20 Απριλίου 1914: Η σφαγή του Λάντλοου και ο Γούντυ Γκάθρυ (VIDEO)

Το εξώφυλλο του μηνιαίου περιοδικού "Οι Μάζες" (1911-1917), τεύχος Ιουνίου 1914, με θέμα τη σφαγή του Λάντλοου.

20 Απριλίου

1914 ‒Η Σφαγή του Λάντλοου. Η Εθνική Φρουρά της Πολιτείας του Κολοράντο των ΗΠΑ ανοίγει πυρ κατά απεργών ανθρακωρύχων στην πόλη Λάντλοου, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 16 εργάτες, ανάμεσά τους και ο ελληνικής καταγωγής συνδικαλιστής Λούης Τίκας.

Βλέπε το μεγάλο αφιέρωμα της Μποτίλιας (26/11/2014), με αφορμή την ταινία για τον Λούη Τίκα:

• PALIKARI - Ο Λούης Τίκας και η Σφαγή του Λάντλοου ‒ Αλκυονίδα, 27 Νοε. 2014 (3 VIDEO - 50 Φωτό εποχής από τον καταυλισμό των ανθρακωρύχων)

Από όπου και ο Γούντυ Γκάθρυ

Οι ομοιότητες στις σχέσεις επιχειρηματιών – κράτους απέναντι σε εργατικές κινητοποιήσεις, όπως αυτή της χαλυβουργίας στη χώρα μας το περασμένο διάστημα, δεν οφείλονται... στη φαντασία του συγγραφέα.

Woodrow Wilson "Γούντυ" Guthrie 
(Όκεμαχ, Οκλαχόμα, 14 Ιουλίου 1912 - Νέα Υόρκη, 3 Οκτωβρίου 1967)

Ίσως γι αυτό, ιδιαίτερα την Πρωτομαγιά, τούτη η ιστορία λέγεται και ακούγεται με ενδιαφέρον. Μαζί με το τραγούδι, που πολλά χρόνια μετά έγραψε για τη σφαγή ο Woody Guthrie, να τη συνοδεύει…

Woody Guthrie, Ludlow Massacre

Ήταν νωρίς την άνοιξη, και είχαμε απεργία / Μας οδήγησαν εμάς τους ανθρακωρύχους έξω από τα σπίτια μας / Έξω από τα σπίτια που ανήκουν στην Εταιρεία / Και στήσαμε σκηνές στο Ludlow.

Ανησύχησα πολύ για τα παιδιά μου /στρατιώτες φρουρούν την γέφυρα του σιδηροδρόμου/ Κάθε λίγο μια σφαίρα μπορεί να πετάξει / Σαν χαλίκι που το κλωτσάω με το πόδι μου.

Ήμασταν τόσο φοβισμένοι ότι μπορεί να σκοτώσουν τα παιδιά μας / Έτσι σκάψαμε μια σπηλιά εφτά πόδια βαθιά / Και κουβαλήσαμε τους μικρότερους και τις έγκυες γυναίκες / κάτω στη σπηλιά για να κοιμηθούνε.

Την ίδια νύχτα οι στρατιώτες σας παραμονεύαν / Μέχρι όλοι εμείς οι ανθρακωρύχοι να έχουμε κοιμηθεί / Ώστε να μπορέσετε να τρυπώσετε κρυφά στον καταυλισμό / Και να ποτίσετε τις σκηνές μας με κηροζίνη.

Ώστε να μπορέσετε να ανάψετε ένα σπίρτο και μέσα στην πυρκαγιά που ξεκίνησε / να τράβηξετε τη σκανδάλη στα όπλα σας /Έκανα να τρέξω για τα παιδιά , αλλά το τείχος φωτιάς με σταμάτησε / Δεκατρία παιδιά έχασαν τη ζωή τους από τα όπλα σας.

Μετέφερα την κουβέρτα μου μέχρι τη γωνία σε ένα συρμάτινο φράχτη / Παρακολούθησα τις φλόγες μέχρι η φωτιά να σβήσει / Βοήθησα μερικούς ανθρώπους να μαζέψουν ότι τους είχε απομείνει / Ενώ οι σφαίρες σας, μας σκότωναν ολόγυρα.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα στα πρόσωπα / Των ανδρών και των γυναικών εκείνη τη φοβερή μέρα / Όταν σταθήκαμε γύρω για να γίνουν οι κηδείες / Και στείλαμε τα πτώματα των νεκρών μας μακριά.

Είπαμε στον κυβερνήτη του Κολοράντο να καλέσει τον Πρόεδρο / «Πες του να ανακαλέσει την Εθνική Φρουρά του» / Όμως, η Εθνική Φρουρά ανήκε στον Κυβερνήτη / Έτσι, δεν το προσπάθησε και πολύ σκληρά.

Οι γυναίκες μας από το Trinidad μάζεψαν μερικές πατάτες/ Τις πήγαν μέχρι Walsenburg σε ένα μικρό καλάθι/ Τις πούλησαν και μας έφεραν πίσω κάποια όπλα/ Και έβαλαν ένα όπλο στο κάθε χέρι.

Οι στρατιώτες πήδηξαν σε ένα σύρμα / Δεν ήξεραν ότι είχαμε αυτά τα όπλα / Και οι ανθρακωρύχοι «με τους κόκκινους λαιμούς» τους θέρισαν / Θα έπρεπε να μπορούσατε να δείτε αυτά τα καημένα τα παιδιά πως έτρεξαν.

Πήραμε λίγο τσιμέντο και κλείσαμε τη σπηλιά μέχρι πάνω/ Εκείνη που μέσα της σκοτώσατε δεκατρία παιδιά/ Είπα, «ζήτω η Ένωση Ανθρακωρύχων» / Και μετά έκρυψα το πρόσωπό μου και έκλαψα…

______________