Εγκλήματα σκέψης: Μια ανακεφαλαίωση των εξελίξεων στην δικαστική καταστολή του εργατικού κινήματος

Από Lenin Reloaded

Την Τετάρτη, 23 Οκτωβρίου 2013, ψηφίστηκε στο ελληνικό κοινοβούλιο η τροπολογία για την αναστολή χρηματοδότησης πολιτικών κομμάτων που σχετίζονται με εγκληματική δράση. Την τροπολογία, την οποία κατέθεσε η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, υπερψήφισαν η ΔΗΜΑΡ και ο ΣΥΡΙΖΑ (με δύο εξαιρέσεις, της απουσίας του Μ. Γλέζου και του "παρών" από τη Ζ. Κωνσταντοπούλου). Το ΚΚΕ και οι ΑΝΕΛ ψήφισαν "παρών."

Δικαιολογούμενος για την επιλογή του να υπερψηφίσει παρά την τοποθέτησή του ενάντια στην θεμελίωση της τροπολογίας στον λεγόμενο "τρομονόμο" του 2001 --ο οποίος είχε ψηφιστεί παρά τις εσωκομματικές διαφωνίες στο ΠΑΣΟΚ και τη σθεναρή αντίσταση από το ταξικό εργατικό κίνημα-- ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δεν είχε καν αντισταθεί στον αρχικό τρομονόμο ως βουλευτής, τότε, του ΣΥΝ, δήλωσε, μεταξύ άλλων άλλοθι για τη στάση του, ότι το άρθρο 187 του Ποινικού κώδικα το οποίο επικαλείται η τροπολογία "φωτογραφίζει" ξεκάθαρα τη Χρυσή Αυγή.

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης διαψεύδεται βεβαίως από την πραγματικότητα --καθώς το άρθρο ψηφίστηκε υπό την έντονη πίεση των ΗΠΑ και της ΕΕ και δεν αφορούσε καθόλου τη Χρυσή Αυγή-- διαψεύστηκε όμως και από τον εκπρόσωπο Τύπου του κόμματός του, Π. Σκουρλέτη, ο οποίος στις 31 Οκτωβρίου 2013 δήλωσε πως η τροπολογία "δεν αφορούσε τη Χρυσή Αυγή. Η νομοθετική ρύθμιση δεν είναι μια φωτογραφική ρύθμιση. Αυτή τη στιγμή, για παράδειγμα, δεν έχει ψηφιστεί η άρση της χρηματοδότησης της Χρυσής Αυγής. Ψηφίστηκε μια νομοθετική ρύθμιση, η οποία προβλέπει κάτω από ποιες προϋποθέσεις σταματάει η χρηματοδότηση ενός κοινοβουλευτικού κόμματος."

Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώνεται από τα γεγονότα όξυνσης της καταστολής του εργατικού κινήματος λίγες μέρες μετά την υπερψήφιση της τροπολογίας.

Στις 28 Οκτωβρίου, μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ συνελλήφθησαν στην Κόρινθο για διανομή φυλλαδίων με τις θέσεις του κόμματος. Το ίδιο ακριβώς έγινε στον Πύργο Ηλείας, την ίδια ημέρα.

Το σκηνικό επαναλήφθηκε στις 31 Οκτωβρίου σε βάρος συνδικαλιστών της ΠΕΣ-ΝΑΤ, με πρωταγωνιστή όχι την αστυνομία, αυτή τη φορά, αλλά άτομο που δήλωνε υπάλληλος καθαριότητας (το πρόσχημα και στις τρεις περιπτώσεις ήταν η "ρύπανση περιβάλλοντος", με άλλα λόγια, η απο-ιδεολογικοποίηση και αποπολιτικοποίηση των φυλλαδίων ως την μετατροπή τους σε σκουπίδια, με τα οποία οι συνδικαλιστές και οι ταξικοί αγωνιστές ρυπαίνουν τους δρόμους). Ακόμα και στον μακρινό Καναδά, η απλή δήλωση ιδεολογικών θέσεων εκ μέρους του ΚΚΕ και του ταξικού κινήματος συνάντησε την αντίδραση "παραγόντων" της Ομογένειας οι οποίοι παρεμπόδισαν το σήκωμα πανό και κάλεσαν την αστυνομία.

Η κορύφωση των ως τώρα εξελίξεων (μιλούμε για διάστημα μόλις πάνω από μία εβδομάδα) ήρθε χθες, 31 Οκτωβρίου, όταν οι Πέτρος και Παύλος Πουντίδης καταδικάστηκαν σε 5 μήνες φυλάκιση για...διανομή φυλλαδίων με ταξικό περιεχόμενο. Στο σκεπτικό που κατέθεσε για τη μήνυσή του ο εργολάβος που μήνυσε τους δύο αγωνιστές δήλωνε για τα ταξικά συνδικάτα της ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης: "αποτελούν ένα 'μόρφωμα συνδικαλιστικής δράσης' και τα τελευταία χρόνια, όπως είναι γνωστό, αναπτύσσουν, τη 'συνδικαλιστική τους δράση' κατευθυνόμενα απροκάλυπτα από συγκεκριμένη πολιτική παράταξη, με αποτέλεσμα να μετέρχονται πολλές φορές μεθόδους και πρακτικές που αναμφισβήτητα νοθεύουν την έννοια της νόμιμης συνδικαλιστικής δράσης και την μετατρέπουν σε μακρύ και ευέλικτο βραχίονα πολιτικών επιδιώξεων, εναρμονισμένων με τη φιλοσοφία και την ιδεολογία μιας άλλης πολιτικής και ιδεολογικής κοσμοθεωρίας".

Μία σημαντικότατη διάσταση των χθεσινών εξελίξεων είναι πως η δικαιοσύνη τώρα αναλαμβάνει ό,τι άφησε στη μέση η ίδια η Χρυσή Αυγή μετά την "ατυχή στιγμή" της δολοφονίας Φύσσα (η ελληνική κοινή γνώμη δεν αντέδρασε καθόλου αρνητικά στην προηγούμενη στιγμή του ξυλοδαρμού κομμουνιστών που έκαναν αφισσοκόληση στο Πέραμα): να ξεπαστρέψει το ταξικό κίνημα στην ΝΕΖ ώστε να διευκολυνθεί η πλήρης κυριαρχία των εργολάβων και του κεφαλαίου στη Ζώνη. Σήμερα, αποκαλύπτεται ότι διασυνδεδεμένος με τη Χρυσή Αυγή μεγαλοεργολάβος της Ζώνης και του ΒΙΠΑΣ, για τη δράση τους στα οποία καταδικάστηκαν την ίδια μέρα οι Πέτρος και Παύλος Πουντίδης, ανάγκαζε τους εργάτες να κάνουν χρήση φλόγας στις σωληνώσεις πλοίου που ήταν γεμάτο με αέριο. Οι ζωές των εργατών είναι πλέον ουσιαστικά έκθετες στην πιο ακραία βία του κεφαλαίου, καθώς η ταξική τους πρωτοπορία τσακίζεται στα δικαστήρια. Όπως πολύ εύστοχα ανέδειξε σκίτσο στον σημερινό Ριζοσπάστη, το "ξίφος της τυφλής δικαιοσύνης" παίρνει τη σκυτάλη από το στιλέτο των μαχαιροβγαλτών που μπαίνουν προσώρας σε εφεδρεία...

Μια δεύτερη και εξίσου σημαντική διάσταση της χθεσινής δικαστικής απόφασης, είναι αυτή που ανέδειξε ο ίδιος ο Πέτρος Πουντίδης σε σχόλιό του στο ιστολόγιο: καταδικάστηκε χωρίς το δικαστήριο να ενδιαφερθεί στο παραμικρό για το αν προέβη σε βιαιοπραγία. Εφεξής, όπως τόνισε, και χάρη στην τροπολογία της 23ης Οκτώβρη και στον τρομονόμο, αρκεί η μαρτυρία των εργολάβων και των εργοδοτικών τσιρακιών, άμεσα συνδεδεμένων με τη Χ.Α ή όχι, ότι νιώθουν απειλημένοι από τη φυσική παρουσία ταξικών συνδικαλιστών καθώς μοιράζουν φυλλάδια που προπαγανδίζουν την "ταξική βία", με την πιο διασταλτική ερμηνεία της φράσης που μπορεί να δώσει το κράτος. Ουσιαστικά, ποινικοποιείται πια το μίνιμουμ της συνδικαλιστικής δράσης το οποίο είναι υποχρεωμένο κάθε μέλος του ΚΚΕ να αναλαμβάνει: με άλλα λόγια, η συμμόρφωση προς το καταστατικό του ΚΚΕ και τα όσα απορρέουν από την συμμετοχή στο ΠΑΜΕ ισοδυναμεί με αποδοχή της άμεσης προοπτικής φυλάκισης από την αστική δικαιοσύνη. Γίνεται άμεσα κατανοητό πως εφεξής δεν θα υπάρχει τίποτε ευκολότερο απ' το να στέλνεις τους ταξικούς συνδικαλιστές φυλακή διαμαρτυρόμενος ότι η φάτσα τους και τα λόγια τους σε τρομάζουν: άλλωστε, ο Σωτήρης Πουλικόγιαννης έχει ήδη φορτωθεί 200 μηνύσεις από τους εργολάβους και τα τσιράκια τους, και όταν εκδικαστούν όσες από αυτές απομένουν θα αρχίσει να μετράει, πρωτοδίκως τουλάχιστον, χρόνια φυλακής. Ήδη, το τριμελές Πλημμελειοδικίο Λάρισας έριξε ένα χρόνο φυλακή και ένα χρόνο στέρησης πολιτικών δικαιωμάτων στον Πρόεδρο του Συνδικάτου Επισιτισμού-Τουρισμού Λάρισας, του οποίου δικάστηκε και το ΔΣ· οι ηγέτες του ταξικού συνδικάτου Γάλακτος-Τροφίμων-Ποτών έχουν μηνυθεί και αναμένουν τη δική τους δίκη· συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και του ΕΚΛ τη δική τους, για κινητοποιήσεις ενάντια στο χαράτσι των διοδίων· και άλλη δίκη του ταξικού συνδικαλισμού έγινε χθες στη Ζάκυνθο, όπου στις 5 Νοέμβρη θα δικαστεί και ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ζακύνθου Παναγιώτης Στρούζας. Για όλα αυτά, αναμφίβολα, θα πρέπει να ευχαριστούμε και την "ελληνική αριστερά" του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΜΑΡ, και να θυμόμαστε την ενσυνείδητη και εσκεμμένη συνεισφορά τους.

Το σκέλος της καταδίκης των Πέτρου και Παύλου Πουντίδη που αφορά στο περιεχόμενο των φυλλαδίων, στο μεταξύ, οδηγεί σε μια τρίτη διάσταση, η οποία εμπλέκεται και στα επεισόδεια κρατικής και υπαλληλικής καταστολής της διανομής φυλλαδίων με ταξικό περιεχόμενο: την εξίσωση της ταξικής προπαγάνδας με "έγκλημα μίσους" (εννοείται, κατά της αστικής τάξης). Το να μιλάς για ταξική πάλη, με άλλα λόγια, αποτελεί de facto "έγκλημα σκέψης" (βλ. Όργουελ, 1984), ανεξάρτητα απ' το αν προβαίνεις σε βίαιες πράξεις ή όχι.

Αυτό ήρθε να επιβεβαιώσει άλλωστε άρθρο του Tim Worstall στον ηλεκτρονικό ιστότοπο του περιοδικού Forbes στις 30 Οκτώβρη, και με θέμα την πρόταση νόμου ποινικοποίησης, ανάμεσα σε άλλα, των "Ολοκληρωτιστικών ιδεολογιών" σε όλες τις χώρες της ΕΕ. Το άρθρο, που ουσιαστικά αποκαλύπτει ότι το νομοσχέδιο ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και η στήριξη ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ εκπορεύονται άμεσα από ευρωενωσιακούς κατασταλτικούς σχεδιασμούς, δείχνει ότι η πρόταση είναι έτσι γραμμένη που ακόμη και η ιστορική αναγνώριση των θετικών στοιχείων της σταλινικής περιόδου, ακόμη και αν την έκανε κανείς στο παρελθόν, μπορεί να κατασταλεί ποινικά.

Είναι πολύ δύσκολο να αγνοήσει κανείς πως όλα αυτά ανακύπτουν καθώς "έγκριτοι" διανοούμενοι όπως ο Χρήστος Γιανναράς εμπνέονται "αυθόρμητα" από την ανάγκη κριτικής στο αστικό δίκαιο για την νομιμοποίηση ενός κόμματος όπως το ΚΚΕ, το οποίο, έστω κι αν δεν "μαχαιρώνει" τη δημοκρατία, ωστόσο την "καταλύει", διακηρύσσοντας τη "δικτατορία του προλεταριάτου", δηλαδή το "έγκλημα σκέψης" του "ταξικού μίσους" που η ΕΕ επιχειρεί να ποινικοποιήσει πανευρωπαϊκά εξισώνοντας την αντίθεση στην αστική βία και εκμετάλλευση με την "ομοφοβία", τον "ρατσισμό", και τις "εθνοτικές διακρίσεις."

Τι ακριβώς κατέγραψε η "κοινή γνώμη", τέλος, από όλα αυτά τα ανατριχιαστικώς "οργουελικά", τι ακριβώς αντιλήφθηκε ως "μπότα πάνω στο κεφάλι";

Την "απόλυση" (ή μήπως "ξανααπόλυση";) του δημοσιογράφου Νίκου Μπογιόπουλου από τον Ριζοσπάστη.

Όταν λοιπόν θα παίρνουν φωτιά οι μεταλλουργοί επειδή κάποιος εργολάβος βιάζεται να γίνει η δουλειά και να έρθει το παραδάκι χωρίς τα επαχθή εμπόδια του συνδικαλισμού, όταν θα απολύονται μαζικά οι δημόσιοι υπάλληλοι, όταν θα τσακίζονται με κάθε τρόπο τα 9/10 του ελληνικού πληθυσμού και θα φυλακίζονται όσοι τολμούν να ψελλίσουν διαμαρτυρία, τότε θα έχει εκπληρωθεί η αποστολή της "ανεξάρτητης, δημοκρατικής δημοσιογραφίας" και της "αλήθειας" της: "Είναι ο Περισσός, ηλίθιε!"