Βατοπέδιo και όχι Βατοπαίδιο.
Βατοπέδιο=τόπος βατός (η μονή έχει πρόσβαση από τη θάλασσα, βρίσκεται δηλαδή σε βατή περιοχή) ή −το και πιθανότερο− τόπος με βάτα.
Βατοπαιδίον, αν προερχόταν εκ του παιδός.
Βατοπέδιο, όπως οροπέδιο, υδατοπέδιο, λεκανοπέδιο, ναρκοπέδιο.
Βατοπεδινός και όχι βατοπαιδινός
(Πεδινή και όχι παιδινή περιοχή)
Από το παιδί θα ήταν -παιδικός
(παιδική και όχι πεδική χαρά)
Στα λεξικά που έχω υπόψη μου (Δημητράκου, Πρωίας, Υπερλεξικό) γράφεται:
«Βατοπεδίου μονή».
Έλα μονή στον τόπο σου!
Το περιβόλι του Εφραίμ
«Τό βασικό ὄνομα Βατοπαιδίου ἤ Βατοπεδίου ἐμφανίζεται ἤδη στίς πρῶτες ἱστορικές μαρτυρίες πού ἀφοροῦν τό ῾Αγιώνυμο ῎Ορος καί ἔχει διπλή ἐτυμολογία καί ἀντιστοίχως διπλή ὀρθογραφία· α) ἑρμηνευόμενο ὡς παιδίον τῶν βάτων στηρίζεται σέ μία παράδοση. Σύμφωνα μέ αὐτήν ἡ Μονή ἱδρύθηκε τόν Δ' αἰ. ἀπό τόν Μέγα Θεοδόσιο, τοῦ ὁποίου ὁ υἱός ᾿Αρκάδιος διασώθηκε μέ θαῦμα ἀπό ἕνα ναυάγιο καί βρέθηκε στήν γεμάτη βάτα περιοχή της, ὅπου ὑπῆρχε παλαιότερος ἐρειπωμένος ναός, κτίσμα τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου β) ἑρμηνευόμενο ὡς πεδίον βάτων ὑποδηλώνει ἁπλῶς τό γεγονός ὅτι στήν τοποθεσία γύρω ἀπό τήν Μονή ὑπῆρχουν πολλά βάτα, κάτι πού παρατηρεῖται μέχρι σήμερα».
Η δεύτερη ερμηνεία είναι απλώς ερμηνεία,
Η πρώτη όμως είναι το θαύμα, που πρέπει να υπάρχει πίσω από κάθε αξιοσέβαστη μονή, αλλιώς θα επρόκειτο για μονή καπέλο.
Αλλωστε,
Και ουδεμία σχέση με τη μονή, αφού αυτή χτίστηκε το 972!
Η απόδειξη της απάτης με τη σφραγίδα της μονής και χωρίς το χρυσόβουλλο του Ούγγλεση
Επινόησε λοιπόν ο Εφραίμ τη διπλή ετυμολογία, και έστησε τη φάμπρικα με νέο λογότυπο:
αφού δεν γινόταν να αποσιωπήσει ένα από τα κειμήλια της μονής
Business as usual ο Εφραίμ
H Αγία Ζώνη αυτοπροσώπως
Η γνωριμία του με την κυρία Δήμητρα Λιάνη αποδείχτηκε «ευεργετική» για τον Εφραίμ, ο οποίος αποκτά πλέον εύκολη πρόσβαση στα υπουργεία ΠΕΧΩΔΕ, Οικονομικών και Γεωργίας.
Η Αγία Οικογένεια
Ο Πατήρ
Ο Υιός
Το πνεύμα το ολέθριο
Και η Μήτηρ Θεού
Tο βατοπαίδι
|
Για ναυαγούς που θέλουν να κολυμπήσουν. Το σημείωμα άλλοτε βιαστικό και ταραγμένο, άλλοτε φλύαρο ή λακωνικό, ακατάληπτο κι ερμητικό, κακογραμμένο κι αδέξιο, ευδιάκριτο ή ξεθωριασμένο. Μπουκαλάκια, φιαλίδια, φιάλες αερίου. Μποτίλιες, μποτίλιες, μποτίλιες... Με καθορισμένο, πάντοτε, στίγμα. Καλή στεριά, συνταξιδιώτες... Ή καλή θάλασσα.
Δεκέμβρης 1944 (17)
▼
γεια.. σας χαιρετώ από το όμορφο Λεωνίδιο.
ΑπάντησηΔιαγραφή