ΣΕΒ: 25 προτάσεις-εντολές στην κυβέρνηση για απόλυτη συμμόρφωσή της με την «ανταγωνιστικότητα»

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

Σαρωτικές αντιλαϊκές παρεμβάσεις και αλλαγή θεσμικού επιχειρηματικού πλαισίου για την ανάκαμψη του κεφαλαίου

Η μείωση του «λειτουργικού κόστους» των ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων αποτελεί τη μόνιμη αντιλαϊκή επωδό τόσο των βιομηχάνων όσο και των άλλων τμημάτων του κεφαλαίου.

Πρόκειται για «πολυπλόκαμο» ζήτημα που βρίσκεται μόνιμα στην ατζέντα, καθώς είναι αναπόσπαστα δεμένο με την ανάκτηση πόντων ανταγωνιστικότητας, με την απόκτηση μεριδίων της επιχειρηματικής πίτας, με τον όγκο των πωλήσεων κ.ά., ζητήματα που, με τη σειρά τους, προσδιορίζουν την αποσπώμενη μάζα των επιχειρηματικών κερδών.

Ένα ορισμένο τμήμα του λειτουργικού κόστους για το κεφάλαιο αποτελεί αναμφίβολα και το λεγόμενο «μισθολογικό κόστος», που αφορά στα κονδύλια που καταβάλλονται για τους μισθούς και τα μεροκάματα των εργαζομένων, που βέβαια, ιδιαίτερα στο τελευταίο διάστημα, έχουν δεχτεί αποφασιστικά χτυπήματα από την εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή πολιτική.

Και, βέβαια, το ποσοστό του μισθολογικού κόστους, ως προς το συνολικό «κόστος» των επιχειρηματιών, ποικίλλει από κλάδο σε κλάδο της οικονομίας και της παραγωγής, συνδέεται με το απαιτούμενο ύψος της επένδυσης, το μέγεθος των επιχειρηματικών ομίλων κ.ά.

Έτσι, για παράδειγμα, στις λεγόμενες Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) -λόγω και των σχετικών περιορισμένων θέσεων εργασίας που απαιτούνται σε αυτές- το μισθολογικό κομμάτι έχει εξαιρετικά περιορισμένη ή ακόμη και αμελητέα συμβολή στη διαμόρφωση του συνολικού κόστους. 

Να σημειωθεί, επίσης, πως το ποσοστό του «μισθολογικού» στο συνολικό κόστος ποικίλλει ακόμα και μέσα στον ίδιο κλάδο, ανάλογα και με το μέγεθος της κάθε επιχείρησης. 

Σε αυτό το πλαίσιο, ένας ισχυρός επιχειρηματικός όμιλος είναι σε θέση να εξασφαλίσει μεγάλες εξοικονομήσεις στην κλίμακα της παραγωγής, να συμπιέσει το σχετικό μέγεθος του μισθολογικού κόστους, ακόμη και στην περίπτωση που καταβάλλει στους εργαζόμενους υψηλότερους μισθούς και μεροκάματα από κάποια άλλη μικρότερου μεγέθους επιχείρηση που δραστηριοποιείται μέσα στον ίδιο κλάδο. Ρόλο εδώ παίζει η παραγωγικότητα της εργασίας.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο ΣΕΒ επισημαίνει πως ένας μεγάλος αριθμός από τις επιχειρήσεις που εκπροσωπεί καταβάλλουν μισθούς μεγαλύτερους από τον κατώτατο προβλεπόμενο μισθό, ενώ και το μέσο «μισθολογικό κόστος» ανά εργαζόμενο, επίσης, διαμορφώνεται σε υψηλότερο επίπεδο σε σύγκριση με άλλες επιχειρήσεις και τμήματα του κεφαλαίου.

Σε κάθε περίπτωση, ανεξάρτητα από τον κλάδο και το μέγεθος της κάθε επιχείρησης, η επίθεση του κεφαλαίου εκδηλώνεται ενιαία απέναντι στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.

Θέλουν μείωση του λεγόμενου μη μισθολογικού κόστους

Σε αυτό το πλαίσιο, τόσο οι βιομήχανοι όσο και συνολικά τα τμήματα του ελληνικού κεφαλαίου συμπλέουν στη βασική στρατηγική επιλογή, σε αυτό που ονομάζουν «μείωση του μη μισθολογικού κόστους των επιχειρήσεων».

Το συγκεκριμένο ζήτημα δεν είναι «αθώο», ούτε δευτερεύον, ούτε βέβαια και ταξικά ουδέτερο, όπως επιχειρούν να το πλασάρουν.

Αντίθετα, αποτελεί ζήτημα αναπόσπαστα δεμένο με τις συνθήκες διαβίωσης του λαού, αποτελεί έναν ακόμη κρίκο στην αλυσίδα της αντιλαϊκής πολιτικής.

Σε κάθε περίπτωση, οι σχεδιασμοί του κεφαλαίου για την «επόμενη μέρα» είναι όχι μόνο πέρα για πέρα ξεκομμένοι από τα λαϊκά συμφέροντα και από την ικανοποίηση των σύγχρονων και συνεχώς διευρυνόμενων λαϊκών αναγκών, αλλά και εχθρικοί, σε αντίθεση μ' αυτές.

Αλλωστε, το κριτήριο είναι

• η απόσπαση μεγαλύτερων, σε σχέση με πριν, επιχειρηματικών κερδών,
• ο προσανατολισμός σε εξαγωγικές δραστηριότητες στη διεθνή αγορά,
• η συμπίεση του κόστους παραγωγής.

Τα παραπάνω έχουν ως προαπαιτούμενα

• τη γιγάντωση των επιχειρηματικών σχημάτων (συγχωνεύσεις, εξαγορές κλπ.) προκειμένου να μειωθεί το επιχειρηματικό κόστος, επίσης
• τη διαμόρφωση υποδομών (οδικοί άξονες, λιμάνια, τροφοδοσία με πηγές ενέργειας) κατάλληλων για τη διακίνηση των παραγόμενων εμπορευμάτων, σε «ανταγωνιστικές» τιμές.

Η προσέλκυση των μονοπωλίων απαιτεί ακόμη σταθερό «επενδυτικό περιβάλλον», για το οποίο άλλωστε κόπτεται και ο ΣΕΒ, δηλαδή 

• χαμηλούς συντελεστές φορολόγησης στα επιχειρηματικά κέρδη,
• «φιλικό περιβάλλον» σε ό,τι αφορά τη διαμόρφωση των κονδυλίων στους κρατικούς προϋπολογισμούς για επενδύσεις,
• ακόμη μεγαλύτερη ευελιξία στην «αγορά εργασίας», τόσο στους μισθούς και τις ασφαλιστικές εισφορές όσο και στις εργασιακές σχέσεις, στις απολύσεις κλπ.

Σε αυτό το πλαίσιο, η καπιταλιστική ανάκαμψη και ανάπτυξη, σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, έχει προϋπόθεση τη φτηνή χρηματοδότηση προς το ελληνικό αστικό κράτος και τους ελληνικούς επιχειρηματικούς ομίλους, ζήτημα που επίσης συνδέεται με μόνιμα μνημόνια, που θα ισχύουν και για την «επόμενη μέρα».

Η μείωση του λεγόμενου «μη μισθολογικού κόστους» συνεπάγεται:

• την κλιμάκωση των σαρωτικών αναδιαρθρώσεων
• που αποσκοπούν στην ενίσχυση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας των ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων, 
• την «ανασυγκρότηση» της παραγωγικής βάσης της χώρας, με κριτήριο την κερδοφορία και όχι την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Η πολιτική αυτή προϋποθέτει

• αποφασιστικές παρεμβάσεις μεγάλης κλίμακας στο «ρυθμιστικό περιβάλλον» για τις επενδύσεις,
• νέες μειώσεις στις ασφαλιστικές εισφορές που πληρώνουν στα ασφαλιστικά ταμεία οι επιχειρηματίες,
• μειώσεις φορολογικών συντελεστών στα κέρδη, καθώς και στο ενεργειακό κόστος της βιομηχανίας και σειρά από άλλα ζητήματα.

«Εχουμε ένα όραμα ότι μπορεί η Ελλάδα να είναι το ιδανικό μέρος για να έρθει κάποιος να επενδύσει και να μείνει. Και μπορούμε να πετύχουμε την εκμετάλλευση των ευκαιριών». 

Αυτό τόνισε πρόσφατα ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Θ. Φέσσας, επαναφέροντας στο αντιλαϊκό τραπέζι την πρόταση για μείωση της φορολογίας, καθώς και του ενεργειακού κόστους στη βιομηχανία.

Όπως είπε,

το κόστος χρηματοδότησης είναι 60% υψηλότερο από το μέσο όρο της ΕΕ, ενώ το ενεργειακό κόστος για τη βιομηχανία διαμορφώνεται στα 60 ευρώ ανά μεγαβατώρα, έναντι 50 ευρώ στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΣΕΒ, η σημαντική πτώση των μισθών αντισταθμίστηκε από την αύξηση του μη μισθολογικού κόστους για τις επιχειρήσεις.

Επίσης, σημείωσε ότι οι ελληνικές εξαγωγές κατά μεγάλο ποσοστό (83%) βασίζονται σε προϊόντα χαμηλής τεχνολογίας, με χαμηλή διεθνή ανταγωνιστικότητα, ενώ τα προϊόντα μέσης τεχνολογίας καλύπτουν το 12% και τα υψηλής τεχνολογίας καλύπτουν το 5% των ελληνικών εξαγωγών.

ΣΕΒ: Σαρωτικές παρεμβάσεις για τη μείωση του κόστους

Αυτή τη στρατηγική κατεύθυνση υπηρετούν οι 25 άξονες πολιτικής που δημοσιοποίησε ο ΣΕΒ. Οι βιομήχανοι τονίζουν ότι «η ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης της ελληνικής οικονομίας μπορεί να επιτευχθεί με τη δημιουργική συνεργασία της Κυβέρνησης και των Βιομηχανικών Συνδέσμων της χώρας, στη βάση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου βιομηχανικής πολιτικής». Σημειώνεται ότι η επιστολή με τις προτάσεις της ελληνικής βιομηχανίας απευθύνεται στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και στους υπουργούς Οικονομικών, Εργασίας και Επικρατείας, καθώς και στους υπουργούς και αναπληρωτές υπουργούς Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας και Οικονομίας, Υποδομών, Ναυτιλίας και Τουρισμού, αφορά δηλαδή σε ολόκληρη την γκάμα των αντιλαϊκών παρεμβάσεων της «επόμενης μέρας».

Ειδικότερα :

1. Θέσπιση «Διυπουργικής Επιτροπής για την Παραγωγική Ανασυγκρότηση και τη Βιομηχανική Πολιτική», με αποστολή τη συμφωνία κράτους - επιχειρήσεων σε συγκεκριμένη ατζέντα για την αναδιάρθρωση της βιομηχανίας, το σχεδιασμό συγκεκριμένης βιομηχανικής πολιτικής, τη διεύρυνση της παραγωγικής βάσης και τη μέγιστη δυνατή συμβολή της στην περιφερειακή ανάπτυξη.

2. Εστίαση σε οικονομικές δραστηριότητες με ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και εξαγωγικές επιδόσεις: Ανάδειξη τομέων, κλάδων και γεωγραφικών περιοχών της χώρας, με σαφείς εξωστρεφείς προοπτικές προς αγορές - στόχους υψηλής εισοδηματικής στάθμης.

3. Εκπόνηση Σχεδίων Ανάπτυξης σε τομείς προτεραιότητας της ελληνικής οικονομίας από μεικτές Επιτελικές ομάδες Σχεδιασμού με ρόλους, υποχρεώσεις και δικαιώματα για τη Διοίκηση και τις Επιχειρήσεις. Σύνδεση των Σχεδίων με τις δράσεις του ΣΕΣ κατά τη φάση εξειδίκευσης που πρέπει να ξεκινήσει αμέσως.

4. Θεσμοθέτηση «Επιχειρηματικών Συμβουλίων» για τους βασικούς παραγωγικούς τομείς της οικονομίας με αποστολή το συντονισμό και παρακολούθηση «Σχεδίων Ανάπτυξης» με έμφαση στην καινοτομία, την εξωστρέφεια και τις δεξιότητες των εργαζομένων.

5. Αναθεώρηση του πλαισίου παροχής επενδυτικών κινήτρων (Αναπτυξιακός Νόμος) μετά από ολοκληρωμένη αξιολόγηση της αποτελεσματικότητάς του. Θέσπιση αποκεντρωμένων συστημάτων διοίκησης και διαχείρισης των πόρων. Ενίσχυση του Ελληνικού Επενδυτικού Ταμείου με κεφάλαια που θα δεσμεύονται για επενδύσεις στη βιομηχανία για την αύξηση των διεθνώς εμπορεύσιμων προϊόντων. Το Ταμείο οφείλει να λειτουργήσει ως η Επενδυτική Τράπεζα και όχημα της νέας βιομηχανικής πολιτικής της χώρας.

6. Ανάπτυξη αποτελεσματικών πρωτοβουλιών ενσωμάτωσης της καινοτομίας στο πλήρες φάσμα της παραγωγικής οικονομίας της χώρας με έμφαση στην παραγωγή διεθνώς ανταγωνιστικών προϊόντων. Στο πλαίσιο αυτό, προτείνεται να ισχύσει νέο σύστημα αποκεντρωμένης και ευέλικτης χρηματοδότησης της καινοτομίας στο πλαίσιο του νέου ΕΣΠΑ. Οι αναδυόμενες τεχνολογικές αγορές, στις οποίες αποδεδειγμένα εντοπίζεται ελληνική παρουσία με ικανές εξαγωγικές προοπτικές πρέπει να αποτελέσουν βασική επενδυτική προτεραιότητα.

7. Αμεση συγκρότηση «Δικτύου Ανάπτυξης Καινοτομίας», με τη συμμετοχή των φορέων της βιομηχανίας. Αποστολή του «Δικτύου» είναι η οργάνωση της συνεργασίας μεταξύ επιχειρήσεων και ερευνητών με στόχο τη διασύνδεση της Ερευνας με την παραγωγή σε νέες βάσεις. Το Δίκτυο αναλαμβάνει την οργάνωση μεγάλης κλίμακας δράσεων συνεργατικής Ερευνας (κοινά σχέδια Ερευνας και βιομηχανίας) με εστίαση στη διαμόρφωση των κρίσιμων σχημάτων χρηματοδότησης.

8. Σχεδιασμός νέων εργαλείων ανακυκλούμενης χρηματοδότησης με στόχο την αντικατάσταση των αμφιβόλου αποτελεσματικότητας άμεσων ενισχύσεων για τις ανεπτυγμένες περιοχές. Διατήρηση των άμεσων ενισχύσεων ειδικά για τη μεθοριακή βιομηχανία και τις λιγότερο ανεπτυγμένες περιφέρειες.

9. Ενίσχυση της ρευστότητας της βιομηχανίας, με την πληρωμή των οφειλών του κράτους προς τις επιχειρήσεις και με τη θεσμοθέτηση του συμψηφισμού οφειλών κράτους - επιχειρήσεων. Αμεση αντιμετώπιση της εκκρεμότητας των κόκκινων επιχειρηματικών δανείων προκειμένου να απελευθερωθούν πόροι προς την υγιή βιομηχανία.

10. Μείωση των τιμών στα τιμολόγια της Ενέργειας, με:

α) Εξορθολογισμό των τιμολογίων της ΔΕΗ και της ΔΕΠΑ.

β) Μείωση ειδικών φόρων και τελών.

γ) Δυνατότητα υπογραφής εξατομικευμένων συμβάσεων μεταξύ ΔΕΗ και βιομηχανίας.

δ) Μείωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης που επιβάλλεται στο Φυσικό Αέριο που προορίζεται για βιομηχανική χρήση και για ηλεκτροπαραγωγή.

ε) Ενσωμάτωση στο Εθνικό Δίκαιο των κατευθυντηρίων γραμμών για τις κρατικές ενισχύσεις στους τομείς του περιβάλλοντος και της Ενέργειας για την περίοδο 2014-2020.

11. Αποφασιστική μείωση του μη μισθολογικού κόστους που καταβάλλει η βιομηχανία της χώρας και αποτελεί πάγιο αίτημα για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών προϊόντων και τη ρεαλιστική επανεκκίνηση της οικονομίας (αφορά στις ασφαλιστικές εισφορές των επιχειρηματιών).

Θεσμικό πλαίσιο ενίσχυσης της επιχειρηματικής δράσης

12. Μείωση της γραφειοκρατίας που αφορά την επιχειρηματικότητα και της πολυνομίας - αντιφατικών διατάξεων, που δημιουργούν ανασφάλεια στις επιχειρήσεις. Προτείνουμε την ενεργοποίηση «Επιτροπής Απλούστευσης Διαδικασιών» και τη θέσπιση «Νόμου - πλαίσιο για την Απλοποίηση της Νομοθεσίας».

13. Η λειτουργία ενός απλού, σταθερού και αποτελεσματικού φορολογικού συστήματος αποτελεί τη βάση για την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας και την προσέλκυση επενδύσεων. Η φορολογική μεταρρύθμιση που ξεκίνησε το 2013 πρέπει να ολοκληρωθεί και να είναι ευνοϊκή προς τις επιχειρήσεις που επενδύουν.

14. Προώθηση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων βασισμένη στην ποιότητα, με τη θέσπιση Εθνικής Πολιτικής Ποιότητας. Αμεση εφαρμογή και έλεγχος αυστηρών προδιαγραφών κατασκευής και υλικών στα δημόσια κτίρια - σχολεία, που σήμερα κατασκευάζονται με υλικά χαμηλού κόστους χωρίς προδιαγραφές, εισαγόμενα από τρίτες χώρες.

15. Εξορθολογισμός των σχέσεων βιομηχανίας και αλυσίδων λιανεμπορίου ως προς τις πρακτικές τιμολόγησης, εκπτώσεων και πληρωμών.

16. Αμεση ενεργοποίηση του Ν.4262/14 (νόμος - πλαίσιο για την αδειοδότηση), ιδιαίτερα ως προς τα προβλεπόμενα για τις βιομηχανικές δραστηριότητες. Επιβάλλεται επανεξέταση των διατάξεων που αφορούν περιβαλλοντικούς όρους και προϋποθέσεις λειτουργίας ανάλογα με την τοποθεσία εγκατάστασης, όπως και των αντίστοιχων που προβλέπουν εξοντωτικά πρόστιμα και κυρώσεις. Συντονισμός των ενεργειών για εναρμόνιση των αδειοδοτικών διαδικασιών των υπολοίπων υπουργείων που εποπτεύουν δραστηριότητες που προχωρούν σε επενδύσεις (π.χ., υπουργεία Τουρισμού, Αγροτικής Ανάπτυξης - Τροφίμων, ΥΠΕΚΑ) με τις διατάξεις του Νόμου - Πλαισίου.

17. Διαμόρφωση δεσμευτικού Οδικού Χάρτη για τα μεγάλα έργα - προτεραιότητες για την ανάπτυξη της βιομηχανίας (Οδικοί Αξονες, επέκταση Φυσικού Αερίου, Μεγάλα Λιμάνια, Σιδηροδρομικό Δίκτυο, διατροπικές μεταφορές, υποδομές logistics, ευρυζωνικά δίκτυα νέας γενιάς) στις περιφέρειες της χώρας. Σημαντική προτεραιότητα η ενεργοποίηση του Νόμου - Πλαισίου για την εφοδιαστική αλυσίδα (ν. 4302) και η σύσταση του Εθνικού Συμβουλίου Logistics.

18. Συμπλήρωση της νομοθεσίας περί ανάπτυξης των Επιχειρηματικών Πάρκων (ν. 3982/2011) στα σημεία όπου παρουσιάζονται προβλήματα (χρόνοι αδειοδότησης, συνεργασία με άλλα υπουργεία, θέματα διαχείρισης, θέματα ανάπτυξης και εξυγίανσης κ.ά). Εκπόνηση και υλοποίηση σχετικών προγραμμάτων επιχορήγησης για την ανάπτυξη νέων Επιχειρηματικών Πάρκων στο πλαίσιο του νέου ΕΣΠΑ.

19. Διαμόρφωση εθνικής στρατηγικής εξωστρέφειας που θα τεκμηριώνει το τρίπτυχο (α) κρίσιμες αγορές, (β) προϊόντα με ανταγωνιστικό πλεονέκτημα ανά αγορά, (γ) μηχανισμοί διείσδυσης ανά αγορά και προϊόν, με συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στο σχεδιασμό, υλοποίηση και διακυβέρνηση.

20. Αναμόρφωση των μηχανισμών στήριξης και προώθησης της διεθνοποίησης των ελληνικών επιχειρήσεων με εστίαση στις κρίσιμες αγορές - στόχους που θα παρέχουν ολοκληρωμένες υπηρεσίες στρατηγικής πληροφόρησης, δικτύωσης και επιτόπιας υποστήριξης.

21. Αναμόρφωση των διαδικασιών διασυνοριακού εμπορίου προς την κατεύθυνση των φθηνότερων, ταχύτερων και απλούστερων τελωνειακών και προ-τελωνειακών υπηρεσιών. Δημιουργία «Κέντρων Εξυπηρέτησης Εξαγωγέων» στα μεγάλα τελωνεία της χώρας για την κατά προτεραιότητα εξυπηρέτηση επιχειρήσεων με σημαντικές εξαγωγικές ροές.

22. Ηλεκτρονικό συμψηφισμό φόρων σε κάθε εξαγωγική επιχείρηση κάθε είδους πιστωτικών - χρεωστικών φόρων, τελών, δασμών κτλ. (συμπεριλαμβανομένου και του ΦΠΑ).

23. Ριζική μεταρρύθμιση των συστημάτων επαγγελματικής κατάρτισης με μετατόπιση του βάρους από την προσφορά προγραμμάτων χωρίς μακροπρόθεσμους στόχους, στη στήριξη πρωτοβουλιών των επιχειρήσεων που παρέχουν αξιόπιστες επαγγελματικές προοπτικές και δυνατότητες απασχόλησης, ιδίως των νέων.

24. Υποστήριξη των επιχειρήσεων και των εργαζομένων για την αναγκαία προσαρμογή στις απαιτήσεις διεθνοποίησης και ανάπτυξης καινοτόμων προϊόντων και διεργασιών με σύγχρονα συστήματα οργάνωσης και σχέδια ανάπτυξης δεξιοτήτων εργαζομένων.

25. Αμφίδρομη συνεργασία εκπαιδευτικής και επιχειρηματικής κοινότητας, με επένδυση στα κρίσιμα επαγγέλματα, ως κινητήρες των αλλαγών, για ένα νέο επιχειρηματικό υπόδειγμα καινοτομίας, ανάπτυξης και νέων θέσεων εργασίας, υψηλής προστιθέμενης αξίας.

Επιστημονική έρευνα στην υπηρεσία του κεφαλαίου

Την «εξασφάλιση απρόσκοπτης πρόσβασης των επιχειρήσεων στις ερευνητικές υποδομές της χώρας», προβλέπει η προγραμματική συμφωνία που υπογράφηκε σχετικά πρόσφατα από το ΣΕΒ και τη Γενική Γραμματεία Ερευνας και Τεχνολογίας, τον κρατικό φορέα που υπάγεται στην αρμοδιότητα του υπουργείου Παιδείας.

Πρόκειται για το πλαίσιο αναβάθμισης των συμπράξεων ανάμεσα στο κράτος και τους ιδιώτες, το οποίο αποτελεί πάγιο αίτημα του ΣΕΒ, ιδιαίτερα σήμερα ενόψει και των εκταμιεύσεων του «Συμφώνου Εταιρικής Σχέσης 2014-2020», όπως ονομάζεται το νέο ΕΣΠΑ.

Στη συμφωνία αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι

«η συνεργασία μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα σε νέες βάσεις επιβάλλεται προκειμένου να επιτευχθούν οι απαραίτητες οικονομίες κλίμακας, να ολοκληρωθεί η στρατηγική για την έξυπνη εξειδίκευση, να αξιοποιηθούν οι διαρθρωτικοί, ανθρώπινοι και επενδυτικοί πόροι». 

Σε αυτό το πλαίσιο και για την επίτευξη «οικονομιών κλίμακας» σε όφελος των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων,

• οι βιομήχανοι του ΣΕΒ θα έχουν κάθε δυνατότητα πρόσβασης στις ερευνητικές υποδομές και το έργο φορέων, πανεπιστημιακών και άλλων ιδρυμάτων.
• Επιπλέον, οι βιομήχανοι θα έχουν και τη δυνατότητα να κατευθύνουν πιο άμεσα την Ερευνα σε τομείς που οι ίδιοι ενδιαφέρονται, για την αύξηση της κερδοφορίας τους και βέβαια απόλυτα ξεκομμένα από τη κάλυψη των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Η συνεργασία αφορά ιδιαίτερα σε «επιλεγμένους τεχνολογικούς τομείς μεγάλης εθνικής σημασίας», συγκεκριμένα αγροδιατροφή, φάρμακα, Υγεία, πληροφορική, Ενέργεια, περιβάλλον, υλικά κ.ά, στη «βάση των προτεραιοτήτων της εφαρμοσμένης Ερευνας», όπως χαρακτηριστικά προβλέπεται στη συμφωνία, με στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των ντόπιων μονοπωλίων και άλλων επιχειρηματικών ομίλων στους εν λόγω τομείς.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 7/3/2015

Επισημάνσεις, τίτλος: Μποτίλια Στον Άνεμο