Η ναυαρχίδα του Συστήματος και οι αστοί καλαμαράδες της προστατεύουν το γέννημά τους

Ευαγγελίζεται το "τέλος του φασισμού με την κόκκινη λεοντή"

 Ευαγγελίζεται το τέλος του φασισμού με την κόκκινη λεοντή
«Είναι άλλο πράγμα οι δολοφονίες, οι προπηλακισμοί, το "μπραβιλίκι", ακόμη και η συνέργεια σε κακουργήματα κι άλλο η συμμετοχή ακόμη και σε ένα απεχθές κόμμα όπως είναι η Χρυσή Αυγή», αποφάνθηκε ο γνωστός Π. Μανδραβέλης στην «Καθημερινή», κάνοντας εμφανή την αγωνία του να προστατέψει τη ΧΑ από την ταύτιση των πράξεών της με τον πυρήνα της αστικής ιδεολογίας της που συγκροτείται από έναν χυδαίο αντικομμουνισμό, εθνικισμό και ένα απέραντο μίσος για το εργατικό - λαϊκό κίνημα, ταύτιση που στην πράξη εκφράστηκε ξανά και ξανά με πλέον πρόσφατη την επίθεση στο Πέραμα.

Του Πέτρου Ζερβού

Η γαλαντομία με την οποία σπεύδουν οι αστοί αρθρογράφοι να προστατέψουν το δικαίωμα της ΧΑ να υπάρχει στο πολιτικό στερέωμα είναι εξηγήσιμη.

Το σύστημα γέννησε τη ΧΑ για να χτυπήσει τους εργάτες και δεν μπορεί να αφήσει τη δουλειά στη μέση. Τυπικά οι αστοί εμφανίζονται δίγλωσσοι. Δεν είναι.

Είναι στοχοπροσηλωμένοι. Αντίπαλός τους παραμένει το εργατικό κίνημα και ειδικότερα η πρωτοπορία του, το ΚΚΕ. Έχουν επεξεργασμένη από χρόνια πριν μια στρατηγική που έχει πυρήνα της τον αντικομμουνισμό, στα πλαίσια της οποίας έχουν κατά καιρούς αναγορεύσει τη δράση του ΚΚΕ και σε εθνικό κίνδυνο, για την αντιμετώπιση του οποίου επιστράτευσαν και τη ΧΑ.

Είναι ο ίδιος ο Μανδραβέλης που στις 23 Απρίλη του 2010 έγραφε στην «Καθημερινή»:

«Έφτασε η στιγμή να πούμε όλοι "ως εδώ!" Δεν μπορεί το 8% να κυβερνά τη χώρα. Δεν μπορούν δέκα άτομα να κλείνουν τα ξενοδοχεία και κανείς να μη διαμαρτύρεται. Δεν μπορεί να παραβιάζονται κατάφωρα οι νόμοι και να μην κάθεται κανένας στο σκαμνί. Δεν μπορεί μια χούφτα στελεχών του ΚΚΕ να μασκαρεύονται ναυτεργάτες και να σταματούν την ακτοπλοΐα. Αυτό που το ΚΚΕ ονομάζει "αντικομμουνισμό" δεν είναι μόνο εθνική ανάγκη. Είναι κοινωνικό καθήκον. Είναι αντίσταση στον φασισμό με κόκκινη λεοντή».

Λίγες μέρες μετά, στις 30 Απρίλη 2010, στην ίδια εφημερίδα ο Στ. Κασιμάτης συμπλήρωνε:

«Δεν είναι δυνατόν να πληρώνουμε όλοι το "δικαίωμα" του ΚΚΕ να κάνει σχεδόν ό,τι του καπνίσει (...) Τόσο δύσκολο είναι να το καταλάβει αυτό η κυβέρνηση και να τους δώσει, επιτέλους, την "παλικαρίσια μάχη" που ονειρεύονται; Μόνο να κερδίσει έχει, αν τολμήσει να πάρει το ρίσκο».

Αυτήν την «παλικαρίσια μάχη» κλήθηκαν τελικά να την δώσουν οι χρυσαυγίτες που πήγαν στο Πέραμα να στήσουν αντι-σωματείο απέναντι στο Συνδικάτο Μετάλλου και για να το στήσουν κατέφυγαν στη μέθοδο που διαχρονικά κατέχουν: Τη φυσική εξόντωση του αντίπαλου.

Κοινός παρονομαστής το μίσος της αστικής τάξης για τον νεκροθάφτη της, το εργατικό - λαϊκό κίνημα, μίσος που ανέλαβε να διεκπεραιώσει η ΧΑ με τους ίδιους - τηρουμένων των αναλογιών - όρους που οι εθνικοσοσιαλιστές της δεκαετίας του '20 το επιχείρησαν.

Η όλη εξέλιξη επιβεβαιώνει την εκτίμηση του ΚΚΕ:

• «Το ναζισμό δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το σάπιο αστικό κράτος, αλλά η λαϊκή συμμαχία που θα έχει στόχο να βάλει τέρμα στην εξουσία των μονοπωλίων, στο καπιταλιστικό σύστημα που γεννά και θρέφει ναζιστικά μορφώματα, όπως τη δολοφονική Χρυσή Αυγή και τις παραφυάδες της.

• Η μαζική πάλη και επιλογή του λαού και της νεολαίας μπορεί να απονομιμοποιήσει και να ξεριζώσει τη ΧΑ μαζικά, οριστικά και τελεσίδικα μέσα στο λαό».

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

7/5/2012 -- Ποιοι και γιατί φούσκωσαν τη «Χρυσή Αυγή»

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 3/10/2013