Δεκέμβρης 1944 (17)

Ο Φιντέλ θα ζει παντοτινά. Ο Φιντέλ είναι αθάνατος

Έφοδος στις Μονκάδες τ’ Ουρανού!: Fidel vivirá para siempre! Fidel es inmortal! - Ο Φιντέλ θα ζει παντοτινά! Ο Φιντέλ είναι αθάνατος!
Φιδέλ: Ένα σύγγραμμα περί ηθικής και δυο μεγάλα αρχίδια στην υπηρεσία της ανθρωπότητας (Ντανιέλ Τσαβαρία)
* Φιντέλ: Αυτός που τους σκλάβους ανύψωσε στην κορφή της μυρτιάς και της δάφνης
* Πάμπλο Νερούδα: Φιντέλ, Φιντέλ, οι λαοί σ’ ευγνωμονούνε * Νικολάς Γκιγιέν: Φιντέλ, καλημέρα! (3 ποιήματα)
* Ντανιέλ Τσαβαρία: Η Μεγάλη Κουβανική Επανάσταση και τα Ουτοπικά Αρχίδια του Φιδέλ * Ντανιέλ Τσαβαρία: Ο ενεργειακός βαμπιρισμός του Φιδέλ * Ραούλ Τόρες: Καλπάζοντας με τον Φιντέλ − Τραγούδι μεταφρασμένο - Video * Χουάν Χέλμαν: Φιντέλ, το άλογο (video)


Κάρλος Πουέμπλα - Τρία τραγούδια μεταφρασμένα που συνάδουν με τη μελωδία:
* Και τους πρόφτασε ο Φιντέλ (Y en eso llego Fidel) − 4 Video − Aπαγγελία Νερούδα * Δεν έχεις πεθάνει Καμίλο (Canto A Camilo) * Ως τη νίκη Κομαντάντε (Hasta siempre Comandante)
* Τα φρούρια του ιμπεριαλισμού δεν είναι απόρθητα: Μικρή ιστορική αναδρομή στη νικηφόρα Κουβανική Επανάσταση και μέχρι τις μέρες μας ‒ Με αφορμή τα 88α γενέθλια του Φιντέλ ‒ Εκλογικό σύστημα & Εκλογές - Ασφάλεια - Εκπαίδευση - Υγεία (88 ΦΩΤΟ) * Φιντέλ

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2008

Ο Δρόμος Του Νοέμβρη


Ένα κείμενο
«...Ίσως εκεί, που κάποιος αντιστέκεται χωρίς ελπίδα, ίσως εκεί να αρχίζει η ανθρώπινη ιστορία, που λέμε, κι η ομορφιά του ανθρώπου ανάμεσα σε σκουριασμένα σίδερα...».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ



Κάθε χρόνο, στις 17 Νοέμβρη η κραυγή του Πολυτεχνείου τρυπάει τη μνήμη μας. Μνήμη φρέσκια ακόμα από το αίμα και τους Μεγάλους Νεκρούς που έπεσαν κάτω από τις ερπύστριες των τανκς, κάτω από το αλύγιστο πέλμα της βίας.
Για μια ακόμα φορά, την τραγική νύχτα του ’73, λέξεις χιλιοειπωμένες πήραν την αληθινή τους διάσταση. Έγιναν τα ιδανικά που αιώνες τώρα, σ’ αυτή την ανηφορική πορεία του κόσμου, γράφουν την Ανθρώπινη Ιστορία.
ΨΩΜΙ–ΠΑΙΔΕΙΑ–ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ: Αυτό ήταν και παραμένει το τρίπτυχο που ορίζει το στίγμα μας στον άγριο ωκεανό της ζωής.
Πραγματικότητα κι όραμα. Αγωνία κι αγώνας.
Το μήνυμα που φτάνει σε μας δεν πρέπει να μένει απλά και μόνο Ιστορία και Μνήμη, στιγμή ή σταθμός. Είναι Ζωή και Παρόν. Αιωνιότης και Σύμβολο.
Κι όμως, σήμερα, πέντε χρόνια μετά τον ξεσηκωμό του Νοέμβρη, το χρέος μας σ’ αυτά τα παιδιά, που το μπόι τους χωρίς μέτρο και μέγεθος υψώθηκε απέναντι στους παραχαράκτες της ιστορίας του λαού μας, παραμένει ανεκπλήρωτο.
Στόχος μας να το ξεπληρώσουμε, αγωνιζόμενοι ενάντια στους άρπαγες του ψωμιού μας, τους εκπορνευτές της παιδείας μας, τους βιαστές της ελευθερίας μας, που σήμερα κυκλοφορούν ανενόχλητοι.
Το Πολυτεχνείο –πρόσφατη κληρονομιά μας και Δύναμη– μας οδηγεί με σίγουρο βήμα στο δρόμο για την κατάχτηση των Μεγάλων Ιδανικών.

…Και δυο υστερόγραφα


Υ.Γ. του 2002
Όχι, το «πέντε χρόνια μετά» δεν πρόκειται περί λάθους, αφού αυτό το κείμενο είχαμε γραφτεί για τον ΠΑΛΜΟ (σ.σ. συνδικαλιστικό έντυπο των εργαζομένων της τότε ESSO PAPPAS και νυν ΕΚΟ), πριν από 24 χρόνια κι αναδημοσιεύεται σήμερα, στην τέταρτη (και τελευταία) περίοδό της εφημερίδας, χωρίς καμιά αλλαγή.
Μέρες του ’78. Η μεταπολίτευση αγκομαχάει, στην ατμόσφαιρα αιωρούνται «σταγονίδια», ο Λάσκαρης με τον νόμο 330 βγάζει τις απεργίες παράνομες, η κυβέρνηση της Ν.Δ. προσπαθεί να καταστείλει το αίτημα για περισσότερη δημοκρατία, και το ΠΑΣΟΚ τάζει τον ουρανό με τ’ άστρα…
Μέρες του 2002. Το Παγκοσμιοποιημένο πρόσωπο της βίας ξεφυσάει και σπέρνει τον όλεθρο, τα σταγονίδια γίνονται μαύρα σύννεφα πάνω απ’ τον κόσμο, οι απεργίες (ξανά) παράνομες, η δημοκρατία το μεγάλο ζητούμενο, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πεφωτισμένη στον αστερισμό του αυταρχισμού, η Ν.Δ. υπόσχεται ένα καλύτερο τίποτα…
Μέρες μιας άγριας εποχής. Με Κάποια από κείνα τα «παιδιά» να νέμονται σήμερα την εξουσία, βαδίζοντας στο δρόμο της «κονόμας» και των (ι)δανεικών επιταγών του Κεφαλαίου.
ΨΩΜΙ–ΠΑΙΔΕΙΑ–ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Αγωνία κι αγώνας. Με όσους δεν αντάλλαξαν την παιδική τους αθωότητα με θώκους και δημόσιες αμαρτίες· με όσους την αθωότητα των παιδιών δε θέλησαν να χάσουν· με όσους –έστω–  ψάχνουν να την ξαναβρούν.
ΨΩΜΙ–ΠΑΙΔΕΙΑ–ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Ξανά, πάλι και πάλι. Αφού «όσοι αγαπάνε τρώνε βρόμικο ψωμί», η παιδεία μάς «παιδεύει» ιδιωτεύοντας, κι «ελευθερία ανάπηρη πάλι μας τάζουν».
Υ.Γ. του 2008
Μέρες του 2008. Το νεοφιλελεύθερο όραμα, ένα φάντασμα που πλανιέται πάνω από ολόκληρο τον κόσμο πλέον. Ο άνεμος της ελεύθερης αγοράς (διάβαζε καπιταλισμός) έγινε τυφώνας αφήνοντας στο πέρασμά του εκατομμύρια ζωντανούς νεκρούς. Στη χώρα μας τα πράγματα τούμπαλιν: Τώρα η κυβέρνηση της Ν.Δ. τυφλωμένη στον αστερισμό του αυταρχισμού, και το ΠΑΣΟΚ σε θέση αντί (ξανα)υπόσχεται το νέο καλύτερο τίποτα…
Μέρες μιας άνυδρης εποχής. Με τα όνειρά μας στην παρανομία, μένει να ξαναβγούμε στους δρόμους.
Μέρες του Νοέμβρη. Ένα τόσο μακρινό μας κοντά και ταυτόχρονα ένα πολύ κοντινό μας μακριά...

____________
Η δεύτερη δημοσίευση με το Υ.Γ. του 2002: Ο ΠΑΛΜΟΣ, Δεκ. 2002, Αρ. φ. 8, σελ. 3