της Ομοσπονδίας γίνεται λόγος για "την κατάργηση της εκμεταλλευτικής κοινωνίας" και την υιοθέτηση της "αρχής της ταξικής πάλης". Η διαπάλη είναι σφοδρότατη και οι αστικές - ρεφορμιστικές δυνάμεις θα αρπάξουν την ηγεσία της ΠΝΟ την επόμενη περίοδο, ως αποτέλεσμα της οργανωμένης παρέμβασης του αστικού κράτους και των εφοπλιστών.
Η Κομματική Οργάνωση Ναυτεργατών του ΚΚΕ είναι στην πρώτη γραμμή του αγώνα και ο ρόλος της είναι πολύτιμος στις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις τον Αύγουστο του 1923, σε μια σκληρή σύγκρουση στον Πειραιά, ενάντια στην πολιτική μείωσης των μισθών και απελευθέρωσης των μαζικών απολύσεων.
Το αστικό κράτος επιτέθηκε στους απεργούς, χρησιμοποιήθηκαν ακόμα και στρατιωτικές δυνάμεις, με αποτέλεσμα 3 νεκρούς στις 22 Αυγούστου και 11 νεκρούς στο Πασαλιμάνι στις 23 Αυγούστου, μεταξύ των οποίων οι κομμουνιστές θερμαστές, Χαράλαμπος Αντωνιάδης και Κώστας Γκατζής.
Το Μάη του 1924, οι ναυτεργάτες δένουν τα καράβια για 20 μέρες, με αίτημα την αύξηση των μισθών τους και η κυβέρνηση απαντάει με επιστράτευση των απεργών.
Η παρέμβαση του αστικού κράτους για τον έλεγχο της ΓΣΕΕ εντείνεται τόσο επί δικτατορίας του Πάγκαλου, όσο και στη συνέχεια.
Στο 3ο και 4ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ, αποκλείονται σωματεία που παλεύουν σε ταξική κατεύθυνση. Κομμουνιστές και άλλοι αγωνιστές συνδικαλιστές συλλαμβάνονται, φυλακίζονται, στέλνονται στην εξορία.
Τα ταξικά ναυτεργατικά σωματεία δίνουν αποφασιστική απάντηση. Το 1927 συγκροτούν τη Ναυτεργατική Ένωση Πειραιά, που στηρίζεται από τους εργάτες της θάλασσας και δίνει δύναμη για τη συγκρότηση "επιτροπών καραβιών".
Η Ναυτεργατική Ένωση Πειραιά μετονομάζεται σύντομα σε Ναυτεργατική Ένωση Ελλάδας, η οποία συμμετέχει στην ίδρυση της Ενωτικής ΓΣΕΕ και παράλληλα ανοίγει τα φτερά της και βάζει βάσεις σε μεγάλα λιμάνια του εξωτερικού, όπως στη Μασσαλία, το Ρότερνταμ, την Αμβέρσα, το Μπουένος Άιρες και άλλα.
Η διεθνής καπιταλιστική κρίση 1929-1933 εκδηλώνεται και στη ναυτιλία. Οι μισθοί μειώνονται, οι άνεργοι αυξάνονται, χειροτερεύουν οι όροι εργασίας.
Η καπιταλιστική κρίση επιδρά αρνητικά στην αγωνιστική διάθεση των πληρωμάτων, το κίνημα οδηγείται σε υποχώρηση. Δυνάμεις της Ναυτεργατικής Ένωσης Ελλάδας συγκεντρώνουν τις προσπάθειές τους στην ανασύνταξη του ναυτεργατικού κινήματος, ρίχνουν μεγάλο βάρος στην οργάνωση και κινητοποίηση των ανέργων.
Μαρτυρίες της εποχής καταγράφουν τις συνθήκες ζωής και εργασίας στα καράβια. Οι ναυτεργάτες τα αποκαλούν "κάτεργα", "πλωτές σιδερένιες φυλακές" ή ακόμα και "ελληνικά φέρετρα"!
Τον Ιούνη του 1932, η κυβέρνηση Βενιζέλου σέρνει σε δίκη τη Ναυτεργατική Ένωση Ελλάδας με τον αντικομμουνιστικό νόμο του "Ιδιωνύμου", γιατί σύμφωνα με τον Εισαγγελέα "παρέκκλινε του σκοπού της και έχει σκοπό τη βίαιη ανατροπή του κοινωνικού καθεστώτος"!
Στις συνθήκες αυτές, έχει μεγάλη σημασία η κινητοποίηση 2.000 και πάνω ανέργων που πραγματοποιήθηκε στις 30 Ιούνη 1932 από τον Πειραιά στην Αθήνα, σε κλίμα αστυνομοκρατίας.
Η επιμονή των ναυτεργατών οδήγησε στην ικανοποίηση σειράς αιτημάτων που αφορούσαν τη λειτουργία συσσιτίων, του Γραφείου Ναυτικής Εργασίας κ.ά.
Το κίνημα ανακάμπτει. Με πρωτοβουλία της Ναυτεργατικής Ένωσης Ελλάδας, οργανώνεται πολυήμερη απεργιακή κινητοποίηση το 1934, αλλά και το 1935, στην οποία το αστικό κράτος απαντά με επιστράτευση των απεργών.
Το περιοδικό "Ναυτικά Χρονικά" της περιόδου αυτής έγραφε χαρακτηριστικά ότι:
Η δικτατορία του Μεταξά στις 4 Αυγούστου 1936 θέτει εκτός νόμου το ΚΚΕ και τη Ναυτεργατική Ένωση Ελλάδας. Τα ναυτεργατικά σωματεία αλώνονται από στοιχεία της δικτατορίας και των εφοπλιστών.
Οι κομμουνιστές και άλλοι αγωνιστές διώκονται από την Ασφάλεια. Πολλοί συλλαμβάνονται, φυλακίζονται και εξορίζονται.
Παρά τις διώξεις, οι κομμουνιστές ναυτεργάτες συνεχίζουν τη δράση τους στα λιμάνια του εξωτερικού και στις "επιτροπές καραβιών". Η έδρα της Ναυτεργατικής Ένωσης μεταφέρεται στη Μασσαλία.
Επί δικτατορίας Μεταξά, τα καθαρά κέρδη των εφοπλιστών αυξάνονται περισσότερο από 30%, οι μισθοί διατηρούνται σε χαμηλά επίπεδα και το ΝΑΤ λεηλατείται από το καθεστώς.
Οι εφοπλιστές αποκομίζουν μεγάλα κέρδη, αναπτύσσοντας εμπορικές σχέσεις με τις φασιστικές δυνάμεις του Φράνκο, στον εμφύλιο πόλεμο της Ισπανίας 1936-1939.
Οι ναυτεργάτες, ακολουθώντας το κάλεσμα της ΚΕ του ΚΚΕ, τον Αύγουστο του 1937, για στήριξη του λαού της Ισπανίας και την αποτροπή της χρησιμοποίησης των πλοίων για τον πολεμικό εφοδιασμό των φασιστών, ανέπτυξαν πλούσια διεθνιστική δράση, με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές.
Από τους 400 Έλληνες αγωνιστές που εντάχθηκαν σε διάφορες μονάδες των Διεθνών Ταξιαρχιών στην Ισπανία, οι 64 ήταν ναυτεργάτες, 12 εκ των οποίων έπεσαν ηρωικά μαχόμενοι, εκτελώντας το διεθνιστικό τους καθήκον.
Ένας από τους πρωτεργάτες του ελληνικού λόχου "Νίκος Ζαχαριάδης" ήταν ο κομμουνιστής ναυτεργάτης Νίκος Καραγιάννης.
Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι,
Με την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου ιμπεριαλιστικού Πολέμου, ανοίγει μια νέα ηρωική σελίδα στην πάλη του ΚΚΕ και της Κομματικής Οργάνωσης Ναυτεργατών.
Με την επιβολή της γερμανικής Κατοχής τον Απρίλη του 1941, μόλις οι μισοί περίπου από τους εν ενεργεία ναυτεργάτες βρίσκονται στην Ελλάδα, ενώ οι υπόλοιποι είναι διασκορπισμένοι στη Βρετανία και σε άλλα λιμάνια της Ανατολής, της Β. και Ν. Αμερικής και της Αυστραλίας.
Το Σεπτέμβρη του 1941, με τη συνδρομή και του ΚΚ Μεγάλης Βρετανίας, συγκροτείται η Ένωση Ελλήνων Ναυτεργατών Μεγάλης Βρετανίας, με έδρα το Κάρντιφ.
Το Σεπτέμβρη του 1942, η οργάνωση αυτή συνενώνεται με τη Ναυτεργατική Ένωση Ελλάδας, το παράρτημα της Ν. Υόρκης και κατόπιν της Αλεξάνδρειας, συγκροτώντας τις "Συνεργαζόμενες Ελληνικές Ναυτεργατικές Οργανώσεις".
Αποτέλεσμα αυτών των προσπαθειών είναι η ίδρυση της Ομοσπονδίας Ελληνικών Ναυτεργατικών Οργανώσεων, της θρυλικής ΟΕΝΟ, το Μάρτη του 1943. Σε αυτή μετείχαν επίσης οι Ενώσεις των Μηχανικών, των Ναυτίλων και των Ραδιοτηλεγραφητών Εμπορικού Ναυτικού. Στο τιμόνι της οργάνωσης αναδεικνύονται οι κομμουνιστές ναυτεργάτες Αντώνης Αμπατιέλος και Βασίλης Μπεκάκος.
Η ΟΕΝΟ δημιούργησε τμήματά της στη Β. Αμερική, στη Μέση Ανατολή, στη Ν. Αφρική, στη Ν. Αμερική, στην Αυστραλία, στη Λισαβόνα και το Λονδίνο.
Στις αφάνταστα δύσκολες συνθήκες του πολέμου, η ΟΕΝΟ παλεύει για την κατά το δυνατόν βελτίωση των συνθηκών εργασίας, τροφοδοσίας και μισθοδοσίας των ναυτεργατών και το 1943 πετυχαίνει την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης που προβλέπει πρωτόγνωρες κατακτήσεις, σπάζοντας τις σχεδόν "μεσαιωνικές" συνθήκες στις οποίες είχε καταδικάσει τον Έλληνα ναυτεργάτη το εφοπλιστικό κεφάλαιο.
Συγκεκριμένα: Κατοχύρωση του 8ωρου - αυξήσεις μισθών - κατοχύρωση των οργανικών συνθέσεων - πληρωμή των υπερωριών και των ανθυγιεινών εργασιών - εφοδιασμό με κλινοσκεπάσματα και κατάργηση του σάκου που μετέφεραν οι ναυτεργάτες μαζί τους - εξασφάλιση καμπινών για το πλήρωμα (που έως τότε κοιμόταν στην αποθήκη της πλώρης) - βιβλιοθήκες - καθιέρωση πρωινού και μεσημεριανού διαλείμματος - καταβολή στο ΝΑΤ των εφοπλιστικών εισφορών που είχαν παρακρατηθεί - αναγνώριση του αντιπροσώπου της ΟΕΝΟ στο καράβι κ.ά.
Παράλληλα, η ΟΕΝΟ εκπληρώνει ιδιαίτερο ρόλο στον αγώνα ενάντια στο φασιστικό άξονα, με την επάνδρωση των πλοίων και τη μεταφορά στρατιωτικών εφοδίων και τροφίμων "σε συνθήκες που οι τορπιλισμοί και οι βομβαρδισμοί έστελναν καθημερινά τους ναυτεργάτες στον υγρό τάφο".
Αποτελεί ιστορική παρακαταθήκη το σύνθημα της ΟΕΝΟ "Κρατάτε τα πλοία εν κινήσει!". Σε αυτό το καθήκον έδωσαν τη ζωή τους στον Ατλαντικό και σε άλλες θάλασσες περίπου 3.000 ναυτεργάτες. Έτσι κερδήθηκε η "Μάχη των Ωκεανών"!
Χαρακτηριστικό στοιχείο, επίσης, ηρωισμού αποτελεί η εθελοντική επάνδρωση 2 φορτηγών πλοίων από μέλη και στελέχη της ΟΕΝΟ, για την απόβαση στη Νορμανδία τον Ιούνη του 1944.
Την περίοδο 1939-1944 βυθίστηκαν 429 ελληνικά πλοία. Οι εφοπλιστές αποκόμισαν από αυτές τις απώλειες 27 εκατ. λίρες σε ασφαλιστικές αποζημιώσεις - πάνω στα 14 εκατ. λίρες σε ναύλους - δίχως να συμπεριλαμβάνονται σε αυτά και πολλά ακόμα εκατομμύρια από τις αποζημιώσεις και τα ναύλα των πλοίων που έλαβαν από τις ΗΠΑ.
Μετά τον πόλεμο, με την εγγύηση του ελληνικού κράτους, δόθηκαν στους εφοπλιστές, σε πολύ χαμηλές τιμές, 100 φορτηγά πλοία τύπου "Λίμπερτυ" και 7 δεξαμενόπλοια.
Έχοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με την άγρια καταστολή του ταξικού ναυτεργατικού κινήματος, δεν αποτελεί έκπληξη ότι η ελληνική εμπορική ναυτιλία, παρά τις τρομακτικές απώλειες του πολέμου, ξεπερνά το προπολεμικό της τονάζ το 1948, δηλαδή σε 3 μόλις χρόνια μετά τη λήξη του πολέμου!
Στις 4 Απρίλη 1944, το τμήμα της ΟΕΝΟ στη Μέση Ανατολή εκφράζει τη στήριξή του στο κίνημα που έχει ξεσπάσει στον ελληνικό στρατό και το ναυτικό υπέρ της Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ), ρίχνοντας το σύνθημα της απεργίας "Τσιμινιέρα να μην καπνίσει"!
Ο γγ της ΟΕΝΟ Μ. Ανατολής, Νίκος Καραγιάννης, συλλαμβάνεται, φυλακίζεται και κατόπιν στέλνεται σε βρετανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης. Συλλαμβάνονται ακόμη 50 ναυτεργάτες. Παρ' όλα αυτά, η απεργία στα πλοία συνεχίστηκε δυναμικά για αρκετές μέρες ακόμη.
Το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ απελευθερώνουν την Ελλάδα, αλλά η εθνικοαπελευθερωτική πάλη δεν έχει ως επιστέγασμά της την εργατική - λαϊκή εξουσία. Το Κόμμα μας, όπως και τα άλλα ΚΚ της καπιταλιστικής Δύσης, δεν κατόρθωσαν να διαμορφώσουν στρατηγική μετατροπής του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα σε πάλη για την κατάκτηση της εξουσίας.
Με την επέμβαση του εγγλέζικου ιμπεριαλισμού, την επικράτηση των αστικών δυνάμεων και τη Συμφωνία της Βάρκιζας το Φλεβάρη του 1945, εντείνεται η επίθεση του αστικού κράτους και των κάθε λογής παρακρατικών οργανώσεων που είχαν συνεργαστεί με τον κατακτητή. Χιλιάδες αγωνιστές φυλακίζονται, εξορίζονται, εκτελούνται.
Σε αυτές τις συνθήκες, το ναυτεργατικό κίνημα ανασυντάσσεται και προσαρμόζει την πάλη του. Συγκροτείται η 7η Εργατική Αχτίδα (Ναυτεργατών) του ΚΚΕ υπό την άμεση καθοδήγηση του ΠΓ της ΚΕ. Γραμματέας της είναι ο σ. Δημήτρης Κολιαράκης.
Η έδρα της ΟΕΝΟ μεταφέρεται στον Πειραιά και γίνεται στόχος συνεχών επιθέσεων της ασφάλειας, των αστυνομικών δυνάμεων.
Με απόφαση της Κομματικής Οργάνωσης Ναυτεργατών, στελέχη της μένουν στο εξωτερικό και εκεί συγκροτείται Κομματικό Γραφείο.
Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι,
Οι ναυτεργάτες έχουν τη δική τους συμβολή στην κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα, στην τρίχρονη εποποιία του ΔΣΕ 1946-1949.
Στο κάλεσμα του ΚΚΕ, το 1948, προς τους ναυτεργάτες, για να ενταχθούν στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, 420 κομμουνιστές και άλλοι αγωνιστές ναυτεργάτες ανταποκρίνονται αμέσως.
210 σύντροφοι θα καταφέρουν να φτάσουν στο βουνό και να λάβουν μέρος στις μάχες. 37 θα γίνουν αξιωματικοί. 42 θα πέσουν μαχόμενοι.
Το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και οι εφοπλιστές συντάσσουν "μαύρη λίστα" με περίπου 3.000 ναυτεργάτες, αγωνιστές της ΟΕΝΟ και εξαπολύεται ανθρωποκυνηγητό, στο οποίο πρωτοστατεί η ΠΝΟ.
Στις 18 Οκτώβρη 1948, στο Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών, ξεκινά η Δίκη της ΟΕΝΟ. Κατηγορούμενοι είναι 36 πρωτοπόρα στελέχη του ΚΚΕ και του ναυτεργατικού κινήματος που έχουν συλληφθεί την προηγούμενη περίοδο.
Στην πορεία της δίκης, η οποία κράτησε 17 μέρες, οι κομμουνιστές ναυτεργάτες ήταν αλύγιστοι. Το αποτέλεσμα ήταν προκαθορισμένο. 10 αγωνιστές σε θάνατο! Αντώνης Αμπατιέλος, Παναγιώτης Τιμογιαννάκης, Δημήτρης Γαλάτης, Διονύσης Διακρούσης, Βασίλης Μπεκάκος, Δημήτρης Κολιαράκης, Αποστόλης Ράπεσης, Σπύρος Κατσάνης, Αντώνης Γκότσης και Γιώργος Λαμπαδάριος. Άλλοι 6 αγωνιστές σε ισόβια!
Η απόφαση του Στρατοδικείου ξεσήκωσε κύμα διαμαρτυριών και αλληλεγγύης στην Ελλάδα και διεθνώς. Τελικά, υπό την πίεση της Σοβιετικής Ένωσης και του λαϊκού κινήματος, οι θανατικές ποινές μετατράπηκαν σε ισόβια. Οι σύντροφοί μας παρέμειναν φυλακισμένοι για πολλά χρόνια.
Στις συγκλονιστικές σελίδες της ιστορίας του ναυτεργατικού κινήματος περίοπτη θέση κατέχει ο ηρωισμός του κομμουνιστή καπετάνιου, συντρόφου Δημήτρη Τατάκη, που δολοφονήθηκε τη νύχτα της 9ης προς 10η Γενάρη του 1950 στη Μακρόνησο, έπειτα από άγριο βασανισμό.
Ο Δημήτρης Τατάκης ήταν γγ της Ένωσης Ναυτίλων Αξιωματικών και μέλος της Γραμματείας της ΟΕΝΟ. Οι βασανιστές του δεν μπορούσαν να αντέξουν το γεγονός ότι ο κομμουνιστής Τατάκης είχε αντέξει επί 33 ολόκληρες μέρες και νύχτες το μαρτύριο της ορθοστασίας, της πείνας και της δίψας, αρνούμενος να υπογράψει δήλωση μετανοίας.
Όταν οι δήμιοί του τον ρώτησαν "γιατί το έκανες αυτό, Τατάκη;", εκείνος απάντησε:
"Το έκαμα για να αποδείξω πως όλα τα πλάνα της ανθρώπινης αντοχής, οι αγωνιστές τα ξεπερνάνε, όταν πιστεύουν και θέλουν. Δεν υπάρχουν άπαρτα φρούρια για τους κομμουνιστές!".
Στις συνθήκες της ήττας του λαϊκού κινήματος, η επίθεση του εφοπλιστικού κεφαλαίου κλιμακώνεται. Το 1953 η κυβέρνηση Παπάγου ψηφίζει στη Βουλή το νόμο 2687 περί προστασίας του ξένου κεφαλαίου που προσφέρει μεγάλα προνόμια στο εφοπλιστικό κεφάλαιο, με συνταγματική κατοχύρωση που αποτελεί και τη βάση του θεσμικού πλαισίου της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης στη ναυτιλία.
Το εφοπλιστικό κεφάλαιο έχει καθοριστικής σημασίας παρεμβάσεις στις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις και στο εσωτερικό και στις διεθνείς σχέσεις της χώρας, ενισχύει τους δεσμούς της ντόπιας αστικής τάξης με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα των ΗΠΑ, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ.
Ο ελληνόκτητος εμπορικός στόλος είναι ενταγμένος στο στρατηγικό σχεδιασμό των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων ως το 4ο όπλο του ΝΑΤΟ.
Με απόφαση του ΥΕΝ, καταργούνται οι προστατευτικές διατάξεις αναφορικά με τη σύνθεση των πληρωμάτων.
Η ΠΝΟ και η Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών υπογράφουν ΣΣΕ που μειώνει 40%-50% στους μισθούς των ναυτεργατών. Το 1954 αυξάνονται τα κατώτερα όρια συνταξιοδότησης, ενώ το επάγγελμα παύει να αναγνωρίζεται ως βαρύ και ανθυγιεινό. Το 1955 οι εφοπλιστές πετυχαίνουν τη μείωση των εισφορών τους στο ΝΑΤ κατά 1/3 κ.ά.
Η επίθεση αυτή στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των ναυτεργατών πάει χέρι - χέρι με τον αντικομουνισμό και την καταστολή.
Έχει σημασία να αναφέρουμε ότι σε έκθεση της ΚΟΝ με ημερομηνία 13 Μάη 1953, για την κατάσταση στο ναυτεργατικό κίνημα και τα καθήκοντα της οργάνωσης, αναφέρεται:
"Νόμος, απαραβίαστη αρχή είναι να συγκροτηθεί η Κομματική Οργάνωση στα καράβια, συγκροτημένη σε παράνομη βάση και αποκεντρωμένη, ικανή να αποφύγει τα μέτρα και τα χτυπήματα του εχθρού, ικανή να οργανώνει και να καθοδηγεί τη μαζική πάλη και τη νόμιμη συνδικαλιστική δουλειά".
24 Απρίλη 1958, η ΟΕΝΟ αποφασίζει την αυτοδιάλυσή της, "χάριν της ενότητας των ναυτεργατικών δυνάμεων", υπό την "ομπρέλα" της ΠΝΟ. Η απόφαση αυτή αντιμετώπιζε λαθεμένα το ζήτημα της ενότητας της εργατικής τάξης, ενώ δεν εξασφάλιζε καν την οργανωτική ενότητα, αφού οι αστικές δυνάμεις επιστράτευαν κάθε μέσο, προκειμένου να επιτύχουν τη νόθευση της θέλησης των εργαζομένων και τον έλεγχο του συνδικαλιστικού κινήματος.
Τη δεκαετία ‘60, το ταξικό ναυτεργατικό κίνημα ανασυντάσσεται. Σε αυτό καθοριστική συμβολή έχουν οι κομμουνιστές ναυτεργάτες που επιστρέφουν από τις φυλακές και τις εξορίες για να συνεχίσουν και πάλι τον αγώνα, στις νέες συνθήκες.
Συγκροτείται το "Δημοκρατικό Συνδικαλιστικό Κίνημα Ναυτεργατών".
8 Σεπτέμβρη 1966, κηρύσσεται η πρώτη - μετά από δύο σχεδόν δεκαετίες - απεργία στα ακτοπλοϊκά, μεσογειακά και τουριστικά πλοία, που διαρκεί 11 μέρες και στις αρχές του 1967 υπογράφεται νέα ΣΣΕ.
Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι,
Μόλις 7 μέρες μετά την επιβολή της δικτατορίας της 21ης Απρίλη του 1967, το ΥΕΝ κοινοποιεί διαταγή προς όλα τα λιμεναρχεία με θέμα: "Μέτρα προς εξουδετέρωσιν κομμουνιστών ναυτικών για πρόληψιν εκνόμων ενεργειών". Η διαταγή συνοδεύεται από ονομαστικό πίνακα κομμουνιστών ναυτεργατικών στελεχών για "άμεση σύλληψη".
Το Δημοκρατικό Συνδικαλιστικό Κίνημα Ναυτεργατών τίθεται εκτός νόμου. Οι διοικήσεις 5 ναυτεργατικών σωματείων καθαιρούνται.
Δεκάδες ναυτεργάτες συλλαμβάνονται, βασανίζονται, φυλακίζονται και εξορίζονται.
Από την άλλη, η ηγεσία της ΠΝΟ μπαίνει στην υπηρεσία της χούντας.
Στις 9 Σεπτέμβρη 1967, οι Επιτροπές Αγώνα που είχαν σχηματιστεί με πρωτοβουλία των κομμουνιστών σε διάφορα λιμάνια του εξωτερικού, συγκροτούν στην Κοπεγχάγη της Δανίας την "Ενιαία Αντιδικτατορική Συνδικαλιστική Κίνηση Ελλήνων Ναυτεργατών", που θα μπει μπροστά στην αντιδικτατορική πάλη.
Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι,
Από τις πρώτες μέρες της μεταπολίτευσης, η Κομματική Οργάνωση Ναυτεργατών του ΚΚΕ προσαρμόζεται στις νέες συνθήκες. Αξιοποιείται η "Ναυτεργατική Συνδικαλιστική Κίνηση" και η Εφημερίδα "Ναυτεργατική". Ξεκινά μια μεγάλη προσπάθεια για την οργάνωση των ναυτεργατών και την αλλαγή συσχετισμού δύναμης στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Πρόκειται για πολύ σκληρή αναμέτρηση με το εφοπλιστικό κεφάλαιο, τα υπολείμματα της χούντας, δυνάμεις του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού αυτής της περιόδου, που φέρνει τα πρώτα αποτελέσματα με την αλλαγή της κατάστασης στην Ένωση Μηχανικών, την Ένωση Ναυτών και το Σωματείο Πληρώματος Μηχανής "Ο ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ". Οι ναυτεργάτες εμπιστεύονται τις ταξικές δυνάμεις στην πλειοψηφία αυτών των διοικήσεων.
Μέσα σε συνθήκες σκληρής αντιπαράθεσης, συγκροτούνται πυρήνες του ταξικού κινήματος σε όλα τα σωματεία. Οι κομμουνιστές είναι και πάλι στην πρώτη γραμμή, με καθημερινή δράση στα καράβια, στην Ακτή Μιαούλη, στον "Οίκο του Ναύτη", στο ΓΕΝΕ, ενημερώνουν τα πληρώματα, παρεμβαίνουν για κάθε πρόβλημα των ναυτεργατών και των σπουδαστών των ναυτικών σχολών.
Συγκρούονται τότε με την πολιτική της ΝΔ και στη συνέχεια του ΠΑΣΟΚ, που υπηρετούν τα εφοπλιστικά συμφέροντα, παρέχουν συνεχώς νέα κίνητρα στο όνομα της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας των ναυτιλιακών εταιρειών, μειώνουν τις οργανικές συνθέσεις, χρησιμοποιούν το ΝΑΤ ως χρηματοδότη του εφοπλιστικού κεφαλαίου, με προκλητικές εισφορο-απαλλαγές, καθηλώνουν τους μισθούς και τις συντάξεις.
Ιδιαίτερα επικίνδυνη είναι η έλλειψη μέτρων προστασίας της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα, με αποτέλεσμα μεγάλο αριθμό ναυαγίων, ναυτικών εγκλημάτων.
Με την πάλη της ΚΟΝ, της Ναυτεργατικής ΣΚ, των σωματείων ΠΕΜΕΝ, "ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ" και της ΠΕΝΕΝ μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ‘90, που άλλαξε στρατόπεδο, οργανώθηκαν πολύ σημαντικοί αγώνες.
Μεγάλες απεργίες στα ποντοπόρα πλοία, στην ακτοπλοΐα, στα κρουαζιερόπλοια. Απεργίες που συγκλόνισαν τη χώρα και είχαν διεθνή απήχηση. Απεργίες που δεν μπόρεσαν να δαμάσουν τα μέτρα καταστολής των εφοπλιστών και των κυβερνήσεών τους.
Στις μέρες μας, με την ασίγαστη πάλη των ταξικών δυνάμεων στην ΠΕΜΕΝ, το "ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ", τα Σωματεία των Μαγείρων και των Ρυμουλκών, την ΠΕΣ - ΝΑΤ, με τη στήριξη του ΠΑΜΕ, οργανώθηκαν δεκάδες αγώνες, δόθηκαν σκληρές απεργιακές μάχες σε σύγκρουση με τους μηχανισμούς της καταστολής.
Αγώνες που οδήγησαν τέσσερις φορές το αστικό κράτος και τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ να καταφύγουν στο μέτρο της πολιτικής επιστράτευσης. Τον Ιούνη του 2002, το Φλεβάρη του 2006, το Νοέμβρη του 2010 και το Φλεβάρη του 2013, που αντιπάλεψαν αποφασιστικά οι απεργοί.
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ διατηρεί το σύνολο των αντι-ναυτεργατικών μέτρων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, εφαρμόζει το 3ο μνημόνιο που υπέγραψε με την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, συνεχίζει την υπονόμευση των ΣΣΕ, την πολιτική της δραματικής μείωσης των συντάξεων και κλιμακώνει την επίθεση με νέα σκληρά μέτρα, που ισοπεδώνουν τα ασφαλιστικά δικαιώματα των ναυτεργατών, διαλύουν τις οργανικές συνθέσεις.
Όλα για την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Συνεχώς νέα προνόμια - κίνητρα, προκλητικές φοροαπαλλαγές, αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης των ναυτεργατών, ανεργία και ανασφάλεια.
Σε αυτές τις συνθήκες, οι κομμουνιστές παλεύουν στο ναυτεργατικό κίνημα με στόχους πάλης, αιτήματα που υπηρετούν τις ανάγκες των εργατών της θάλασσας, για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, την Υγεία και την Ασφάλεια, την προστασία της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα και του θαλάσσιου περιβάλλοντος, την εκπαίδευση και μετεκπαίδευση των ναυτεργατών. Για κάθε πρόβλημα.
Συγκρούονται με το εφοπλιστικό κεφάλαιο, την αντιλαϊκή πολιτική των αστικών κυβερνήσεων και την ΕΕ, διαθέτουν τις δυνάμεις τους για την ανασύνταξη του ναυτεργατικού κινήματος, την αλλαγή των συσχετισμών δυνάμεων.
Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι,
Η πείρα που αποκτούμε από τη διαδρομή του ναυτεργατικού κινήματος και τη συμβολή των κομμουνιστών στους αγώνες του είναι πολύτιμη. Με μια κουβέντα, θα λέγαμε, πως μέσα στις δυσκολίες της ταξικής πάλης, η πορεία αυτή διδάσκει αντοχή, αυταπάρνηση και αυτοθυσία, προσήλωση σε ανώτερα ιδανικά που εκφράζουν το δίκιο των εκμεταλλευόμενων, των καταπιεσμένων της καπιταλιστικής κοινωνίας.
Όλη αυτή την ηρωική πορεία των 97 χρόνων του ΚΚΕ και μέσα στο ναυτεργατικό κίνημα, τη διαπερνά η πίστη στην ταξική πάλη που είναι κινητήρια δύναμη της κοινωνίας, η σύγκρουση με το σύστημα της εκμετάλλευσης, τον καπιταλισμό, το εφοπλιστικό κεφάλαιο, τις πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις που υπηρετούν τα συμφέροντά του.
Αυτό είναι βασικό ζήτημα. Η αναμέτρηση με τον πραγματικό αντίπαλο είναι στοιχείο της αναγκαίας αντεπίθεσης του εργατικού κινήματος, της γραμμής της ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου.
Η προετοιμασία κάθε κινητοποίησης περιέχει μέσα τις πολλές μέρες κοπιαστικής, διαφωτιστικής, οργανωτικής δουλειάς. Έχει μεγάλη σημασία η διαρκής, συστηματική διαπάλη με τις δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, με τη λογική της ταξικής συναίνεσης, όπως δείχνει το παράδειγμα της διαχρονικής αποκάλυψης του ρόλου της ΠΝΟ.
Ιδιαίτερη, επίσης, σημασία έχει η οργάνωση μέσα στους τόπους δουλειάς. Αυτό δείχνει το παράδειγμα των "επιτροπών καραβιών", ακόμα και στις πιο δύσκολες περιόδους της ταξικής πάλης.
Οι κατακτήσεις της εργατικής τάξης αντιμετωπίζονται εχθρικά από το εκμεταλλευτικό σύστημα και τις δυνάμεις του κεφαλαίου, που αξιοποιούν κάθε επιδείνωση του συσχετισμού δύναμης, ιδιαίτερα σε περιόδους καπιταλιστικής κρίσης, περνούν στην επίθεση και ακυρώνουν, καταργούν δικαιώματα.
Το ΚΚΕ έχει αποκαλύψει ότι η εκμετάλλευση της εργασίας από το κεφάλαιο, η εκμετάλλευση των ναυτεργατών από τους εφοπλιστές, τα ναυτικά εγκλήματα που οδήγησαν εκατοντάδες ναυτεργάτες στον υγρό τάφο, σε συνδυασμό με την πολύχρονη πολιτική των προκλητικών προνομίων που παρέχουν οι αστικές κυβερνήσεις στις ναυτιλιακές εταιρείες, βρίσκεται πίσω από το λεγόμενο "θαύμα" της ελληνόκτητης ναυτιλίας.
- Οι Έλληνες εφοπλιστές στις αρχές Γενάρη του 2015 είχαν στην ιδιοκτησία τους 5.046 πλοία, 184,06 εκατ. κόρους ολικής χωρητικότητας, αξίας 99,5 δισ. δολαρίων και συνολικά συμβόλαια για 529 νεότευκτα πλοία, χωρητικότητας 30,4 εκατ. κόρων ολικής χωρητικότητας, αξίας 30 δισ. δολαρίων. Είναι 1η ναυτιλιακή δύναμη στον κόσμο. Με υψηλή συγκέντρωση στους κλάδους των πλοίων μεταφοράς πετρελαίου, με το 23% του παγκόσμιου στόλου. Με το 18,5% χύδην ξηρού φορτίου. Και ακολουθούν οι κλάδοι των πλοίων μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων με 7% και υγροποιημένου αερίου LPG και LNG με 6%.
- Διαθέτουν πολλά δισεκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο για τη ναυπήγηση νέων πλοίων σε Κίνα και Κορέα, αλλά και για αγορά μεταχειρισμένων πλοίων. Μέσα στο 2014, στις συνθήκες της κρίσης, διέθεσαν 11,7 δισ. δολάρια για νέες παραγγελίες και 8,5 δισ. για πλοία από δεύτερο χέρι.
Μεγέθη ρεκόρ, αφάνταστος πλούτος.
Την ίδια ώρα, όμως, που υπάρχει αυτός ο αμύθητος πλούτος, η αντιλαϊκή στρατηγική της ΕΕ για τη ναυτιλία, με τους εφοπλιστές και τους μονοπωλιακούς επιχειρηματικούς ομίλους, κλιμακώνει την επίθεση ενάντια στους εργάτες της θάλασσας, στη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία και στα λιμάνια.
Οδηγεί τους ναυτεργάτες στην ανεργία, με δραματική μείωση του αριθμού των ναυτεργατών, με όξυνση όλων των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα πληρώματα, οι μεταλλεργάτες, οι λιμενεργάτες και γενικότερα η εργατική τάξη.
Αυτός είναι ο καπιταλισμός, αυτό είναι το αποτέλεσμα των κυβερνήσεων της αστικής διαχείρισης.
Έχει, λοιπόν, σημασία να σημειώσουμε ότι αλλαγή κυβερνήσεων έχει γίνει δεκάδες φορές όλες αυτές τις δεκαετίες, μέσα σε αυτά τα 97 χρόνια, αλλά το πρόβλημα της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, των ναυτεργατών, παραμένει και η κατάσταση χειροτερεύει, οι λαϊκές ανάγκες μένουν ανικανοποίητες, "πάμε από το κακό στο χειρότερο", όπως λέει κι ο λαός μας.
Στην πράξη πλέον προβάλλει το κεντρικό ζήτημα: Ποια τάξη έχει στα χέρια της την εξουσία, ποια τάξη κατέχει τα μέσα παραγωγής, με ποιο κριτήριο αναπτύσσεται η οικονομία.
Σε αυτό το κρίσιμο πρόβλημα απαντάει η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ. Η πρόταση που αντιμετωπίζει τα πλοία σαν καρπό της πολύχρονης δουλειάς και του ανυπέρβλητου μόχθου των ίδιων των ναυτεργατών.
Γιατί μόνο με την πρόταση του ΚΚΕ μπορεί να περάσει πραγματικά, οριστικά και τελεσίδικα, η εξουσία στα χέρια των παραγωγών του πλούτου.
Γιατί μόνο με τη δύναμη της εργατικής εξουσίας μπορεί να κοινωνικοποιηθούν τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής και μέσα σ' αυτά τα μέσα μεταφοράς. Τα πλοία, τα λιμάνια, τα ναυπηγεία, οι ναυτιλιακές υποδομές.
Με τη σχεδιασμένη αξιοποίηση των ακτοπλοϊκών, των πορθμείων, των τουριστικών, των ποντοπόρων πλοίων, των ρυμουλκών και των βοηθητικών σκαφών μπορεί να εφαρμοστεί ναυτιλιακή πολιτική που θα κινείται στους εξής άξονες:
Πρώτο: Στην ολόπλευρη εξυπηρέτηση των συγκοινωνιακών αναγκών όλων των νησιών, σε σύνδεση με την ηπειρωτική Ελλάδα αλλά και με δια-νησιώτικη σύνδεση, σε όλη τη διάρκεια του χρόνου, με ασφαλή και σύγχρονα πλοία, με φτηνά εισιτήρια.
Οι ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες και τα τουριστικά πλοία θα είναι σημαντικά αναπτυξιακά εργαλεία της λαϊκής οικονομίας και θα υπηρετήσουν την οικονομική, κοινωνική ανάπτυξη του νησιώτικου συμπλέγματος, προσφέροντας σύγχρονες, φτηνές υπηρεσίες για την αναψυχή, την ξεκούραση των εργαζομένων, των λαϊκών οικογενειών.
Δεύτερο: Στη μεταφορά καυσίμων, αγαθών για τις ανάγκες της λαϊκής οικονομίας, με επαρκή και κατάλληλο στόλο φορτηγών πλοίων, που θα δρομολογούνται στις εσωτερικές γραμμές ή θα συνδέουν τη χώρα μας με άλλες χώρες στα πλαίσια αμοιβαία επωφελών οικονομικών σχέσεων. Στην αξιοποίηση των δυνατοτήτων για τη συμμετοχή της ποντοπόρου ναυτιλίας στις διεθνείς θαλάσσιες μεταφορές.
Τρίτο: Στη σύνδεση της ναυτιλίας με σύγχρονα και ασφαλή λιμάνια, με υποδομές εξυπηρέτησης των επιβατών και στήριξης της διακίνησης των αγαθών.
Τέταρτο: Στην ολόπλευρη αξιοποίηση της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας, που μπορεί να συμβάλλει σχεδιασμένα στην κατασκευή, επισκευή και συντήρηση των πλοίων, με επέκταση σε άλλους τομείς των μεταφορών, της άμυνας της χώρας, στα πλαίσια των αναγκών της λαϊκής οικονομίας.
Στο πλαίσιο αυτό μπορεί να επιλυθεί το πρόβλημα της ανεργίας και να εξασφαλιστεί η πλήρης - σταθερή εργασία. Να μειωθεί ο εργάσιμος χρόνος και να εξασφαλιστούν ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, ενδιαίτησης, διατροφής.
Οι ριζικές, επαναστατικές αλλαγές απαιτούν γερά εργαλεία.
Κι αυτά είναι δυνατό ΚΚΕ παντού.
Γερό, μαζικό ταξικά προσανατολισμένο εργατικό κίνημα, ισχυρή λαϊκή, κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης, της φτωχής αγροτιάς, των αυτοαπασχολούμενων της πόλης, της νεολαίας, των γυναικών των λαϊκών οικογενειών, που θα παλεύει σε αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, καθημερινά για κάθε πρόβλημα.
Μέσα σ’ αυτόν τον πολύμορφο αγώνα, με την ολόπλευρη προετοιμασία της πρωτοπορίας της εργατικής τάξης, ιδιαίτερα στις δύσκολες συνθήκες του αρνητικού συσχετισμού, της μη επαναστατικής κατάστασης, μπορεί να ανοίξει ο δρόμος, να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις, ώστε να μπορέσει να διαμορφωθεί το επαναστατικό εργατικό - λαϊκό μέτωπο, το υποκείμενο της επαναστατικής ανατροπής, στις επαναστατικές συνθήκες.
Οι εργατικές και λαϊκές μάζες, με την πείρα της συμμετοχής τους στην οργάνωση της πάλης σε κατεύθυνση σύγκρουσης με τη στρατηγική του κεφαλαίου, θα πείθονται για την ανάγκη να πάρει η οργάνωση και η αντιπαράθεσή τους χαρακτήρα εφ' όλης της ύλης και με όλες τις μορφές σύγκρουσης με την οικονομική, πολιτική κυριαρχία του κεφαλαίου.
Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι,
Το ΚΚΕ βαδίζει προς τη συμπλήρωση 100 χρόνων ζωής, αγώνων και θυσιών, παραμένοντας "το πιο νέο" κόμμα γιατί πρεσβεύει το νέο, το αναγκαίο, το μοναδικά προοδευτικό παρόν και μέλλον, την επιτακτική αναγκαιότητα της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.
Αυτό το ελπιδοφόρο μέλλον αντιστοιχεί στα συμφέροντα, στις ανάγκες των ναυτεργατών, όλης της εργατικής τάξης, των άλλων λαϊκών στρωμάτων.
Και με τη δική τους δύναμη και αποφασιστική συμβολή θα κατακτηθεί αυτό.
Προχωράμε μπροστά, δυναμικά!
Με το ΚΚΕ για το σοσιαλισμό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.