Το σημερινό ελληνικό κοινοβούλιο από μακρο-ιστορική άποψη και Έξι στοχασμοί για το κόμμα

Lenin Reloaded

Το Κουκουέδικο πέρασε πολλές αντάρες και μπόρες, όμως να το ξεριζώσει κανένας δεν μπόρεσε, γιατί αυτό θα σήμαινε να ξεριζώσει τον ίδιο το λαό. Παρόλες τις δοκιμασίες που το 'δερναν και το δέρνουν, το ΚΚΕ είναι αθάνατο.

Νίκος Ζαχαριάδης

-------------------------------------------------------------------------------

1910        1920         1930        1940        1950         1960       1970       1980           1990              2000           2010
          1924 ΚΚΕ                                                                                                                      1974 ΠΑΣΟΚ    1993     2004     2010      2012
          (1918 ΣΕΚΕ)        1974 ΝΔ             Χ.Α.     ΣΥΡΙΖΑ    ΔΗΜΑΡ     ΑΝΕΛ

***

Έξι στοχασμοί για το κόμμα

Lenin Reloaded

1. "Ένα είναι το κόμμα." Το κόμμα --κάθε κόμμα-- είναι μια μορφή της διαίρεσης, είναι έκφραση της πολιτικής διαίρεσης. Το κομμουνιστικό κόμμα όμως είναι ταυτόχρονα η αναγωγή της μορφικής διαίρεσης σε ιδεολογικό περιεχόμενο: ταξική πάλη. "Ενα είναι το κόμμα": Αυτό που αποτελεί μορφή της διαίρεσης, αυτό, συνάμα, που έχει ως ιδεολογικό περιεχόμενο τη διαίρεση, είναι ένα. Το λάβαρό του είναι η εργατική ενότητα, ο στόχος του η εξάλειψη κάθε κοινωνικής διαίρεσης -- ο κομμουνισμός. Γι αυτό, επειδή είναι ο φορέας ενότητας των διαιρεμένων από την πραγματικότητα της υποτέλειας, το κομμουνιστικό κόμμα δεν μπορεί να διαιρεθεί σε επιμέρους κομμάτια και να παραμείνει το κόμμα. Το κομμουνιστικό κόμμα είναι η αδιαίρετη διαίρεση, η διαμεσολάβηση της ενότητας με τη διαίρεση. Δεν πρόκειται για απλή παραδοξολογία: η οντολογία της αδιαίρετης διαίρεσης έχει γραφεί απ' τον Δημόκριτο εδώ και χιλιετίες [1], η επιστήμη της από την ατομική φυσική.

2. "Ένα είναι το κόμμα". Το κομμουνιστικό κόμμα είναι ένα παρά το γεγονός ότι τα αστικά κόμματα είναι πολλά. Το Ένα δεν είναι το αντίθετο, η αντίπερα όχθη της πολλαπλότητας, κάτι που υφίσταται μόνο εκεί που δεν υπάρχει πολλαπλότητα. Το Ένα είναι ό,τι επιμένει, ό,τι παραμένει, ό,τι δεν διαλύεται εντός της πολλαπλότητας. Το κόμμα ως έννοια με οντολογικές αξιώσεις ήταν πάντα ένα, και ήταν πάντα εντός μιας πολλαπλότητας που διαλύεται και ανασυντίθεται διαρκώς. Για αυτό, όταν κάποιος λέει "το κόμμα", χωρίς κανένα άλλο προσδιορισμό, όλοι καταλαβαίνουν πως αναφέρεται σε ένα συγκεκριμένο κόμμα, στο κομμουνιστικό κόμμα, το κόμμα που δεν είναι σαν τα άλλα κόμματα γιατί δεν είναι μια ακόμα φευγαλέα έκφραση της διαρκώς διαλυόμενης και ανασυγκροτούμενης πολλαπλότητας, αλλά η μορφή της αδιαίρετης διαίρεσης αυτή καθαυτή. 

3. Το κόμμα έρχεται από την άλλη πλευρά του αιώνα. Αλλά αυτή είναι η πλευρά του αιώνα μέσα από την οποία φυσάει ο άνεμος της ιστορίας. Είναι η ανοιχτή πλευρά του αιώνα. Το "σύγχρονο", το "πρόσφατο", αυτό είναι το παράδοξο, είναι αυτό που αναδύεται μετά το κλείσιμο αυτού του ανοίγματος. Η συγκριτική αρχαιότητα του κόμματος είναι νεότητα ως προς την πλευρά του αιώνα όπου η αντήχηση του ανοίγματος που ονομάζεται Οκτωβριανή Επανάσταση είναι δυνατότερη, σχεδόν εκκωφαντική.

4. Η κλειστή πλευρά του αιώνα δεν έχει ακόμη τελειώσει. Ελάχιστη σημασία έχει ποιος είναι ο αριθμός του αιώνα. Απ' την ιστορική σκοπιά, ο αιώνας δεν συγκροτείται αριθμητικά, αλλά ποιοτικά. 

5. Το κόμμα είναι η επιμονή της ανοιχτής πλευράς του αιώνα στην κλειστή.

6. Όντας ο αγγελιοφόρος της άλλης πλευράς του αιώνα, το κόμμα είναι αδύνατο να κατανοηθεί σε έναν κόσμο που έχει χάσει κάθε επαφή με την αδιαίρετη διαίρεση του Ενός ως αυτού που επιμένει μέσα στην καθαρή πολλαπλότητα, κάτω απ' την καθαρή πολλαπλότητα. Από την δική μας, κλειστή πλευρά, ο πολιτικός κόσμος είναι είτε Ηρακλείτιος, είτε Αριστοτελικός, δηλαδή είτε ανοιχτά εχθρικός απέναντι στο Ένα της αδιαίρετης διαίρεσης, είτε ψευδώς συμφιλιωτικός μ' αυτό.

[1] Αέτιος, 1, 16, 2: "Όσοι κάνουν λόγο για άτομα, ισχυρίζονται ότι η διαίρεση σταματά στα αμερή και δε συνεχίζεται επ' άπειρο."
Στοβαίος, 1, 14, 1: "Ο ίδιος (ενν. ο Δημόκριτος) έλεγε ότι η διαίρεση σταματά στα αμερή."
Σιμπλ. Εις τα Φυσικά 185b8: "Εάν το ον είναι ένα με την έννοια ότι είναι αδιαίρετο..., τότε ή από τη φύση του είναι εξ ολοκλήρου αδιαίρετο, επειδή δεν έχει μέρη στα οποία να μπορεί να διαιρεθεί, όπως το σημείο ή η μονάδα, ή έχει βέβαια μέρη και μέγεθος, αλλά είναι αμετάβλητο λόγω στερεότητας και πυκνότητας όπως κάθε ένα από τα άτομα του Δημόκριτου..."
Σιμπλ., Εις το Περί ουρανού, 275b29: "[Ο Λεύκιππος και Δημόκριτος] υποστήριζαν ότι οι πρώτες αρχές είναι άπειρες στον αριθμό και τις θεωρούσαν άτμητες, αδιαίρετες και αμεβάβλητες...."
Δημόκριτος: Μαθηματικά, Φυσικές Επιστήμες, Αστρονομία, Κοσμολογία της Ατομικής Θεωρίας, Μετάφραση Σταύρος Γκιργκένης, εκδόσεις Ζήτρος.