Καρλ Μαρξ: Το μοναδικό κομμάτι του λεγόμενου εθνικού πλούτου, που στους σύγχρονους λαούς ανήκει πραγματικά στο σύνολο του λαού είναι το δημόσιο χρέος τους

(Ο τίτλος από ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, Τόμος Α', σελ. 779)

Ξανά για το χρέος

Με αφορμή τη λεγόμενη έξοδο στις αγορές, δυνάμωσε το προηγούμενο διάστημα - ξανά - η συζήτηση για το χρέος.

Από την πλευρά της κυβέρνησης, υποστηρίζεται ότι τώρα είναι δυνατόν να ανοίξει η διαπραγμάτευση για το χρέος με καλύτερους όρους.

Από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, υποστηρίζεται ότι με την έξοδο στις αγορές, το χρέος διογκώνεται και γίνεται πιο δύσκολη η διαπραγμάτευσή του.

• Είναι αναγκαίο να υπενθυμίσουμε ότι το «δημόσιο χρέος» δημιουργήθηκε, εξαιτίας των φοροαπαλλαγών στο κεφάλαιο, των ενισχύσεων με κρατικό χρήμα και των αντίστοιχων αναγκαίων δανεισμών, των ΝΑΤΟικών δαπανών, των επιπτώσεων από τη συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ.

Είναι χρέος που πληρώνουν ο λαός, η εργατική τάξη, αλλά δεν έχουν καμία ευθύνη γι' αυτό.

Είναι χρέος που δεν πρόκειται να πάψει να υπάρχει είτε μειώνεται, είτε αυξάνεται, στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, της συμμετοχής σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και διεθνείς χρηματαγορές.

Η συζήτηση για τη ρύθμισή του αφορά ουσιαστικά την ανάγκη μέρος των χρημάτων που κατευθύνονται στην αποπληρωμή του να αξιοποιηθεί στην ενίσχυση του ελληνικού κεφαλαίου, στην αντιμετώπιση των προβλημάτων ρευστότητας (βλέπε: χρηματοδότηση της ανάπτυξης). Γιατί, ρυθμισμένο ή όχι, οι εργαζόμενοι θα το πληρώσουν.

Η όλη συζήτηση επιβεβαιώνει επίσης ότι το βασικό πρόβλημα δεν ήταν το χρέος, αλλά η καπιταλιστική οικονομική κρίση που αφορά την παραγωγή.

Τα περί κρίσης χρέους που προέβαλαν ορισμένες δυνάμεις, αποδεικνύονται αποπροσανατολιστικά και σκόπιμα για να συγκαλυφθεί η πραγματική ουσία της κρίσης.

• Μια πιθανή ελάφρυνση του ελληνικού χρέους δε θα σημάνει ελάφρυνση για το λαό, ούτε ανακοπή της αντιλαϊκής πορείας, αλλά συνέχιση των λεγόμενων μεταρρυθμίσεων, δηλαδή των βάρβαρων μέτρων.

Οι τελευταίες εξελίξεις επιβεβαιώνουν:

Πρώτον, ότι η αντιλαϊκή πολιτική δεν αφορά μόνο το χρέος, αλλά συνιστά υλοποίηση της πολιτικής της ΕΕ προς όφελος του κεφαλαίου, κατευθύνσεις που έχουν διακηρυχθεί πολύ πριν την κρίση και ανεξάρτητα από το ύψος του χρέους με διαρκή έλεγχο - εποπτεία.

Δεύτερον, ότι η αντιπαράθεση κυβέρνησης - ΣΥΡΙΖΑ για τον τρόπο μείωσης του χρέους -με ελάφρυνση ή κούρεμα- είναι παραπλανητική για το λαό, αφού και οι δύο αναγνωρίζουν ότι ο λαός πρέπει να πληρώσει για το χρέος και πάνω από όλα αποδέχονται τις κατευθύνσεις της ΕΕ.

Τρίτον, μοναδική ρεαλιστική φιλολαϊκή λύση είναι η πρόταση του ΚΚΕ για μονομερή διαγραφή όλου του χρέους, για το οποίο δεν ευθύνεται ο λαός, που μπορεί να επιτευχθεί, αν ο ίδιος σπάσει τα δεσμά της ΕΕ και των μονοπωλίων, δηλαδή με αποδέσμευση από την ΕΕ και κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, με βασική προϋπόθεση ο λαός να έχει την εξουσία.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 15//4/2014