Ζάππειο: Ακονίζουν ψαλίδια για το μέλλον της εργασίας

ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΟ ΖΑΠΠΕΙΟ

Στόχος η χειραγώγηση των εργαζομένων και η εξειδίκευση των νέων αντεργατικών μέτρων

Παρασκευή 16/09/2016 - 20:28

Με μεγάλη καθυστέρηση και αφού πρώτα αποχώρησαν οι διαδηλωτές από το Ζάππειο ξεκίνησε την Παρασκευή 16 Σεπτέμβρη η πρώτη μέρα του συνεδρίου - φιέστα που διοργανώνει το υπουργείο Εργασίας που συνεχίζεται και το Σάββατο 17 Σεπτέμβρη.

Αναφορικά με τον τίτλο του συνεδρίου, «Συλλογικές Διαπραγματεύσεις στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Μοντέλο και το Μέλλον της Εργασίας», δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα κατάλληλο αποπροσανατολιστικό περιτύλιγμα, καθώς όλοι οι συμμετέχοντες έχουν τα δικά τους «μετάλλια» στο τσάκισμα των μισθών, των εργασιακών δικαιωμάτων και των συλλογικών διαπραγματεύσεων στις χώρες τους, είτε αφορά για σοσιαλδημοκράτες πολιτικούς, είτε για τους συνδικαλιστικούς στυλοβάτες των κομμάτων τους.

Όλα τα «καλόπαιδα» ευπρόσδεκτα...

Ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζει η ενδεικτική καταγραφή που έκανε το ΠΑΜΕ αναφορικά με τα «έργα και τις ημέρες» μερικών από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις που λαμβάνουν μέρος στο συνέδριο.

Πρώτη στη σχετική λίστα φιγουράρει η Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ETUC - ΣΕΣ), το γνωστό όργανο των πολυεθνικών και της Κομισιόν, για το οποίο περιττεύουν οι ιδιαίτερες συστάσεις για τη συμβολή της στην εδραίωση της ταξικής συναίνεσης και συνεργασίας.

Από την Ισπανία συμμετείχαν εκπρόσωποι της CCOO, το δεξί χέρι των σοσιαλδημοκρατών, που σμπαράλιασαν κυριολεκτικά τον ισπανικό λαό. Στην λίστα των μεγαλυτέρων «επιτευγμάτων» της Συνομοσπονδίας, είναι ότι από κοινού με την κυβέρνηση του PSOE (Σοσιαλιστικό - Εργατικό Κόμμα Ισπανίας) συμφώνησαν στην αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια, ενώ αποδέχτηκαν μειώσεις συντάξεων έως και 30%.

Από την Αυστρία προσκεκλημένη του συνεδρίου η OGB, η οποία υιοθετεί αντιμεταναστευτικές - ξενοφοβικές θέσεις, ενάντια στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, που η πολιτική των ιμπεριαλιστών ξεσπιτώνει. Με τον τρόπο της, η συγκεκριμένη Ομοσπονδία των αυστριακών συνδικάτων έβαλε το δικό της θεμέλιο στην έξαρση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας στην Αυστρία, όπως αποτυπώθηκε και στο αποτέλεσμα των πρόσφατων προεδρικών εκλογών.

Από την Ιταλία συμμετείχε η CGIL, η οποία υπενθυμίζεται ότι το 2007 οργάνωσε «δημοψήφισμα» για να αποφασίσουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι ότι αποδέχονται την περικοπή των δικαιωμάτων τους!

Από τη Μεγάλη Βρετανία, η TUC, που υπήρξε από τους ένθερμους υπέρμαχους της ΕΕ στο πρόσφατο δημοψήφισμα, αμβλύνοντας την αντιλαϊκή λυκοσυμμαχία στα μάτια των εργαζομένων και του λαού.

Τέλος, έλαβε μέρος η γερμανική DGB, η οποία είναι τόσο αντιδραστική στις θέσεις της, που έφτασε στο σημείο να πάει στα δικαστήρια άλλο συνδικάτο επειδή κάλεσε σε απεργία για Συλλογική Σύμβαση με καλύτερες συνθήκες δουλειάς και αυξήσεις μισθών για τους εργαζόμενους!

Θέλοντας να προπαγανδίσει το συνέδριο με αυτούς και άλλους συμμετέχοντες, το υπουργείο Εργασίας ανέφερε στην πρόσκληση ότι «έχει ιδιαίτερη σημασία ενόψει των επικείμενων διαπραγματεύσεων για την συλλογική αυτονομία και την επιστροφή της χώρας στις αρχές του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου».

Στο ενημερωτικό σημείωμα για το συνέδριο, αναφέρει ακόμα ότι «ο επελαύνων νεοφιλελευθερισμός θέτει στο στόχαστρο το μοντέλο αυτό και κατακτήσεις δεκαετιών του κόσμου της εργασίας», λες και ξεκίνησαν τώρα οι ανατροπές στα Εργασιακά και σαν να μην ήταν οι σοσιαλδημοκράτες αυτοί που πρωτοστάτησαν τη δεκαετία του 2000 στις μεταρρυθμίσεις - ορόσημο για το κεφάλαιο, είτε αφορούν τα Εργασιακά, είτε το Ασφαλιστικό. Σταχυολογώντας, αναφέρουμε τον Σρέντερ στη Γερμανία, τον Ζοσπέν στη Γαλλία, τον Πρόντι στην Ιταλία και άλλους.

Ιδιαίτερα αποκαλυπτική η θεματολογία

Με σκοπό να δοθεί μια πιο ξεκάθαρη εικόνα σχετικά με τους άξονες των θεμάτων που βρίσκονται στο επίκεντρο του συνεδρίου παραθέτουμε μερικούς τίτλους από τις θεματικές ενότητες:

• «Κοινωνικός Διάλογος και Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Μοντέλο». Εδώ η εμπειρία για το που κατέληξαν οι «κοινωνικοί διάλογοι» που έγιναν διαχρονικά στην Ελλάδα για το Ασφαλιστικό είναι αρκετή για να γίνει κατανοητή η «ζέση» των συνέδρων να κουβεντιάσουν σε βάθος ένα τέτοιο ζήτημα.
• «Ο συνδικαλισμός σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης: Αντιπροσωπευτικότητα, πυκνότητα και αυτονομία των συνδικαλιστικών οργανώσεων», με εισηγητή τον καθηγητή Ιωάννη Κουκιάδη, μέλος της Επιτροπής των ειδικών, ο οποίος πρόσφατα διακήρυττε σε ομιλία του ότι το εθνικό πεδίο της πάλης έχει εξαντληθεί και ότι η απεργία έχει πια νόημα μόνο αν είναι πανευρωπαϊκή (πάλι καλά που δεν είπε παγκόσμια...).
• «Ο ρόλος των εθνικών κοινωνικών εταίρων στη ρύθμιση των εργασιακών σχέσεων σε περιόδους κρίσης». Ομιλητές σε αυτήν την ενότητα είναι το «αφαν γκατέ» των εργοδοτικών ενώσεων στην Ελλάδα, όπως ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων, ο πρόεδρος της Ελληνικής Συνομοσπονδίας Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας (ΕΣΕΕ) και άλλοι, «πρωτομάστορες» στο τσάκισμα μισθών και εργασιακών δικαιωμάτων στους κλάδους τους. Σε άλλη θεματική εμφανίζεται, βέβαια, και ο ΣΕΒ, ως μέλος μάλιστα της BUSINESSEUROPE, της ένωσης δηλαδή των Ευρωπαίων βιομηχάνων.
• Στη θεματική «Οι προκλήσεις του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου και το μέλλον της εργασίας», ανάμεσα στους συντονιστές ήταν η Θεανώ Φωτίου, αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας, η οποία πρόσφατα μας ενημέρωσε ότι μια πάμπτωχη οικογένεια μπορεί να ζήσει «έστω και δύσκολα» με 150 ευρώ παροχές σε είδος το μήνα, δίνοντας τον πυρήνα του «κοινωνικού μοντέλου» σε Ελλάδα και Ευρώπη, που είναι η συμφιλίωση με τη φτώχεια και την ανακύκλωσή της.
• Η θεματική «Το Εργατικό Δίκαιο σε συνθήκες νεοφιλελευθερισμού: Εμπειρίες απορρύθμισης και προϋποθέσεις ανάκαμψης» μας κάνει γνωστό ότι για την αντεργατική λαίλαπα φταίει η νεοφιλελεύθερη διαχείριση και όχι η πολιτική που υπηρετεί το κεφάλαιο από όλα τα κόμματα και τις κυβερνήσεις του, ασχέτως μείγματος διαχείρισης.
• Τέλος, στο συνέδριο υπήρξε θεματική για τον «Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη και τις προοπτικές συμβολής του στην προστασία της εργασίας», ο οποίος σημειώνεται ότι προβλέπει το δικαίωμα της εργοδοσίας στο λοκ άουτ και απαγορεύει τη μονομερή προσφυγή των εργαζομένων στη Διαιτησία, ως το έσχατο μέτρο, όταν η εργοδοσία αρνείται να υπογράψει συμβάσεις.

Εν κατακλείδι, η σημείωση του υπουργού Εργασίας ότι «τα συμπεράσματα του συνεδρίου επιδιώκεται να αποτελέσουν σημαντική συμβολή στην επερχόμενη εθνική διαπραγμάτευση για την αγορά εργασίας στη χώρα μας», πρέπει να σημάνει συναγερμό στους εργαζόμενους. Το συνέδριο δεν θα αποτελέσει εργαλείο μόνο για τη χειραγώγηση των εργαζομένων, αλλά και για την εξειδίκευση των αντεργατικών μέτρων που θα τους προωθήσουν σε βάρος τους το επόμενο διάστημα...

902