Τσίπρας: Εκβιάζει το λαό

Βάσω ΝΙΕΡΡΗ
  

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 13/7/2013 (Επωνύμως)

Διαλέξτε: ή ΣΥΡΙΖΑ ή καταστροφή»! Απερίφραστος ο εκβιασμός που αποτόλμησε ο Αλ. Τσίπρας απ' το βήμα του συνεδρίου του κόμματός του την περασμένη Τετάρτη. Αναλόγως δε του ακροατηρίου στο οποίο απευθυνόταν, ο εκβιασμός προσαρμοζόταν κατάλληλα.

Γι' αυτό και το πλήθος των σχετικών διλημμάτων: «Μνημόνιο ή δημοκρατία», «Μνημόνιο ή εθνική ανεξαρτησία», «Δημοκρατική αναγέννηση ή δημοκρατική συρρίκνωση», «Κοινωνική δικαιοσύνη ή διαπλοκή», «Περηφάνια ή εθελοδουλεία»...

Στοχευμένος ο εκβιασμός που απηύθυνε στο ΚΚΕ: 'Η ενσωματώνεται και βάζει πλάτη για την αναρρίχηση του ΣΥΡΙΖΑ στον κυβερνητικό θώκο ή εξαφανίζεται!

Εδώ, βέβαια, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει χάσει πριν καν παίξει το χαρτί των κάλπικων διλημμάτων. Σε κάθε περίπτωση, η επιλογή της να καταφεύγει ολοένα και συχνότερα σε τέτοιες μεθόδους χειραγώγησης εργατικών - λαϊκών συνειδήσεων, δεν είναι τυχαία.

Του Ηλία Μακρή από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Δεν μπορεί να κάνει αλλιώς ένα κόμμα που ζει κι αναπνέει για την ώρα που θα αναλάβει την αστική διαχείριση, υποσχόμενο ένα άλλο μείγμα της, τάχα ικανό να ανακουφίσει το λαό απ' τα βάσανά του, στην πραγματικότητα εξίσου σκληρό με το σημερινό, όπως επιβεβαιώνεται όπου κι αν εφαρμόστηκε. 

Ενα κόμμα που δεν έχει εναλλακτική πρόταση για έξοδο απ' την κρίση προς όφελος του λαού, αλλά πρόταση εναλλακτικής διαχείρισης της κρίσης για έξοδο απ' αυτή προς όφελος της αστικής εξουσίας. Της εξουσίας που είναι και η αιτία για την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει σήμερα η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Γεγονός που ο ΣΥΡΙΖΑ κρύβει επιμελώς απ' το λαό. Οπως κρύβει ότι καμία μορφή διαχείρισης, καμιάς κυβέρνησης, δεν μπορεί να αγνοήσει τις ανάγκες και τα συμφέροντα της τάξης που εξουσιάζει, κρατώντας τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια της. Ανάγκες που απαιτούν για την ικανοποίησή τους μέτρα όπως αυτά που προωθούνται, κι άλλα ακόμα σκληρότερα που ετοιμάζονται. 

Αυτή την εξουσία κι αυτήν την οικονομία θέλει να εκπροσωπήσει στο πολιτικό επίπεδο ο ΣΥΡΙΖΑ.

Την έγνοια της ενίσχυσής της έχει, αναζητώντας «μοχλούς» που θα τη θέσουν σε τροχιά ανάπτυξης. Για λογαριασμό της ζητά «κούρεμα» του χρέους και αναστολή πληρωμών, για πάρτη της αναζητά «συμμάχους» ο Αλ. Τσίπρας στα υπερατλαντικά του ταξίδια. Χρήμα και γερές πλάτες, για να πάρει μπρος η καπιταλιστική κερδοφορία, ψάχνει. Και ταυτόχρονα συμμάχους για την άσκηση της αστικής διαχείρισης, φλερτάροντας κάθε πρόθυμο, «της πατριωτικής δεξιάς», της «αριστερής σοσιαλδημοκρατίας» κ.λπ.

Κι έχει το θράσος να αξιώνει απ' το λαό να μπει σε μια νέα περιπέτεια απογοήτευσης, υποσχόμενος σ' άλλους αναβίωση της «Αλλαγής» και σ' άλλους «τις κατακτήσεις της αστικής δημοκρατίας».

Κοροϊδεύοντάς τους όλους, αφού κρύβει ότι η αστική δημοκρατία είναι αυτό που σήμερα βιώνουν και η πραγματική αλλαγή προϋποθέτει τη συντριβή της, από μια λαϊκή συμμαχία αποφασισμένη να χτίσει τη λαϊκή εξουσία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ σπρώχνει το λαό να συνθηκολογήσει άνευ όρων στον πόλεμο που του έχουν κηρύξει κι ακόμα παραπέρα να στοιχηθεί κάτω από τις σημαίες του εχθρού του.

Τον σπρώχνει να υπογράψει το χαμό του, την ίδια ώρα που του εμφανίζεται σαν σωτήρας. Ο λαός μπορεί και πρέπει να του χαλάσει τα σχέδια.