Ισλαμικό Χαλιφάτο: Ντόμινο εξελίξεων στο Ιράκ, πυρετός στην Ιορδανία ‒ Νερό, πετρέλαιο και αίμα

ΙΡΑΚ

Ντόμινο εξελίξεων από την κήρυξη ισλαμικού χαλιφάτου

της Δέσποινας ΟΡΦΑΝΑΚΗ

Όσο περνά ο καιρός, γίνονται ολοένα και πιο αισθητές οι ευρύτερες επιπτώσεις της επίθεσης που κλιμακώνουν σε Συρία και Ιράκ οι Σουνίτες μισθοφόροι του «Ισλαμικού Κράτους σε Ιράκ και Λεβάντε» (ΙΚΙΛ), αποδεικνύοντας τελικά ότι ο ρόλος που παίζουν ρίχνει, αν μη τι άλλο, νερό στο μύλο των ΗΠΑ, αλλά και ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών σε ΕΕ και ταυτόχρονα των ισχυρών αραβικών κρατών.

Ιδιαίτερα μετά την απόφαση του αρχηγού της οργάνωσης Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι να μετονομάσει την περασμένη Κυριακή, 29 Ιούνη, (πρώτη μέρα έναρξης του ραμαζανιού) την οργάνωση σε «Ισλαμικό Κράτος» (ΙΚ) και να προχωρήσει στην κήρυξη ισλαμικού χαλιφάτου, καλώντας τους απανταχού μουσουλμάνους να τον αναγνωρίσουν σαν χαλίφη...

Η ίδρυση χαλιφάτου σε μία περιοχή που εκτείνεται, σήμερα, από τη βόρεια Συρία έως το ανατολικό Ιράκ συνοδεύτηκε λίγες μέρες μετά με νέο διάγγελμα του αρχηγού του ΙΚ «σε δικαστές, γιατρούς, επιστήμονες, μηχανικούς, άτομα με διοικητές ικανότητες και εμπειρίες» να έρθουν στο «χαλιφάτο» για να στηρίξουν ένα δίκτυο υπηρεσιών και υποδομών που θα προσδώσει έννοια «κρατικής υπόστασης».

Το κάλεσμα του Μπαγκντάντι σε ειδικευμένο προσωπικό μαρτυρά τις δραματικές ελλείψεις στις περιοχές που τελούν υπό την κατοχή του ΙΚ και τα σοβαρά προβλήματα υδροδότησης, ηλεκτροδότησης και δυσλειτουργίας βασικών υπηρεσιών παρά την αρχική προσπάθεια των ακραίων ισλαμιστών να δείξουν π.χ. πως τα πράγματα σε Μοσούλη, Κιρκούκ και Ταλ Αφάρ «κυλούν κανονικά» και πως το μόνο που άλλαξε είναι η δήθεν «απελευθέρωση» των περιοχών από την κεντρική ιρακινή κυβέρνηση του Σιίτη πρωθυπουργού Νούρι αλ Μάλικι.

Βέβαια, τα πράγματα, κάθε άλλο παρά έτσι είναι. Αυτόπτες μάρτυρες που κατάφεραν να ξεφύγουν από τη Μοσούλη κατήγγειλαν την τρομοκράτηση εκείνου του μέρους του πληθυσμού που δεν είναι Σουνίτες.

Πέρα από το άγριο κυνήγι και τις επιθέσεις που υφίστανται οι Σιίτες, οι Χριστιανοί και οι Κούρδοι περιοχών που τελούν υπό τον έλεγχο του ΙΚ, τρομοκράτηση και βία υφίστανται και όσες γυναίκες τολμήσουν να αγνοήσουν τους νέους αυστηρούς ενδυματολογικούς κανόνες και σκοταδιστικούς κανονισμούς συμπεριφοράς που γυρίζουν τα δικαιώματα των γυναικών αιώνες πίσω.

Παράλληλα, ελλείψει επαρκούς αριθμού ανδρών, οι ισλαμιστές δε διστάζουν να στρατολογήσουν παιδιά ακόμη και 10 ετών, τα οποία εθεάθησαν μέσα στη βδομάδα να κυκλοφορούν οπλισμένα στους δρόμους της Μοσούλης, παίζοντας το ρόλο δυνάμεων επιβολής της «νέας τάξης»... στο όνομα του Αλλάχ...

Και βεβαίως μπορεί να εμφανίζονται αντιθέσεις με εθνικιστικό ή θρησκευτικό περιεχόμενο, αλλά αυτός είναι ο μανδύας της δράσης των μονοπωλίων για τον πλούτο της περιοχής, αφού το φαινόμενο ΙΚ είναι δημιούργημα των δυτικών ισχυρών καπιταλιστικών και αραβικών κρατών, συμμάχων τους στην περιοχή.

Νερό και πετρέλαια...

Βέβαια, θα πρέπει να σημειωθεί πως οι ισλαμιστές δεν καθησυχάζουν, ούτε επαναπαύονται στις δάφνες των περιοχών που κατέκτησαν.

Σε Συρία και Ιράκ συνεχίζουν τον κλοιό γύρω από στρατηγικά μεθοριακά περάσματα, πετρελαιοπηγές, αλλά και υδάτινους πόρους, επιχειρώντας να ελέγξουν πλήρως σημαντικές πηγές νερού, ενέργειας που αφ' ενός θα εδραιώσουν την ισχύ τους, αφ' ετέρου θα μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν σαν τανάλια και μοχλό πίεσης σε βάρος των αντιπάλων τους και στις δύο χώρες.

Από τις 3/7 οι ένοπλοι του ΙΚ άρχισαν να πουλούν -σύμφωνα με κάποιες φήμες μέσω Κουρδιστάν(!) - και ιρακινό αργό πετρέλαιο από το κοίτασμα «Ούτζιλ», στη βόρεια επαρχία Σαλαχαντίν.

Ο Μάικλ Στέφεν, υποδιευθυντής του «Royal United Services Institute» στο Κατάρ, σημείωσε πως η έκβαση των συγκρούσεων σε Ιράκ και Συρία θα κριθεί, μεταξύ άλλων, και από το ποιος θα ελέγξει τους υδάτινους πόρους της περιοχής.

Ποτάμια, φράγματα, κανάλια και σταθμοί αφαλάτωσης είναι όλοι στρατιωτικοί στόχοι μείζονος σημασίας, ιδιαίτερα σε μία περιοχή που αντιμετωπίζει συχνά πρόβλημα λειψυδρίας και ξηρασίας.

Όπως έλεγε: «Το νερό είναι ο μεγάλος στρατηγικός στόχος όλων των ομάδων που δρουν στο Ιράκ. Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Εάν ελέγχεις το νερό στο Ιράκ μπορείς να επηρεάσεις τη Βαγδάτη και μπορείς να της προκαλέσεις προβλήματα».

Η βρετανική εφημερίδα Γκάρντιαν υπογράμμιζε χαρακτηριστικά στις 2/7 ότι ήδη οι ένοπλοι του ΙΚ ελέγχουν την πρόσβαση σε περιοχές - κλειδί των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη, που πηγάζουν από την Τουρκία και από τα οποία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η υδροδότηση των Συρίας και Ιράκ.

Ο Μάθιου Μασόφσκι, ερευνητής και αναλυτής σε θέματα Μέσης Ανατολής στο βρετανικό Κοινοβούλιο και στο Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου συμπλήρωνε μάλιστα πως στο Ιράκ ο έλεγχος του νερού «μπορεί να αποβεί σημαντικότερος ακόμη και από τον έλεγχο των πετρελαιοπηγών, ιδιαίτερα εντός του θέρους, καθώς η έλλειψή του μπορεί να προκαλέσει μεγάλες κρίσεις υγείας και επιδημίες...»

Οι συγκρούσεις σε βόρειο και δυτικό Ιράκ έχουν αναγκάσει χιλιάδες οικογένειες να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους

Συναγερμός στη Σαουδική Αραβία

Μέσα σε όλα αυτά, η κήρυξη του χαλιφάτου σε Συρία και Ιράκ δε σήμανε συναγερμό μόνο στις ιρακινές αρχές που διαπιστώνουν καθημερινά την προσπάθεια των μισθοφόρων του ΙΚ να ισχυροποιήσουν τις θέσεις που έχουν καταλάβει από τις 9 Ιούνη, αλλά και σε χώρες της περιοχής.

Πρώτη αντέδρασε η Σαουδική Αραβία, που εδώ και μέρες έχει θέσει τις δυνάμεις ασφαλείας σε επαγρύπνηση με εντολή του Σαουδάραβα μονάρχη Αμπντάλα, ο οποίος έχει ήδη διατάξει την εφαρμογή έκτακτων μέτρων ασφαλείας, με στόχο την αποτροπή τρομοκρατικών επιθέσεων.

Για τη σουνιτική Σαουδική Αραβία, γνωστή και ως «άγρυπνος φρουρός» των δύο ιερών μουσουλμανικών τόπων σε Μεδίνα και Μέκκα, η ίδρυση χαλιφάτου την έβαλε σε επιφυλακή, καθώς το επόμενο βήμα των μισθοφόρων του ΙΚ σύμφωνα με δηλώσεις της ηγεσίας του, θα είναι επιχειρήσεις για την «απελευθέρωση» των δύο ιερών τόπων, άρα και ααουδαραβικών περιοχών.

Γι' αυτό και δεν πρέπει να προκαλεί κατάπληξη η είδηση ανάπτυξης 30.000 Σαουδαράβων στρατιωτών κατά μήκος της 850 χλμ. μεθορίου της Σαουδικής Αραβίας με το Ιράκ, την περασμένη Πέμπτη.

Βέβαια, η «τραγική ειρωνεία» είναι πως όλα αυτά συμβαίνουν σε μία χώρα, όπου σημαντικό μέρος της εκεί αστικής τάξης χρηματοδότησε και εξόπλισε πλουσιοπάροχα τους ακραίους ισλαμιστές του πρώην ΙΚΙΛ, προκειμένου να ανατρέψουν την κυβέρνηση του Προέδρου Μπασάρ Ασαντ στη Συρία...

Σε αυτό το σημείο δεν μπορούμε παρά να διαπιστώσουμε, για μία ακόμη φορά, πόσο εύκολα «ξεχνούν» Σαουδάραβες, Τούρκοι, Καταριανοί και Κουβεϊτιανοί, Αμερικανοί και Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές, ότι παίζουν επικίνδυνα παιχνίδια με τη φωτιά.

Ιδιαίτερα όταν τα υποχείριά τους μεταβληθούν από πειθήνια όργανα σε απειλή, όπως έχει συμβεί πολλάκις στο παρελθόν, με χαρακτηριστική τη δημιουργία και τη χρησιμοποίηση ισλαμιστών ενόπλων Μουτζαχεντίν στο Αφγανιστάν από τις ΗΠΑ ως αντίβαρο στην τότε ΕΣΣΔ.

Οι τότε ισλαμιστές αποτέλεσαν, όπως γνωρίζουμε όλοι, αργότερα τη «μαγιά» για τη δημιουργία της οργάνωσης - φαντομά «Αλ Κάιντα», την οποία βεβαίως χρησιμοποιούσε η CIA σύμφωνα με τον πρώην Πρόεδρο των ΗΠΑ Τζ. Μπους τον πρεσβύτερο και που την ανήγαγαν σε υπ' αριθμόν 1 εχθρό, ως τρομοκρατική οργάνωση, για να εξαπολύσουν τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους στην περιοχή, στο όνομα καταπολέμησης της τρομοκρατίας.

Με αυτή την έννοια, λοιπόν, η ίδρυση χαλιφάτου συνιστά απειλή και για άλλες χώρες της περιοχής όπως η Ιορδανία και η Τουρκία, που επίσης συνέβαλαν και υποβοήθησαν τους ακραίους ισλαμιστές να εκπαιδευτούν, να εξοπλιστούν και να ανεφοδιάζονται κατά τον ανταρτοπόλεμο που εξαπέλυσαν αρχικά σε βάρος του συριακού στρατού και της κυβέρνησης του Σύρου Προέδρου Μπασάρ Ασαντ.

Πυρετός στην Ιορδανία

Στην Ιορδανία, πέρα από τις συνεχείς περιπολίες του ιορδανικού στρατού και της αεροπορίας κατά μήκος των ανατολικών συνόρων της χώρας με το Ιράκ, ο μονάρχης της χώρας Αμπντάλα άρχισε, ήδη, να βολιδοσκοπεί τις προθέσεις συμμαχικών χωρών όπως οι ΗΠΑ και το Ισραήλ, προκειμένου να δει εάν θα τον βοηθήσουν σε περίπτωση επίθεσης από το Ισλαμικό Κράτος.

Πρόσφατο ρεπορτάζ της εφημερίδας «Jordan Times» ανέφερε χαρακτηριστικά ότι στη συνάντηση που είχε την περασμένη Κυριακή στο Αμμάν ο Ιορδανός μονάρχης με αντιπροσωπεία Αμερικανών Γερουσιαστών εξέφρασε φόβο για επέκταση της κρίσης στο Ιράκ στην ευρύτερη περιοχή και ότι σε περίπτωση των πολύ πιθανών επιθέσεων του ΙΚ στην Ιορδανία θα ζητήσει αμέσως τη βοήθεια των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Δεν είναι τυχαίο ότι την ίδια περίοδο και ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου είχε εμφανιστεί σαν αυτόκλητος σωτήρας, εκφράζοντας την πρόθεσή του να «βοηθήσει» την Ιορδανία σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο...

Ο Εϊμος Γιαντλίν, πρώην επικεφαλής των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών του στρατού που τώρα είναι επικεφαλής ινστιτούτου αναλύσεων που σχετίζεται με το πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ προεξόφλησε μιλώντας στο «Ynet news» ως σίγουρο ότι το Ισραήλ (που έχει υπογράψει συμφωνία ειρήνης με την Ιορδανία από το 1994) θα συνδράμει την Ιορδανία σε περίπτωση επίθεσης και ότι θα παράσχει, τουλάχιστον έμμεσα, όπως σημείωσε, «στρατιωτική βοήθεια».

Κούρδοι στρατιώτες υψώνουν τη σημαία της αυτόνομης κουρδικής περιοχής, στον δρόμο που συνδέει το Κιρκούκ με την Τικρίτ.

«Σιγήν ιχθύος» στην Τουρκία

Στην Αγκυρα, χώρα που επίσης υποστήριξε τους ακραίους ισλαμιστές του πρώην ΙΚΙΛ σαν μοχλό ανατροπής του Σύρου Προέδρου, τα σύνορα της χώρας με Συρία και Ιράκ έχουν κλείσει, εδώ και μερικές μέρες, καθώς οι ένοπλοι του ΙΚ, που άλλοτε μπαινόβγαιναν ελεύθερα από τα τουρκο-συριακά σύνορα και νοσηλεύονταν δωρεάν στα τουρκικά μεθοριακά νοσοκομεία, χαρακτηρίστηκαν «απειλή για την εθνική ασφάλεια».

Το κλείσιμο των συνόρων, βέβαια, ήρθε κάπως αργά.

Όμως δεν συνοδεύτηκε με παράλληλη ένταση των τόνων από τη μεριά της κυβέρνησης του Τούρκου πρωθυπουργού Ρ. Τ. Ερντογάν όχι μόνον ενόψει των προεδρικών εκλογών του Αυγούστου αλλά και εξαιτίας των δεκάδων ομήρων που εξακολουθούν να κρατούνται από τους ισλαμιστές στο τουρκικό προξενείο της Μοσούλης.

Η τακτική της σιωπής και των παρασκηνιακών παζαριών με τους μισθοφόρους του ΙΚ φάνηκε προς το παρόν να φέρνει ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση περίπου 35 Τούρκων οδηγών φορτηγών στα μέσα της περασμένης βδομάδας

Δεν είναι εντούτοις σίγουρο ούτε εάν θα συνεχιστεί, ούτε εάν θα εξακολουθήσει να φέρνει αποτελέσματα, ιδιαίτερα όταν οι μισθοφόροι του ΙΚ αποφασίσουν να δαγκώσουν και το τουρκικό χέρι που τους τάισε...

Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 6/7/2014