Η μεγάλη έρευνα του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ: Εμπόριο εργαζομένων στον τουρισμό ‒ Όνειρο άπιαστο οι διακοπές ‒ Συρματοπλέγματα στις παραλίες ‒ Και οι θέσεις του ΚΚΕ

Μη σπαταλήσεις το χρόνο σου εδώ, αν νομίζεις ότι οι αυτές οι αλυσίδες δεν σου ανήκουν.
Αφιερώσου στην παραγωγή τους.

Κλείνεις τ' αφτιά
Κάνεις βουτιά
Και πιάνεις πάτο
Μα όταν θα βγεις
Θα 'ναι της γης
Το απάνω κάτω.
Μπ.Ζ.

ΣΥΓΧΡΟΝΑ «ΔΟΥΛΕΜΠΟΡΙΚΑ» ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΤΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ
Α’.

Διαφημίζουν την πραμάτεια τους με το μανδύα της «πρακτικής άσκησης»

Αποκαλυπτικά στοιχεία για τους όρους απασχόλησης των «πρακτικάριων» στα ξενοδοχεία δίνει ιστοσελίδα εταιρείας που τους προωθεί σε ξενοδοχειακές μονάδες

Μια αποκαλυπτική εικόνα για τον τρόπο που γίνεται η μετακίνηση χιλιάδων σπουδαστών από την Ελλάδα και το εξωτερικό, προκειμένου να απασχοληθούν σε ξενοδοχειακές μονάδες, με το μανδύα της «πρακτικής άσκησης», δίνει ο ιστότοπος μιας εταιρείας που παίζει το ρόλο του «διαμεσολαβητή» και απευθύνεται σε επιχειρηματίες του Τουρισμού.

Εμπόριο εργαζομένων με χαμηλό κόστος, χωρίς ΦΠΑ και με τη βούλα της ΕΕ!

Τα στοιχεία της συγκεκριμένης εταιρείας είναι στη διάθεση του «Ριζοσπάστη» και είναι μια από τις πολλές που κάνουν αυτήν τη δουλειά, με τους ίδιους πάνω - κάτω όρους.

Η εταιρεία έχει έδρα τη Βουλγαρία και «καλύπτει θέσεις εργασίας σε ολόκληρη την Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό».

Στόχος της είναι, σύμφωνα με όσα γράφει στην ιστοσελίδα της, «η προσφορά προσωπικού με όσο το δυνατόν χαμηλότερο κόστος για τους εργοδότες και τις επιχειρήσεις τους».

Σύμφωνα με την εταιρεία, «το προσωπικό που διαθέτουμε είναι από χώρες που ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και κυρίως από Τσεχία, Σλοβακία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Εσθονία, Λιθουανία, Πολωνία κ.τ.λ».

Για κάθε «δουλειά» που κλείνει, η εταιρεία παίρνει προμήθεια «250 ευρώ ανά άτομο, ανεξάρτητα από την εθνικότητα ή το πόστο εργασίας».

Ενημερώνει μάλιστα τους πελάτες της ότι «ΦΠΑ δεν υπάρχει εφόσον η εταιρεία σας είναι δηλωμένη ως ενδοκοινοτική», επαληθεύοντας ότι η ίδια η ΕΕ ενθαρρύνει τη διακίνηση εργαζομένων με αυτόν τον τρόπο, καταργώντας ακόμα και τον ΦΠΑ στις συναλλαγές ανάμεσα στις εμπλεκόμενες εταιρείες.

Η λειτουργία της εταιρείας και οι υπηρεσίες που προσφέρει είναι καθ' όλα προβλεπόμενες από την ευρωπαϊκή και την εθνική νομοθεσία.

Είναι και αυτό μια απόδειξη ότι η συντριβή των εργασιακών σχέσεων και η γενικευμένη δράση των σύγχρονων «δουλεμπορικών» φέρουν τη σφραγίδα του κράτους και της ΕΕ, με στόχο να εξασφαλίσει η εργοδοσία ακόμα πιο φτηνή εργατική δύναμη.

Επιβεβαιώνεται, επίσης, ότι οι συνθήκες δουλειάς στον Τουρισμό καμιά σχέση δεν έχουν με τη λάμψη της «βιτρίνας» που φιλοτεχνούν για τον κλάδο οι επιχειρηματικοί όμιλοι και η κυβέρνηση, κομπάζοντας για τις αυξημένες αφίξεις και τα έσοδα.

«Κοστίζουν» στον εργοδότη τρεις φορές λιγότερο!

Τι κερδίζει ο εργοδότης από την απασχόληση των «πρακτικάριων»;

Κατ' αρχήν, να πούμε ότι με βάση τα προβλεπόμενα από τη νομοθεσία, μια τουριστική επιχείρηση δεν μπορεί να απασχολεί «πρακτικάριους» σε ποσοστό μεγαλύτερο από το 17% του προσωπικού της.

Ακόμα όμως και αυτό το μεγάλο ποσοστό δεν είναι αρκετό για τους ξενοδόχους.

Η φτηνή εργασία των «πρακτικάριων» είναι δέλεαρ για τους εργοδότες στις μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες, που απασχολούν πολύ περισσότερους απ' όσους προβλέπει ακόμα κι αυτή η φιλεργοδοτική νομοθεσία.

Καμαριέρα

Μια σύγκριση με το «κόστος» που συνεπάγεται για την εργοδοσία μια καμαριέρα, έγγαμη, χωρίς προϋπηρεσία, που δουλεύει εποχικά και πληρώνεται με βάση τη σύμβαση, είναι αποκαλυπτική.

Συνυπολογίζοντας τον κατώτερο προβλεπόμενο μισθό, το εποχικό επίδομα, το επίδομα ανθυγιεινής εργασίας και τη δουλειά τις Κυριακές, ο εργοδότης θα πρέπει να καταβάλει σε μηνιαία βάση 1.466 ευρώ μεικτά, με βάση ακόμα και αυτή την κατάπτυστη Σύμβαση που έχει υπογράψει η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας στον Τουρισμό - Επισιτισμό. Στο ποσό αυτό περιλαμβάνονται και οι εργοδοτικές εισφορές.

Πρακτικάριος

Αντίθετα, ένας «πρακτικάριος» στοιχίζει στο μεγαλοξενοδόχο μόλις 462 ευρώ το μήνα (!), χωρίς καμιά άλλη υποχρέωση.

Είναι δηλαδή τρεις φορές φτηνότερος από έναν εργαζόμενο χωρίς προϋπηρεσία, που αμείβεται με τη Σύμβαση.

Το στοιχείο αυτό δε δείχνει μόνο τα τεράστια περιθώρια κέρδους που συνεπάγεται για τον εργοδότη η απασχόληση του «πρακτικάριου», αλλά και το μέγεθος της εργασιακής εκμετάλλευσης που υφίστανται χιλιάδες νέοι, με το μανδύα της πρακτικής άσκησης.

Όλα αυτά σε μια περίοδο που, όπως οι ίδιοι κομπάζουν, μόνο το 1ο τρίμηνο του 2014, οι αφίξεις και τα έσοδα είναι κατά 30% αυξημένα στον κλάδο, σε σχέση με πέρσι!

Βέβαια, πρέπει να αναλογιστεί κανείς ότι ακόμα και αυτή η απαράδεκτη κλαδική Σύμβαση δεν τηρείται ή παραβιάζεται σε πολλές περιπτώσεις, ενώ και η απληρωσιά πάει σύννεφο στις ξενοδοχειακές μονάδες.

Προκύπτει δηλαδή ότι τα συμφέροντα των εργαζόμενων και των «πρακτικάριων» είναι κοινά απέναντι στους μεγαλοξενοδόχους, που θησαυρίζουν στην κυριολεξία από τη δουλειά ξενοδοχοϋπαλλήλων, ανεξάρτητα από τη σχέση εργασίας με την οποία τους απασχολούν.

Χρόνος εργασίας χωρίς «ταβάνι»

Στην ιστοσελίδα της, η εταιρεία ενημερώνει ότι «και φέτος παρέχει υπηρεσίες εύρεσης και διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού σε δύο κατηγορίες», μία από τις οποίες είναι «μαθητευόμενοι που πραγματοποιούν την πρακτική τους άσκηση στον τουριστικό - ξενοδοχειακό κλάδο».

Εξηγεί ότι «σε αυτήν την κατηγορία ανήκουν οι σπουδαστές/φοιτητές Τουριστικών Επιχειρήσεων/ Επαγγελμάτων από την Ελλάδα καθώς και από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, οι όποιοι ενδιαφέρονται να πραγματοποιήσουν την πρακτική τους άσκηση σε ελληνικά ξενοδοχεία».

Οι ηλικίες των σπουδαστών, «κυμαίνονται από 18 έως 30 ετών».

Σύμφωνα με την εταιρεία: «Ο μαθητευόμενος κατά τη διάρκεια της πρακτικής του ασκήσεως θα εισπράττει μηνιαίο επίδομα, για την αντιμετώπιση των μικροεξόδων του από την επιχείρηση, το πόσο των 400 ευρώ καθαρά (...) συν 6 ευρώ κάθε μήνα για την ασφάλισή του στο ΙΚΑ βάσει νόμου (...) Οι φοιτητές θα λαμβάνουν τέσσερα ρεπό μηνιαίως (...) Ο εργοδότης υποχρεούται να παραχωρεί στους σπουδαστές τουλάχιστον δύο πλήρη γεύματα ημερησίως, καθώς επίσης και δωρεάν στέγαση σε δίκλινα - τρίκλινα δωμάτια (...) Η διάρκεια της σύμβασης ορίζεται στη διάρκεια μιας τουριστικής σαιζόν (Απρίλιο έως και Νοέμβριο). Μετά τη λήξη του συμβολαίου, κι αφού ολοκληρωθεί η πρακτική άσκηση του κάθε μαθητευόμενου, ο εργοδότης οφείλει να καταβάλλει το χρηματικό ποσό της τάξεως των 200 ευρώ κατά την αναχώρησή του, ως ένδειξη μιας υγιούς και επιτυχημένης συνεργασίας».

Δηλαδή, σπουδαστές τουριστικών σχολών, ηλικίας μέχρι 30 χρόνων, απασχολούνται με κανονικό ωράριο, έξι μέρες τη βδομάδα, σε ξενοδοχειακές μονάδες, στις οποίες διαμένουν κιόλας, με «μισθό» 400 ευρώ, για οκτώ μήνες, όσο διαρκεί η τουριστική σεζόν.

Τα γεύματα που υποχρεούται να δίνει ο εργοδότης είναι δύο, που σημαίνει ότι αν θέλει το «κάτι παραπάνω» στο φαγητό του, θα πρέπει να το πληρώσει από την τσέπη του.

Βάζοντας κάτω τα νούμερα, προκύπτουν τα εξής:

Ένας επιχειρηματίας στον τομέα του Τουρισμού, μπορεί με περίπου 3.700 ευρώ τη σεζόν (3.248 οι «μισθοί» και η Ασφάλιση στο οκτάμηνο, 250 ευρώ η προμήθεια και 200 ευρώ τα έξοδα αναχώρησης) να εξασφαλίσει έναν σπουδαστή - εργαζόμενο για τα ξενοδοχεία του και να τον χρησιμοποιήσει όπως αυτός θέλει, αφού είναι γνωστή η κατάσταση που επικρατεί στις τουριστικές μονάδες σε ό,τι αφορά τα ωράρια, τα πόστα, τις πληρωμές κ.ά.

Άλλωστε, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η εταιρεία δεν αναφέρει τίποτα για τον ημερήσιο χρόνο που ο εργοδότης μπορεί να απασχολεί τον εργαζόμενο - σπουδαστή.

Εργαζόμενος - «κτήμα» της εταιρείας

Ενδεικτικός είναι και ο τρόπος που περιγράφονται οι υποχρεώσεις του σπουδαστή, αν αποφασίσει να φύγει από τη δουλειά: «Ο σπουδαστής οφείλει να κάνει τα καθήκοντα του ημερησίως και να λαμβάνει σίτιση και στέγαση έως ότου σταλθεί σε νέο εργοδότη και έως ότου έρθει ο αντικαταστάτης του στο ξενοδοχείο για να καλύψει τη θέση του», σημειώνει η εταιρεία, ενώ ενημερώνει ότι «η σύμβαση ισχύει εφόσον υπογραφεί από εργοδότη και διαμεσολαβητή», χωρίς καμιά ανάμειξη του σπουδαστή, ο οποίος παρουσιάζεται ούτε λίγο, ούτε πολύ να είναι «κτήμα» της εταιρείας που ανέλαβε να τον προωθήσει σε κάποια δουλειά.

Με έμμεσο τρόπο, η εταιρεία διαφημίζει αυτήν την κατηγορία των εργαζομένων ως τη φτηνότερη και την πιο αποδοτική, που δεν έχει τα «βαρίδια» των εργαζομένων με προϋπηρεσία στον κλάδο του Τουρισμού.

«Αντικατάσταση των ακατάλληλων, χωρίς επιπλέον χρέωση, εντός 10-15 ημέρες»

Μιλώντας για τη δεύτερη κατηγορία του προσωπικού που διακινεί στα ξενοδοχεία, η εταιρεία ενημερώνει ότι σ' αυτήν «ανήκουν ειδικευμένοι και ανειδίκευτοι εργάτες με ποίκιλλες μισθολογικές απαιτήσεις ανάλογα με την προϋπηρεσία του καθενός».

Δηλαδή, ακριβότεροι και με μεγαλύτερες απαιτήσεις από τους «πρακτικάριους» σπουδαστές.

Κλείνοντας την παρουσίασή της, η εταιρεία καθησυχάζει τους πελάτες της ξενοδόχους ότι «είναι υποχρεωμένη να αναλάβει την αντικατάσταση όποιων ατόμων έχουν κριθεί ακατάλληλα από τους εργοδότες για την εργασία που προσελήφθησαν ή για όσα άτομα αποχώρησαν από την επιχείρηση χωρίς να έχουν σοβαρούς λόγους, χωρίς επιπλέον χρέωση, μέσα σε 10-15 ημέρες»...

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 27/6/2014

Β’.

ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ

Ρεκόρ για τα μονοπώλια - ψίχουλα για τους εργαζόμενους

Ο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ», στο δεύτερο μέρος της έρευνας για τις διακοπές, τον τουρισμό, εστιάζει στους εργαζόμενους του κλάδου, στις συνθήκες δουλειάς, στην τραγική πραγματικότητα που βιώνουν πίσω από διάφορες βιτρίνες εντυπωσιασμού ενός «μοναδικού εθνικού προϊόντος» ‒όπως λένε κυβερνητικά στελέχη και μεγαλοεπιχειρηματίες‒ που παράγεται πάνω στα συντρίμμια των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων του κλάδου, πάνω σε μεροκάματα πείνας για ατέλειωτες ώρες δουλειάς.

«Το 2014 ορόσημο για τον Τουρισμό»

«Νέο ρεκόρ ετοιμάζεται να καταρρίψει ο ελληνικός τουρισμός για το 2014»

«Αύξηση 28% στα τουριστικά έσοδα το α' τετράμηνο του 2014»

Οι παραπάνω είναι ορισμένοι τίτλοι από τον αστικό Τύπο που, έτσι, υποδέχεται τη φετινή τουριστική περίοδο.

Ρεπορτάζ και δηλώσεις που συνοδεύονται από την καλλιέργεια προσδοκιών για τους εργαζόμενους του κλάδου του επισιτισμού - τουρισμού και όχι μόνο.

Πρόκειται για πραγματικότητα ή για ένα τεράστιο εμπόριο ελπίδας για χιλιάδες εργαζόμενους που προσδοκούν ένα μεροκάματο μετά από αρκετούς μήνες ανεργίας ή ένα καλύτερο μεροκάματο μετά από μήνες απληρωσιάς;

Ξεκινάμε με μερικά πρώτα ενδεικτικά στοιχεία:

Πέρυσι, το 2013, είχαμε μία ακόμα χρονιά ρεκόρ για τον Τουρισμό.

• Σε αυτό το ...ρεκόρ όμως, οι εργαζόμενοι που δούλεψαν ήταν 3,5% λιγότεροι από το 2012. Φέτος, εκτιμάται ότι θα έχουμε ένα νέο ρεκόρ. Από πού προκύπτει ότι δεν υπάρχει και νέα μείωση των εργαζομένων;

Ο πρόεδρος του ΣΕΤΕ, με δηλώσεις του πριν από μερικές μέρες, έκανε την εκτίμηση ότι στην Αθήνα, η αύξηση του Τουρισμού θα δημιουργήσει 45.000 θέσεις εργασίας.

• Σύμφωνα με στοιχεία του σωματείου Επισιτισμού - Τουρισμού, αυτές οι θέσεις εργασίας που μπορεί να είναι πραγματικές, αφορούν: μαθητεία, κατάρτιση, επιδοτούμενα προγράμματα του ΟΑΕΔ.

Στις πολύ μεγάλες επιχειρήσεις συναντάται μεγάλος αριθμός των λεγόμενων συμβάσεων μαθητείας από τις χώρες Ευρωπαϊκής Ένωσης.

• Οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι δουλεύουν με 300 ευρώ, δήθεν μαθητεία, γιατί δεν είναι μαθητές και δεν έχουν σχέση με τον τουρισμό.
• Οι μεγάλες επιχειρήσεις έχουν οργανωμένα δίκτυα με δουλεμπορικά γραφεία σε Ελλάδα, Κύπρο και φέρνουν τέτοιους εργαζόμενους για να δουλέψουν.
• Σε μεγάλο βαθμό αυτό γίνεται σε Χαλκιδική και νότιο Αιγαίο.

Για τέτοιες θέσεις εργασίας μιλάνε...

Ο μέσος μισθός είναι στα 600 ευρώ στα μεγάλα ξενοδοχεία όπου και εφόσον, κι αν πληρώνονται, οι μόνιμοι εργαζόμενοι που δουλεύουν ήλιο με ήλιο.

• Με σπαστά ωράρια, 3 ώρες το πρωί, το μεσημέρι, το απόγευμα.
• Οι εργαζόμενοι, που είναι από προγράμματα, είτε δεν πληρώνονται, είτε κάποιοι πληρώνονται τα 400 ευρώ που δίνουν τα προγράμματα του ΟΑΕΔ ή τα 200 ευρώ που δίνουν στους μαθητές που κάνουν πρακτική.

Ούτε λόγος δεν γίνεται για τις μικρές επιχειρήσεις που είναι υποψήφιες να κλείσουν έτσι κι αλλιώς, αφού δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στον ανταγωνισμό.

• Οι εργαζόμενοι εκεί ως επί το πλείστον είναι απλήρωτοι και ανασφάλιστοι.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι όποιες επιχειρήσεις - κοινοπραξίες έχουν μείνει στους δήμους, στις περισσότερες περιπτώσεις, υπάρχει μεγάλο χτύπημα στις εργασιακές σχέσεις.

• Για παράδειγμα, το καζίνο του Λουτρακίου που το 18% της εταιρείας της κοινοπραξίας ανήκει στο Δήμο, ο τελευταίος συμφώνησε με την κοινοπραξία στις μειώσεις μισθών εργαζομένων, την επιβολή εκ περιτροπής εργασίας κ.τ.λ.

Σε σχέση με τις συνθήκες εργασίας, πέρα από το σπαστό ωράριο υπάρχουν και ζητήματα καθημερινά με την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων σε όλη τη χώρα.

• Στη Ρόδο και στην Κέρκυρα οι εργαζόμενοι, εξαιτίας της εντατικοποίησης και των εργατικών ατυχημάτων, πέρυσι είχαν παραιτηθεί μαζικά και μάλιστα σε συνθήκες κρίσης που δεν μπορούν να βρουν εύκολα δουλειά.

Παρά το ότι υπάρχουν κλαδικές συμβάσεις, μόνο το 10% των 9.600 ξενοδοχείων την τηρούν.

• Έχουν γίνει τουλάχιστον 400 συμβάσεις με Ενώσεις Προσώπων που προβλέπουν μισθούς και μεροκάματα στο ύψος της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στα κατώτερα δηλαδή όρια, στα 586 μεικτά.
• Επίσης, σημαντικό είναι ότι υπάρχουν επιχειρήσεις που δεν τηρούν ούτε καν αυτά τα 586 μεικτά.
• Με άλλα λόγια, δεν τηρείται η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας ούτε από το 10% των 9.600 ξενοδοχείων.

Ούτε λόγος για διακοπές

Οι εργαζόμενοι που δουλεύουν στον Τουρισμό μπορούν άραγε να κάνουν διακοπές μετά το τέλος της σεζόν;

Ας δούμε:

Ένας εργαζόμενος που είναι εποχικός και δουλεύει στον τουρισμό για 5 μήνες. Πέντε μήνες μ' ένα μέσο όρο 700 ευρώ το μήνα, παίρνει συνολικά 3.500 ευρώ για όλο το χρόνο, για να βγάλει 12 μήνες.

Αυτός ο εργαζόμενος δεν έχει τη δυνατότητα, ούτε το χειμώνα που δε δουλεύει να κάνει διακοπές, γιατί τα λεφτά δεν του φτάνουν ούτε καν για να ζήσει.

Οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι δουλεύουν με 3.500 - 4.000 το χρόνο και καλούνται με αυτά τα λεφτά, να βγάλουν ολόκληρη τη χρονιά.

Οι εποχικοί από πέρυσι παίρνουν επίδομα ανεργίας 460 ευρώ μόνο για 3 μήνες του χειμώνα και 5 μέρες, εφόσον ο επιχειρηματίας τούς κολλήσει τουλάχιστον 100 ένσημα.

Αν τους βάλει 99 ένσημα δεν παίρνουν ούτε αυτό το επίδομα...

Υπογραμμίζουμε ότι αυτό το επίδομα ανεργίας το έπαιρναν οι εποχικοί για 5 - 6 μήνες το χειμώνα μέχρι πρόπερσι.

Τώρα, για το αν για τους εργαζόμενους που δουλεύουν και κουράζονται υπάρχουν προγράμματα ή δυνατότητες για να κάνουν αξιοπρεπείς, όμορφες και καλές διακοπές σε καλά ξενοδοχεία, παραλίες, κάμπινγκ, το δείχνουν τα προγράμματα κοινωνικού τουρισμού που βγήκαν.

Τα εισοδηματικά κριτήρια που υπάρχουν αποκλείουν στην ουσία, τη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων.

Oι εργαζόμενοι που δουλεύουν με «μαύρα» και ανασφάλιστοι, είναι αποκλεισμένοι από παντού έτσι κι αλλιώς.

Η άλλη όψη...

Αυτές είναι μερικές πλευρές της πραγματικότητας για τους εργαζόμενους.

Να δούμε τώρα σε τι «περιβάλλον» συμβαίνουν όλα τα παραπάνω, αλλά για τους επιχειρηματίες.

Σύμφωνα με φετινά στοιχεία που έχουν δοθεί στη δημοσιότητα υπάρχει εκτίμηση, για 18,5 εκατομ. αφίξεις από το εξωτερικό (κάτι παραπάνω από πέρυσι) χωρίς να υπολογίζονται σε αυτό οι αφίξεις της κρουαζιέρας.

Ο ΣΕΤΕ, ο Σύνδεσμος Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων, επίσημος πια κοινωνικός εταίρος, έχει ανεβάσει σε 19 εκατομμύρια τους τουρίστες. Αν προσθέσουμε και την κρουαζιέρα θα ξεπεράσουν τα 21,5 εκατομ. για το 2014, με τα συνολικά έσοδα να ανέβουν σε 13 δισ. ευρώ.

Χαρακτηριστικό είναι ότι στο διάστημα Γενάρη - Απρίλη 2014, η Αθήνα είχε μια αύξηση αφίξεων τουριστών 36,1% σε σχέση με πέρυσι. Υπολογίζουν ότι θα έρθουν 750.000 επιπλέον αφίξεις στην Αθήνα και τα έσοδα θα ξεπεράσουν τα 2 δισ. ευρώ. Αυτά είναι τα επίσημα στοιχεία που υπάρχουν μέχρι σήμερα.

• Σε Ρόδο, Ζάκυνθο, Κω, Κρήτη, Χαλκιδική και Κυκλάδες υπάρχει αύξηση πάνω από 50% στις τιμές των ξενοδοχείων σε σχέση με πέρυσι.

Ενδεικτικά σημειώνουμε:

• Σαντορίνη - Καρτεράδος τον Ιούνη 2013 36 ευρώ, τον Ιούνη 2014 66 ευρώ, αύξηση 83%.
• Αστυπάλαια: Ιούνης 2013 60 ευρώ, Ιούνης 2014, 77 ευρώ, αύξηση 28%.
• Αθήνα: Ιούνης 2013 88 ευρώ, Ιούνης 2014 119 ευρώ, αύξηση 35%.
• Μαστιχάρι Κως: Ιούνης 2013 87 ευρώ, Ιούνης 2014 115 ευρώ, αύξηση 32%.

Και πάει λέγοντας...

Ο ανταγωνισμός μεταξύ των ξενοδοχειακών ομίλων, των επιχειρήσεων στον Τουρισμό είναι τόσο άγριος, που δεν αφήνει κανένα περιθώριο για καμία παροχή προς τους εργαζόμενους, για καμία καλυτέρευση των συνθηκών εργασίας.

Αντίθετα, αυτός ο ανταγωνισμός λειτουργεί προς την κατεύθυνση μείωσης των δικαιωμάτων, των μισθών, της χειροτέρευσης των συνθηκών δουλειάς.

Διαψεύδονται τα πανηγύρια τους

Ο Νίκος Παπαγεωργίου, πρόεδρος του Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού, μιλώντας στο «Ριζοσπάστη» δίνει το στίγμα της κατάστασης.

«Σε αυτό που λέμε Τουρισμός, σε όλο αυτό το πανηγύρι που γίνεται τα τελευταία τουλάχιστον δύο χρόνια, με την προσδοκία που αφήνουν κυβέρνηση και εργοδοσία, για δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, ότι θα επανέλθουν τα πράγματα όπως ήταν πριν, ότι θα βρουν περισσότεροι δουλειά, με τα ίδια τα νούμερά τους διαψεύδονται.

Πέρυσι που ήταν χρονιά - ρεκόρ της πεντηκονταετίας για τον Τουρισμό, απασχολήθηκαν 3,5% λιγότεροι εργαζόμενοι στον Τουρισμό, αυτό και μόνο, δηλαδή δείχνει και την κατεύθυνση

 Άρα, λοιπόν, όλο αυτό είναι ένα παραμύθι. Όμως, δεν είναι παραμύθι τα έσοδα, τα τεράστια έσοδα. Αυτά είναι υπαρκτά και πραγματικά. Φέτος, θα είναι ακόμα μεγαλύτερα τα έσοδα τα ταξιδιωτικά, όμως αυτός που θα ωφεληθεί όχι μόνο δεν θα είναι οι εργαζόμενοι αλλά ούτε όλες οι τουριστικές επιχειρήσεις.

Θα είναι κυρίως τα μονοπώλια, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, αυτοί που έχουν διασυνδέσεις με τους «τουρ οπερέιτορς», τα μεγάλα ταξιδιωτικά πρακτορεία που ρυθμίζουν το πού θα πάει ο παγκόσμιος Τουρισμός.

Βεβαίως, έχει αξία να δει κανείς, ότι ο Τουρισμός -σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τουρισμού- μετατρέπεται σε ισχυρή παγκόσμια βιομηχανία.

Τι σημαίνει αυτό το πράγμα που λένε;

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι ο Παγκόσμιος Τουρισμός το 2013 σημείωσε 5% αύξηση, παρά την οικονομική κρίση.

Καταλαβαίνει κανείς πως το κεφάλαιο βρίσκει διεξόδους κερδοφορίας μέσα από τον τουρισμό, που δεν είναι ένα κομμάτι σκέτο, έχει να κάνει ο Τουρισμός με τις μεταφορές, διατροφή, με υγεία...».

Με αεροπλάνα και βαπόρια

Πολλά τα λεφτά και για τη μετακίνηση

Τα έξοδα μετακίνησης για τις διακοπές δεν είναι ευκαταφρόνητα. Επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό τους, ειδικά για τις οικογένειες με μικρά παιδιά. Οι εργαζόμενοι με όποιο μέσο και αν επιλέξουν να ταξιδέψουν θα επιφορτιστούν, λοιπόν, με ένα ακόμη δυσθεώρητο κόστος.

Ενδεικτικά, αναφέρουμε μερικά παραδείγματα. Οι τιμές για ταξίδι με συμβατικό πλοίο είναι:

• Πειραιάς - Μυτιλήνη: 183 ευρώ κοστίζει τετράκλινη εξωτερική καμπίνα (σ.σ. προσφορά για 2 ενήλικες και 2 παιδιά). Η οικονομική θέση κοστίζει 43 και τα καθίσματα 46 ευρώ το άτομο. Το όχημα 96 ευρώ.
• Πειραιάς - Χίος: 160 ευρώ κοστίζει τετράκλινη εξωτερική καμπίνα (σ.σ. προσφορά για 2 ενήλικες και 2 παιδιά). Η οικονομική κοστίζει 39 ευρώ, τα καθίσματα 42 και το όχημα 84 ευρώ.
• Πειραιάς - Σύρος: 144 ευρώ κοστίζει τετράκλινη εξωτερική καμπίνα (σ.σ. προσφορά για 2 ενήλικες και 2 παιδιά), 30,50 ευρώ η οικονομική, 34,50 τα καθίσματα και 72 ευρώ το όχημα.
• Πειραιάς - Νάξος: 168 ευρώ κοστίζει τετράκλινη εξωτερική καμπίνα (σ.σ. προσφορά για 2 ενήλικες και 2 παιδιά), 34,50 η οικονομική, 39,50 ευρώ τα καθίσματα και 81,50 το όχημα.
• Πειραιάς - Ρόδος: 209 ευρώ κοστίζει τετράκλινη εξωτερική καμπίνα (σ.σ. προσφορά για 2 ενήλικες και 2 παιδιά), 59,50 η οικονομική, 64,50 τα καθίσματα και 106, 50 ευρώ το όχημα.
• Πειραιάς - Ηράκλειο: 70 ευρώ κοστίζει η τετράκλινη εξωτερική καμπίνα, 62 η εσωτερική, 39 ευρώ η οικονομική θέση και 85 ευρώ το όχημα.
• Πειραιάς - Χανιά: 63 ευρώ κοστίζει η τετράκλινη εξωτερική καμπίνα, 57 η εσωτερική, 35 ευρώ η οικονομική θέση και 83 ευρώ το όχημα.

ΙΧ

Επιπρόσθετα, αν η εργατική, λαϊκή οικογένεια αποφασίσει να ταξιδέψει οδικά στην ηπειρωτική Ελλάδα με ΙΧ έχει να καλύψει τις απαράδεκτες τιμές σε διόδια, οι αυξήσεις των οποίων από το 2008 έχουν ξεπεράσει τα 400% σε ορισμένες κατηγορίες οχημάτων, όπως και τη βενζίνη.

Για παράδειγμα στο ταξίδι, Αθήνα - Θεσσαλονίκη - Αθήνα, η λαϊκή οικογένεια με μέση τιμή αμόλυβδης τα 1,6 - 1,7ευρώ/ λίτρο, μόνο για διόδια θα πληρώσει 26,45 ευρώ στο πήγαινε και βενζίνη 60-75 ευρώ ανάλογα με το ρεζερβουάρ. Οπότε με επιστροφή στην τιμή των διοδίων που είναι 42,90 ευρώ προστίθεται και η τιμή της βενζίνης, 120-150 ευρώ, ενώ για το ταξίδι

Αθήνα - Καλαμάτα - Αθήνα το κόστος σε βενζίνη και διόδια αγγίζει τα 30,4 ευρώ τα διόδια και 40-50 ευρώ η βενζίνη. Με την επιστροφή το κόστος είναι 60,2 ευρώ τα διόδια και 80-100 ευρώ η βενζίνη.

Το... παράδοξο με το εθνικό οδικό δίκτυο είναι ότι πληρώνεις για ένα δίκτυο που δεν είναι ολοκληρωμένο στο σύνολό του, παρά τις αθρόες πληρωμές τα τελευταία είκοσι χρόνια από τα κρατικά ταμεία και τα τεράστια κοινοτικά κονδύλια να έχουν «ζεστάνει» τις τσέπες των εθνικών εργολάβων.

ΚΤΕΛ – ΟΣΕ

Η «αφαίμαξη» συνεχίζεται και με την προοπτική του ΚΤΕΛ, όπου για παράδειγμα:

Αθήνα - Θεσσαλονίκη οι επιβάτες πληρώνουν για απλή μετάβαση 39 ευρώ, μετ' επιστροφή 59 ευρώ.

Αθήνα - Ιωάννινα το κανονικό εισιτήριο είναι 39 ευρώ, για

Αθήνα - Πάτρα 18,90 ευρώ,

Αθήνα - Κιάτο, 10,50 ευρώ,

Αθήνα - Ξυλόκαστρο, 10,90 ευρώ,

Αθήνα - Λουτράκι, 8,50 ευρώ,

Αθήνα - Κέρκυρα, 44,30 ευρώ, χωρίς το πλοίο,

Αθήνα - Μεθώνη, 28, 40 ευρώ,

Αθήνα - Αλεξανδρούπολη, 71 ευρώ,

Αθήνα - Νεάπολη, 33,70 ευρώ,

Αθήνα - Ναύπλιο, 13,10 ευρώ,

Αθήνα - Λάρισα, 30 (με επιστροφή 52 ευρώ).

Στα δρομολόγια του ΟΣΕ στη διαδρομή Αθήνα - Θεσσαλονίκη το κόστος κατ' άτομο με το απλό τρένο είναι 25,10 ευρώ και με επιστροφή 40,20 ευρώ.

Με το «ιντερσίτι» η διαδρομή αυξάνεται στα 45,40 ευρώ και με επιστροφή στα 72,60 ευρώ. Εάν το εισιτήριο εκδοθεί δύο μέρες πριν υπάρχει έκπτωση 15%.

Όσον αφορά τις τιμές των αεροπορικών εισιτηρίων, αυτές δεν είναι σταθερές. Για παράδειγμα την 1/7, πτήση

• Αθήνας - Θήρας με επιστροφή κοστίζει 248,64 ευρώ. Ενα ζευγάρι, δηλαδή, θα πληρώσει 497 ευρώ.
• Για τη Σάμο το εισιτήριο κοστίζει 158,64 ευρώ (το πιο οικονομικό εισιτήριο), για τη
• Μύκονο, 182,64. Υπάρχουν χαμηλές τιμές σε εισιτήρια λόγω διαθεσιμότητας.

Σημειώνεται χαμηλότερος ναύλος λόγω μεγαλύτερης διαθεσιμότητας.

Ανάλογα, δηλαδή, με τη διαθεσιμότητα κατά τη στιγμή που αγοράζονται τα εισιτήρια (σ.σ. εξαρτάται και η τιμή τους). Για παράδειγμα εισιτήριο στις 1/7 για τη Λήμνο πληρώθηκε 42,64 ευρώ, αλλά είχε κλειστεί από τις 27/3.

Αεροπορικά πυρά

Όπως μας είπε ταξιδιωτικός πράκτορας, γενικά στα αεροπορικά εισιτήρια η τιμή τους ξεκινά από τα εννέα ευρώ χωρίς τους φόρους και φτάνει τα 167.

Στην τιμή προστίθεται φόρος μετακίνησης. Αν ο επιβάτης «πετάξει» από το «Ελ. Βενιζέλος» θα πληρώσει επί πλέον 33,64 ευρώ στην τιμή του εισιτηρίου, ενώ αν χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε άλλο αεροδρόμιο θα πληρώσει 15 ευρώ. Εξάλλου, η βαλίτσα πληρώνεται 15 ευρώ επιπλέον κατ' άτομο στο πήγαινε - έλα.

Ρεπορτάζ: Παντία ΚΑΖΑΝΤΖΗ, Γιώργος ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 29/6/2014

Γ’

Άπιαστο όνειρο για πολλούς οι διακοπές

Δεν περνά μέρα χωρίς μια είδηση από τον κλάδο του Τουρισμού, που να προσπαθεί να μας πείσει ότι επιτέλους ανακαλύφθηκε το ελληνικό «ελντοράντο» κι αυτό δεν είναι άλλο από τον ήλιο και τη θάλασσα, τις γαλάζιες παραλίες και το πλήθος των τουριστικών καταλυμάτων.

Τι σχέση έχει όλο αυτό με το δικαίωμα του λαού στην αναψυχή;

Η απάντηση έχει ήδη καταγραφεί σε πρόσφατη ανακοίνωση του ΚΚΕ:

• «Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση και οι μεγαλοξενοδόχοι πανηγυρίζουν για τα ρεκόρ αφίξεων και την ανάπτυξη στον τουρισμό, η πλειοψηφία του λαού δεν μπορεί να κάνει ούτε μια ημέρα διακοπές, γιατί το εισόδημα είναι τσακισμένο, ενώ οι τιμές σε εισιτήρια και δωμάτια απλησίαστες, οι εργαζόμενοι στον κλάδο του τουρισμού δουλεύουν με εξοντωτικά ωράρια και με μεροκάματα πείνας, ενώ οι μικρές επιχειρήσεις του κλάδου κλείνουν η μία μετά την άλλη. Ολα αυτά αναδεικνύουν ότι η καπιταλιστική ανάκαμψη, για την οποία μιλάνε η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα, δε συνεπάγεται ανακούφιση του λαού ούτε ανακοπή των αντιλαϊκών μέτρων».

Στο λαμπερό «παραμύθι» που λέγεται Τουρισμός με τις φρούδες ελπίδες που καλλιεργούν ξενοδόχοι και κυβέρνηση περί νέων θέσεων εργασίας, το μόνο πραγματικό είναι τα τεράστια έσοδα - κέρδη των μονοπωλίων του κλάδου, των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Πέρυσι επισκέφθηκαν την Ελλάδα 17,9 εκατομμύρια τουρίστες και τα άμεσα έσοδα ήταν 11,9 δισ. ευρώ σύμφωνα με τις εκτιμήσεις Τράπεζας της Ελλάδος (ΤτΕ) και των στοιχείων του Κέντρου Τεκμηρίωσης του Ελληνικού Τουρισμού (ΚΤΕΤ).

Ποιος καρπώθηκε τα κέρδη;

Σίγουρα όχι οι εργαζόμενοι στον τουρισμό που δουλεύουν όλο και πιο φτηνά.

Ούτε φυσικά οι μικρές και οικογενειακές επιχειρήσεις που βάζουν λουκέτο.

 «Τα λεφτά πήγαν στα λεφτά» δηλαδή στους επιχειρηματικούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στο τουρισμό διότι η κρίση δεν είναι για όλους.

Άλλωστε σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου Τουριστικών Ερευνών και Προβλέψεων την περίοδο 2009 έως 2013

• άνοιξαν 914 νέα ξενοδοχεία, το 73% των οποίων εντάσσεται στις τρεις υψηλότερες κατηγορίες, ενώ
• διέκοψαν τα λειτουργία τους 613 μονάδες συνολικής δυναμικότητας 34.480 κλινών, από τις οποίες μόνο το 3% προερχόταν από τις υψηλές κατηγορίες.

Για φέτος προβλέπουν ότι τα συνολικά έσοδα από τον Τουρισμό θα φτάσουν τα 13 δισ. ευρώ.

Σε αυτό το μεγάλο φαγοπότι όλο και λιγότεροι εργαζόμενοι βρίσκουν δουλειά (πέρσι που ήταν χρονιά ρεκόρ της πεντακονταετίας για τον Τουρισμό απασχολήθηκαν 3,5% λιγότεροι εργαζόμενοι).

Σε αυτό το μεγάλο φαγοπότι που βασίζεται στην εκμετάλλευση των εργαζομένων, η πλειοψηφία των εργαζομένων δεν κάνουν διακοπές, οι εργαζόμενοι στον Τουρισμό έτσι κι αλλιώς δεν κάνουν διακοπές.

Είναι ενδεικτικά τα στοιχεία για τον εποχικό εργαζόμενο που δουλεύει στον Τουρισμό για 5 μήνες και παίρνει συνολικά 3.500 - 4.000 ευρώ για να βγάλει 12 μήνες υποχρεώσεων. Δεν έχει τη δυνατότητα ούτε το χειμώνα που δεν δουλεύει να κάνει πραγματικές διακοπές που θα τού προσφέρουν ξεκούραση και αναψυχή, γιατί τα χρήματα δεν τού φτάνουν ούτε για να ζήσει.

Συνολικά για τους εργαζόμενους το δικαίωμα, η βαθιά ανάγκη τους για διακοπές και ξεκούραση έχει γίνει πολυτέλεια.

Τα στοιχεία μαρτυρούν ότι το 2013

• οι αφίξεις τουριστών αυξήθηκαν κατά 15,4%
• οι διανυκτερεύσεις κατά 14,5% και
• οι εισπράξεις κατά 18,1%.

Την ίδια περίοδο το 40% των εργαζομένων στη χώρα δεν έκανε διακοπές κι όσοι έκαναν μέτρησαν μέχρι δεκάρας τα διόδια, τα καύσιμα, τα εισιτήρια για να τα βολέψουν 4-5 μέρες στη θάλασσα.

Αυτοί, δηλαδή που παράγουν τον πλούτο, πρέπει να χρυσοπληρώσουν και για τις διακοπές που χρειάζονται για να αναπληρώνουν την εργατική τους δύναμη.

• Για τους καπιταλιστές, οι διακοπές, οι παραλίες, τα μέσα μεταφοράς, η ζωή των εργαζομένων είναι στοιχεία αξιοποίησης για να βγάλουν κέρδη.

Ένας μισθός δε φτάνει για μια βδομάδα διακοπών, ακόμα και ένα μπάνιο στην παραλία κοστίζει όσο ένα μεροκάματο.

 Πατάς άμμο, πληρώνεις χρυσάφι

Ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί είναι το κόστος σε οργανωμένες πλαζ της Αττικής:

Ακτή του Ηλίου, Αλιμος: Είσοδος 5 ευρώ (σ.σ. στην τιμή περιλαμβάνεται και η ξαπλώστρα) τις καθημερινές. Τα Σαββατοκύριακα η είσοδος κοστίζει 6 ευρώ, συν 2 ευρώ η ξαπλώστρα.

South Coast, Α' Πλαζ Βούλας: Καθημερινές 4 ευρώ (είσοδος), τιμή ξαπλώστρας 2,5 ευρώ και καναπέ 5 ευρώ. Τα Σαββατοκύριακα 5 ευρώ η γενική είσοδος, 4 ευρώ η ξαπλώστρα και 10 ευρώ ο καναπές.

Ακτή Βουλιαγμένης: Κανονικό εισιτήριο 4 ευρώ και μειωμένο (για παιδιά ηλικίας 6 έως 12 χρόνων, πολύτεκνους, άτομα ηλικίας άνω των 65 χρόνων, ανέργους, φοιτητές και άλλες κατηγορίες) 3 ευρώ. Οι ξαπλώστρες δεν έχουν επιπλέον χρέωση. Οι δημότες πληρώνουν 1,5 ευρώ τις καθημερινές και 2 ευρώ τα σαββατοκύριακα.

Αστέρας Βουλιαγμένης: Δευτέρα με Παρασκευή 15 ευρώ. Τα Σαββατοκύριακα 25 ευρώ.

Yabanaki, Βάρκιζα: Τις καθημερινές 5 ευρώ και τα Σαββατοκύριακα 6 ευρώ συν 5 ευρώ η ξαπλώστρα.

Grand Beach, Λαγονήσι: Ενήλικες: Δευτέρα έως Παρασκευή 8 ευρώ. Σαββάτο, Κυριακή, αργίες 17 ευρώ. Παιδιά έως 6 χρόνων: Δευτέρα έως Κυριακή & Αργίες, δωρεάν. Εως δύο παιδιά 6 - 12 χρόνων: Δευτέρα έως Παρασκευή, δωρεάν. Πάνω από δύο παιδιά 6 -12 χρόνων: Δευτέρα έως Παρασκευή, 4 ευρώ. Παιδιά 6 - 12 χρόνων: Σαββάτο, Κυριακή, Αργίες, 7 ευρώ.

Eden Beach, Ανάβυσσος: Χωρίς είσοδο με κόστος 5 ευρώ την ξαπλώστρα τις καθημερινές και 7 τα Σαββατοκύριακα.

Αυλάκι, Πόρτο Ράφτη: Τις καθημερινές, 5 ευρώ, 3 ευρώ για άτομα άνω των 60 χρόνων και παιδιά 4 - 12 χρόνων. Τα Σαββατοκύριακα υπάρχει γενική είσοδος 5 ευρώ.

Καράβι Σχοινιά: Η είσοδος στο Καράβι είναι δωρεάν, υπάρχει, όμως, 4 ευρώ ελάχιστη κατανάλωση το άτομο. Επιπλέον τα Σαββατοκύριακα η ξύλινη ξαπλώστρα χρεώνεται 5 ευρώ, η μεταλλική με ομπρέλα 5 ευρώ και χωρίς ομπρέλα 4 ευρώ.

ΤΑ ΜΠΑΝΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Δυσβάσταχτο κόστος

Σήμερα, πολλές παραλίες της Αττικής είναι απροσπέλαστες για το πλατύ κοινό, αφού για να απολαύσουν τη θάλασσα οι εργαζόμενοι μαζί με τις οικογένειές τους θα πρέπει να καταβάλουν σχεδόν ένα... μεροκάματο.

Τα λεγόμενα «μπάνια του λαού» έχουν γίνει προνόμιο, αφού για να μπει κάποιος σε μια από τις οργανωμένες πλαζ της Αττικής χρειάζεται να καταβάλει από 4 μέχρι και 15 ευρώ, τις καθημερινές και από 4 μέχρι και 25 ευρώ τα Σαββατοκύριακα.

Και αν κάποιος θέλει να χρησιμοποιήσει ξαπλώστρα, ομπρέλα, ντουζιέρα και διάφορες άλλες... «ευκολίες» που προσφέρουν οι παραλίες - καταστήματα θα πρέπει να πληρώσει το αντίστοιχο οικονομικό αντίτιμο.

Φυσικά, η είσοδος είναι μόνο η αρχή, αφού στις οργανωμένες πλαζ τα πάντα πληρώνονται.

Συγκεκριμένα το πάρκινγκ, σε κάποιες παραλίες χρεώνεται επιπλέον, οι ξαπλώστρες, επίσης, σε κάποιες περιπτώσεις χρεώνονται έξτρα και ξεκινούν από 2 και καταλήγουν στα 5 ευρώ. 

Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ένα μπάνιο μιας τετραμελούς οικογένειας σε μια οργανωμένη παραλία να ξεκινά από 25 ευρώ, σχεδόν όσο ένα μεροκάματο, και να φτάνει μέχρι και τα 40 με 50 ευρώ.

Όλα αυτά, βέβαια, χωρίς να φάει και να πιει κανείς κάτι, από τις διάφορες καντίνες και τα μπαρ της παραλίας, γιατί τότε το κυριακάτικο ή και καθημερινό μπάνιο θα φτάσει να κοστίζει σχεδόν όσο ένα βδομαδιάτικο.

Καθώς, ανάλογα με το σε ποια πλαζ βρίσκεται ο καθένας χρεώνεται ανάλογα και το νερό, ο καφές, το παγωτό και όλα τα υπόλοιπα.

Οπότε ακόμα και το δικαίωμα στα θαλάσσια μπάνια, στην ξεκούραση και την αναψυχή γίνεται δυσπρόσιτο δικαίωμα, αφού πλέον όποιος δεν έχει θα πρέπει ή να κάτσει σπίτι του και να βλέπει τη θάλασσα από την τηλεόραση ή να πάει σε κάποια από τις ελεύθερες πλαζ που όμως δεν διαθέτουν τις απαραίτητες υποδομές.

Στην καλύτερη περίπτωση, η υποδομή που υπάρχει είναι μόνο κάποιες ντουζιέρες, ενώ στην πλειοψηφία αυτών των παραλιών οι δήμοι στους οποίους ανήκουν, δεν μαζεύουν έστω τα σκουπίδια, αφού κάνουν περικοπές σε προσωπικό και δραστηριότητες στηρίζοντας την κυβερνητική πολιτική.

 Γιαλό - γιαλό στους επιχειρηματίες

Κοινή Υπουργική Απόφαση ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ - ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ, από τις 13 Φλεβάρη, προβλέπει εκτεταμένη εμπορευματοποίηση φιλέτων γης. Επέκταση ξενοδοχειακών μονάδων και παραλιακών καταστημάτων. Ο ρόλος της Τοπικής Διοίκησης.

Την ίδια ώρα, ο φυσικός πλούτος της χώρας ο γιαλός, οι παραλίες, τα δάση, η δημόσια περιουσία γενικότερα, έχουν ήδη μετατραπεί σε κερδοφόρα εμπορεύματα.

Αρκετές από τις καλύτερες ακτές του Σαρωνικού έχουν μετατραπεί σε επιχειρηματικά ιδιωτικά φέουδα στα οποία οι λουόμενοι που αναγκαστικά καταφεύγουν πληρώνουν αδρά.

Σε οργανωμένη παραλία του Αλίμου, η Γιώτα, η Μαρία, η Μέλπω και η Δήμητρα, μόλις τέλειωσαν το Λύκειο.

Ήρθαν με το λεωφορείο από τη Νίκαια. «Ακόμα και τα 8 ευρώ είναι πολλά για μας», λένε. «Όσο για διακοπές, λεωφορείο και μπάνια στις κοντινές παραλίες».

Ο Δημήτρης με την οικογένειά του μένουν στον Άλιμο και μπαίνουν στην πλαζ χωρίς εισιτήριο. «Η κρίση δεν έχει στριμώξει πολύ την οικογένειά μου. Ακόμα εργαζόμαστε με τη γυναίκα μου και δεν αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα που έχουν πολλοί άλλοι».

Έξω από το φράχτη της οργανωμένης πλαζ εκατοντάδες λουόμενοι στριμώχνονται στην ελεύθερη παραλία.

Μια ομάδα φοιτητών έχει δώσει ραντεβού για το μπάνιο της. Ήρθαν με το λεωφορείο. Ούτε λόγος να μπουν στην οργανωμένη πλαζ. Γρήγορα η συζήτηση στρέφεται στο θέμα των διακοπών.

Η Δήμητρα είναι 20 χρόνων, φοιτήτρια Νοσηλευτικής στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Ζει με τους γονείς της και τα δυο αδέρφια της στα Πετράλωνα. «Ποτέ δεν πηγαίναμε διακοπές λόγω έλλειψης χρημάτων», θα μας πει. «Μερικές μέρες στη Λούτσα στο εξοχικό της γιαγιάς. Εκεί "μεταφέρουμε" την καθημερινότητα που ζούμε στην Αθήνα. Δεν αλλάζει τίποτα».

Κάνει λόγο για το δικαίωμα στις διακοπές. «Διαφημίζονται "πακέτα διακοπών" για τα οποία οι περισσότεροι δεν έχουν να πληρώσουν. Πάντως, όχι οι δικές μας οικογένειες που αποτελούνται από εργαζόμενους. Ελεύθερη επιλογή δεν υπάρχει», προσθέτει.

Η Δέσποινα, φοιτήτρια της Νομικής, μένει στο Κορωπί. «Η πόλη έχει μεγαλώσει σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Εδώ εξοχή είναι το Κίτσι». Όταν ήταν πιο μικρή με τον αδερφό και τη μητέρα της πήγαιναν για ένα χρονικό διάστημα στο χωριό, στη Μάνη. Για νησιά ούτε λόγος, τότε και τώρα.

Φέτος θα κάνει ολιγοήμερες διακοπές στο σπίτι μιας φίλης της. «Από μικρή είχα στο μυαλό μου ότι αυτός που κάνει διακοπές πρέπει να είναι πλούσιος. Όταν τέλειωσα το σχολείο δούλεψα για να βγάλω τα χρήματα για να πάω κάπου για λίγες μέρες. Οι φοιτητές που εργάζονται, όπως εγώ, δεν μπορούν να πάνε διακοπές», τονίζει.

Ο Γιάννης είναι δευτεροετής φοιτητής του ΕΜΠ, ηλεκτρολόγος. Μένει στην Αθήνα. Το χωριό στην Τρίπολη ήταν για τον ίδιο, τον πατέρα και τη μητέρα του ο συνηθισμένος τόπος διακοπών. «Έχουμε δικαίωμα στις διακοπές, όμως η οικογένειά μου που κοπιάζει όλο το χρόνο δεν έχει αυτή τη δυνατότητα. Πρόπερσι διάβασα πως στις σοσιαλιστικές χώρες όλοι οι εργαζόμενοι πήγαιναν διακοπές με τα έξοδα πληρωμένα. Τότε κατάλαβα ότι αποτελεί δικαίωμα και όχι προνόμιο».

Η Μαράλ είναι δευτεροετής στη Γεωπονική. Όλη η οικογένειά της μένει στην Αθήνα. «Δεν έχουμε χωριό. Τα προηγούμενα χρόνια πηγαίναμε για πέντε μέρες διακοπές. Τώρα ούτε αυτό. Οι διακοπές θεωρούνται, πια, πολυτέλεια. Μια οικογένεια, ακόμα κι αν πάει διακοπές, θα κόψει από το φαΐ, θα πάει σε μέρη χωρίς να κάνει πολλές μετακινήσεις, αφού καύσιμα και εισιτήρια ανεβάζουν πολύ το κόστος. Οι περισσότεροι φιλοξενούνται σε συγγενείς ή φίλους».

Ο Κώστας είναι τελειόφοιτος στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο, κατάγεται από το Αγρίνιο. «Φέτος δε νομίζω να κάνω διακοπές. Δεν υπάρχουν χρήματα. Η οικογένειά του είναι τετραμελής. Πιο μικροί κάναμε διακοπές στο Αγρίνιο ή στο Γραμματικό, απ' όπου κατάγεται ο πατέρας μου. Όταν τέλειωσα το Λύκειο πήγα διακοπές λίγες μέρες με τους φίλους μου, αλλά τώρα ούτε αυτό».

Οι θέσεις του ΚΚΕ

Ο τουρισμός και οι διακοπές στο πλαίσιο του καπιταλισμού είναι πολυτελές εμπόρευμα και όχι κοινωνικό δικαίωμα.

Στο πλαίσιο του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής είναι αδύνατο να εξασφαλιστεί για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων το δικαίωμα σε φθηνές διακοπές, αναψυχή και περιήγηση.

Και αυτό, παρά τη μεγάλη αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, την τεχνολογική πρόοδο που καθιστά αντικειμενικά πιο γρήγορη τη μετακίνηση, ενώ δημιουργεί αντικειμενικά προϋποθέσεις για περιορισμό του εργάσιμου χρόνου. Αντίθετα, αυξάνεται η εντατικοποίηση της εργασίας και η εργασιακή ανασφάλεια τόσο γενικά όσο και στον κλάδο του τουρισμού.

Όλα αυτά συνιστούν πλευρές της όξυνσης της αντίθεσης ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και στην ατομική ιδιοποίηση των προϊόντων της παραγωγής.

Το δικαίωμα στις διακοπές είναι κοινό συμφέρον των μισθωτών, αλλά και των αυτοαπασχολούμενων, ανάγκη που μπορεί να ικανοποιηθεί ουσιαστικά και ολοκληρωμένα μόνο στο πλαίσιο της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας.

• Θεμελιακή θέση του ΚΚΕ είναι η ανάπτυξη τόσο του εσωτερικού όσο και του εξωτερικού τουρισμού, ώστε τα λαϊκά στρώματα να έχουν τη δυνατότητα πρόσβασης και γνωριμίας με τους λαούς άλλων χωρών, την ιστορία, τον πολιτισμό τους.

Οι οικονομικές, οργανωτικές και πολιτιστικές προϋποθέσεις κάλυψης αυτής της ανάγκης μπορούν να προκύψουν μαζικά για τους εργαζομένους, τη νεολαία, τους συνταξιούχους

• Μόνο στις συνθήκες της κοινωνικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής και των υποδομών, του κεντρικού σχεδιασμού, της λειτουργίας της εκπαίδευσης και της φροντίδας υγείας ως αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν παρεχόμενες κοινωνικές υπηρεσίες, σε συνθήκες που η συμμετοχή των εργαζομένων στην άσκηση της εξουσίας οργανώνεται «από τα κάτω έως τα πάνω», από το χώρο εργασίας μέχρι τα ανώτατα όργανα της λαϊκής εξουσίας.
• Μόνο με την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής και της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο θα εξασφαλιστούν ο ελεύθερος χρόνος και ο οργανωμένος κοινωνικός τουρισμός, θα εξαλειφθεί η αναρχία της καπιταλιστικής παραγωγής.

Πρώτη και βασική προϋπόθεση για να τεθεί στη διάθεση του λαού και της εργατικής τάξης όλος αυτός ο τεράστιος πλούτος υποδομών (δρόμοι, σιδηροδρομικά δίκτυα, ναυσιπλοΐα, αεροδρόμια), χώρων (γη, δάση, ορεινοί όγκοι, αιγιαλοί) και κτιρίων είναι η κοινωνικοποίησή τους.

Στη βάση αυτή, η εργατική εξουσία θα μπορεί με κεντρικό σχέδιο και αντίστοιχη περιφερειακή εξειδίκευση να κατανέμει αναλογικά τους παραγωγικούς πόρους, δημιουργώντας ισόμετρα σε όλη την Ελλάδα ένα δίκτυο με ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις, κατασκηνώσεις, καταλύματα, θέρετρα, χώρους αναψυχής, κέντρα διασκέδασης και πολιτισμού.

Θα μπορεί να σχεδιάζει προστατεύοντας το περιβάλλον, αξιοποιώντας ισορροπημένα τη γη για τις παραγωγικές ανάγκες, για την Ενέργεια, τις διατροφικές λαϊκές ανάγκες.

Σ' αυτό το πλαίσιο,

• Θα είναι δυνατό να εξασφαλίζεται η συνεχής τουριστική κίνηση για τις λαϊκές ανάγκες όλο το χρόνο, τόσο τους χειμερινούς όσο και τους θερινούς μήνες.
• Θα λυθεί το ζήτημα της ισόμετρης ανάπτυξης όλων των περιοχών και προοπτικά το πρόβλημα της υπερσυγκέντρωσης του πληθυσμού στα μεγάλα αστικά κέντρα και σε λίγες περιοχές.
• Θα είναι δυνατό ν' αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της εξάρτησης ολόκληρων περιοχών σχεδόν αποκλειστικά από την τουριστική δραστηριότητα.
• Θα είναι δυνατό ν' αναπτύσσονται όλες οι απαραίτητες υποδομές, ν' ανανεώνονται ο εξοπλισμός και τα κτίρια και ν' αναπτύσσονται με σύγχρονες τεχνικές, με πλήρη ασφάλεια και προστασία του περιβάλλοντος.
• Θα τεθεί σε νέα βάση η αξιοποίηση και η κατανομή εργατικού δυναμικού, πόρων και υποδομών.

Στο πλαίσιο του κεντρικού σχεδιασμού θα σταματήσει πραγματικά η σπατάλη παραγωγικών πόρων και θα επιτευχθεί η αξιοποίηση όσων πραγματικά απαιτούν οι κοινωνικές ανάγκες.

Την ίδια στιγμή που το ΚΚΕ 

• Αναδεικνύει ότι η πλήρης ικανοποίηση της ανάγκης του τουρισμού για όλους τους εργαζομένους προϋποθέτει την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας, οργανώνει την πάλη για τις αντίστοιχες διεκδικήσεις του λαϊκού κινήματος.
• Προβάλλει και οργανώνει την ταξική πάλη για την ανακούφιση των εργαζομένων, των νέων, των συνταξιούχων κ.λπ.
• Διεκδικεί ν' αναπτυχθούν με ευθύνη του κράτους κοινωνικά προγράμματα τουρισμού για όλους τους εργαζομένους, ταυτόχρονα με τη διεκδίκηση της ανάπτυξης κρατικών δομών και δικτύων ξενοδοχείων - κατασκηνώσεων - εγκαταστάσεων για λαϊκή χρήση.

Από αυτήν τη σκοπιά,

• Τάσσεται ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις των όποιων κρατικών υποδομών, των μεταφορών, των λιμανιών, των αεροδρομίων, των νησιών, των ιαματικών πηγών, των παραλιών και των δασών.
• Οργανώνει την πάλη ενάντια στην επιχειρηματική εκμετάλλευση, είτε αυτή γίνεται μέσω καπιταλιστών είτε μέσω φορέων της Τοπικής Διοίκησης.
• Παλεύει για να είναι ελεύθερη η είσοδος για τους εργαζομένους, τους ανέργους, τους νέους ανθρώπους και ΑμΕΑ, σε μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους, οργανωμένες πλαζ και πολιτιστικές δραστηριότητες, στις ιαματικές πηγές και τα λουτρά, για ν' αναπτυχθούν πολιτιστικές - μορφωτικές εκδρομές από τα σχολεία με την κάλυψη των εξόδων από το κράτος, για να καταργηθεί ο ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης.

Σ' αυτό το πλαίσιο πάλης ενώνονται οι εργαζόμενοι διαφορετικών κλάδων, ενώ ταυτόχρονα προωθείται και η κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης με τα λαϊκά τμήματα των μεσαίων στρωμάτων, σφυρηλατείται η Λαϊκή Συμμαχία.

Στην πάλη για τις άμεσες οξυμένες ανάγκες διαμορφώνονται και οι προϋποθέσεις για την κατάργηση των παραγόντων που γεννούν τα προβλήματα υποβάθμισης της ζωής, ανεργίας και φτώχειας.

Γι' αυτόν το λόγο η πάλη δεν μπορεί να περιορίζεται στα όρια μιας επιχείρησης ή στην εναντίωση μόνο στα αντιλαϊκά μνημόνια, αλλά να στοχοποιεί τους μονοπωλιακούς ομίλους, ολόκληρη την αστική τάξη, την εξουσία της, τους διακρατικούς οργανισμούς της, όπως η ΕΕ.

• Βασικός όρος για τη λαϊκή αντεπίθεση είναι η ισχυροποίηση του ΚΚΕ ‒πρώτα και κύρια μέσα στους χώρους δουλειάς ‒και η αλλαγή των αρνητικών πολιτικών συσχετισμών με την αποδυνάμωση των δυνάμεων που υπηρετούν το κεφάλαιο.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 22/7/2014