Αφρική: Ένοπλες οργανώσεις και ιμπεριαλιστικός ισλαμισμός

ΕΝΟΠΛΕΣ ΙΣΛΑΜΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ

Ενίσχυση ισλαμιστών στο φόντο ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών

Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ

Ερείσματα για την κλιμάκωση της δράσης ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή της Αφρικής δημιουργεί η σημαντική ενίσχυση (αριθμητικά και ποιοτικά) της δύναμης και της δράσης ισλαμικών αντιδραστικών οργανώσεων, όπως η «Μπόκο Χαράμ» σε Νιγηρία, Καμερούν και Τσαντ, η «Αλ Κάιντα για Ισλαμικό Μαγκρέμπ» (ΑQMI ή AQIM) σε Βόρειο Μάλι, Νότια Αλγερία, Λιβύη και Νίγηρα καθώς και η «Αλ Σαμπάμπ», που ξεκίνησε από τη Σομαλία και έχει διευρύνει το τόξο δράσης της σε όλο το Κέρας της Αφρικής και ανατολικότερα μέχρι την Κένυα, την Ουγκάντα ή και την Τανζανία.

Κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των οργανώσεων είναι, μεταξύ άλλων, το γεγονός πως χρησιμοποιούν το μανδύα της θρησκείας για να προωθήσουν τα συμφέροντα ντόπιων και ξένων δυνάμεων στο έδαφος της καπιταλιστικής βαρβαρότητας που δημιουργεί συνθήκες φτώχειας και εξαθλίωσης για τους λαούς.

Ταυτόχρονα δε οι απειλές που εκτοξεύουν για τρομοκρατικές επιθέσεις σε ΗΠΑ και ΕΕ καλλιεργούν κλίμα, δίνοντας τα κατάλληλα προσχήματα στις αστικές κυβερνήσεις να «επενδύουν» στον «αντιτρομοκρατικό αγώνα» την ίδια ώρα που στύβουν τους εργαζόμενους με αντιλαϊκά μέτρα.

Οι παραπάνω οργανώσεις επίσης όπως και διάφορες ένοπλες ομάδες στην Αφρική επιδίδονται σε εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου. Ωστόσο, καταλυτικό ρόλο στην ενίσχυση της δύναμής τους φαίνεται πως έπαιξε, ανάμεσα στα άλλα, η ιμπεριαλιστική επέμβαση το 2011 στη Λιβύη, με αφορμή την ανατροπή του τότε Προέδρου Μουαμάρ Καντάφι και απώτερο στόχο το ξαναμοίρασμα της ενεργειακής πίτας.

Copyright 2012 The Associated

Στιγμιότυπα από τους πανηγυρισμούς ένοπλων ισλαμιστών στους δρόμους της Τρίπολης, μετά την ανατροπή Καντάφι...

Μέχρι να φθάσουμε στην ανατροπή του Καντάφι, δυτικές κυβερνήσεις, μυστικές υπηρεσίες και στρατοί είχαν δώσει άφθονο χρήμα, όπλα τελευταίας τεχνολογίας και στρατιωτική εκπαίδευση σε χιλιάδες «ισλαμιστές» μισθοφόρους, αυτοαποκαλούμενους Μουτζαχεντίν ή «τζιχαντιστές» (δηλαδή «πολεμιστές ιερού πολέμου», τζιχάντ), για να εμφανιστούν σαν το «εναλλακτικό» πρόσωπο της εξουσίας στη Λιβύη. Τα ολέθρια αποτελέσματα αυτής της πολιτικής, με πρώτο και κύριο χαρακτηριστικό την πλήρη πολιτική, οικονομική και στρατιωτική αποσταθεροποίηση της Λιβύης τα ζούμε ως σήμερα.

Η καταλυτική ανατροπή του Καντάφι

Από το τέλος του 2010 και ιδιαίτερα από το 2011 και μετά, περίοδο κατά την οποία παρατηρήθηκε έντονα η εκδήλωση διαδηλώσεων και η ανατροπή αυταρχικών αστικών κυβερνήσεων στο πλαίσιο της λεγόμενης Αραβικής Ανοιξης σε χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, παρατηρείται σημαντική ενίσχυση της δράσης ισλαμικών οργανώσεων.

Όχι μόνο στις παραπάνω περιοχές και στην ευρύτερη Αραβική Χερσόνησο, αλλά ειδικότερα στην υποσαχάρια Αφρική, που συγκεντρώνει ιδιαίτερα κατά την τελευταία 20ετία το έντονο ενδιαφέρον ιμπεριαλιστικών δυνάμεων εξαιτίας του τεράστιου φυσικού, ορυκτού και σημαντικού ενεργειακού πλούτου.

«Εξαγωγές» ενόπλων και σε Αλγερία και Μάλι

Ενα από τα πεδία «εξαγωγής» ενόπλων ισλαμιστών, αμέσως μετά την επέμβαση στη Λιβύη, ήταν τα νότια σύνορα της Αλγερίας, όπου ακραίοι ισλαμιστές της «Αλ Κάιντα για το Ισλαμικό Μαγκρέμπ» (AQMI), που ξεφύτρωσε σαν «παράρτημα» της «Αλ Κάιντα», άρχισαν να πυκνώνουν τις επιθέσεις τους κατά Αλγερινών αστυνομικών και στρατιωτών με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης.

Ωστόσο, οι εκεί δυσκολίες ανάγκασαν τους περισσότερους να πάνε στο Βόρειο Μάλι όπου το 2012 «φούντωσε» η «εξέγερση» αυτονομιστών Τουαρέγκ του «Κινήματος Ανεξαρτησίας του Αζαουάντ».

Από την επίθεση της «Αλ Σαμπάμπ» τον περασμένο Σεπτέμβρη σε εμπορικό κέντρο του Ναϊρόμπι στην Κένυα

Στο πλευρό των ενόπλων της AQMI και των Τουαρέγκ σύντομα προστέθηκαν και οι ένοπλοι του «Κινήματος για την Ενότητα και την Τζιχάντ στη Δυτική Αφρική» (MUJAO) του Αλγερινού ισλαμιστή Μοκχτάρ Μπελμοκτάρ.

Το ίδιο διάστημα, άλλο μέρος των μισθοφόρων της Λιβύης μετέβη στη Σομαλία, όπου συνεργάστηκε και συγχωνεύτηκε με την «Αλ Σαμπάμπ», ενώ ένα τμήμα πήγε στη Νιγηρία, για συνεργασία με την «Μπόκο Χαράμ»...

Όσον αφορά στους ισλαμιστές μισθοφόρους των οργανώσεων ΑQMI και MUJAO, αυτοί εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση στο Βόρειο Μάλι, ένωσαν τις δυνάμεις τους με τους Τουαρέγκ και κατέλαβαν σχεδόν το μισό τμήμα της χώρας, απειλώντας να φθάσουν μέχρι την πρωτεύουσα Μπαμάκο για να επιβάλουν ισλαμικό νόμο.

Οι βάρβαρες πρακτικές που εφάρμοσαν σε βάρος του τοπικού πληθυσμού μετριοπαθών μουσουλμάνων, η βία κατά γυναικών, αλλά και η καταστροφή σπάνιων ιστορικών κειμηλίων στο Τιμπουκτού, τους αποξένωσαν σύντομα από τους πρώην συμμάχους τους, Τουαρέγκ.

Ως το τέλος του 2012 είχαν δημιουργήσει τις ιδανικές συνθήκες για να ξεκινήσει αρχές Γενάρη 2013 η γαλλική ιμπεριαλιστική επέμβαση «Serval», με απόφαση του «σοσιαλιστή» Προέδρου Φρανσουά Ολάντ.

Ο πρώτος ενάμισης χρόνος πολέμου ανάμεσα σε ισλαμιστές και Γάλλους στρατιώτες αποδυνάμωσε, αλλά δεν εξάλειψε τους πρώτους που προτίμησαν την τακτική υποχώρηση, παραμένοντας σήμερα στο Βόρειο Μάλι.

Η γαλλική επιχείρηση «Αμμόλοφοι»

Στα μέσα Ιούλη (15/7/14) ο Γάλλος Πρόεδρος ανακοίνωσε δήθεν «τερματισμό» της επέμβασης στο Μάλι, ανακοινώνοντας τη μετεξέλιξή της σε επιχείρηση «Βarkhane» («Αμμόλοφοι») σε πέντε χώρες του αφρικανικού Σαχέλ.

Αυτό σημαίνει ότι, όχι μόνον δε φεύγουν οι Γάλλοι στρατιώτες από το Μάλι (καθώς παραμένουν εκεί τουλάχιστον 1.000), αλλά ότι αυξάνονται σε 3.000 και διευρύνουν την ακτίνα δράσης τους και σε Μαυριτανία, Νίγηρα (όπου η γαλλική «Areva» προμηθεύεται το πολύτιμο ουράνιο για τους γαλλικούς πυρηνικούς σταθμούς ), Μπουρκίνα Φάσο και Τσαντ.

Τάχα για την αποτροπή νέας ενίσχυσης των ακραίων ένοπλων ισλαμιστών... Στην πραγματικότητα για τα συμφέροντα γαλλικών ενεργειακών και κατασκευαστικών κολοσσών («ΑREVA», «Bouygues SA», «Bollore»).

Το στρατηγείο της νέας γαλλικής ιμπεριαλιστικής επιχείρησης, που αναμένεται να αναλάβει δράση πριν το τέλος του καλοκαιριού, θα είναι στην πρωτεύουσα του Τσαντ, Ντζαμένα.

Όπως έχει ανακοινωθεί, θα ενισχυθεί με τη χρήση μη επανδρωμένων αεροσκαφών, μαχητικών αεροπλάνων, στρατιωτικών ελικοπτέρων, μεταγωγικών φορτηγών και αεροπλάνων...

Και η αμερικανική «αντιτρομοκρατική» συνδρομή...

Συμμετοχή «Πρακτόρων» σε TSCTP. 
ή Όλα τα γνωστά καλά παιδιά USAID & CIA
Τον Ιούλιο του 2008, το Government Accountability Office κυκλοφόρησε μια έκθεση με τίτλο «Ενέργειες που απαιτούνται για την ενίσχυση της υλοποίησης της Υπερ-Σαχάριας Αντιτρομοκρατικής Συνεργασίας». Το GAO διαπίστωσε ότι τα έτη 2005 έως 2007, οι οργανώσεις του USAID, και DOD διένειμαν περίπου 74% των υποχρεώσεών τους για την TSCTP σε Τσαντ, Μάλι, Μαυριτανία, Νίγηρα, περίπου 3% σε Αλγερία, Μαρόκο, Τυνησία, και περίπου 8% σε Νιγηρία, Σενεγάλη. Το υπόλοιπο 15 τοις εκατό διανεμήθηκε μέσω των περιφερειακών ενισχύσεων, όπως είναι οι στρατιωτικές ασκήσεις σε πολλές συνεργαζόμενες χώρες. (Περισσότερα)

Βέβαια, ο Ολάντ φαίνεται να ξέχασε πως πριν εννιά χρόνια, το 2005, οι ΗΠΑ, επί Προέδρου Τζ. Ου. Μπους, είχαν κάνει μία παρόμοια στρατιωτική αντιτρομοκρατική επιχείρηση, τη λεγόμενη Διασαχαρειακή Αντιτρομοκρατική Συνεργασία (Τrans Sahara Counterterrorist Partneship - TSCP), στο πλαίσιο της οποίας υποτίθεται πως παρείχαν ειδική εκπαίδευση και όπλα σε στρατούς της περιοχής ώστε να μπορούν να εξαρθρώσουν τρομοκράτες... Τι «περίεργο»!

Από το 2006 ως το 2014, όχι μόνον δεν εξαφανίστηκαν οι ένοπλες ομάδες, αλλά πολλαπλασιάστηκαν. Οπως αυξήθηκαν και οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην ευρύτερη περιοχή παράλληλα με την αύξηση της φτώχειας, της δυστυχίας και της ανέχειας για τους λαούς.

Αποδείχτηκε και σε αυτή την περίπτωση ότι ο πραγματικός στόχος τέτοιων επιχειρήσεων είναι η διασφάλιση των συμφερόντων των μονοπωλίων σε κρίσιμες πλουτοπαραγωγικές πηγές και στρατηγικές περιοχές στο πλαίσιο όξυνσης του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού είτε μεταξύ μελών της λυκοσυμμαχίας ΗΠΑ - ΕΕ, είτε αντίπαλων από τη Ρωσία, την Κίνα, την Ινδία κ.α.

«Διασπορά» σε Κεντρική και Ανατολική Αφρική

Όπως προαναφέραμε, ένα μέρος των ισλαμιστών μισθοφόρων έμεινε στη Λιβύη, άλλο μετέβη στο Μάλι και άλλο «μετανάστευσε» σε άλλες χώρες της Αφρικής, όπως στο Τσαντ και την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία.

Δεν είναι τυχαίο ότι στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία (πρώην γαλλική αποικία με ανεκμετάλλευτο τεράστιο ορυκτό πλούτο) το 2012 «γεννήθηκε» τάχα από το πουθενά η ισλαμική οργάνωση «ΣΕΛΕΚΑ», (περισσότερα από Μποτίλια) που ανέτρεψε τον άλλοτε εκλεκτό του Παρισιού, Πρόεδρο Φρανσουά Μποζιζέ, όταν αυτός ήταν έτοιμος να αναθέσει γεωτρήσεις πετρελαίου σε κινεζική πετρελαϊκή εταιρεία.

Οι μισθοφόροι της «ΣΕΛΕΚΑ», στο όνομα υποτίθεται του Ισλάμ, λήστεψαν, λεηλάτησαν και κατέσφαξαν τους χριστιανούς (που είναι πλειονότητα στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία), ιδιαίτερα στην πρωτεύουσα Μπανγκί.

Μισθοφόροι της οργάνωσης «ΣΕΛΕΚΑ» ενώ εγκατέλειπαν την πρωτεύουσα Μπανγκί τον περασμένο Γενάρη

Συμπτωματικά και στην περίπτωση της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας, οι μισθοφόροι της «ΣΕΛΕΚΑ» δημιούργησαν το καλύτερο πρόσχημα στο Παρίσι, που έστειλε στρατό το Δεκέμβρη του 2013, στο πλαίσιο της επιχείρησης «SANGARIS», τάχα για να σταματήσει τις σφαγές χιλιάδων χριστιανών.

Ο διωγμός των μισθοφόρων της «ΣΕΛΕΚΑ» από τους Γάλλους δημιούργησε πολιτοφυλακές χριστιανών, που μέσα στο χάος και τον πανικό άρχισαν, για εκδίκηση, να σφάζουν τους λιγοστούς μουσουλμάνους της πρωτεύουσας, Μπανγκί.

Ο Νο 1 ο Γάλλος Αντιστράτηγος του Ολαντ, Philippe Pontie
Αντιστράτηγος με τον Νο 2 Χρ. Δρίβα,
στο Στρατηγείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Λάρισα. 
Η Βασίλω είναι περήφανη τώρα.

Το ενδιαφέρον και της ελληνικής αστικής τάξης

Οι νέες σφαγές έδωσαν το πρόσχημα στον ΟΗΕ και στην ΕΕ να στείλουν και δικές τους αποστολές στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, υποτίθεται για το καλό του λαού. Σε αυτή την επιχείρηση της ΕΕ πρωταγωνιστικό ρόλο παίζει το Στρατηγείο της Λάρισας, με Γάλλο στρατηγό και Ελληνα επιτελάρχη, κάτι που επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά τη συμμετοχή της ελληνικής αστικής τάξης στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, προσδοκώντας μερίδιο από τη λεία.

Ενοπλοι ισλαμιστές παντού

al-Shabaab

Οι ισλαμιστές μετά την εξαγωγή τους από τη Λιβύη παρεμβαίνουν και σε άλλες χώρες.

Στη Σομαλία, το «νέο αίμα» ισλαμιστών δεν κατάφερε να τονώσει σημαντικά τη δράση της εκεί ισλαμικής οργάνωσης «Αλ Σαμπάμπ» (σημαίνει «Οι Νεολαίοι») που εκμεταλλεύτηκε το 2006 την κυβερνητική αστάθεια που υπήρχε στη χώρα από την ανατροπή του τότε Προέδρου Σίαντ Μπαρ στις αρχές της δεκαετίας του '90, κατατροπώνοντας Σομαλούς πολέμαρχους της περιοχής και επιβάλλοντας για πρώτη φορά «τάξη» και «ηρεμία», έστω και με τη δύναμη των όπλων.

Ο λόγος που λίγοι από τους τζιχαντιστές της Λιβύης κατάφεραν τελικά να φθάσουν στη Σομαλία βρίσκεται σε μία άλλη ιμπεριαλιστική επέμβαση, αυτή τη φορά από δυνάμεις της περιοχής.

Από το 2007-2008 βρίσκεται σε εξέλιξη η μεγάλη στρατιωτική επέμβαση της Αφρικανικής Ενωσης (αποστολή ΑΜISΟΜ, με ιδιαίτερα δραστήρια τη συμμετοχή των στρατών της Κένυας και της Αιθιοπίας, που συμπεριφέρονται σαν κατοχικές δυνάμεις) σε συνεργασία ή συνδυασμό με τις κατά καιρούς «αντιτρομοκρατικές» επιθέσεις που διεξάγουν οι ΗΠΑ, μέσω μη επανδρωμένων αεροσκαφών, με στόχο τη συντριβή της «Αλ Σαμπάμπ». Συνεπώς, εκεί, το περιβάλλον δεν ήταν ιδανικό για «εισαγωγή» ενισχύσεων από τη Λιβύη.

Όμως, η επέμβαση της Αφρικανικής Ενωσης δημιούργησε άλλη δυναμική στην οργάνωση «Αλ Σαμπάμπ», η οποία διεύρυνε την ακτίνα δράση της στη γειτονική Κένυα, όπου υπάρχει πολυάριθμη σομαλική παροικία.

Mαχητές της al-Shabaab

Τα στελέχη της «Αλ Σαμπάμπ» άρχισαν, λοιπόν, να στρατολογούν νέα μέλη στην Κένυα και να επιχειρηματολογούν για την ανάγκη «αντίστασης» στην επέμβαση και κατοχή της Σομαλίας από τον κενυατικό και τον αιθιοπικό στρατό, αλλά και τη συμμετοχή των στρατών άλλων αφρικανικών χωρών, όπως της Ουγκάντα και του Μπουρούντι.

Τον Ιούλη του 2010, εν μέσω Μουντιάλ, πραγματοποιεί διπλή βομβιστική επίθεση στην πρωτεύουσα της Ουγκάντα, Καμπάλα, προκαλώντας το θάνατο 74 ανθρώπων και τον τραυματισμό δεκάδων άλλων.

Επίθεση που επαναλαμβάνεται τέσσερα χρόνια μετά (6/7/14), αυτή τη φορά σε βάσεις του στρατού στην περιφέρεια της Ουγκάντα, με αποτέλεσμα 90 νεκρούς.

Το 2011 η «Αλ Σαμπάμπ» εντείνει τις εγκληματικές επιθέσεις στο Ναϊρόμπι, κάνοντάς τες ολοένα και πιο τολμηρές, με χαρακτηριστική την επίθεση στο εμπορικό κέντρο του Ναϊρόμπι«Westgate Mall», που προκάλεσε το θάνατο πολλών δεκάδων ανθρώπων, το Σεπτέμβρη του 2013.

Ακολουθούν πολύνεκρες, ιδιαίτερα βίαιες, επιθέσεις σε παράκτιες τουριστικές περιοχές της Νοτιοανατολικής Κένυας τον Ιούνη και Ιούλη του τρέχοντος έτους. Δεν αποκλείεται ωστόσο η «Αλ Σαμπάμπ» να βρήκε μιμητές ή περιθώρια δράσης ακόμη και στην Τανζανία, όπου στις 8 Ιούλη σημειώθηκε βομβιστική επίθεση σε ινδικό εστιατόριο της πόλης Αρούσα, με θαμώνες πλούσιους ντόπιους και Δυτικούς τουρίστες και αποτέλεσμα τον αρκετά σοβαρό τραυματισμό οκτώ ατόμων.

Η «μεταμόρφωση» της «Μπόκο Χαράμ»

Στην περίπτωση της πρώτης σε μέγεθος αφρικανικής οικονομίας, πετρελαιοπαραγωγού, Νιγηρίας, όπου δρα από το 2002 η ισλαμική οργάνωση «Μπόκο Χαράμ», με υποτιθέμενο στόχο την επιβολή ισλαμικού νόμου σε όλη τη Νιγηρία και τη δημιουργία χαλιφάτου ως «αντίδοτο» στη διαφθορά της εξουσίας διαδοχικών στρατιωτικών και αστικών κυβερνήσεων, τα πράγματα είναι πιο σύνθετα.

Η «Μπόκο Χαράμ» (που σημαίνει «Η δυτική παιδεία είναι αμαρτία») ξεκίνησε πριν 12 χρόνια σαν οργάνωση υπεράσπισης των φτωχών μουσουλμάνων του νιγηριανού βορρά και αρχικά περιοριζόταν σε επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα, τοπικές αρχές και χριστιανικούς ναούς.

Ωστόσο, τα πράγματα άλλαξαν μετά τον Ιούνη 2009, οπότε είχαμε τη στρατιωτική επιχείρηση πάταξης της οργάνωσης που κατέληξε στη σφαγή 800 μελών της, συμπεριλαμβανομένου και του ιδρυτή, τότε αρχηγού της, Μοχάμεντ Γιούσεφ, που εκτελέστηκε, εν ψυχρώ, από το στρατό, ενώ είχε αιχμαλωτιστεί.

Το 2010 αναλαμβάνει τα ηνία της οργάνωσης ο νυν αρχηγός της, Αμπουμπακάρ Σεκάου, ο οποίος εξαπολύει ολοένα και πιο αιματηρές επιθέσεις όχι πλέον μόνο σε βάρος χριστιανών, αλλά και σε μουσουλμάνους του βορειοανατολικού τμήματος που είναι οι φτωχότεροι της χώρας.

Οι μισθοφόροι της «Μπόκο Χαράμ», εκτός από επιθέσεις σε στρατό και αστυνομία προχωράνε σε σφαγές αμάχων, απαγωγές και άλλες εγκληματικές πράξεις και ενισχύονται στην μεθόριο της Νιγηρίας με το Καμερούν και το Τσαντ, μπαινοβγαίνοντας στα σύνορα και διευρύνοντας το λαθρεμπόριο όπλων και το δουλεμπόριο νεαρών κοριτσιών.

Η ανατροπή του Καντάφι στο τέλος του 2011 έφερε και στα δικά τους χέρια αντιαρματικά και αντιαεροπορικά όπλα τελευταίας τεχνολογίας, θωρακισμένα τετρακίνητα οχήματα, αλλά και επικοινωνία και συνεργασία με τις οργανώσεις των AQMI και MUJAO του Μάλι και την «Αλ Σαμπάμπ» στη Σομαλία.

Έφηβοι μαθητές - θύματα της «Μπόκο Χαράμ» από επίθεση το Σεπτέμβρη του 2013...

Από το Μάη του 2013, η κήρυξη στρατιωτικού νόμου στις πολιτείες της Βορειοανατολικής Νιγηρίας δεν αποδυναμώνει την οργάνωση, που υπάρχουν στοιχεία πως μεταξύ άλλων συνεργάζεται με πλούσιους τοπικούς άρχοντες, στρατιωτικούς και αστυνομικούς αξιωματούχους, που κάνουν τα στραβά μάτια.

Στο στόχαστρο της οργάνωσης έχει μπει τα τελευταία 2,5 χρόνια και το παράρτημα του ΟΗΕ στην πρωτεύουσα Αμπούτζα, ενώ τελευταίες εκθέσεις δυτικών υπηρεσιών αναφέρουν τη συνεργασία της «Μπόκο Χαράμ» με πειρατές που δρουν στο δυτικοαφρικανικό κόλπο της Γουινέας.

Το σίγουρο είναι ότι μέχρι τις εκλογές του 2015 ο «"πόλεμος" στρατού - ισλαμιστών» στη Νιγηρία αναμένεται να κλιμακωθεί, δίνοντας, ενδεχομένως, το πάτημα σε ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να αναπτύξουν στρατεύματα στη χώρα τάχα για να συμβάλουν στην ομαλοποίηση της κατάστασης.

Ό,τι δηλαδή βλέπουμε και σε άλλες γωνιές της «μαύρης ηπείρου».

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ - Κυριακή, 10/8/2014

Προσθήκη φωτο και λοιπών πληροφοριών Μποτίλια στον Άνεμο
Περισσότερα: 
Αφρική (27) και Μπανγκί (25)