ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ: «Γεωστρατηγική αναβάθμιση» με ενεργό εμπλοκή στα σχέδια των ιμπεριαλιστών

Μια σειρά από πληροφορίες καταδεικνύουν ότι η συγκυβέρνηση δηλώνει την ετοιμότητά της να συμβάλει σε αποστολές, επιδιώκοντας η Ελλάδα να γίνει προκεχωρημένο φυλάκιο των ευρωατλαντικών σχεδιασμών, παραχωρώντας τη βάση της Σούδας(Φωτ. αρχείου: Αεροπορική βάση της Σούδας)

ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ

«Γεωστρατηγική αναβάθμιση» με ενεργό εμπλοκή στα σχέδια των ιμπεριαλιστών

Τη γεωστρατηγική αναβάθμιση της χώρας στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου (μια περιοχή με ανοιχτά μέτωπα ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και συγκρούσεων από την Ουκρανία, τη Μαύρη Θάλασσα, μέχρι τη Μ. Ανατολή και τη Β. Αφρική) προσπαθεί να επιτύχει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ως στοιχείο προώθησης της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Προσπάθεια που έκανε και η προηγούμενη συγκυβέρνηση, ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ως στρατηγική επιλογή της ντόπιας αστικής τάξης.

Βασικά «εργαλεία» της σε αυτή την κατεύθυνση, η συμβολή της χώρας στο ευρωατλαντικό μέτωπο ενάντια στους τζιχαντιστές (με τους κινδύνους που αυτό συνεπάγεται για το λαό, μπροστά και στο ενδεχόμενο στρατιωτικών επιχειρήσεων ΕΕ και ΝΑΤΟ στη Βόρεια Αφρική και Μέση Ανατολή) και η ανάδειξη της Ελλάδας σε ρόλο διαμεσολαβητή μεταξύ ιμπεριαλιστικών κέντρων.

Ενδεικτικά όσα δήλωσε ο ίδιος ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών, Ν. Κοτζιάς, σε δημοσιογράφους στο περιθώριο της άτυπης συνάντησης των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ στη Ρίγα της Λετονίας, στα τέλη της προηγούμενης εβδομάδας. Ο Ν. Κοτζιάς προειδοποίησε τους «εταίρους» στην ΕΕ ότι «θα υπάρξουν εκατομμύρια μετανάστες και χιλιάδες τζιχαντιστές που θα έρθουν στην Ευρώπη αν καταρρεύσει η Ελλάδα», επιμένοντας ότι τα Δυτικά Βαλκάνια είναι «αποσταθεροποιημένα». Παράλληλα, χαρακτήρισε ως «πολιτιστικό ρατσισμό» αυτό που κάνει η Ευρώπη στην Ελλάδα. «Είναι αναγκαίο για το μέλλον της Ευρώπης να βρεθεί άλλος τρόπος συμπεριφοράς για την Ελλάδα. Πρόκειται επίσης για γεωστρατηγική αναγκαιότητα», σημείωσε. Επιπρόσθετα, σε συνέντευξη που παραχώρησε ο Ν. Κοτζιάς το Σάββατο στα γερμανικά τηλεοπτικά δίκτυα ARD και ZDF, είπε για «τους τζιχαντιστές που έρχονται από το Νότο (...) πως αυτοί οι τελευταίοι δεν αποτελούν απλώς θέμα εξωτερικής αλλά και εσωτερικής πολιτικής. Είναι πολύ σημαντικό να συζητήσουμε για τη σταθερότητα στο Νότο, είναι πολύ σημαντικό να βρούμε λύσεις για τη σταθερότητα στην περιοχή, στη Μέση Ανατολή, στο θέμα της Λιβύης».

Στο ίδιο μήκος κύματος, η «ΑΥΓΗ» της Τετάρτης έγραφε στο κύριο άρθρο της ότι «ο άκαμπτος προτεσταντισμός (σ.σ: του Σόιμπλε και της «Ευρωδεξιάς») είναι λανθασμένος και επειδή υποβαθμίζει ή αγνοεί τις γεωπολιτικές ιδιαιτερότητες και τις πολύπλοκες περιφερειακές ισορροπίες».

Σημειωτέον, το να παίξει η κυβέρνηση το χαρτί της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας στα παζάρια με τους πιστωτές γίνεται με τη σύμφωνη γνώμη όλων των αστικών επιτελείων, έστω και αν εκφράζονται ενστάσεις για τον τρόπο που χειρίζεται το θέμα η κυβέρνηση. Εγραψε ενδεικτικά η «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» της Τετάρτης στο πρωτοσέλιδο σχόλιό της: «Το μόνο χαρτί που μας βοηθάει (σ.σ: στα παζάρια) είναι το γεωπολιτικό, αλλά και αυτό το παίζουμε τόσο μα τόσο άγαρμπα...»

Τρεις άξονες

Την ίδια ώρα, υψηλόβαθμοι διπλωματικοί παράγοντες προσδιορίζουν ως τρεις τους βασικούς άξονες της εξωτερικής πολιτικής, όπως ασκείται από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ:

-- «Η Ελλάδα βρίσκεται στη μέση ενός τριγώνου αποσταθεροποίησης, οι κορυφές του οποίου βρίσκονται στην Ουκρανία, τη Λιβύη και τη Μέση Ανατολή. Η Ελλάδα μπορεί να είναι πόλος σταθερότητας. Οι δε εταίροι της χώρας μπορούν να επιλέξουν αν θα είναι έτσι ή αν θα την αποσταθεροποιήσουν», π.χ., στραγγαλίζοντάς την οικονομικά.

-- «Η γραμμή που συνδέει Ρωσία, Ουκρανία, Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική, σχηματίζει ένα ανάστροφο δρεπάνι που ουδείς πρέπει να το βάλει σε κίνηση, καθώς η ΕΕ θα δει στα σύνορά της εκατομμύρια μετανάστες και χιλιάδες τζιχαντιστές».

-- «Για πολλές χώρες της ΕΕ η δική τους σταθερότητα συνδέεται με τη σταθερότητα σε Ελλάδα και Κύπρο».

«Αρα», επιμένουν οι ίδιοι διπλωματικοί παράγοντες, «προσπάθεια της κυβέρνησης είναι να αναδείξει εκ νέου τη γεωστρατηγική σημασία της χώρας για το ευρύτερο περιβάλλον της».

Πρόσχημα η προστασία των χριστιανών;

Ολες αυτές οι δηλώσεις, επώνυμες και ανώνυμες, δεν ήρθαν τυχαία. Τελευταία, πληθαίνουν οι πληροφορίες και διαρροές περί επικείμενης «εαρινής εκστρατείας» στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, με πρωτοβουλία ΗΠΑ, κρατών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και πρόσχημα τη δράση των τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους». Ταυτόχρονα, μια σειρά από πληροφορίες, που αντλούνται από τα υπουργεία Εξωτερικών και Αμυνας, καταδεικνύουν ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δηλώνει την ετοιμότητά της (μερικοί αναλυτές σημειώνουν ακόμα και την ευχή της) να συμβάλει σε τέτοιες αποστολές, επιδιώκοντας η Ελλάδα να γίνει προκεχωρημένο φυλάκιο των ευρωατλαντικών σχεδιασμών, παραχωρώντας αμέσως - αμέσως τη βάση της Σούδας, κρίσιμη υποδομή για την υποστήριξη και διεξαγωγή αεροναυτικών επιχειρήσεων στην ευθεία από Λιβύη ως Συρία και Ιράκ.

Σε αυτήν τη βάση, βάζει ψηλά στην ατζέντα της την «προστασία των χριστιανικών πληθυσμών» της Μ. Ανατολής και της Β. Αφρικής, προετοιμάζοντας μάλιστα και σχετική «συνδιάσκεψη» με τις ...ευλογίες της Φεντερίκα Μογκερίνι, ύπατης εκπροσώπου της ΕΕ για θέματα Εξωτερικών και Αμυνας. «Πρωτοβουλία» που, λίγο - πολύ, θυμίζει και την πρεμούρα της κυβέρνησης Ερντογάν να εμφανιστεί προστάτης και εκπρόσωπος των μουσουλμανικών πληθυσμών.

Η ελληνική κυβέρνηση φέρεται να έχει συζητήσει το θέμα με κυβερνήσεις κρατών - μελών της ΕΕ, τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, αραβικά κράτη, ιεράρχες του Χριστιανισμού, του Μουσουλμανισμού και του Εβραϊσμού και να έχει πάρει το πράσινο φως να προχωρήσει στην πραγματοποίηση μιας «μεγάλης συνδιάσκεψης» που μπορεί να αποτελέσει και το ιδεολογικό πρόσχημα για μια επέμβαση.

Επεμβάσεις όπου Γης

Αλλωστε, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δε χάνει ευκαιρία για να «διαφημίσει» την «αποφασιστικότητά» της να εμπλέξει τη χώρα βαθύτερα στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς που «τρέχουν» από ΕΕ και ΝΑΤΟ στην ευρύτερη περιοχή, μεταξύ άλλων, με το πρόσχημα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας».

Π.χ., σε ανακοίνωση για την πρόσφατη αιματηρή ένοπλη επίθεση σε εστιατόριο της πρωτεύουσας του Μάλι, Μπαμάκο, το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών δεν περιορίστηκε στην καταδίκη του γεγονότος αλλά έσπευσε να υπογραμμίσει ότι «η αποτρόπαια και βάρβαρη επίθεση αυτή δεν πρόκειται, ωστόσο, να μειώσει την αποφασιστικότητα των ευρωπαϊκών χωρών να πράξουν ό,τι είναι δυνατό για να καταπολεμήσουν την τρομοκρατία κάθε είδους, σε οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη».

Η κυβέρνηση ασπάζεται, δηλαδή, τα ίδια προσχήματα (περί «τζιχαντιστών», «καταπολέμησης της τρομοκρατίας» κτλ.) που χρησιμοποιούν οι ευρωατλαντικές λυκοσυμμαχίες για να δικαιολογούν τις επεμβάσεις τους, όχι βέβαια μόνο στο Μάλι (όπου ήδη «τρέχουν» οι ευρωενωσιακές επιχειρήσεις EUTM Mali και EUCAP Sahel Mali) αλλά συνολικά στη Βόρεια και την Υποσαχάρια Αφρική, στη Μέση Ανατολή και σε «οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη» τους «καλούν» τα συμφέροντα των μονοπωλίων τους.

Το ερώτημα βέβαια -εν μέσω σχεδιασμών ΝΑΤΟ και ΕΕ και για νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην ευρύτερη περιοχή- είναι το εξής: Αν η προηγούμενη συγκυβέρνηση, μεταξύ άλλων, συμμετείχε με αποστολή πυρομαχικών στη «συμμαχία των προθύμων» για τη νέα ιμπεριαλιστική επιχείρηση στη Μέση Ανατολή και, ταυτόχρονα, «καυχιόταν» για το γεγονός ότι το ευρωενωσιακό στρατηγείο στη Λάρισα επελέγη ως κέντρο συντονισμού της ιμπεριαλιστικής επέμβασης της ΕΕ στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία (λειτουργία που συνεχίστηκε «κανονικότατα» και μετά τις εκλογές της 25ης Γενάρη), η νέα κυβέρνηση, που δηλώνει ανοιχτά και χωρίς περικοκλάδες «αποφασισμένη» για «καταπολέμηση της τρομοκρατίας κάθε είδους, σε οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη», πόσο πιο βαθιά θα εμπλέξει το λαό και τη χώρα;

Τα τρία «Δ»

Ταυτόχρονα, δεν περνά απαρατήρητο ότι, στη βάση της επίδειξης μιας «πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής» και του «σταθεροποιητικού ρόλου» της Ελλάδας, η ελληνική κυβέρνηση στοχεύει στην παροχή «καλών υπηρεσιών» στους τομείς της «Διαπραγμάτευσης - Διαμεσολάβησης - Διαιτησίας». Μια προσπάθεια να παίξει ρόλο «γεφυροποιού» ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, από τη μια πλευρά, και της Ρωσίας, από την άλλη, καθώς και σε άλλες διενέξεις (π.χ., Ισραήλ - Παλαιστίνιοι), επιδιώκοντας και με αυτόν τον τρόπο τη γεωστρατηγική αναβάθμιση για λογαριασμό της ντόπιας αστικής τάξης.

Να θυμίσουμε εδώ και την πρόσφατη δήλωση της υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Β. Νούλαντ, για τις σχέσεις Ελλάδας - Ρωσίας: «Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα και θέλουμε την Ελλάδα να έχει μια κανονική σχέση με τη Ρωσία (...) Μια σχέση ανάμεσα στην Ελλάδα και στη Ρωσία ήταν πολύ χρήσιμη στο παρελθόν σε ό,τι αφορά τη μετάδοση σαφών μηνυμάτων. Και θα ήθελα να συνεχιστεί».

Ολη αυτή η εξέλιξη, στο «μικρόκοσμο» του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου (και πέρα από την υπόθεση διαχείρισης του χρέους), σημαίνει προφανώς και την επιδίωξη της ντόπιας άρχουσας τάξης να αποκτήσει κάποιο προβάδισμα έναντι άλλων αστικών τάξεων, π.χ., της Τουρκίας, στην εκμετάλλευση πλουτοπαραγωγικών πόρων και εμπορικών διαύλων.

Όξυνση στο Αιγαίο εντός ΝΑΤΟικού πλαισίου

Περνάνε αυτά εύκολα στο πλαίσιο των οξυμένων ενδοαστικών ανταγωνισμών; Κάθε άλλο. Αυτό τουλάχιστον αποδεικνύουν οι αλυσιδωτές προκλήσεις από πλευράς Αγκυρας το τελευταίο διάστημα, που όλα δείχνουν πως θα έχουν και συνέχεια, εφόσον εκδηλώνονται εντός ΝΑΤΟικού πλαισίου, ενθαρρυμένες από τα σχέδια των ΗΠΑ και άλλων δυνάμεων περί γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο και τελειωτική διχοτόμηση στο Κυπριακό.

Σε αυτό το πλαίσιο, ό,τι φανφάρες και αν λέγονται από πλευράς κυβέρνησης περί γεωστρατηγικής αναβάθμισης, ενεργητικής εξωτερικής πολιτικής και στρατιωτικής διπλωματίας, ο λαός να κουμπώνεται και να βρίσκεται σε συνεχή εγρήγορση. Η ενσωμάτωση της Ελλάδας σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, που αποτελεί στρατηγική επιλογή όλων των ελληνικών κυβερνήσεων και της σημερινής, ούτε εξασφάλισε, ούτε θα εξασφαλίσει τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Η, δε, συνέχιση της εμπλοκής στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τους ενδοαστικούς ανταγωνισμούς γεννά μόνο κινδύνους για τα πλατιά λαϊκά στρώματα και αυτό να μην το ξεχνά κανείς μας.

Επανέρχεται, έτσι, στο προσκήνιο επίκαιρη όσο ποτέ η θέση του ΚΚΕ για απεμπλοκή εδώ και τώρα της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους, το κλείσιμο των ευρωατλαντικών βάσεων στην Ελλάδα, επιστροφή των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων από τις επιθετικές αποστολές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και την αποδέσμευσή μας από τις ιμπεριαλιστικές λυκοσυμμαχίες, με το λαό νοικοκύρη στον τόπο του και ανάπτυξη αμοιβαία επωφελών σχέσεων με άλλα κράτη και λαούς. Ολ' αυτά μπορούν να εξασφαλιστούν με εργατική, λαϊκή εξουσία, η πάλη για την κατάκτησή τους συνδέεται με την πάλη για αυτή την εξουσία.

Θ. Μπ.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ – Κυριακή, 15/3/2015