Αίγυπτος - Λιβύη - Τζιχάντ: Το «κουβάρι» των ανταγωνισμών, οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και η ελληνική κυβέρνηση

ΑΙΓΥΠΤΟΣ - ΛΙΒΥΗ - ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΕΣ

Μπερδεύεται και άλλο το «κουβάρι» των ανταγωνισμών

Το ζήτημα της δράσης των τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους» στη Συρία και το Ιράκ, όπως και άλλων εγκληματικών ομάδων σε άλλες περιοχές, όλα δημιουργήματα των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και των περιφερειακών συμμάχων τους στη γνωστή λογική της ανατροπής μη αρεστών κυβερνήσεων και του «διαίρει και βασίλευε», προκειμένου να προωθούνται τα συμφέροντα μονοπωλιακών ομίλων, χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο ως το πρόσχημα για νέες επεμβάσεις.

Αυτό το βλέπουμε και στη Μέση Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική και συνδυάζεται με αντιμεταναστευτικά μέτρα, τρομοϋστερία, αστυνομοκρατία για να αντιμετωπιστούν τα αυξημένα κύματα προσφύγων και ξεριζωμένων φτωχών ανθρώπων που αναζητούν μια καλύτερη τύχη στις χώρες της Ευρώπης.

Η κατάσταση αυτή περιπλέκει και άλλο το «κουβάρι» των ανταγωνισμών και των επεμβάσεων.

Χαρακτηριστική περίπτωση η απόφαση της Αιγύπτου να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τον αποκεφαλισμό 21 Αιγυπτίων Χριστιανών Κοπτών από τζιχαντιστές του «Ισλαμικού Κράτους» στη Λιβύη την περασμένη Κυριακή, για να πραγματοποιήσει την περασμένη Δευτέρα στην ανατολική πόλη Ντάρνα οκτώ αεροπορικές επιδρομές με, όπως ανακοινώθηκε, 60 τζιχαντιστές νεκρούς και έξι πολίτες, εκ των οποίων τα τρία παιδιά.

Φυσικά, «βγάζει μάτι» το υποκριτικό ενδιαφέρον και η «οργή» του Αιγύπτιου προέδρου. Αμπντέλ Φατάχ Σίσι, για τον αποτρόπαιο αποκεφαλισμό των 21 Αιγύπτιων Χριστιανών από τα μαχαίρια των τζιχαντιστών σε παραλία της Ανατολικής Λιβύης.

Οι 21 Αιγύπτιοι όμηροι, προτού πέσουν νεκροί από τα μαχαίρια των τζιχαντιστών, είχαν χάσει κάθε ελπίδα για στοιχειώδη αξιοπρεπή ζωή στην πατρίδα τους. Οι 21 νεαροί γεννήθηκαν πάμφτωχοι μελλοντικοί εργάτες και πέθαναν πάμφτωχοι μετανάστες στην ξενιτιά.

Μπορεί προς το παρόν το αρχικό σχέδιο της Αιγύπτου, για άμεση στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη, να μην προχώρησε με τη σχετική συζήτηση που έγινε στον ΟΗΕ και να έγινε... επιδίωξη «πολιτικής λύσης» και προώθηση της άρσης του εμπάργκο όπλων στη Λιβύη, συγκεκριμένα στην αναγνωρισμένη από τους ιμπεριαλιστές κυβέρνηση, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν είναι στο τραπέζι.

Φτωχοί εργάτες - μετανάστες ήταν και 21 Κόπτες που αποκεφάλισαν οι τζιχαντιστές στη Λιβύη

Προετοιμασία επέμβασης

Πρώτη και πλέον χαρακτηριστική ήταν η περίπτωση της ιταλικής κυβέρνησης, που αρχικά καλοείδε την πιθανότητα να συμμετάσχει η χώρα σε μία στρατιωτική επέμβαση, όπως φάνηκε από τη συνέντευξη που είχε δώσει, συμπτωματικά, στο κυριακάτικο φύλλο της «Μεσσατζέρο» (την ημέρα, δηλαδή, που δημοσιοποιήθηκε από τους τζιχαντιστές το βίντεο του μαζικού αποκεφαλισμού των 21 Αιγυπτίων!) η Ιταλίδα υπουργός Αμυνας, Ρομπέρτα Πινότι.

«Η Ιταλία είναι έτοιμη για γεωγραφικούς, οικονομικούς και ιστορικούς λόγους να ηγηθεί ενός συνασπισμού ευρωπαϊκών και βορειοαφρικανικών χωρών για να σταματήσει την προέλαση των ενόπλων σε μία χώρα που απέχει λιγότερο από 800 χλμ. από το νότιο άκρο της Ιταλίας», έλεγε χαρακτηριστικά.

Παράλληλα, ο Ιταλός υπουργός Εσωτερικών, Αντζελίνο Αλφάνο, ζήτησε την άμεση ΝΑΤΟική επέμβαση στη Λιβύη, κραυγάζοντας ότι «το "Ισλαμικό Κράτος" είναι προ των πυλών... Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο!»

Ο Δανός πρώην γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Αντερς Φογκ Ράσμουσεν, μιλώντας στο βρετανικό «Κανάλι 4», πρότεινε ως λύση την ανάπτυξη χερσαίων ξένων δυνάμεων στη Λιβύη. Όπως υποστήριξε:

«Είναι σαφές ότι δεν μπορείς να κάνεις τη δουλειά μόνο με αεροπορικές επιδρομές. Πρέπει να βάλεις στρατεύματα στο έδαφος. Η μόνη ερώτηση είναι ποιοι στρατιώτες; Και από αυτή την άποψη πιστεύω πως οι χώρες της περιοχής θα πρέπει να παίξουν μείζονα ρόλο στην ανάπτυξη τέτοιων δυνάμεων. Αλλά δεν μπορούν να το κάνουν αυτό και δε θα το κάνουν δίχως την υποστήριξη της Δύσης»...

Όμως, αργότερα προκρίθηκε η «πολιτική λύση» μέσω ΟΗΕ.

Το βράδυ της Τρίτης, οι κυβερνήσεις ΗΠΑ, Βρετανίας, Γερμανίας, Γαλλίας, Ιταλίας και Ισπανίας κυκλοφόρησαν κοινή ανακοίνωση, μέσω του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών, υποστηρίζοντας την ανάγκη εξεύρεσης «πολιτικής λύσης» στη Λιβύη μέσω της διαδικασίας που έχει ξεκινήσει εδώ και μερικές βδομάδες ο Μπερναντίνο Λεόν, ειδικός απεσταλμένος του γγ του ΟΗΕ.

Αυτή τη διαδικασία μάλιστα τη χαρακτήρισαν ως την «καλύτερη ελπίδα ώστε να αντιμετωπίσει ο λιβυκός λαός την τρομοκρατική απειλή».

Στην παρέμβαση του Αιγύπτιου υπουργού Εξωτερικών, Σάμερ Σούκρι, στον ΟΗΕ τελικά το αίτημα περιορίστηκε σε «πολιτική λύση» και «άρση του διεθνούς εμπάργκο όπλων» κατά της Λιβύης και ναυτικό αποκλεισμό στις περιοχές που ελέγχουν οι τζιχαντιστές.

Θέμα άρσης του εμπάργκο όπλων έθεσε στη συνέχεια και ο Λίβυος υπουργός Εξωτερικών, Μοχάμεντ Νταίρι, καθώς είχε προηγηθεί στενή συνεργασία ανάμεσα στην αιγυπτιακή κυβέρνηση και την κοσμική λιβυκή κυβέρνηση του πρωθυπουργού Αμπντάλα Αλ Θίνι που εδρεύει στο Τομπρούκ (σε αντίθεση με εκείνη των ισλαμιστών της λεγόμενης «Λιβυκής Αυγής» που εδρεύει στην Τρίπολη).

Είναι, ωστόσο, βέβαιο πως η αστική τάξη της «πεινασμένης» ενεργειακά Αιγύπτου έχει πολλούς λόγους να επιθυμεί να βάλει χέρι στα άφθονα πετρέλαια της γειτονικής Λιβύης.

Με βομβαρδισμούς «απάντησε» η Αίγυπτος στο Ισλαμικό Κράτος

Ενδο-αραβικές αντιθέσεις

Επίσης, το Κατάρ, η Αλγερία και η Τουρκία (η κάθε μία για διαφορετικούς λόγους) θέλουν επίσης «πολιτική λύση», στην οποία θα επιχειρήσουν να εξασφαλίσουν μία πολύ καλή θέση στο λεγόμενο «μετριοπαθές» πολιτικό ισλάμ...

Αυτό εξηγεί τη νέα «ένταση» που προκλήθηκε μεσοβδόμαδα στις διμερείς σχέσεις Αιγύπτου - Κατάρ, με αφορμή τις αιτιάσεις του Αιγύπτιου εκπροσώπου στον Αραβικό Σύνδεσμο εναντίον του Κατάρ, πως δηλαδή βρίσκεται πίσω από τους τζιχαντιστές στη Λιβύη (πράγμα βεβαίως που ισχύει).

Η εξέλιξη προκάλεσε την άμεση ανάκληση του Καταριανού πρέσβη στο Κάιρο και την επικριτική για την Αίγυπτο δήλωση του γενικού γραμματέα του Αραβικού Συνδέσμου.

Η Σαουδική Αραβία, που είχε υποστηρίξει την ανατροπή του Αιγύπτιου ισλαμιστή προέδρου Μοχάμεντ Μούρσι τον Ιούλη του 2013 και την άνοδο του στρατάρχη Σίσι στην εξουσία, δεν έχει πάρει ξεκάθαρη στάση.

Η κυβέρνηση του νέου βασιλιά Σαλμάν φαίνεται πως τηρεί στάση προσοχής και επαγρύπνησης, προτιμώντας να καταγράψει αντιδράσεις και προθέσεις στη διάρκεια έκτακτης διήμερης συνόδου που συγκάλεσε στο Ριάντ την περασμένη Τρίτη και Τετάρτη μεταξύ 26 χωρών που συμμετέχουν στον «αντιτρομοκρατικό» συνασπισμό των ΗΠΑ κατά των τζιχαντιστών σε Συρία και Ιράκ.

Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ

Επισημάνσεις, φωτό, σύνδεσμοι, τίτλος: Μποτίλια Στον Άνεμο

***

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Οι διαπραγματεύσεις της Ελλάδας με τους εταίρους, η σχέση της χώρας μας με τη Ρωσίας αλλά και οι εξελίξεις στην Ουκρανία βρέθηκαν στο επίκεντρο.

Συνεχίζει στις ίδιες ράγες των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών

Το νέο πρόσχημα, η «προστασία των χριστιανικών πληθυσμών σε Μ. Ανατολή και Β. Αφρική»

Όλες οι αστικές κυβερνήσεις της Ελλάδας, και η σημερινή των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όντας ενταγμένες στις ιμπεριαλιστικές λυκοσυμμαχίες, συμμετέχουν ενεργά στους αντίστοιχους σχεδιασμούς που χρησιμοποιούν το πρόσχημα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας, σήμερα των τζιχαντιστών.

Στα χνάρια λοιπόν και της προηγούμενης συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, η σημερινή συγκυβέρνηση, κινούμενη στις ίδιες ράγες (ΕΕ - ΝΑΤΟ) και της παραδοσιακής στρατηγικής συμμαχίας με τις ΗΠΑ αλλά και με διακηρύξεις περί «πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής», δηλώνει έτοιμη να συμμετάσχει σε οποιαδήποτε νέα επέμβαση.

Πώς;

• Παρέχοντας τις διευκολύνσεις που προβλέπονται από τις λεγόμενες «συμβατικές υποχρεώσεις της χώρας στο πλαίσιο των διεθνών συμμαχιών», δηλαδή βλέπε αξιοποίηση του ορμητηρίου της βάσης της Σούδας για να μακελεύονται λαοί, όπως έγινε στο παρελθόν, και ό,τι άλλο ζητηθεί.

Άλλωστε, οι συχνές συνεκπαιδεύσεις, τα ΝΑΤΟικά σεμινάρια, που πύκνωσαν και με τη νέα κυβέρνηση, αυτό επιβεβαιώνουν.

«Πρωτοβουλία» περί «προστασίας των χριστιανικών πληθυσμών»

Φ.Μογκερίνι : H στάση της Ελλάδας ήταν εποικοδομητική και προσηλωμένη στη διατήρηση της ενότητας της ΕΕ.

Τελευταία, όμως, η νέα κυβέρνηση πήρε και πρωτοβουλία που

«βάφτισε» «για την προστασία των χριστιανικών κοινοτήτων στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής». Την οποία παρουσίασε στο πρόσφατο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ στις Βρυξέλλες στις 9/2/2015 ο υπουργός Εξωτερικών, Ν. Κοτζιάς, που εμφανίζεται ότι υποστηρίζει και η Φεντερίκα Μογκερίνι, ύπατη εκπρόσωπο της ΕΕ για θέματα Εξωτερικών και Αμυνας.Φ.Μογκερίνι : H στάση της Ελλάδας ήταν εποικοδομητική και προσηλωμένη στη διατήρηση της ενότητας της ΕΕ.

Βέβαια, η πρωτοβουλία αυτή, που δεν έχει ακόμα εξειδικευτεί, δεν προέρχεται από την ευαισθησία για τους χριστιανικούς πληθυσμούς, τις θρησκευτικές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα αλλά εντάσσεται στην προσπάθεια της ελληνικής αστικής τάξης να αναβαθμίσει το ρόλο της στην περιοχή.

Εκεί αποσκοπεί η δημιουργία αξόνων με άλλες χώρες της περιοχής, που φυσικά αναδιατάσσονται και αλλάζουν, ανάλογα με το πώς εξυπηρετούνται καλύτερα τα συμφέροντα κάθε αστικής τάξης.

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ συνεχίζει την πολιτική της προηγούμενης συγκυβέρνησης (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ), στον άξονα Ισραήλ και Αιγύπτου, που αφορούν από τη στρατιωτική συνεργασία ως και τα ζητήματα της Ενέργειας.

Θυμίζουμε ότι και προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, σήκωσαν το ζήτημα της πόλης Κομπανί στη Συρία και είχε πραγματοποιηθεί και αποστολή με επικεφαλής την τότε υπεύθυνη Εξωτερικής Πολιτικής, Νάντια Βαλαβάνη.

Στην περιοχή δρουν διάφορες ομάδες Κούρδων αλλά είναι φανερό ότι, εκτός από το δράμα που βιώνουν οι ντόπιοι πληθυσμοί που αντιστέκονται, παίζονται και ευρύτερα γεωστρατηγικά παιχνίδια που αφορούν στην ίδια την ύπαρξη της Συρίας και το πρόσχημα των εγκλημάτων του «Ισλαμικού Κράτους» χρησιμοποιείται από τις ΗΠΑ, τη Γερμανία, που εξοπλίζουν τους Κούρδους Πεσμεργκά του Β. Ιράκ, και για γενικότερα σχέδια, για εναπαχάραξη των συνόρων.

Επίσης, με αφορμή τη σφαγή των 21 Αιγυπτίων Κοπτών Χριστιανών στη Λιβύη από τζιχαντιστές, το υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας εξέφρασε

«τη μεγάλη ανησυχία για τις κλιμακούμενες διώξεις κατά των Χριστιανών αλλά και όλων των άλλων θρησκευτικών κοινοτήτων της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής που υφίστανται τις συνέπειες της τρομοκρατίας, του παραλογισμού και της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας» για να προβάλει τη λεγόμενη πρωτοβουλία.

Επίσης, το ΥΠΕΞ θυμήθηκε,

εκτός από την «ανάγκη προστασίας των χριστιανικών πληθυσμών» και την «προάσπιση της πολιτισμικής κληρονομιάς της περιοχής», που οι τζιχαντιστές χρησιμοποιούν «ως μέσο είσπραξης μεγάλων ποσών», αλλά και την ανάγκη να «επιβιώσει, έστω και στοιχειωδώς, η πολυπολιτισμικότητα και η πολυθρησκευτικότητα στην περιοχή που αναπτύχθηκαν για χιλιετηρίδες, άλλοτε με δυσκολίες αλλά και με μια αίσθηση ανεκτικότητας ανάμεσα στους πληθυσμούς».

Αυτό είναι το νέο πρόσχημα που χρησιμοποιείται για τη διείσδυση του ελληνικού κεφαλαίου σε αυτές τις περιοχές.

Άλλωστε, πολύ γρήγορα η σημερινή κυβέρνηση, της... αριστεράς με λίγο δεξιά, και με το Ισραήλ, το κράτος - θύτη όλης της περιοχής, και με την πραξικοπηματική κυβέρνηση της Αιγύπτου του πρώην στρατηγού Σίσι, δηλώνει ότι θα ενισχύσει τη συνεργασία.

Μάλιστα, είναι χαρακτηριστικό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, το καλοκαίρι του 2013, μιλούσε για στρατιωτικό πραξικόπημα στην Αίγυπτο και στις 30/1, με αφορμή μια επίθεση από ισλαμιστές στη Χερσόνησο του Σινά, έκανε λόγο για Αίγυπτο ως «πυλώνα σταθερότητας και ασφάλειας για όλη την Ανατολική Μεσόγειο και τον αραβικό κόσμο».

Αυτές οι προσαρμογές δείχνουν τη συνέχεια του αστικού κράτους, που υπηρετεί τις ανάγκες του κεφαλαίου και πρέπει να οδηγεί σε ουσιαστικά συμπεράσματα τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα για το τι κινδύνους ενέχει η συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες.

Δ. Κ.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 21/2/2015

Επισημάνσεις, φωτό, σύνδεσμοι, τίτλος: Μποτίλια Στον Άνεμο