Ενεργειακά αποθέματα, δρόμοι και αγωγοί, ανταγωνισμοί ΗΠΑ - ΕΕ - Ρωσίας. Ποιος θα ωφεληθεί;

Μόνο σπάζοντας τα δεσμά ΕΕ - μονοπωλίων, με το τιμόνι της εξουσίας και τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια των εργαζομένων μπορεί να γίνει ο ορυκτός πλούτος πραγματικά λαϊκή περιουσία

ΤΕ ΚΑΒΑΛΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ

Εκδήλωση του ΚΚΕ στην Καβάλα για την Ενέργεια

Εκδήλωση με θέμα «Ενεργειακά αποθέματα, δρόμοι και αγωγοί, ανταγωνισμοί ΗΠΑ - ΕΕ - Ρωσίας, ποιος θα ωφεληθεί τελικά;», οργανώνει σήμερα Παρασκευή, στις 7 μ.μ., στο ξενοδοχείο «Ωκεανίς», η ΤΕ Καβάλας του ΚΚΕ. Θα μιλήσει ο Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, υπεύθυνος της Ιδεολογικής Επιτροπής και του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος ευρωβουλευτής του Κόμματος.

Με αφορμή την αποψινή εκδήλωση, η ΤΕ Καβάλας του ΚΚΕ απευθύνεται πλατιά στο λαό της Καβάλας και σημειώνει:

«Την ώρα που κλιμακώνεται η κυβερνητική προπαγάνδα για την "έξοδο της χώρας στις αγορές", για το "τέλος των μνημονίων" κ.λπ., προωθούνται οι σχεδιασμοί των διεθνών και ντόπιων μονοπωλίων της Ενέργειας. 

Οπως είναι αναμενόμενο κορυφώνονται και οι ανταγωνισμοί μεταξύ τους, γεγονός που περικλείει δυναμική οικονομικών και άλλων εξελίξεων, επικίνδυνων για τα λαϊκά συμφέροντα.

Αυτοί οι ανταγωνισμοί εκφράζονται στον έναν ή στον άλλο βαθμό και στην Καβάλα, γιατί:

α) εδώ βρίσκεται μέχρι στιγμής η μοναδική πετρελαιοπηγή της χώρας απ' όπου γίνεται εξόρυξη.

β) στην ευρύτερη περιοχή "συναντιούνται" ευρύτερα επενδυτικά σχέδια, που αφορούν διαφορετικά συμφέροντα και προτεραιότητες.

Περιπλέκονται ανταγωνιστικά σχέδια που αφορούν τη διαπάλη των μονοπωλιακών ομίλων για τη διασφάλιση νέων περιοχών εξόρυξης στην Ελλάδα και στην ευρύτερη περιοχή, την αξιοποίηση αποθηκών φυσικού αερίου, τις συμφωνίες για την εκμετάλλευση των παραγόμενων ποσοτήτων υδρογονανθράκων.

Οι μονοπωλιακοί ανταγωνισμοί και οι επικίνδυνες αυταπάτες

Στις παραπάνω εξελίξεις τη σφραγίδα τους βάζουν οι ανταγωνισμοί που αφορούν τη διαμόρφωση εναλλακτικών δρόμων και πηγών προμήθευσης Ενέργειας στην ΕΕ, απέναντι στην "ενεργειακή εξάρτησή της" από το ρωσικό φυσικό αέριο.

Σε αυτό προστίθεται η προσπάθεια εγχώριων μονοπωλιακών ομίλων να διεκδικήσουν ένα κομμάτι από την πίτα της κερδοφορίας, σε συνεργασία με διεθνείς ενεργειακούς κολοσσούς που προκρίνουν το ένα ή το άλλο σχέδιο και η πίεση σημαντικής μερίδας του βιομηχανικού κεφαλαίου που επιδιώκει στα πλαίσια των ανταγωνισμών να έχει όφελος με τη μείωση του ενεργειακού του κόστους.

Σε αυτές τις προτεραιότητες όχι μόνο δεν έχει θέση το αίτημα για φθηνή Ενέργεια για το λαό, αλλά τα όποια ανταποδοτικά οφέλη τα οποία υπερθεματίζουν οι μνηστήρες των δημοτικών και περιφερειακών θώκων, που είτε στηρίζουν έμμεσα είτε εμπλέκονται άμεσα στα διάφορα σχέδια, αφορούν τους μεγαλοβιομηχάνους της περιοχής και όχι τα λαϊκά στρώματα.

Η συμφωνία που "έκλεισε" η ελληνική κυβέρνηση με τη ρωσική Gazprom για τη μείωση της τιμής του φυσικού αερίου αξιοποιήθηκε όχι για τις λαϊκές ανάγκες (φτηνή ενέργεια στην οικιακή κατανάλωση), αλλά αποκλειστικά για τη μείωση του κόστους ενέργειας στη βιομηχανία. 

Αλλωστε αποτελούσε βασικό αίτημα των βιομηχάνων της χώρας που με τον τρόπο του στήριξε και ο ΣΥΡΙΖΑ. 

Είναι χαρακτηριστικό ότι το αίτημα της μείωσης του κόστους ενέργειας (συνολικά και όχι μόνο για το φυσικό αέριο) υιοθετήθηκε από μια σειρά ομοσπονδίες, όπως η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στα Πετρελαιοειδή Διυλιστήρια και τη Χημική Βιομηχανία, της οποίας την πλειοψηφία έχουν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και συμμετέχει με εκπροσώπηση στη διοίκηση το Σωματείο εργαζομένων στην KAVALA OIL.

Συνοπτικά αξίζει να αναφέρουμε πως οι εργαζόμενοι στην KAVALA OIL από το Σεπτέμβρη του 2005 λειτούργησαν την εταιρεία με τη μορφή της "αυτοδιαχείρισης", γεγονός που καλλιέργησε αυταπάτες για τη δυνατότητα να σταθεί ένα τέτοιο "εγχείρημα" στα πλαίσια ενός αδυσώπητου παγκόσμιου μονοπωλιακού ανταγωνισμού.

Η συγκεκριμένη εξέλιξη ανακόπηκε απότομα το 2013 με κυβερνητική παρέμβαση και την ψήφιση στη Βουλή της συνέχισης της άδειας εκμετάλλευσης του πετρελαίου με αποκλειστικό ανάδοχο εταιρεία την Ενεργειακή ΑΕ που εν τω μεταξύ είχε εισέλθει στην κοινοπραξία. 

• Η πραγματικότητα που διαμορφώνεται τώρα για τους εργαζομένους συνίσταται σε μειώσεις μισθών κατά 6%, "για να μπορέσει η Ενεργειακή να επενδύσει στις νέες γεωτρήσεις, να αυξήσει την παραγωγή από τα 1.700 βαρέλια στα 5.000 ημερησίως", όπως δικαιολογείται το σωματείο που υπέγραψε τη νέα επιχειρησιακή σύμβαση.

Μάλιστα οι νέες αυταπάτες που καλλιεργούνται συνδέονται με αυτήν την αύξηση της παραγωγής, στη λογική ότι τότε οι μισθοί θα επανέλθουν. 

Η αλήθεια είναι ότι όπως οι εργαζόμενοι έβαλαν γερά πλάτη για να "εξυγιανθεί" η επιχείρηση κατά την περίοδο της "αυτοδιαχείρισης" και για να μπει στο παιχνίδι χωρίς ρίσκα και χρέη ο νέος επενδυτής, έτσι και στο εξής θα καλούνται να βάζουν πλάτη για τα μελλοντικά επενδυτικά σχέδια και τις συμπράξεις.

Είναι χαρακτηριστικό ότι πλέον οι λίγες προσλήψεις που γίνονται πραγματοποιούνται σε εργολάβους με μειωμένες απολαβές και δικαιώματα, μεγαλύτερη ανασφάλεια για το εργασιακό μέλλον.  

Πρόσφατα η διαμάχη μεταξύ εργολήπτριας εταιρείας (Δήμητρα ΑΕ) και Ενεργειακής ΑΕ έληξε με τη μη ανανέωση της σύμβασης και τους εργαζομένους εργολαβικούς στο δρόμο, φυσικά χωρίς αποζημίωση.

Τι έχουν να περιμένουν οι εργαζόμενοι και ο λαός της Καβάλας;

Ο λαός μας λέει και σωστά "όταν μαλώνουν τα βουβάλια την πληρώνουν τα βατράχια".

Η πρόσφατη πείρα της Ουκρανίας είναι αποκαλυπτική: Μια χώρα που αποτελεί κόμβο μεταφοράς Ενέργειας, από όπου περνούν αγωγοί πετρελαίου και φυσικού αερίου, έχει πλούσιες πλουτοπαραγωγικές πηγές και στον τομέα της Ενέργειας, μετατράπηκε σε πεδίο οξύτατων ανταγωνισμών μεταξύ ΗΠΑ - ΕΕ και Ρωσίας.

Η ένταση των ανταγωνισμών συνοδεύτηκε από την προσπάθεια να στοιχηθούν λαϊκές δυνάμεις στις επιδιώξεις των μονοπωλίων, να παλέψουν κάτω από ξένες για τα δικά τους συμφέροντα σημαίες. 

• Παράλληλα καθόλου δε δίστασαν ΗΠΑ και ΕΕ να παρέμβουν ανοιχτά και να στηρίξουν απροκάλυπτα τις ναζιστικές δυνάμεις του "Δεξιού τομέα" που πραξικοπηματικά ανέτρεψαν την κυβέρνηση της Ουκρανίας και αναρριχήθηκαν στους κυβερνητικούς θώκους. 

Τις μέρες αυτές το καζάνι παραμένει στη φωτιά ενώ ήδη ο λαός μετρά αίμα, βία, δηλαδή θυσίες στο βωμό των κερδών των μονοπωλίων.

Σε συνθήκες βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης ακόμα και με το ενδεχόμενο αναιμικής ανάκαμψης ή στασιμότητας τα επόμενα χρόνια που ωστόσο θα την ακολουθήσει νέα βαθύτερη κρίση, τα δεινά για τον ελληνικό λαό και τους άλλους λαούς θα συνεχιστούν.

Η βαρβαρότητα των μέτρων θα συνεχιστεί ενώ οι εργαζόμενοι ακόμα και σε δυναμικούς κλάδους της οικονομίας όπως αυτός της Ενέργειας δεν πρόκειται να δουν αναπλήρωση των απωλειών. 

Εχει τεράστια σημασία

• Nα μη στοιχηθούν σήμερα πίσω από τις επιδιώξεις των μονοπωλίων, 

• Nα μην υιοθετούν τα αιτήματά τους, αλλά να παλεύουν με σημαία τις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες.

Η φιλολογία της κυβέρνησης περί "ανάπτυξης που έρχεται" αλλά και οι αυταπάτες που καλλιεργεί ο ΣΥΡΙΖΑ για την "υγιή" επιχειρηματικότητα που τη στηρίζει από τώρα με τα αιτήματα για φτηνή ενέργεια για τους καπιταλιστές, δεν πρέπει να παγιδεύσουν το λαό.

Δεν μπορούν να δημιουργούν προσδοκίες οι όποιες επενδύσεις και στον κλάδο της ενέργειας.

Οι λίγες θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν (πχ. κατά την περίοδο κατασκευής του ΤΑΡ) θα είναι μεσαιωνικού τύπου. 

Κερδισμένοι θα βγουν κατασκευαστικοί όμιλοι και ενεργειακά μονοπώλια. 

• Ταυτόχρονα όσο θα προχωρούν οι ενεργειακοί σχεδιασμοί η χώρα μας και ο λαός μας θα εμπλέκονται στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. 

Η περιοχή ήδη μυρίζει μπαρούτι (Βαλκάνια, Μέση Ανατολή, Αιγαίο, Κύπρος).

Οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα έχουμε δρόμο να βαδίσουμε. Το δικό μας δρόμο.

Να καταδικάσουμε τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, όλες αυτές τις δυνάμεις που παίζουν το παιχνίδι τμημάτων της αστικής τάξης, που προσπαθούν να εγκλωβίσουν το λαό.

Ο δικός μας δρόμος περνά μέσα από τη συγκρότηση της πλατιάς λαϊκής συμμαχίας των εργατών, των αυτοαπασχολουμένων, των φτωχών αγροτών, ώστε σήμερα να βάλουμε φρένο στην αντιλαϊκή καταιγίδα, ανοίγοντας ταυτόχρονα το δρόμο της προοπτικής.

• Στη χώρα μας υπάρχουν οι δυνατότητες για ανάπτυξη όλων των παραγωγικών δυνατοτήτων προς όφελος του λαού μας, φτάνει να γίνει λαϊκή περιουσία ο ορυκτός πλούτος, τα ενεργειακά αποθέματα, οι υποδομές και τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής. 

Μόνο στη βάση αυτή και

• Κάτω από τον κεντρικό σχεδιασμό

• Που θα αξιοποιήσει τις παραγωγικές δυνατότητες του τόπου κατά κλάδο και περιοχή,

Η χώρα μας, ο λαός μας, οι εργαζόμενοι αποδεσμευμένοι από τα αντιλαϊκά δεσμά της ΕΕ και με το τιμόνι της εξουσίας στα χέρια τους, μπορούν να κάνουν τον ενεργειακό μας πλούτο αγαθό που θα έχουν πρόσβαση και όχι πανάκριβο εμπόρευμα και "μήλον της Eριδος" για τα μονοπώλια».

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 25/4/2014

Βλέπε και: 

• Ρίχνουν τους λαούς στη δίνη οξύτατων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και συγκρούσεων

Από Μποτίλια, επίσης:

• Ποιοι είναι αυτοί οι τύποι που τους ανήκουν τα πετρέλαια του Αιγαίου; 
• Κοιτάσματα ΠΡΙΝΟΥ: Παράδοση άνευ όρων