Lenin Reloaded: Το Μουντιάλ ως αλληγορία της εξέλιξης του παγκόσμιου καπιταλισμού

Του Pez (Βαρκελώνη, 1976)

Το Μουντιάλ ως αλληγορία της εξέλιξης του παγκόσμιου καπιταλισμού

Lenin Reloaded

Οι κάτοικοι των παραγκουπόλεων Santa Luzia σε διαμαρτυρία ενάντια στις δαπάνες της κυβέρνησης για την προετοιμασία του Παγκοσμίου Κυπέλλου. (Φωτογραφία: Joedson Alves / Reuters)

Κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση...

Πρώτο στάδιο, όμιλοι: Φιλελεύθερος καπιταλισμός. Συναγωνισμός, εκπλήξεις, ανατροπές και πολλά γκολ. Πέντε γκολ στον πρώτο όμιλο στην πρώτη αγωνιστική, δέκα στον δεύτερο, έξι στον τρίτο, εφτά στον τέταρτο, έξι στον πέμπτο, τρία στον έκτο, εφτά στον έβδομο, και πέντε στον όγδοο. Δύο ισοπαλίες σε δεκαέξι ματς. Στη δεύτερη αγωνιστική, τέσσερα γκολ στον πρώτο όμιλο, εφτά στον δεύτερο, τρία στον τρίτο, τέσσερα στον τέταρτο, δέκα στον πέμπτο, δύο στον έκτο, οχτώ στον έβδομο, εφτά στον όγδοο. Τέσσερις ισοπαλίες σε δεκαέξι ματς. Στην τρίτη αγωνιστική, εννιά γκολ στον πρώτο όμιλο, πέντε στο δεύτερο, οχτώ στον τρίτο, ένα στον τέταρτο, εννιά στον πέμπτο, τρία στον έκτο, τέσσερα στον έβδομο, και τρία στον όγδοο. Τρεις ισοπαλίες σε δεκάξι ματς. Μ.Ο γκολ ανά ματς: 2.83.

Δεύτερο στάδιο, φάση των 16: Μεταβατικό πέρασμα στον μονοπωλιακό καπιταλισμό. Επιφυλακτικότητα, υπολογιστικότητα και τέρμα τα πολλά laissez faire και laissez passe, γιατί είναι πολλά τα λεφτά. Άρη. Οι άμυνες κυριαρχούν, οι επιθετικοί αρχίζουν να ξεθωριάζουν, οι διαφορές ανάμεσα στις ομάδες αρχίζουν πλέον να ελαχιστοποιούνται. Τόσο πολύ, που στα οκτώ ματς τα πέντε λήγουν ισόπαλα. Τρία κρίνονται στην παράταση και δύο στα πέναλτι. Μ.Ο. γκολ ανά ματς: 2.25.

Τρίτο στάδιο, φάση των 8: Η μονοπωλιακή φάση. Ο συναγωνισμός κορυφώνεται, τα διακυβεύματα μεγαλώνουν, ergo τα περιθώρια για γκολ και θέαμα στενεύουν ακόμα περισσότερο. Οι εκπλήξεις τέρμα, επικρατεί πάντα ο θεωρητικά ισχυρότερος. Και οι δήθεν διαφορές ανάμεσα σε "εθνικές σχολές ποδοσφαίρου" εξαφανίζονται. Όλοι, "αμυντικογενείς" και "επιθετικογενείς", "φαντεζί" και "σκληροτράχηλοι", παίζουν βασικά το ίδιο ακριβώς ποδόσφαιρο. Ένα στα τέσσερα ματς λήγει ισόπαλο και στην παράταση και πάει στα πέναλτι, στα άλλα τρία η νίκη είναι πάντα στο ένα γκολ (2-1, 1-0, 1-0). Μ.Ο. γκολ ανά ματς: 1.25.

Τέταρτο στάδιο, ημιτελικά: Εδώ προκύπτει η εξαίρεση στον κανόνα των συνεπειών για το άθλημα της ανάδυσης των μονοπωλίων, δηλαδή η χαλαρότατη εφτάρα της Γερμανίας στην αστεία Βραζιλία. Στο άλλο ματς, κλασικά εικονογραφημένα. Ισοπαλία χωρίς γκολ (και σχεδόν χωρίς καμία φάση στα καρέ), άκαρπη παράταση, πέναλτι. Μ.Ο. γκολ ανά ματς:  4, ελέω εξοτίκ εμφάνισης αλά "αγροτικό πρωτάθλημα" της Βραζιλίας, η οποία αυτοπαρωδείται ως ανταγωνιστικό ποδοσφαιρικό μονοπώλιο.

Τελευταίο στάδιο, τελικός: Ελ κλάσικο. Φάσεις με το σταγονόμετρο, άμυνες που όλα τα σφάζουν όλα τα μαχαιρώνουν, τρεχαλητό και πρέσινγκ, φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη. Ισοπαλία, παράταση, επικράτηση με ένα γκολ. Όπως και στη ζωή, νικάει η Γερμανία. Μ.Ο. γκολ ανά ματς: 1.

7 Οκτώβρη 2013. Χιλιάδες άνθρωποι συμμετέχουν σε διαδήλωση στο Ρίο, όταν οι  καθηγητές απαίτησαν καλύτερες συνθήκες εργασίας και διαμαρτυρήθηκαν για την αστυνομική βαρβαρότητα.

Οι μεγαλομονοπωλιακοί όμιλοι, ή "μια χούφτα χώρες" (με σήμα τα αστεράκια στη φανέλα για να μην μπερδευτούμε): Βραζιλία 5 Μουντιάλ, Γερμανία 4, Ιταλία 4, Αργεντινή 2. Η Ουρουγάη 2 αλλά σε διαρκή φθίνουσα, Γαλλία, Αγγλία, Ισπανία από 1.

Παγκόσμιο, αλλά όχι για τον κόσμο