Lenin Reloaded: Εφτά (7) άρθρα για τον "Ψυχρό πόλεμο", τον Αντικομμουνισμό, τον Αντισημιτισμό, τον Φασισμό και τον ρόλο των διανοουμένων

1.   Ο "Ψυχρός Πόλεμος" ήταν το αυγό του φιδιού

Η κυρίαρχη αντίληψη για τον "Ψυχρό Πόλεμο", που ξεκίνησε αμέσως με τη λήξη του Β' Παγκοσμίου και δεν έχει λήξει ποτέ, είναι πως ήταν ένας πόλεμος στο διπλωματικό, ιδεολογικοπολιτικό και πολιτισμικό επίπεδο ανάμεσα σε δύο υπερδυνάμεις.

Η θέση αυτή είναι εξόχως παραπλανητική, για δύο βασικούς λόγους:

α. Η σύγχρονη ιστοριογραφία για την δεκαετία του 1930 έχει δείξει, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι μέχρι την εισβολή των Ναζί στην Πολωνία, οι καπιταλιστικές χώρες της Δύσης δεν έβλεπαν τους Ναζί αλλά τους Μπολσεβίκους ως τον βασικό κίνδυνο και εχθρό και ότι δεν είχαν κανένα απολύτως πρόβλημα με το ενδεχόμενο χιτλερικής επίθεσης στην ΕΣΣΔ, αν δεν έκαναν επίσης το παν για να την ενθαρρύνουν. Συνεπώς, ο "Ψυχρός Πόλεμος" δεν είναι η έναρξη μιας νέας σύγκρουσης ανάμεσα σε δύο υπερδυνάμεις, αλλά η συνέχιση του μη ένοπλου, "διπλωματικού" πολέμου των καπιταλιστικών χωρών της Δύσης ενάντια στον κομμουνισμό μετά την καταστροφή της γερμανικής μιλιταριστικής και ιμπεριαλιστικής μηχανής.

Διαβάστε περισσότερα στο Lenin Reloaded »

2.   Breitman & Goda-Η σκιά του Χίτλερ: Οι ναζί εγκληματίες πολέμου, η αμερικανική κατασκοπεία και ο Ψυχρός Πόλεμος

Richard Breitman & Norman J.W. Goda

Η σκιά του Χίτλερ: Οι ναζί εγκληματίες πολέμου, η αμερικανική κατασκοπεία και ο Ψυχρός Πόλεμος

Έκδοση των Εθνικών Αρχείων των ΗΠΑ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Το 1998, το Κογκρέσο θέσπισε τον Νόμο περί Αποκάλυψης Ναζιστικών Εγκλημάτων Πολέμου [P.L. 105-246] ως μέρος μιας προσπάθειας να ταυτοποιηθούν, να αποχαρακτηριστούν και να δημοσιευτούν τα Ομοσπονδιακά αρχεία για τη διάπραξη ναζιστικών εγκλημάτων πολέμου και οι προσπάθειες των συμμάχων να εντοπίσουν και να τιμωρήσουν τους εγκληματίες πολέμου. Κάτω από την διεύθυνση των Εθνικών Αρχείων, το Interagency Working Group [IWG] έκανε προσβάσιμα σε έρευνα πάνω από 8 εκατομμύρια σελίδες ντοκουμέντων - περιλαμβανομένων πρόσφατων ντοκουμέντων του 21ου αιώνα. Ιδιαίτερης σημασίας για αυτόν τον τόμο είναι πολλά αποχαρακτηρισμένα αρχεία κατασκοπείας της CIA και του Army Intelligence Command, τα οποία δεν είχαν τύχει πλήρους επεξεργασίας και δεν ήταν πλήρως προσβάσιμα όταν το IWG εξέδωσε την Τελική Αναφορά του το 2007.

Κατά συνέπεια, το Κογκρέσο [με τον νόμο HR 110-920] ανέθεσε στα Εθνικά Αρχεία το 2009 το καθήκον να ετοιμάσουν ένα επιπρόσθετο ιστορικό τόμο ως συνοδευτικό του τόμου έκδοσης 2005 Η αμερικανική κατασκοπεία και οι Ναζί. Οι καθηγητές Richard Breitman και Norman J. W. Goda σημειώνουν στο Η σκιά του Χίτλερ πως αυτά τα ντοκουμέντα της CIA και του στρατού αναδεικνύουν "νέα τεκμήρια εγκλημάτων πολέμου και δράσεων εγκληματιών πολέμου εν καιρώ πολέμου· μεταπολεμικά ντοκουμέντα για την αναζήτηση εγκληματιών πολέμου· ντοκουμέντα για την απόδραση εγκληματιών πολέμου· ντοκουμέντα για την προστασία εγκληματιών πολέμου από τους Συμμάχους· και ντοκουμέντα για την μεταπολεμική δράση εγκληματιών πολέμου."

Διαβάστε περισσότερα στο Lenin Reloaded »

3.   Ο Ψυχρός Πόλεμος και το Congress for Cultural Freedom (I)

Arthur Kœstler (British IRD agent), Irving Brown (CIA agent in charge of European
and African left-wing) and James Burnham (CIA agent in charge of intellectual media).

Από το Denis Boneau, "Οι διανοούμενοι της Νέας Υόρκης και η επινόηση του νεοσυντηρητισμού"

Η μεταστροφή των Τροτσκιστών

[...] Η CIA και το IRD βασίστηκαν σε μετανοημένους μαρξιστές για να εξαπολύσουν μια σημαντική επιχείρηση: την ενορχήστρωση μιας "ιδεολογίας που θα μπορούσε να ανταγωνιστεί τον κομμουνισμό", για να χρησιμοποιήσουμε την έκφραση του Ralph Murray, πρώτου διευθυντή του IRD, το οποίο ήταν και το κύριο προωθητικό όργανο για το Κογκρέσο για την Πολιτισμική Ελευθερία (Congress for Cultural Freedom, CCF).

Έτσι, η τακτική της CIA και του IRD ήταν πρώτον να "μεταστρέψουν" τους στρατευμένους Τροτσκιστές και να εξασφαλίσουν την υπακοή τους. Για τον λόγο αυτό, επένδυσαν ένα κομμάτι από τα μυστικά κονδύλια στη διάθεσή τους για να "σώσουν" ριζοσπαστικά έντυπα από την ολική χρεοκοπία. Έτσι χρηματοδοτήθηκε το Partisan Review, το πρώην ορθόδοξα κομμουνιστικό και μετά τροτσκιστικό όργανο κάτω από την επίδραση των διανοουμένων της Νέας Υόρκης.

Διαβάστε περισσότερα στο Lenin Reloaded »

4.   Ο Ψυχρός Πόλεμος και το Congress for Cultural Freedom (II)

Sidney Hook, Norman Podhoretz, Hans J. Morgenthau και H. Stuart Hughes, 1961

Μια ιδεολογία ικανή να ανταγωνιστεί τον κομμουνισμό

Ο Ρεϊμόν Αρόν ήταν ο βασικός αρχιτέκτονας που εισήγαγε τη θέση των διανοουμένων της Νέας Υόρκης στη Γαλλία. Το 1947, πήγε στον εκδοτικό οίκο Calmann-Lévy για να δημοσιεύσει τη μετάφραση της Επανάστασης των διευθυντών. Την ίδια ώρα, ο Μπέρναμ υπεράσπιζε το καινούργιο του βιβλίο, με τίτλο Πάλη για τον κόσμο στις ΗΠΑ.

Η επανάσταση των διευθυντών ερμηνεύτηκε αμέσως (και μάλλον σωστά) απ' τον καθηγητή Georges Gurvitch ως απολογητική στην τεχνοκρατία. Σε μια απόπειρα να απορρίψει την ανάλυση με όρους ταξικής πάλης, ο Μπέρναμ δήλωσε πως οι διευθυντές ήταν οι νέοι ιδιοκτήτες της παγκόσμιας οικονομίας. Σύμφωνα με το συγγραφέα, η ΕΣΣΔ όχι μόνο δεν εφάρμοζε τον σοσιαλισμό, αλλά ήταν ένα καθεστώς όπου κυριαρχούσε μια νέα τάξη "τεχνικών" (γραφειοκρατική δικτατορία).

Διαβάστε περισσότερα στο Lenin Reloaded »

5.   Jaroslav Stetsko, "ήρωας της ελευθερίας"

Η φωτογραφία είναι από τις
εκτελέσεις Ουκρανών Εβραίων στη Bίνιτσα

Κατανοώ πλήρως τον αναντίρρητα επιβλαβή και εχθρικό ρόλο των Εβραίων, οι οποίοι βοηθούν τους Ρώσους να υποδουλώσουν την Ουκρανία. Υποστηρίζω κατά συνέπεια την εξάλειψη των Εβραίων και την αναγκαιότητα της εισαγωγής γερμανικών μεθόδων εξάλειψης των Εβραίων στην Ουκρανία.

(Σε φυλλάδιο που διανεμήθηκε στο Lwów, απευθυνόμενος στους Εβραίους): Υποδεχτήκατε τον Στάλιν με λουλούδια. Θα πετάξουμε τα κεφάλια σας στα πόδια του Χίτλερ.

Jaroslav Stetsko, από το Hitler's Shadow, σελ. 75.

"The July-August, 1983 ABN bul­letin ABN Cor­re­spon­dence car­ries sev­eral cover pho­tos which show the Stet­skos and other ABN lead­ers as White House guests in July 1983, per­son­ally meet­ing with Rea­gan, George Bush and Jeanne Kirk­patrick.” (Idem.)

After the Stet­skos vis­ited the White House, Yaroslav Stetsko’s wife Slava Stet­sko, who lives in Munich, West Ger­many, called on the ABN to sup­port Reagan’s re-election. She car­ried that mes­sage to ABN chap­ters dur­ing 1984 as well. The Rea­gan cam­paign coop­er­ated with ABN, includ­ing sched­ul­ing an appear­ance by Michel Sotirhos, head of Eth­nic Vot­ers for Reagan-Bush Cam­paign of 1984 as well as the Repub­li­can Her­itage Groups Coun­cil, at the 1984 ABN con­fer­ence in New York City.” (Idem.)"

Πηγή: Spitfire List, "Ναζιστικές ρίζες, φασιστικά λουλούδια"

Διαβάστε περισσότερα στο Lenin Reloaded »

6.   Η εξάλειψη της μαρξιστικής θεωρίας του φασισμού στη δυτική κοινωνική θεωρία και ιστοριογραφία και οι συνέπειές της (I)

Από το λήμμα "φασισμός", Λεξικό ιστορικών εννοιών του Harry Ritter, Greenwood Publishing:

Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η έννοια του φασισμού τέθηκε προσωρινά εκτός των προτιμήσεων των επιστημόνων, τουλάχιστον των μη μαρξιστών. Κάποιοι προτίμησαν να ερμηνεύσουν τα γεγονότα του πρόσφατου παρελθόντος με όρους μοναδικών εθνικών παραδόσεων και όχι γενικών εννοιών (πχ, Taylor, 1946). Στο "ψυχροπολεμικό" κλίμα της ύστερης δεκαετίας του 1940 και της δεκαετίας του 1950, η έννοια του φασισμού έτεινε να αντικατασταθεί από την έννοια του ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ στους μη μαρξιστές -- ως θεωρία για την άνοδο αυταρχικών καθεστώτων κατά τον 20ο αιώνα. Τα ναζιστικά και φασιστικά καθεστώτα περιγράφηκαν ως γραφειοκρατικοί δεσποτισμοί οι οποίοι ήταν κατά βάση παρόμοιοι με το σοβιετικό καθεστώς Στάλιν, και ο "φασισμός" υποβαθμίστηκε σε κατασκεύασμα της μαρξιστικής θεωρίας.

Παρ' όλα αυτά, στις αρχές της δεκαετίας του 1960, η θεωρία του ολοκληρωτισμού απονομιμοποιήθηκε εν μέρει (αν και σίγουρα όχι εντελώς) ως προϊόν του ψυχροπολεμικού φιλελευθερισμού, και ανανεώθηκε το ενδιαφέρον για τη θεωρία του φασισμού, ιδιαίτερα στους ιστορικούς (Sauer, 1967).

[...]

Το έργο-κλειδί για την ανανέωση της έννοιας ήταν το Τα τρία πρόσωπα του φασισμού του Ernst Nolte. 

Διαβάστε περισσότερα στο Lenin Reloaded »

7.   Η εξάλειψη της μαρξιστικής θεωρίας του φασισμού στη δυτική κοινωνική θεωρία και ιστοριογραφία και οι συνέπειές της (II)

Συνέχεια από το λήμμα "φασισμός", Λεξικό ιστορικών εννοιών του Harry Ritter:

[...] Παρά το υψηλό επίπεδο αφαίρεσης που περιέχει, η [αρχική] θεωρία του Nolte έχει υιοθετηθεί ευρέως από τους ιστορικούς ως πλαίσιο για ιστορική εξέταση.

Μετά το έργο του Nolte, προέκυψε μια ποικιλία προσεγγίσεων στην προσέγγιση του φασισμού. Μπορούμε να διακρίνουμε τρία πλατιά ρεύματα: (1) μια συνεχιζόμενη αφοσίωση εκ μέρους των Μαρξιστών στην ιδέα του φασισμού ως πολιτικής έκφρασης του "παρηκμασμένου" καπιταλισμού, καθώς και πολλές προσπάθειες, ιδιαίτερα στην Δυτική Γερμανία, να εκλεπτυνθεί αυτή η θεωρία· (2) την κάθετη απόρριψη της ιδέας του φασισμού ως γενικεύσιμης ιδέας· (3) την ανάπτυξη μιας νέας θεωρίας του φασισμού, με  μερική έμπνευση απ' το έργο του Nolte, ως ανταπόκρισης κάποιων κοινωνιών στις αρχές του 20ου αιώνα στην διαδικασία του εκσυγχρονισμού (η οποία μπορεί να χαρακτηριστεί χοντρικά με όρους εκδημοκρατισμού, αστυφιλίας, βιομηχανοποίησης και εκκοσμίκευσης), είτε ως προσπάθεια να επιταχυνθεί η διαδικασία (η ιταλική περίπτωση [Cassels, 1969, 1975] είτε ως αντίσταση σ' αυτή (η γερμανική περίπτωση [Turner 1972, 1975]. Αν και οι θεωρίες του φασισμού με όρους "εκσυγχρονισμού" παρουσιάζονται ως εναλλακτικές στη μαρξιστική θεωρία, αντλούν συχνά από τα μαρξιστικά επιχειρήματα, με την έννοια του "εκσυγχρονισμού" να λειτουργεί κατά κάποια έννοια ως υποκατάστατο της μαρξιστικής έννοιας του καπιταλισμού. Για παράδειγμα, η μαρξιστική ιδέα ότι ο φασισμός άντλησε την κρίσιμη μάζα υποστήριξής του από την μικροαστική τάξη [!!!] έχει εδώ και καιρό υιοθετηθεί ευρέως σε μη μαρξιστικούς κύκλους. Αλλά οι μαρξιστικές και οι "εκσυγχρονιστικές" θεωρίες διαφέρουν, επειδή οι μη μαρξιστές ιστορικοί συνήθως ισχυρίζονται ότι τα φασιστικά κινήματα ήταν κατά μία έννοια "επαναστατικά" (Carsten 1976, De Felice, 1977) και υπογραμμίζουν τις διαφορές και όχι μόνο τις ομοιότητες μεταξύ των εθνικών ποικιλιών φασισμού. Οι Μαρξιστές ισχυρίζονται ότι τα φασιστικά κινήματα ήταν "αντεπαναστατικά" και δίνουν έμφαση στην ουσιαστική τους ομοιότητα.

Διαβάστε περισσότερα στο Lenin Reloaded »

Αναζητήστε και άλλα ενδιαφέροντα άρθρα στο Lenin Reloaded